Alþýðublaðið - 03.06.1966, Qupperneq 5

MINNINGARORÐ:
II Friðriksson
Martinus kemuit
til landsins !
í dag verður til moldar borinn
frá Fos vogskapellu Páll Friðriks
son, Hjarðarhaga 64. Hann and
aðist snögglega 26. maí sl., að
eins 48 ára gamall.
Ekki get ég sagt að mér eða öðr
um vinum hans hafi komið and
látsfregnin með öllu á óvart. Við
vissum að um langt árabil hafði
hann ekki gengið heill til skóg
ar og hin siðari árin háð tvísýna
baráttu við hættulegan 4iíhdóm.
Þetta vildi þó gleyma t, því að
Páll var nánast ófáanlegur til að
ræða heilsu sína eða líðan, og
jafn ófús var hann að draga af sér |
við vinnu á meðan hann gat nokk
urn veginn staðið í fæturna. Ég
vissi þó, að hann gerði sér fylli
lega ljóst, að gesturinn með sigð
ina gæti knúið dyra fyrr en seinna,
en þessari vitneskju tök hann með
karlmannlegri ró og enginn
fékk annað séð en að hann héldi
gleði sinni sem heill væri.
Ekki kann ég að rekja ættir Páls
að neinu gagni, en 1 honum var
skagfirzlct bændablóð í báðar ætt
ir. Hann var fæddur að Hömrum í
Skagafirði 18. febrúar 1918, son
ur lijónanna Friðriks Jónssonar og
Emilíu Sveinsdóttur. Ungur missti
hann móður sína og ólst upp hjá
föður sínum og stjúpu í Skagafirði.
Árið 1937 settist Páll í Mennta
skólann á Akureyri og skömmu
síðar fiuttist fjölskyldan til Akur
eyrar. Hann lauk stúdentsprófi vor
ið 1941 og stundaði um skeið nám
í viðskiutafræði við Há kóla ís-
lands. Hann hafð; þó aldrei veru
legan áhuga á því námi og árið
1943 fór hann í kennaraskólann
og lauk baðan kennaranrófi árið
eftir og gerðist kennari við Reykja
skóla í Hrútafirði.
Árið 1947 giftist Páll eftirlif
andi konu sinni, Guðbiörgu Þórð
ardöttur úr Reykiavík, hinni á
gætustu konu. Eignuðust þau einn
dreng, Sigurð Emd, sem alla tíð
var augasteinn og eftirlseti föður
síns. Þau hjónin áttu fvrst heima
á Reykium en flutt.ust til Reykja
víkur árið 1953. Hér í borg stund
aði Páli vrnis störf og þó aðal
lega kennsiu fram tii ársins 1960.
en þá réðist hann til Útvegsbanlca
íslands og starfaði þar til dauða
dags.
Páll var ágætur starfsmaður að
hverju sem hann gekk. Trú-
mennska han- og samvizkusemi
var frábær, enda naut hann ávallt
fyllsta trausts yfix-manna sinna.
Kynni okkar Páls hófust í
Menntaskóianum á Akureyri fyr
ir rúmum aldarfjórSungi og hafa
staðið æ síðan. Þau hafa alla tíð
verið með þeim hætti að ég tel
hann með alira beztu mönnum
sem ég hefi kynnzt, Þegar ég nú
sé á bak þe~sum góða dreng eftir
svo langa vináttu þá eru mér efst
í huga mannkostir hans og per-
sónugerð öll.
Páll var prvðis grc'ndur, ákveð
inn í skoðunum en bó frjálslynd
ur og bar virðingu fvrir skoðunum
annarra. Hann hafði uóða kímni
gáfu og kunni vel að koma fyrir
sig orði. Viðmót hans var alúð
legt og hið sama við háa sem lága.
Allur hroki var honum framandi,
en þó var hann stoltur maður.
Hann lét ekki misbjóða sér án þess
að snúast til varnar og gilti þá
einu hver í hlut átti.
Þykkjuþungur var hanrx ef hc|x
um mislíkaði, en þó sáttfús. Páll
var ákaflega vinfastur og trygg
lyndur og varla var sá lilutur til,
er hann ekki vildi gera fyrir
vini sína. Hann var strangheiðar
legur og mátti ekki vamm sitt vita
í einu eða neinu.
Þótt mér og öðrum vinum Páls
falli þungt að kveðja hann svo
langt um aldur fram, þá er þó
miklu þyngrj harmur kveðinn að
konu hans og syni. Ég vil enda
þessi fátæklegu orð með því að
votta þelm dýpstu samúð mína.
Bárður Daníelsson.
