Dagur - 23.12.1997, Síða 11

í>g?u'
LÍFIÐ í LANDINU
v o o r ítjh \i i i ii r r ui\ru nni«T« n
PRIÐJUDAGVR 2 3 . DESEMBER 1997 - 27
Marga litla
stráka dreymir
um að verða
slökliviliðsmenn.
Sumirláta
drauminn verða
að veruleika og
eijin þeirra er
Bjöm Gíslason,
varðstjóri í
Slökkviliði
Reykjavíkur.
Slysalausjól,takk
„Það er hátíöleg stemmning hér
á aðfangadagskvöld," segir
Björn. „Við reynum að hafa það
huggulegt, það er sameiginlegt
borðhald hjá okkur. Vaktaskipti
eru kl. 19.30, þannig að þeir
sem fara af vaktinni, koma beint
heim í steikina en þeir sem
koma, eru væntanlega búnir
með sína.“
Slökkviliðið er á tveim stöðum
í borginni og það eru 16 manns
á vakt í einu. 9 menn á Tungu-
hálsi og 7 menn í Skógarhlíð-
inni. Um hátíðarnar er alltaf
hætta með kertaskreytingar og
rafmagn og Slökkviliðið brýnir
stöðugt fyrir fólki að fara var-
lega.
„Það er ekkert eins leiðinlegt
eins og það að kvikni í hjá
manni um hátíðarnar, það
skemmir alla stemmningu hjá
fólki. Og það verður aldrei of oft
sagt að fólk eigi að fara varlega
með rafmagn. Við höfum séð
fjöltengi tengt í fjöltengi, jafnvel
3-4 saman og allt í sömu
Við þurftum að
slökkva í sumurn
brennunum.
innstungunni," segir Björn. „1
nýjum húsum á að slá út, en það
er ekki þannig í gömlum húsum
víða og mikil eldhætta sem getur
skapast af þessu.“
Mikill annatimi
Um jól og áramót er mikill
annatími hjá Slökkviliðinu, oft
rnargir smáeldar sem kvikna. Þvf
er ekki mikill friður til hátíðar-
halda, en um áramót eru 4
aukamenn á vakt.
„Eg man eftir einum jólum, þá
var mjög þurrt og við lentum í
miklum sinueldum," segir Björn.
„Og eitt árið var óskaplega mikið
rok og við þurftum að slökkva í
sumum brennunum. En ekki get
ég sagt að það hafi verið vinsælt
hjá smáfólkinu," bætir hann við.
Svo voru það áramótin sem
var svo þurrt, þó það væri frost,
að flugeldarnir kveiktu í sinu út
um allan bæ. Fólk skaut upp
flugeldum eins og það var vant
og stóð svo í því að slökkva sinu-
elda. Það var löng biðröð eftir
okkur og við urðum að leiðbeina
fólki í gegnum síma með
slökkvistarf. Þangað sem fólk
svo réð ekki við eldinn og hann
var kannski kominn heim að
húsum, fórum við strax. Þetta
var ntikið álag.“
I bílum slökkviliðsins eru 2
tonn af vatni, sem dugar að öllu
jöfnu til að slökkva venjulega
íbúðaelda. Ef hins vegar eldur-
inn er meiri en svo að það dugi,
þá er farið á næsta brunahana,
en þeir eru með um 400 m
millibili.
„Við óskum landsmönnum
gleðilegra og slysalausra jóla og
brýnum fyrir þeim að fara var-
lega um hátíðarnar," segir Björn
að lokum. VS
NÝJAR ÍSLENSKAR ÞJÓÐSÖGUR
Meðan bæði hné eru
jafngömul...
Þórarinn Vigfússon er kempa af
gamla skólanum, nú kominn á ní-
ræðisaldur og búsettur á Húsavík
þar sem hann hefur alið allan
sinn aldur. Þórarinn stundaði sjó-
inn um árabil og var lengi for-
maður á aflaskipunt. og rnargar
sögur til af æðruleysi hans og
karlmennsku við viðsjálar aðstæð-
ur á sjó og landi. „Þórarinn er
maður sem lætur sér hvorki
bregða við bana eða dauða," sagði
einn félaga hans um hann.
