Alþýðublaðið - 25.05.1966, Qupperneq 13

Sautján
Sytten)
Mígnrfiit

Bonnuð mnan 16 ár*.
Sýnd kl. 7 og 910.
Dönsk litkvikmynd eftir hinni um |
töluðu skáldsögu hins djarfa höf
undar Soya.
Aðalhlutverk:
Githa Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9
Vinnuvélar
til leigu.
Lelgjum ui pussnlngasteypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steinborvélar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIGAN S.F.
Simi 23480.
S^yiiSTÖÐIN
Sætúni 4 — Sími' 16-2-27
BBlimt er «n »el.
SelittD f smurolío
Kannski tekið leyfið af honum.
Ef hann fengj svoleiðis útreið
gæti borgarstjórinn ekki staðið
með honum opinberlega.
Masters hristi höfuðið. — Ég
get ekki gert það Charlie. Við
erum búnir að leita að sambandi
milli Carter stúlkunnar og veit
ingahússins en ef þú segir frá
því bregstu mér — og missir
þar með trúnað minn. Ég held
að lögfræðingur blaðsins geti
sagt þér að þar með lendið þið
í móli. Benny veit sínu viti.
— Allt í lagi lögreglustjóri,
sagði afgreiðslumaðurinn. — 4
að skrifa það hjá embættinu?
— Já sagði Masters og steig
upp í bílinn. Hann veifaði til
Hess um leið og hann ók af stað
Hann hugsaði stuttlega um
Charlie meðan hann ók út úr
borginni og jók hraðann þegar
liann kom út fyrir borgartak-
mörkin. Charlie var ákafur —
otaði sínum tota eins og Martha
myndi segja. Það var víst ekki
hægt að ásaka hann fyrir það
ekki þar sem hann
ætlaði að gifta sig um haustið
og vildi fá betri stöðu. Hann
velti því fvrir sér hvort Charlie
hefði vantað benzín eða hvort
hann hefði séð bílinn og ákveðið
að spyrja lögreglustjórann hvert
hann vær; að fara. Samt
sem áður var hann aðeins að
vinna sitt starf. Klukkan var
orðin hálf tíu þegar Masters
kom að útjaðri Simontown.
Þetta var þorp fremur en borg
og einmitt nú hvíldi ró yfir
þorninu. Örfá hús sum ómáluð
séndu að hann nálgaðist bæ-
inn. Stuttu síðar skiptist vegur
inn í tvennt, öðrum megin var
stór skemmtipallur og hinu
megin var tré. Hægra megin voru
nokkrar verzlanir, kvikmynda-
liús og banki. Vinstra megin
vegarins vorú fínni hús þorps-
ins og við enda lians stórt hvítt
hús. sem Ed sá strax að væri
ráðhusið. Hann nam staðar fyr
ir framan það, tók upp mynd-
irnar af Lucy Carter og fór út
úr bílnum.
Byrd hreppstjóri var með
langt og lafandi yfirskegg og
hvöss blá augu sem leyndu
aldri hans. Masters sem kann
aðist við hann vissi að yfir-
skeggið var einskonar einkenn-
ismerki gamalla hreppstjóra.
Hann vissi líka að Sam Byrd
var góður hreppstjóri og sam-
vizkusamur maður. Hann sett-
ist í stólinn og heilsaði.
Eftir smá samræður sagði
Byrd: — Ég veit vel að þú
komst ekki hingað alla ’eið til
Davis County til að heiisa upp
á mig, Ed. Ég veit líka að þig
langar til að komast að efninu.
Hvað viltu mér?
— Það var myrt stúlka í
Clay City á sunnudaginn Sam.
Það lítur helzt út fyrir að hún
sé héðan.
Byrd leit undrandi á hann.
— Ér það virkilega? Ég las um
morðið í dagblöðunum í At-
lanta. Smá klausu frá A.P.
fréttastofunni. Ég lield það
ekki Sam. Ég áleit að þú gæt-
ir kannské aðstoðað mig ef þú
skyldir vita um einhvern hérna,
sem var illa við hana Þess
vegna kom ég sjálfur. Ég ætl-
aði að tala við þig og vita
fyrir víst hvort það væri hún
og biðja þig svo að koma með
mér að segja fjölskyldu hennar
tíðindin.
Byrd kinkaði kolli. — Gott
og vel. Enginn hérna gat hatað
Lucy. Hún átti hvorki karlmenn
né stúlkur að vinum. Pabbi
hennar er gamaldags og hann
sá um að hún héldi sig heima.
Hún hljópst að heiman fyrir
ári éða svo.
— Ég veit það, sagði Masters
og þegar Sam Byrd leit undr
andi á hann -sagði hann honum
frá samtali sínu við Jim Drey
er.
