Dagur - 19.02.1998, Blaðsíða 15

t
Xfc^nr
LÍFIÐ í LANDINU
Það erstór-
viðburðurá
Akureyri í
kvöld. Gall-
harðir stuðn-
ingsmenn
KA ætla að
mæta í
íþróttahöll-
ina og styðja
Þórsara.
SPJALL
Finnur Sigurdsson og Jón Baldvin Arnason, harðir KA menn, ætla að mæta i íþróttahöllina á Akureyri i
kvöld og styðja Þórsara í körfuboltanum. mynd: gs.
Akureyri er
Akureyri
Þórsarar berjast fyrir sæti sínu í
Úrvalsdeildinni í körfuknattleik
og leikurinn í kvöld, sem er við
ÍR, getur ráðið úrslitum um það
hvort liðið fellur í 1. deild. KA
menn sætta sig ekki við að Akur-
eyringar eigi ekki úrvalsdeildar-
lið og ætla því að mæta til að
styðja Þórsarana. Trommusveit-
in þeirra fræga, sem sér um
hvatninguna og hávaðann í KA
húsinu, mun láta heyra í sér.
Ekki pólitiskir íþróttamemi
Finnur Sigurðsson og Jón Bald-
vin Árnason eru þarna fremstir í
flokki. Báðir harðir KA menn
sem finnst ekkert eðlilegra en
gömlu erkiféndurnir styðji hvorn
annan. Kasti af sér félagafjötr-
unum.
„Akureyri er Akureyri," segir
Jón Baldvin og á við að þessi
„Við erum ekkipóli-
tískir íþróttamenn. “
tregða sem gjarnan hefur ríkt
milli KA og Þórs sé úrelt. Félög-
in eigi að styðja hvort annað
meðan þau leiki ekki á móti
hvort öðru. „Það á að hjálpa ef
hægt er, sérstaklega ef pressa er
á liðunum," segir Finnur.
„Við erum ekki pólitískir
íþróttamenn. Það er að vísu ansi
misjafnt eftir mönnum hversu
tilbúnir þeir eru til að styðja
andstæðingana, og það fer allt
eftir þessari íþróttapólitík,“ bæt-
ir Jón Baldvin við.
Félögin eru ekki
svart og hvítt
Finnur segir að sumir sjái ekkert
nema hvítt og svart þegar þeir
hugsi um Þór og KA. „Þetta get-
ur verið alveg agalegt í þeim
leikjum þar sem liðin mætast,
hvort sem er í handboltanum
eða fótboltanum. Þetta er þó
verra í fótboltanum. Eg segi
stundum i gríni að ég fari aldrei
út fyrir Gleránna nema þegar ég
keyri til Reykjavíkur." Þá á hann
við að hann, KA maðurinn, vilji
ekki fara í hverfi Þórsara. Finnst
það álíka fáránlegt.
Á leiknum í kvöld, sem hefst
klukkan 20.30, munu KA
mennirnir mæta og láta heyra í
sér og þeir segja að svipað
prógram verði f gangi og á
heimaleikjum KA í handboltan-
um. Þeir ætla ekki að láta sitt
eftir liggja. HBG
Drottning lætur huggast
Mrs. Brown **
Eftir rúmlega tuttugu ára ást-
sælt hjónaband missir Viktoría
drottning Albert eiginmann sinn
og er óhuggandi. Sorgin dregur
úr henni allan mátt og hún
sinnir ekki embættisskyldum
sínum. Ráðgjafar hennar draga
fram í sviðsljósið fyrrum þjón
Alberts, John Brown, og honum
tekst smám saman að færa
drottningu lífsgleði á ný.
Þetta er í stuttu málin efni
myndarinnar Mrs. Brown.
Myndin er ekki Iöng í mínútu-
fjölda en hún er óneitanlega
ansi hæggeng og stundum bein-
línis leiðinleg. Hún minnir sum-
part meir á sjónvarpsmynd en
kvikmynd. Lítið er lagt upp úr
sviðsmynd og kvikmyndatakan
er einhæf og án tilþrifa. Þunga-
miðja myndarinnar er hið sér-
kennilega sambandi drottningar
og þjóns hennar. Aðrar persónur
hafa sáralítið vægi og þáttur
þeirra í myndinni er einn alls-
herjar vandræðagangur. Hand-
ritið er engan veginn nægilega
beitt. Þar er hugmyndaleysi ríkj-
andi og of mikið ber á endur-
tekningum.
