Alþýðublaðið - 17.04.1966, Síða 9

I
Séra Grímv.r: Fermingarhátíðin er gleöi og alvörustund.
til á Snorrahátíðinni. Þá var Óiafi
krónprins Norðmanna, boðið aust-
ur í Þjórsárdal og heilmörgu
öðru fólki og í þeirri ferð glataði
ég fermingarúrinu mínu. Ég leit-
aði að því bæði austur á Kamba-
brún og lét leita að því við tjald-
stæðið á Ásólfsstöðum, en það
fannst ekki. Ef nú færi svo, að
einhver er læsi þetta, hefði fundið
úrið, væri mér ákaflega mikil
þökk að því að frétta af því.
Að lokum vil ég svo segja þetta,
að þó að svo færi, að ég tapaði
fermingarúrinu mínu, þá vildi ég
ekki fyrir nokkurn mun glata
þeim áhrifum, sem fermingin
hafði á mig, né því, sem hún
hefur fært mér yfirleitt.
☆
skemmtilegustu tímarnir. Við
Þorsteinn Þorsteinsson, síðar
togaraskipstjóri, gengum oft út
með sjó, sem kallað var, eftir
spurningar og t'öluðum um fisk
og togara, en allir drengir voru
á þeim tímum hrifnir af togur-
um. í Garðinum var kaupmaður
þá, sem hét Guðmundur Björns-
son. Hann þekkti foreldra mína
og bauð mér þess vegna heim.
hann átti grammófón og plötur
með Caruso, Wilhelm Herold og
Pétri Jónssyni. Þetta fannst mér
afbragð og varð Guðmundur á-
samt grammófóninum eins konar
yfirprestur hjá mér, sem átti
hug minn allan.
Við, þessi sex, vorum fermd,
eins og áður segir, í Kirkjuvogs-
kirkju. Presturinn var lengi að
ferma okkur. Fyrst var löng stól-
ræða, þá próf í kristnum fræðum,
þá kom löng fermingarræða og
viðeigandi fjöldi sálma, þá ferm-
ingin sjálf og svo loks altaris-
sakramentið; það mátti því segja
að vel væri frá okkur gengið og
það til frambúðar. Fósturforeldr-
ar mínir, Ketill útvegsbóndi í
Kotvogi og kona hans, Hildur,
föðursystir mín, gáfu mér blá,
fín föt, saumuð af Andersen &
Lauth hér í Reykjavík; þá líka
vasaúr með festi frá Einari Þórð-
arsyni, úrsmið í Hafnarfirði, og
var þetta þá á tímum mikið.
Bjarni formaður gaf mér eina
krónu, Ólafur stóri gaf mér aðra
krónu, svo voru mér gefnar aðrar
tvær krónur af einhverjum tveim-
ur, sem ég man ekki vel, hverjir
voru, svo að ég fékk alls fjórar
Framhald á 15. síðu.
SÉRA JÓN THORARENSEN
'svarar á þessa leið:
Ég var fermdur í Kirkjuvogs-
kirkju af séra Kristni Daníels-
syni, sóknarpresti á Útskálum. Þá
lá undir Útskálaprestakall allt
Rosmhvalanes, Keflavík og Hafn-
ir. Við vorum sex að tölu ferm-
ingarbörnin, sem fermdust að
Kirkjuvogi. Stúlkurnar voru fjór-
ar, en við drengirnir tveir. Til
spurninga gengum við um vorið
úr Höfnum alla leið að Útskálum,
við vorum fjóra klukkutíma að
heiman til Útskála. í Keflavík
bættust við fermingarbörnin þar,
svo að þetta var stór hópur, þeg-
ar öll börn höfðu bætzt við. — í
Garðinum lágum við svo við, með-
an á spurningum stóð. Við lærð-
um Helgakver, 100 blaðsíðna bók
og urðum að læra allt utan að,
það var strembið. Presturinn
spurði í Útskálakirkju og lágu
þyngslj mikil í lofti, svo að sízt var
hætta á að maður tæki víxlspor að
óþörfu. Eftir spurningar var farið
inn í eldhús prestsins, þar sem
hin ágæta Guðbjörg ráðskona gaf
okkur kaffi og tvíbökur. Eftir
spurningar og kaffidrykkju hófst
gleðskapur, boltaleikur og fleira
og vildu þá fara af manni hátíð-
legheitin, en útnesjabörnin koma
í ljós, og auðvitað voru það
MEÐ
MAYWA
ER
BARNINU
BORGIÐ

ENGÍfíM
BLEYJUÞVOTTyR
neu
maywa
dieWegwerf-Windel aus feiner Zellstoffwatte mit Netzumhullung
windeln
Séra Jón: Fermingin milál hátíð í lífi mínu.
MÆÐUR — Með hinum silkimjúku MAYWA
BRÉFBLEYJUM er bleyjuþvottur yðar úr sög-
unni, þar sem þœr notast aðeins eínu sinni. í
MAYWA BRÉFBLEYJUM líður barni yðar veru-
íega vel — því að MAYWA barnableyjur eru
framleiddar úr sérstaklega fíngerðu og vönd-
uðu bréfbleyjuefni, sem drekkur mikið í sigj
og veitir fyllsta hreinlœti.
MAYWA verndar hina afar viðkvœmu barns-
húð gegn sœrindum. MAYWA molna ekkí —
slitna lítið og erta þvi barnshúðina með minin-
sta móti. MAYWA eru barninu beztar — ©g
móðurinni hagkvœmar.
LAUGAVEGS APÓTEK
LAUGAVEGI 16 - SlMI 24045
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 17. apríl 1966 9
/