Alþýðublaðið - 11.10.1966, Blaðsíða 13

SÆM$3Í(P
D~-- IJ0184.
Benzínið í boln
3EAMPAUL
BELMOtlDO
DEAH
SEBERQ
BENZINIÐ /l /BOTN
Öhemjuspeunandi CinemaScope
kvikmynd.
Sýnd kl. 7 og 9.
Biinnuð börnum.
ÁSGEIR LONG sýnir eftirtald
ar kvikmyndir.
1. Sjómannalíf, 15 mín. lit.
Sýnir veiðiferð með togaranum
Júlí frá Hafnarfirði.
2. Discover Iceland. 30 mín. lit.
Lýsir íslenzkri náttúrufegurð,
húsagerð, hótelmenningu o. s.
frv.
3. Reykjalundiir — Plast-vatns
rör. 15. mín. Iit.
4. Esja klifin á jeppum.
5. Labbað um Lónsöraefi 3G
mín. lit.
Sýnd kl. 7 og 9.
Myndimar verða ekki sýndar í
Reykjavík.
SÍÐASTA SINN.
BR. GOLDFOOT BIKINIVÉLIN.
Sprenghlægileg ný amerísk gam
anmynd í litum og Panavision
með Vincent Price og Frankie
Avaion.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Sýnd kl. 5. 7 og 9.
S I ö n g u r
Sýning á eitur og risa-
S 1 ö n g u m
■
Templarahöllinni.
Eiríksgötu.
Daglega klukkan 2—7 og 8—10.
Eyjtilfur X. Sigurjóesson,
Löggiltur endurskoðandl.
Flókagötu 65. - Sími 17903.
bolla. . . . Hún hvíslaði. — Mig
langar til að losa mig við allt
fólkið eins fljótt og unnt er og
þá getum við hvílt okkur ögn.
Ei'gum við ekki að fá okkur snarl
eg fara snemma í háttinn?
Jenny kinkaði þakkiátlega
kolli. Lafði Bourne áleit að
þetta væru eftirstöðvarnar eftir
-brúðkaupið og tómleikinn sem
alltaf verður eftir þegar brúð-
hjónin eru farin. Ef hún vissi
sannleikann! Að hún elskaði son
hennar, sem var rétt nýgiftur!
Hvað skyldi hún segja þá?
Um leið og hún setti ketilinn
í samband og batt svuntú yfir
Ijósan kiólinn velti hún því fyrir
sér hvort Lafði Bourne myndi
ekki skilja hana?
Hún tók teoottinn og skolaði
hann og svo heyrði hún sagt:
— Er mammá strax búin að
set.ia þig ' vinnu Öskubuska?
Hún leit við og þar stóð Step-
hen Harrison með hendurnar í
buxnavösunum og vingjarnlegt
bros á vörunum og aft-ur fánn
hún tíl hessa undarleíga ótta og
óróleika oínS og alltaf þegar
hún hitt’ hann.
Af hverí'i? Hann hafði alltaf
verið vi"eiarnlegur við hana og
Ruth vsr sú, sem ihafði sagt
henni að hann væri afbrýðisam-
ur út í Miehael af því að stjúp-
faðir hans hafði arfleitt hann að
öllum peningunum.
Michael hafði líka eftir allt
saman verið einkasonur hans.
Hún hellti te í pottinn.
— Okkur langaði þáðar í te.
Það er eitthvað svo tómlegt eft-
ir að Ruth og Michael fóru.
— Þetta er víst vísbending til
mín að það toafi verið hægt að
bjóða þér ekki út í kvöld? sagði
hann spyrjandi og settist upp
á borðbrúnina rétti úr löngum
leggjunum oig rétti fram bolla.
— Nei, alls ekki, flýtti Jenny
sér að svara, — Mig langaði
ekki Út, þakka þér fyrir.
Hann skellti upp úr og hún
skildi að hún hafði verið svo
ókurteis að gefa í skyn að hún
vildi ekki fara út með honum.
— Já, já, ég tek það aftur.
Þetta var jengin 'visbending.
Fyrirgefðu. Ég veit sjálfur
hvernig þessar brúðkaupsveizlur
eru, þar reyna allir að láta eins
og þeir skemmti sér konunglega
þó þá langi mest til að fara að
hátta. Kannski vlð getum
skemmt okkur eitthvað seinna.
— Því ekki það? spurði Jen-
ny rólega. Nú heyrði hún rödd
lafði Bourne og skildi að hún var
að kveðja síðustu gestina.