í dag er til moldar borinn sam
starfsmaður minn og vinur, Páll
Fi-iðriksson, fyrrverandi kennari,
en nxi síðastliðin 6 ár bankamaður
Leiðir okkar lágu saman, er
hann gerðist starfsmaður í lög
fræðideiid Útvegsbankans skömmu
eftir að hann iióf störf í bankan-
um.
Hann varð náinn samstarfsmaður
minn og vai'ð mér fljótt ljóst,
að ég hafði verið heppinn í val
inu.
Páll skipaði vel sitt sæti.
Milli okkar hljóp aldrei snurða
á þráðinn.
Hann var vel menntaður, stúd
ent frá memxtaskólanum á Akur
eyri, stundaði viðskiptafræði við
Háskóla íslands og lauk kennara
prófi fi'á Kénnaraskóla íslands.
Páll Friðriksson var fæddur 18.
febrúar 1918 að Hömrum í Skaga
firði, átti kyn sitt að rekja til
merkra og dugmikilla bændaætta.
Hann ólst upp í foreldrahúsum
í Skagafirði, þar til hann hóf
námsferil sinn, eins og að framan
segir.
Fimmtudaginn 26. maí skildi
ég við Pál glaðan og reifan, eins
og jafnan að vinnudegi loknum,
og áttum við að vanda nokkrar
samræður, áður en heim var hald
ið.
Það kom mér í meira lagi á
óvart þegar mér var tilkynnt lát
hans síðla kvölds þennan dag.
Mér varð ekki strax svefnsamt.
Það er oft erfitt að trúa þvi,
að svo skammt sé milll lífs og
dauða, þegar kunningjar og vinir
eru með svo skjótum hætti burt
kallaðir á bezta aldri.
En örlög sfn veit enginn fyrir,
og fer víst bezt á því.
Mér var að vísu ljóst, að Páll
gekk ekki heill til skógar, því að
hann hafði allmörg undanfarin ár
átt við erfiðan, en alltof algeng
an sjúkdóm að stríða, kransæða
stíflu.
Veikindi sín bar hann með
æðruleysi og stundaði starf sitt
meðan stætt var ,oft sárþjáður,
þótt lítt léti hann á því bera.
Hann var að eðlisfari liæglát
ur og dagfarsprúður, en hafði þó
undir niðrj ríkt skap og næma rétt
lætistilfinningu. Gat hann því,
þrátt fyrir meðfædda hlédrægni,
verið ákveðinn í skoðunum um
menn og málefni. Hann hafði ríka
tilhneigingu til að rétta lítilmagn
anum hjálparhönd, en bar hins
vegar í brjósti ósvikna andstyggð
á hroka þeirra, sem meira töldu
sig eiga undir sér.
Páll var glöggur á tölur og furðu
fljótur að tileinka sér störf þau,
sem lionum var falin í lögfi’æði
deild bankans. Stundaði hann þau
öll af sérstakri samvizkusemi og
lipurð.
Nú er því skarð fyrr en skyldi
í sæti því, er hann skipaði.
Góðui' drengur cr of fljótt geng
inn en liann hefur nú numið nýtt
land handan við móðuna miklu,
þar sem iengrá skal haldið á
broskabi-autihni.
Páil kvæntjst eftirlifandi konu
sinni, Guðbjörgu Þórðardóttur, 31.
maí 1947. og revndist hún honum
dyggur förúnautur.
Þau eignuðust eixin son, Sigurð
Emil, sem nú er 11 ára og hinn
mannvænlegasti piltur. Voru þeir
mjög samrýmdir.
Svo miög sem við vinir Páls
megum sakna bans, er þó að sjálf
sögðu meiri harmur kveðinn að
konu hans og barni, sem miklu
betur mega vita, hvers þau hafa
misst.
Eu þeim fylgir samúð allra sam
starfsmanna Páls í Útvegsbankan
um og alli’a annarra, er gjöi’la
þekktu hann.
Við geymum minninguna um
hann með þakklæti fyrir liið góða
samstarf, sem aldrei bar skugga á.
Þormóður Ögmundsson.
í byrjun júní kemur danski lífs
spekingurinn Martinus hingað til
lands í boði vinna sinna liér. Hann
mun flytja fyrirlestra hér í Reykja
vík og á Akureyri, Þetta er í
fimmta sinn, sem Martinus heim
sækir ísland.
Undanfarin tvö ár hefur Mar
tinus unnið að því að skrifa við
auka við aðalrit sitt „Bók lífs-
ins.”
Þessi viðauki eða litdráttur, sem
heitir „Heimsmyndin eilífa” verð
ur í 4—5 bindum, hvert bindi um
100 síöur. Út er komin 1. og 2. bók
af þessum viðauka. í formála að 1.
bók segir Martinus: Þessi tákn
myndabók er viðauki við „Bók lífs
ins”, það er að segja: við aðalrit
mitt um kosmiska byggingu lífs-
ins, frumhugtök þess og lögmál.
