Dagur - 01.11.1997, Blaðsíða 8

8- LAUGARDAGUR l.NÓVEMBER 1997
FRÉTTASKÝRING
„Þetta svona slepp
'** . vf, HEBDUR HELGA- DÓTTIR
gt^ 1 SKRIFAR
Það var enginn bar-
lómur í þeim lífeyris-
þegum sem blaðamað-
ur Dags hitti í gær, en
sumir þeirra segja að
tekjurnar leyfi engan
lúxus.
Meðaltöl eru meðaltöl - og þrátt
fyrir sæmilegar meðaltekjur aldr-
aðra berjast margir þeirra í bökk-
um, segja sumir lesendur Dags
sem höfðu samband við blaðið í
kjölfar frétta um framtaldar með-
altekjur 70 ára og eldri á síðasta
ári, en þær voru 82 þúsund krón-
ur hjá einhleypingum og tvöfalt
hærri hjá hjónum.
Til sönnunar þessu benda tals-
menn aldraðra m.a. á, að stór
meirihluti þeirra njóti tekjutrygg-
ingar Tryggingastofnunar ríkis-
ins. Tekjutrygging einstaklings
byijar að skerðast þegar lífeyris-
tekjur og aðrar tekjur fara yfir
28.000 kr. á mánuði, en falla ekki
niður að fullu fyrr þær fara yfir
80- 87 þúsund kr. á mánuði.
Bætur Tryggingastofnunar eru
60 þúsund kr. á mánuði til ein-
staklings sem býr einn og hefur
engar tekjur aðrar. Að viðbættum
lífeyristekjum kemst hann upp í
82.000 kr. á mánuði áður en
tekjutryggingin byijar að skerð-
ast.
Ekki þeir verst settu
Mjög fáir aldraðir fá styrki frá
Félagsmálastofnun Reykjavíkur
og þeim hefur farið fækkandi
undanfarin ár - voru aðeins um
150 í fyrra. Það skýrist af því, seg-
ir Sigurbjörg Sigurgeirsdóttir
starfsmaður stofnunarinnar, að
viðmiðunarlágmark fyrir fjárhags-
aðstoð hjá Félagsmálastofnun er
um 53.600 kr. á mánuði fyrir ein-
stakling en 96.500 kr. fyrir hjón,
sem sé lægra en bætur frá Trygg-
ingastofnun. „Þannig að það er
bara í undantekningartilvikum og
við einhveijar sérstakar aðstæður,
sem aldraðir fá fjárhagsaðstoð
hér og þá er fjallað um þau til-
vik sérstaklega.
Eg get ekki sagt að við verðum
vör við mikla fjárhagslega neyð.
Aldraðir eru þrátt fyrir allt ekki
þeir sem verst eru settir í þjóðfé-
laginu, því þeim eru a.m.k.
tryggðar þessar lágmarksbætur,"
sagði Sigurbjörg: „A hinn bóginn
eru einstaka þættir sem við höf-
um verið að ræða hér á stofnun-
inni sem taka þyrfti méira tillit til,
en þá er hins vegat spurning hver
ætti að dekka þann viðhótar-
kostnað sem af því Ieiddi. Hér á
ég t.d. við að stundum getur
kostnaður vegna heyrnartækja
orðið mjög hár og sama er að
segja um sumar gerðir gleraugna.
Það geta líka komið upp ýmsar
mjög sérstakar aðstæður sem ekki
er tekið tillit til í reglum um fjár-
hagsaðstoð. Það á t.d. við þegar
annar makinn er fluttur á stofn-
un, en hinn býr áfram heima, en
hefur þá oft mun minni tekjur
heldur en ef um einhleyping væri
að ræða,“ sagði Sigurhjörg.
Sumir gætu líka lent í vandræð-
um þegar allt í einu skella á þá há
útgjöld vegna viðgerðar á fjölbýl-
ishúsinu sem þeir búa í. Og
önnur tilvik geta verið vegna mjög
hárrar húsaieigu sem fólk fær
bara að litlu leyti dekkaða gegn
um húsaleigubætur.
Enginn barlómur
En hvað hafa þá hinir öldruðu
sjálfir að segja?
Það var líf og fjör sem mætti
fréttamanni þegar hann bankaði
á dyr Þjónustumiðstöðvar aldr-
aðra við Bólstaðarhlíð í gær. Þar
var engan barlóm að finna en
heilmikla ánægju með fjölmargt
það sem öldruðum stendur til
boða - beri þeir sig eftir því.
„Þetta svona sleppur," svaraði
Vilborg Eiríksdóttir spurð hvernig
gangi hjá henni að fá endana til
að ná saman. „Það bjargar mér
að ég fæ svolítil eftirlaun eftir
manninn minn,‘ annars væri ég
dauð úr hungri.“
Vilborg telur fjárhagsdæmið
erfiðast hjá þeim sem þurfa áð
borga háa húsaleigu, sem hún
þarf ekki. „Nei, þetta er ekkert
erfitt líf, og að minnsta kosti
skemmtilegt. Haldi maður heilsu
þá getur maður alltaf fundið sér
eitthvað til að gera. Komi maður
sér út þá stendur svo margt til
boða,“ sagði Vilborg, sem kemur
á hveijum morgni í handavinnu
og félagsskap í þjónustumiðstöð
aldraðra við Bólstaðarhlíð, sem
hún lætur mjög vel af.
Á „strípuðum“ bótum og
harðánægð samt
„Það er ljómandi gott að vera
gamall," svaraði Ólöf María , 78
ára. Hún keypti sér þjónustuíbúð
í Bólstaðarhlíðinni fyrir nokkrum
árum, sem hún er mjög ánægð
með - eins og raunar flesta hluti.
Ólöf, sem einungis hefur bætur
Tryggingastofnunar til að Iifa af,
var spurð hvernig henni gengi að
komast af. „Mér finnst þetta al-
veg stórkostlegt, enda hafði mað-
ur ekki svo mikið í gamla daga.
Og ég er hrædd um að það hafi
ekki verið svona gott hjá foreldr-
um minum.“
Ólöf sagðist halda heimili og
elda sjálf sinn mat, sem væri
mikið ódýrara, fá oft gesti og
stundum bjóða fólki í mat. Hún
byrjaði starfsævina sem vinnu-
kona, þar til hún giftist. „Ég á 4
uppkomin börn og var heima-
vinnandi húsmóðir og er ánægð
með það. Mér er alveg sama þó
maður hafi kánnski haft heldur
minna.“ Ólöf María sagðist hafa
mjög gaman af handavinnunni og
vera harðánægð með lífið og tii-