Þegar hann hafði lokið máli
sínu sagði Byrd: — Ég verð að
viðurkenna að þú hefur ekki
haldið að þér höndunum Hann
reis á fætur og sótti hyssu í
slitnu leðurhylki. — Kjósendurn
ir vilja að að ég klæði mig
eins og kúrekahreppstjóri sagði
hann. — Ég get ekki látið þá
verða fyrir vonbrígðum rétt
fyrir kosningar. Jamm —- Lucy
hljópst að heiman — Joachim
t- Það er pabbi hennar — kom
og sagði mér frá þorpinu
beygði Masters upp rauðan
leirtroðning og eftir mílu eða
svo komu þeir að ómáluðu húsi
sem stóð mitt í akri pipará-
vaxta og hneta. Masters nam
staðar og virti umhverfið fyrir
sér meðan hann steig út úr
bílnum. Yfir öllu býlinu hvíldi
andrúmsloft vanhirðu og fá-
tæktar. Byrd rauf þögnina.
— Svo ég segi rétt frá þarf
hann ekki að láta þetta líta
svona út. Joachim gamli á meiri
peninga en þrír venjulegir
menn í Simon-Town.
Ungur maður kom til móts
við þá. Hann var um tvítugt og
aðeins í gallabuxum og þung-
lamalegum skóm. Hár hans var
sitt og andlit hans fýlulegt.
— Pabbi er ekki hérna Hann
er .uppfrá, sagði hann og and
lit hans var fullkomlega svip-
brigðalaust.
Byrd kinkaði kolli. — Þetta
er Abel Carter — bróðir Lucy,
sagði hann við Masters. Síðan
sagði hann við unglinginn: —
Viltu ekki biðja pabba
þinn um að koma hingað Abel?
Augu unea mannsins höfðu
leiftrað af áhuga þegar minnzt
var á Lucy en hann snerist
aðeins á hæl og gekk að hús-
inu. Mennirnir héldu ‘áfram
upp að húsinu og bö’-ðu að
dyrum. Kona opnaði. Ed Mast
ers vissi að væri þetta móðir
Lucy Carter hlaut hún að vera
rúmlega fertug en vinna og
vanmáttur hafði valdið hrukkum
og áhyggjulinum í andliti henn
ar og hún leit út fyrir að vera
mun eldri. Augu hennar voru
jafn lífiaus og augu líks. í
þeim var ekkert. Engin von.
Ekki einu sinni vonleysi Menn
irnir tóku báðir ofan.
— Sæl frú Carter, sagði '**
Byrd. — Þetta er Masters iög
regluforingi frá Cly City
Hún kinkaði kolli án þess
að tala og enginn áhugavottur
£ást í andliti hennar Byrd,
hélt áfram: — Masters lög-
regluforingi er hér í opinber-
um erindagjörðum. Við báðum
Abel að sækja Joachim.
Einhver lifsvottur kom i
augu hennar. Masters sem
horfði af áhuga á hana vissi
ekki hvort það var tiifinning
eða hvort það var nokki»| til-
finningarvottur. Hún 'illétti
taugaóstyrk úr svuntunni sinni:
— Komið inn, sagði hún. Hún
fór með þá inn í sto*u sem
lyktaði af innibyr.gðu lofti.
Mennirnir tveir settust og
biðu þvi þeim fannst baðum að
kurteisishjal - ætti ekki heima í
návist þessarar konu. Másterú
leit yfir herbergið, á hrosshárs
seturnar og marmaraborðið sem
Biblían hvíldi á. Hann hafði
séð þúsundir svona herbergja
í Clay County en ekkert þeirra
hafði jafn leiðinlegt andrúms-
loft og þetta. Honum létti —
og hann vissi að Sam Byrd
fannst hið sama — þegar þungt
fótatak lieyrðist af tröppunum og
Joachim Carter kom inn ásamt
syni sínum.
Hann var hærri en Masters.
Og klæddur í gallabuxur eins
og sonur hans en undir þeim
var hann í óhreinum nærföt-
um. blettuðum svita og ráum
af ryki. Andlit hans var líka
grátt næstum eins grátt og
þunnt hár hans. Djúpar línur
lágu frá nefi hans að kjálkun
tnn og varir hérpti hann fast
saman. Þegar hann tók til máls
sá Masters svartar tanngeyflur.
— Hvaða leyfi hafið þið að
rífa mann frá vinnunni? spúrði
liann. ^ %
Byrd hagræddi sér í stólnum.
— Þetta er Masters löareglu-
stjóri frá Clay County, sagði
hann. — Tann segir þér ’livers
vegna.
Carter leit óþolinmæðislega á
Masters, sem sagði vandræða-
lega. — Það er viðvíkjandiiidótt
ur þinni. Carter greip frain I
fyrir honum: — Ég á enga -dótt
ur, sagði hann. m:
Byrd reis á fætur. — Hj^yrðu
nú Joachim, sagði hann. —. Ég
veit hvað þér finnst um í^lucy.
Samt sem áður var hún ‘þold
rfir.
af þinu holdi. ;jj j
Frú Carter hljóðaði upþ yfir
sig: — Við hvað áttu með^' að
segja var? '
Joachim leit reiðilega á Ííana.
— Haltu kjafti kona! öskraði
hann og leit aftur á Masters
og Byrd. -— Ég á enga djttur,
endurtók hann.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 25. maí 1966