Hún hefur að geyma í samþjöpp
uðu formi sjálfan kjarnann í al
heimsgreiningum þessa rits, og nið
urstöðurnar eru skýi’ðar með kos
miskum táknmyndum.
Auk þess að vera grundvallar
viðauki við Bók lifsins getur Tákn
myndabókin, sökum þess hve ljóst
yfirlit liún veitir, einnig komið
þeim manni að notum, sem gjarn
an vill — þótt ekki sé beinlínis
fræðimaður — kynnast kosmisku
heimsmyndinni, sem mun verða
mönnum framtíðarinnar sá grund
völlur, er þeir byggja á breytni
sína og hegðun, vegna þess hve
altæk og rökrétt þessi heimsmynd
er. Sú breytni sameinar mann
inn frumtóni alheimsins: kær-
leikanum og um leið lífinu sjálfu.
Og fyrir þessa sameiningu veitist
manninum lausn frá hinum frum
stæðu og myrku vitundarsvæðum
hatursins, og liann nálgast það að
fullkomna fyrirætlanir Drottins
með þá lífveru er nefnist „Maður
inn í rnynd o£ líkingu Guðs”. 1.
bók af „Heimsmyndin eilífa” liggur
HEKLU
HELRRA.
SOKKAH
nú fyrir í þýðingu og mun vcrða
gefin út af bókaútgáfunni LeiftÚr
á næsta ári.
í tilefni þess mun Martinus gera
nánari grein fyrir efni þein-ar bók
ar í þeim fyrirlestrum er hann helcl
ur hér að þessu sinni.
Martinus flytur fyrirlestra sína
í kvikmyndasal Austurbæjarskól
ans við Vitastíg og verður sá fyrsti
þriðjudaginn 7. júní kl. 20,30. ÖU
um heimill aðgangur meðan hús
í'úm leyfir.
Fél. áhugamanna
um fiskirækt t
Nokkrir áhugamenn um fiski
rækt hafa að undanförnu unnið
að og undirbúið stofnun „félágs
áhugamanna um fiskirækt’I og verð
ur stofnfundur þess mánudaginn
6. júní n.k. kl. 8,30 e.m. að Hótel
Sögu í svokölluðum Bláasal, irin
af Súlnasalnum. j.
Á undirbxiningsfundi að stofrv
un þessa félags, 7. marz s.l. vofut
eftirtaldir menn kosnir í nefnd til
þess að gera uppkast að löguin
fyrir félagið og að öðru leyti að
undirbúa stofnun:
Jónas G. Rafnar alþingismaður,
Ingvar Gíslason, alþingismaður,
Björn Jónsson, alþingismaðúr,
Steingrímur Hermannss., forstjóri
Rannsóknarróðs ríkisins, Dr. Björn
Jóhannesson, jarðvegsefnafræðing
ur, Bragi Eiriksson, framkvæmda
stjóri Samlags Skreiðarframleið
enda og Gísli Indriðason, fram-
kvæmdastjói-i hjá fiskiræktarstöð
innj Búðaós hf.
Tilgangurinn með þessari félags
stofnun er að vinna að auknum
áhuga fyrir fiskirækt á sem breiS
ustum grundvelli, auka fræðsln
í fiskiræktarmálum, meðal annars
með því, að gefa út árbók er inni
haldi fróðleik og nýjungar á þessu
sviði og í því sambandi komast
í kynni óg hafa samstarf við er-
lendar sérfræðstofnanir, sem fjalla
um þessi mál. Ennfremur að hafa
álirif á löggjöf varðandi fiskirækt,
og vinna að auknu öryggi og bættu
skipulagi fyrir félagssamtök og
einstaklinga, sem lagt liafa eða
vilia leggja fram fé og vinnu til
eflingar fiskiræktinni og þar með
varðýeizlu og aukningu á verðriiæt
ari fiskitegundum landsins, svo og
beita sér fyrir tilraunum jneð eldl
á erlendum fisktegundum, sem lík
legar eru tii bess að geta' aðlagað
sig ísl. staðháttum. Um það verð
ur ekki deilt iengur að fiskirækt
er stórmál framtíðarinnar viðsveg
ar í heiminum, og það virði’st jafn
framt anelióst mál að aðstæður
séu sérstaklega góðar til slíkra
hluta hér á landi. Það er því óbif
anleg sannfæring forgöngumanna
um þessa félassstofnun, að liún
geti orðið mikilsvex’ður 'aðili tíl
framfara í fiskiræktarmálum Iiér,
fiöldasamtök, sem af fórnfýsl og
bióðhollnstu setii sér bað mark aíf
verða ekki eftirbátur annarra
þjóða á þessu sviði.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 3. júní 1966 5