Og Þórarinn, sem starfaði um
árabil sem hafnarvörður á Húsa-
vík eftir að hann kom í land,
hefur alltaf búið að þessu æðru-
leysi og lítt verið að fjargviðrast
yfir því „þó gefi á bátinn" á
þurru landi. Fyrir nokkrum
árum kenndi hann sér slæmsku
í hægra hné og eftir dúk og disk
tölti hann til læknis og bauð
honum að líta á hnéð ef hann
hefði nokkurn áhuga á slíku.
Læknir skoðaði hnéð í krók og
kring og sagði Þórarni hvað væri
að. Og bað hann svo að leyfa sér
að Iíta á hitt hnéð. „Nei, það er
alveg óþarfi að líta á hitt hnéð
vinurinn, þau eru nefnilega
bæði jafngömul." Svaraði kernp-
an og botnaði lítið í þessum
samanburðarfræðum doktorsins.
Og spunnu gárungar úr þessu
máli nýtt spakmæli, sem sé:
„Eigi skal haltur ganga meðan
bæði hné eru jafngömul." JS.
SMÁTT OG STÓRT
Góður á jóluimm
Jólin nálgast og menn eru smátt og smátt að komast í hátfðar-
skap. Menn hugsa meira um þá sem minna mega sín í þjóðfélag-
inu þegar nær dregur þessari hátíð. Stjórn atvinnuleysistrygg-
ingasjóðs vill að atvinnu-
lausir fái jólauppbót eins og
launafólk í landinu.
Páll Pétursson er að
hugsa málið, en á meðan
sendi hann landslýð í blaða-
viðtali jólaboðskap sem gott
er að hugleiða um hátíðarn-
ar. Postullegur boðskapur
Páls hljóðaði svo: „Það væri
auðvitað voða gaman að
geta gefið öllum sem allra
mest og vera góður við alla.“
Ég vona svo sannarlega að
landsmenn láti viðleitni
Páls verða sér leiðarljós í
verkum þeirra um jól sem á
öðrum tímum.
Hið milda
yfirvald
Það er alltaf freistandi fyrir
stjórnmálamenn að höfða til
þess sem fer í taugarnar á fólki.
Fátt er eins pirrandi og að fá
stöumælasekt; maður tefst í búð
eða spjallar aðeins of Iengi við
kunningja á götu og verður
fimmhundruð krónum fátækari
fyrir það eitt að spyrja frétta af
fjölskyldu viðkomandi. Hingað
til hef ég haft það fyrir sið að
verða sjálfum mér sárreiður fyrir
að láta sektina falla á mig.
Nú stígur Arni Sigfússon fram
og lýsir ástandinu í bílastæðismálum í borginni, þannig að það sé
eins og í ráðstjórnarríkjunum. Árni ætti að prófa að borga ekki í
bílastæði í New York eða hvaða borg sem er í heiminum, líka
þeim sem skoðanabræður hans annarsstaðar ráða ríkjum. Eftir
slíka reynslu, þar sem hann þyrfti að greiða háa sekt fyrir að fá
bíl sinn afhentan, færi hann líldega að líta á vinkonu sína Ingi-
hjörgu Sólrúnu sem milt og sanngjarnt yfirvald.
Freakkortiii
I miðri umræðunni um fríkortin, gefa ungir framsóknarmenn út
spilastokk með myndum af þingliði sínu. Gárungarnir voru ekki
lengi að uppnefna þessi ágætu spilakort og kalla þau aldrei ann-
að en freak-kort.
1x2 á Verð-
bréfajiiitgi
Þeir voru margir aðdáend-
ur Manchester United sem
fögnuðu þeim fréttum að
hægt sé að kaupa hlut í fé-
laginu hjá Verðbréfastof-
unni. I framhaldi af þessu
geta menn sagt með
þunga: „Þetta er mitt Iið í
enska boltanum."
Þetta vekur hins vegar
spurningar um það sem
KR-ingar eru að spá með
sinn meistaraflokk, en sem
kunnugt er velta menn þar á bæ fyrir sér þeim möguleika að
breyta Vesturbæjarveldinu í hlutafélag og selja það erlendum að-
ila. Væri ekki nær að bjóða stuðningsmönnum félagsins að kaupa
hlut í félaginu frekar en að selja það í heilu lagi til útlanda. Það
er hins vegar aldrei að vita nema að forráðamönnum félagsins
hafi tekist að verða sér úti um útflutningsbætur með félaginu.
UMSJÚN
Hafliði
Helgason