Alþýðublaðið - 20.02.1966, Blaðsíða 16

Kallinn er svo sveitó og
garaaldags, að hann vill ekki
leyfa kellingunni að vinna
úti, Slíkar skvísur kallar
hann útigangsfreyjur. .

Það er miklu auðveldara
að vera hetja heldur en heið
arlegur maður. Hetja getur
hver sem er verið svona einu
sinni, en maður þarf að yeca
heiðarlegur lífið á enda. .
Hahn hafði túlk sér við
hijð. Tarsis er fremur lágvax
; inh isamanrekinn, ófríður.
Þegar hann brosir og langar
■ og breiðar tennurnar birt
ust, allar á skjá og skjön,
í rainnti hann mig á skagfirzkt
- ; útigangashross á útmánuðum.
Tíminn,
Bolludagurinn er einn af meiri
háttar hátíðisdögum ársins, eins
konar jólavertíð bakara og auð
vitað er þessi vertíð hafin með
tilhlýðilegum undirbúningi? Nefni
lega bollubakstri viku, eða háifum
mánuði áður en sá dýrðarinnar dag
ur rennur upi\ svo er til eitthvert
slangur af leyndardómsfullu fólki
úti í bæ, sem smíðar vopn í hend
urnar á krakkagemlingum til að
beita því á foreldrana. Það heita
bolluvendir. Bolludagurinn er
nefnilega að því leyti frábrugðinn
öðrum dögum ársins, að hlutverk
um á heimilinu er isnúið við. Börn
in hýða foreldrana, en ekki öfugt
eins og Drottinn ætlaðist til í upp
hafi, en pápískunni hefur tekizt
að umsnúa öðru eins og því.
Bolluvendir eru hræðileg tól
sem ég fyrir mitt leyti vildi láta
takmarka útbreiðslu á, en þó má
maður í rauninni þakka fyrir að
hinir leyndardómsfullu vopnasmið
in vefja ekki vendina með gadda
vír, því þá færi fyrst að kárna gam
anið. Hugsið ykkur hjónakorn með
illa innrætt krakkaóféti á heim
ilinu, krakka sem les James Bond
í Mogganum strax og hann getur
farið að kveða að. Á slíku heim
ili verður bolludagurinn að óliugn
anlegrj martröð, því auðvitað horf
ir krakkaófétið á Hitchcock í sjón
varpinu.
Hurðinni ea ýtt varlega upp
með hrollvekjandi ískri; sem smýg
ur í gegn um merg og bein á krakk
anum, en liroturnar í foreldrunum
sleppa neistanum eitt andartak,
þó ekki nóg til þess að þau drepi
beinlínis á sér. Gætu þau á þessu
augnabliki opnað augun, sæu þau
son, sem þau hefur aldrei dreymt
um að þau ættu. Lítill munnurinn
er eins og strik í andlitinu, augun
skjóta gneistum og heildarsvipur
andlitsins er eins og samr.uni úr
Ftra)íkenistein og Draeula og í
hryllilegu ósamræmi við blá nátt
fötin með bang^a og boltamynztri.
Þessi kynjavera ýtir með blá
oddinum á vendinum í öxlina -&>
pabba sínum, sem auðvitað sef
ur fyrir framan, ef rúmið er ekki
á miðju gólfi, eins og nú er far
ið að tíðkast. Draumurinn um
ungu stúlkuna sem miðaldra menn
vilja svo gjarna nióta sem lengst,
er skyndilega rofinn og húsbónd
inn liggur frammi fyrir bláköld-
um veriuleikanum. upprúlluðum
haus á hinum koddanum og reidd
um bolluvendi úti á miðju gólfi í
höndunum á syni; sem hann þekk
ir alls ekki.
Hann gefur frá sér höstugt hljóð
án orða, sem á að tákna að stráksi
hafi ekkert leyfi til að trufla sæla
drauma og verði að gera svo vel
að hypja sig strax í rúmið aftur.
Hinn stendur óhagganlegur lætur
skína í gaddavírinn og segir með
ógnþrunginni röddu: „Hvað fæ
ég margar bollur ef ég flengi þig
ekki? Og faðirinn: „Er þetta fjár
kúgun drengur?“ Þú iskalt fá þrjár
bollur sbrax og opnað verður, ef
þú fleygir þessu pyndingatækji
strax í öskutunnuna" Og sonurinn:
„Tíu bollur eða ég flengi þig á
rassinn." Og hann reiðir til höggs
Faðirinn: . Þú erf orðinn snprvit
laus strákur. Auðvltað fatrðu ífu
bollur, en þá verðurðu líka að
lofa bví að kasta þessum fianda i
öskutunnuna" Sonurinn: „Ég lofa
engu slíku. Þú verður að hringia
strax upp í skóla og isegja að ég
sé veikur." og mundar vöndinn.
„Jæia þá en þú velst að bað er
liótt að 'krópa í skólanum." Sonur
inn: „Huh, það er ljótt að hringia
og Ijúga að sonur manns sé veikur
og nú ertu búinn að lofa því.“
Faðirinn: „Ósköp eru að heyra til
þín drengur, en nú verður þú líka
að gjöra svo vel að henda þessum
fjanda." Sonurinn: „Ætlarðu að
gefa mér fyrir bíó?“ Faðirinn:
liorfir agndofa á son sinn og síð
an á gaddavírinn í vendinum:
„Auðvitað gef ég þér í bíó, ég ætl
aði einmitt að leyfa þér að fara
i bíó í dag“ síðan ísmeygilega: „En
þú ert veikur og getur ekki far
ið í skólann?" Sonurinn: „Láttu
mig um það.“ Faðirinn: „Svona
isvona drengurinn minn. Láttu
hana mömmu þína ekki sjá betta
tól. ég held að hún sé að vakna.“
Sonurinn: „Þú veizt að bað er Ijótt
að svíkja það sem maður lofar?“
Faðirinn: „Já. já, auðvitað. Ég
skal gefa þér fyrir 10 bollum.
hringia upp í skóla og kaupa
handa þéj; miða í bíó.“
Svona getur bolludagurinn orð
ið í framtíðinni, ef vopnasalanum
hugkvæmist að vefja bolluvöndinn
með gaddavír og auðvitað hendir
sonurinn ekki bolluvendinum.
Hann veit af reynslu að loforð,
sem gefin eru í morgunsárið
standast ekki alltaf prófraunir
dagsins.
WWWWWWWWWWWVHMMMiWWWWWWWWMWW
Mótmælandi af Seltjarnarnesinu hrlngdi til Baksíðunnar í
gær og kvaðst hafa ort tvær vísur yfir lestri mótmælapistilsins,
sem birtist í gær. Vísurnar eru svona;
Þýðir ei að mæla mót
menn því pappír spari.
Enginn ráða á vill bót
aflaga þó fari.
Eflaust dygði ekki hót
íslands trúu sonum,
þótt þeir reyndu að mæla ó mót
málfrelsi hjá konum.
MWWWWVWWMMWWWWWWWWWWMWWWMWWWWWWW