Alþýðublaðið - 01.03.1966, Síða 16

f
— Þú þykist vera latur,
sagði kellingin við kallinn í
* gær. Og síðan kom spæling-
S ín: — Ef þú hefðir eina hönd
í viðbót, — þá þyrftirðu þrjá
buxnavasa.

Allir eru sammála um, að
eittlivað sé bogið við skatta-
kerfið hjá okkur. Ég hef hugs
að málið og komizt að þeirri
niðurstöðu, að orsökin er ein
faldlega sú, að íslendingar
kunna ekki að skammast sín.
„Ugolyok” og „Veterok”
i eru fyrstu hundarnir sem
skotið er út í geiminn, síðan
Juri Gagarín ferðaðist fyrst-
ur manna út í geiminn 1961”
Alþýðublaðið
Það gengur ekki á öðru en bylt
ingum í þessum heimi. Einn dag
inn er allt vitlaust austur í Indó
nesíu og menn drepnir þar umvörp
um fyrir það að vera ýmist of mik
ið með eða of mikið á móti komm
um eða herforingjunum eða Súk
arnó forseta sjálfum. Næsta dag
hefur verið gerð bylting í Sýr
landi, og stjórnininni, sem komst
til valda við byltinguna í fyrra
eða hitteðfyrra, steypt af stóli.
Og þriðja daginn nota frændur
okkar Ghanabúar tækifærið og
losa sig við krumma, sem hefur
drottnað yfir þeim með harðri
hendi um langan aldur.
Nota tækifærið. Það var ein
mitt orðið. Krummi var nefnilega
ialla ekki heimfc, þegar honum
var steypt af stól, heldur í kurt
eisisboði austur í Kínaveldi. Þetta
minnir örlítið á valdamissi Ólafs
hins digra og siðar Noregskonungs
fyrir hartnær þúsund árum, en
undan lionum var Iandið vélað,
meðan hann lokaðist inni í Eystra
salti með her sinn, og varð hann
fyrir þær sakir að lirökklast aust
ur í Garðaríki, þar sem nú heitir
Rússíá.
Trúlega hefur Krumma verið
ljós þessj hliðstæða örlaga sinna
og Ólafs Haraldssonar, a.m.k. segja
fréttastofufregnir, að hann hafi
ætlað að leggja Ieið sína til
Moskvu, er hann hélt frá Peking
En gerzkir menn eru annars sinn
is nú en á víkingaöldinni, (enda
var hún fyrir byltingu), og ekki
lengur upp á það komnir að dekra
við fallna forystumenn, svo að
Krumma mun hafa verið meinuð
þar landvist. Ekki er enn vitað
þegar þetta er ritað, hváð hann
byggst fyrir, en væntanlega mun
hann halda til Kaíró á fund Nass
ers fóstra sins. Hins vegar stað
hæfir Krummi að hann ætli eng
an veginn að láta landið ganga
sér úr greipum á auðveldan hátt
og liann hyggst snúa heim og brjóta
mótstöðumenn sína til hlýðni.
Það ætlaði Ólafur konungur líka
að gera, en féll í þeirri sókn og
varð heilagur fyrir vikið. Vera
má, að Krummi hljóti sömu ör-
lög, en þó ber þar á milli, að
Krummi hefur begar í lifanda
líf: út.hrópað sjálfan sig einskon
ar messías og tekið sér sjálfur
dvrlinesnafn, en slíkt gerði Öl-
afur Haraldsson aldrei meðan hann
hélt sönsum. Var honum enda
við fjesta hluti aðra brugðið en
heilaffleika.
En Rússar vilja sem sagt ekkert
við Krumma hafa að gera, og trú
legt er að fleiri þjóðir kunni að
taka svipaða afstöðu. Fallnir höfð
ingjar eru ekki í miklum metum,
þótt vel sé eyðandi á þá veizlum
og fallbyssuskotum, meðan þeir
ráða löndum og þegnum. t heim
inum er þó til talsvert af föllnum
liöfðingjum og fyrirmönnum, Jafn
vel konungum. Sannast sagna
munu margir þessara manna eiga
hálferfiða ævi, þótt aðrir reynd
ar lifi í lystsemdum. En það eru
ekki nema sum lönd, sem vilja
taka á sig byrði að hýsa slíka
menn, sérstaklega ef þeir eiga erf
itt með að sætta sig við hlut
skipti sitt og halda áfram að reyna
áð komast til valda á nýjan leik
hoimafyrir.
Sjálfsagt fylgia bví -því líka
vissir vankantar að hafa saman
komna í einu landi marga upp-
gjafasjóla ,en hinu má þó ekki
gleyma að vel mætti hagnast á
slíkum gripum, ef með lagni væri
að farið. Mörgum þeirra hefur tek
izt vel að auðgast meðan þeir
voru og hétu, en jafnframt verið
svo forsjálir að koma undandrátt
arfé sínu fyrir í svissneskum bönk
um eða öðrum tryggum hirzlum
og verja síðan útlegðinni í að sóa
því fé á báða bóga. Slíkir útlagar
hljóta að vera gjaldeyristekjur
hverju því landi, sem þeim auð-
sýnir gistivináttu.
Við íslendingar höfum oft feng
ið orð fyrir hjartagæzku og góð-
vild. Við þolum ekki mannsblóð
að sjá, enda berum við ekki vopn.
Við ættum þess vegna að sýna
þá drenglund að taka við þeim
mönnum, er hvergi fá höfði sínu
að halla annars staðar. Eins og
áður segir mætti hafa af því gjald
eyristekjur að hýsa slíka menn, og
að sjálfsögðu myndi návist þeirra
einnig draga ferðamenn til lands
ins. Það þyrfti ekki endilega að
hafa þá í búrum, þótt það væri
kannski tryggast með suma, en
til sýnis gætu þeir sem bægast
verið. Eins og það væri ekkí mikil
uppbót fyrir ferðamenn ,ef þcir
gætu fengið að sjá hér, auk GuII
foss og Geysis og Hófcel Sögu,
menn eins og Krumma, Bidault og
dálítið slangur af landflótta Rúss
um? Það er ekki að efa, að ferða
menn kynnu að meta þetta, og
hvað stendur þá í vegi þess, að
við hefjumst handa, fyrst hægt
er að græða svolítið á hjartagæzk-
unni?