Stephen rótaði t vösiinum.
— Ég bélt að ég hefði vertð
með vasabókina mína. Þá hefðum
við getað ákveðið kvöld, sem við
værum bæði laus á.
Jenny brosti. — Ég verð hér í
hálfan mánuð svo ekkert liggur
á.
Lafði Bourne kallaði hátt: —
Stephen, Marriott-hjónin eru að
fara.
Hann gretti sig en reis samt á
fætur.
— Ég kem eftir augnablik. —
Þessi Marriottshjón.
Hann gekk út og lagði dyrnar
að stöfum að baki sér og Jenny
fór fram til að loka alveg. Um
leið kom fótur hennar við eitt-
hvað og þegar hún leit niður sá
hún samanvöðlaðan pappírsmiða.
Hann hlaut að hafa dottiá úr
vasa Stephens meðan hann leit-
aði að vasabók sinni.
Á eftir vissi hún ekki hvers
vegna hún beygði sig niður og
tók blaðið upp, en eitthvað und-
arlegt afl rak hana áfram.
Hún sléttaði varlega úr blað-
inu og kipptist svo við. Þetta var
skeyti, ekki heillaóskaskeyti, —
heldur venjulegt skeyti og merkt
ungfrú Ruth Morton.
Hún las, það sem í því stóð.
„Ef þú vilt ekki að maðurinn
þinn viti að þú átt barn á barna-
heimilinu í Bradley er vissara
fyrir þig að hitta mig við inngang-
inn að Gransham Empire klukk-
an átta í kvöld.
j
Ruth, Ruth átti barnl Qg í dag
hafði hún gengið. að eiga Mic-
bael Bourne þannig að faann vissi
ekkert um þetta barn.
Hún settist því nú skildist
faenni einnig annað. Stephen
hafði séð skeytið og þó faann
hefði ekki lesið þaS upphátt vissi
hann hvað í því stóð.
Hvað myndi hann gera? Myndi
hann þegja — eða nota sér sina
vitneskju?
Hver hafði sent þetta skeyti?
Jennj' Morton var stjörf af skelf-
ingu. Hver var þessi leyndardóms
fphi „J”, sein viidi tala við ayst-
ur hennar? Hver sagði, að Ruth
ætti barn á barnaheimilinu í
Bradley? Hver laug svona upp á
systur hennar?
Því auðvitað var þetta einn
ij'gavefur! Ruth var nýbúin að
giftast Michael Bourne og hún
hafði lofað að elska hann allt
sitt líf. Hún myndi ekki svíkja
hann — hún hlapt að elska hann
annars hefði hún aldrei gifzt
honum.
Jenny titraði og skalf. Ef
Stephen hafði lesið skeytið var
það hættulegt, því þótt þetta
væri lygi vissi hún hve afbrýðis
samur hann var í garð bróður
síns.
En hvað gat hún gert? Hún
heyrði fótatak á ganginum og
tók teborðið. Ef hún gæti aðeins
komizt á þennan stað kl. 8. Áður
en Stephen færi þangað.
Hún gekk til dyranna og opn-
aði fyrir lafði Bourne og reyndi
að vera róleg meðan hún sagði:
— Það er leitt að þetta skyldi
standa svona lengi!
— Ég var einmitt farin að velta
því fyrir mér hvað hefði orðið
af þér. Lafðin fór inn í dagstof-
una og settist. — Guði sé lof að
gestirnir eru loksins farnir. Þeir
voru indælir en stóðu allt of
lengi við.
Jenny brosti meðan hún rétti
henni teið í þunnum postulíns-
bollanum án þess að horfa á fal-
legt munstrið. Hvar var Stephen
og hvað var hann að gera?
Það var engu líkara en lafði
Bourne hefði lesið hugsanir
hennar, því nú sagði hún:
— Ég sendi Stephen að skipta
um föt, annars eyðileggur hann
brotin í buxunum eða hellir nið-
ur á vestið. Ég hef aldrei þekkt
neinn sem gæti óhreinkað sig
meira en hann.
Þá var þetta í lagi í bili! —
Jenny reyndi og reyndi að fá á-
stæðu til að fara. En hvað það
var undarlegt. Fyrir fáeinum mín
útum hafði hún ekkert þráð heit-
ara en að fá að hvíla sig í róleg-
heitum og slappa af. Klukkan var
ekki orðin átta, en ekki gat hún
hætt á að Stephen yrði á undan
henni og því sagði hún kæruleys-
islega:
— Það er dálítið, sem ég þarf
að gera á prestsetrinu Lafði
Bourne. Má ég — fá bílinn lán
aðan meðan ég fer þangað?
Frúin starði á hana.
— Vitanlega máttu það vina
mín, þú þarft ekki að spyrja
um það, en þarftu endilega að
gera þgð í kvöld Þú ert all
þreytuleg og ég býst við að
þetta geti gengið.
Jenny lagði bollann frá sér.
Hönd hennar skalf líti,ð eitt.
— Ég — ég vil helzt gera
það í kvöid, ef þér er sama.
Ég held að ég hafi, tovort eð
er enga matariyst.
— Þú verður veik með þessu
áframhaldandi, sagði Lafði Bou-
rne alvarlega. — Þú verður
að borða þegar þú kemur aftur
— ég skal setj.a mat á bakka
fyrir þig. Viltu lofa mér því?
Jenny kinkaði kolli,
— Það hljómar undarlega að
heyra einhvern hera umhýggju
fyrir heilsu minni, sagði hún og
fór hjá sér.
Lafði Bourne reis brosandi á
fætur og gekk til Jenny. Hún tók
um axlir hennar oig hugsaði um
það um leið hve alvörugefin og
viðkvæm Jenny virtist vera. Það
hlaut að vera vegna þess að
henni fannst systratengslin hafa
brostið við vígsluathöfnina. ÞaS
var nú ekki svo langt síðan móð
ir faennar dó. Frúin þrýsti stúlk
unni að sér um leið og hún
sagði.:
— Það er sönn gleði fyrir ökk
ur að hafa þig í fjölskyldunni
Jenny. Farðu nú bara til prests
setursins ef þér finnst ekki að
þú faafir gert nóg í dag.
— Er mamma farin að segja,
þér fyrir verkum líka?
Þær höfðu hvorug heyrt Steph
en koma inn í herbergið og Jenny
kipptist við. Hve mikið hafði
hann heyrt af samræðunum?
Vissi hann að hún ætlaði að fá
hílinn lánaðan? En hann leit
beint í augu hennar hreinskiln
ingslegur á svip meðan hann sett
tist og rétti fram höndina eftir
kaffibollanum.
— Nei alls ekki, sagði Jenny sár.
— Hún er aðeins að hugsa um
velferð mína.
— Það Igæti ég séð betur um.
safði hann brosandi, en móðir
hans sagði um leið:
— Hættu að stríða henni, steph
en. Farðu bara Jenny en reyndu
að ikoma fljótt aftur.
Jenny dró sig í hlé og fór upp
á herbergi sitt, þar sem hún fór
í kápu og tók tösku sína. Nú var
hún því fegin að hafa lagt pen
inga til faliðar í nokkur ár og
hafa eitthvað til að borga fjár
kúgaranum. Því fjárkúgun hlaut
þetta að vera.
'B Jlinn stóð í bílskúrnum, lítill
grænn. Hún hafði ekið honum
nokkrum sinnum dg meðan hún
beygði út á veginn vélti hún því
fyrir sér, hvort Stephen mynjdi
heyra til hennar og koma út og
bjóðast til að fara með henni.
En faún heyrði hvorki 'kalj né
fótatak og hún ók rólega í átt
ina til prestssetursins, en þang
að neyddist hún til að aka fyrst
ef eínhver skyldi sjá hana.
Hún nam staðar fyrir utan hlið
ið og gekk hægt um stígipn að
ným'áluðu útihurðinni. Hérna
átti maðurinn, sem hún elskaði
að búa begar hann kæmi úr brúð
kaupsferðinni — Þetta yrðj heim
ili hans, systur hennar og henp
ar siálfrar.
Hún stóð kyrr í forstofunni og
hlustaði á þögnina umhverfis sig
og hana verkjaði sárt í hjarta
stað. Var ekki torjálæðisl-etgt af
henni að ímynda sér að hún væri
fær um þetta? Hvernig gat henni
komið til hugar að hún gæti bú
ið í sama húsi og þau, séð hvern
hamingTusöm þau voru og vita að
þessari sömu hamingju var henni
neitað um að eilífu.
Vinnuvélar
TIL LEIGU.
Leigjum út pússinga-steypa-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnír grjót- og njúrhamrar
með boram og fleygTim.
Steinborvélar — Viþratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIGAN S.F.
Síini 23480.
11. október 1966 - ALÞÝOUBLAÐIÐ 13