Judy Dench hlaut á dögunum
Golden Globe verðlaunin fyrir
leik sinn í þessari mynd. Sú af-
hending Hrðist satt að segja
vera full rausnarleg. Dench
stendur sig að vísu ágætlega, en
frammistaða hennar er traust
fremur en glæsileg. Það er eng-
in sérstök ástæða til að ætla að
hún muni hampa Oskarnum í
næsta mánuði, Kate Winslow
stendur sig til dæmis mun betur
í Titanic. Billy Connolly á góða
spretti í hlutverki John Brown
án þess þó að vera sérlega
minnisstæður. Um frammistöðu
annarra leikara er vart hægt að
ræða því þeir fá ekki svigrúm en
gervi Antony Sher sem leikur
Disraeli er fagmannlega unnið
og hefur sennilega átt mestan
þátt í að hann vann á dögunum
til breskra verðlauna fyrir leik
sinn.
Mrs. Brown er þolanleg mynd
en hana skortir kraft og hug-
myndaríki. Efnið er áhugavert
en það er ekki unnið úr því af
nægilegu listrænu innsæi. Ekki
einu sinni leikur Judy Dench
nægir til að fleyta myndinni yfir
meðallag.
FIMMTUDAGUR 19.FEBRÚAR 1998 - 31
SMÁTT OG STÓRT
Handan við húsið
Jón Olafsson Stöðvar tvö kóngur var í sjónvarps-
viðtali á dögunum vegna samkeppni símafyrir-
tækja og verðlækkunar hjá Landssímanum á
GSM símagjöldum vegna þessá. Jón var að svara
spurningu um eitthvað sem gerast mun í nán-
ustu framtíð. Hann sló um sig með orðatiltæki
og sagði að það væri „handan við húsið.“ Ekki er
ólíklegt að hann hafi ætlað að nota orðatiltækið að eitthvað sé
„handan við hornið." Jón Olafsson hefur Iengi verið hljómplötu-
útgefandi. Einn af þeim sem
hann sér um plötuútgáfu fyrir
talar oft skringilega og má vera
að hann hafi smitað Jón af
skrýtnum orðatiltækjum. Þessi
skjólstæðingur segir alltaf
„hringinum" í box-lýsingum sín-
um á Sýn þegar hann tala rum
boxhringinn og „drenginum"
þegar hann talar um drenginn
sem er að keppa. Eða éins og
maðurinn sagði: „Hvað er eigin-
lega að Hjörti"?
Lífsins kjami
Þórir Valgeirsson, bróðir Stefáns fyrrum alþingismanns, var
snilldar hagyrðingur. Einhverju sinni þegar hann var orðinn full-
orðinn og hlutirnir gengu ekki upp eins og hann vildi orti hann:
Árin líða, ekkert mú því vama,
ellin gerir nart í Itfsins kjarna,
og livað með þann sem hættur er að liaröna
helvítis, bölvaður ræfillinn sá arna.
Flokksbróöirinn
I umræðunum um Franklín
Steiner málið á Alþingi varð
Þorsteini Pálssyni dómsmála-
ráðherra tíðrætt um „varaþing-
mann Alþýðuflokksins á Suður-
landi,“ sem hefði opnað málið
fyrir ári með tímaritsgrein og
notað óheiðarleg vinnubrögð.
Þeir sem töldu, segja að hann
hafi nefnt hann svona 38 sinn-
um í ræðu sinni. Hér átti Þor-
steinn við Hrafn Jökulsson,
fyrrum ritstjóra Mannlífs. Nú
er það svo að Hrafn er fyrir löngu genginn úr Alþýðuflokknum og
í Sjálfstæðisflokkinn. Hrafn var á þingpöllum þegar Þorsteinn
flutti ræðu sína. Einhver hafði orð á þessum endurtekningum
Þorsteins á varaþingmanninum við Hrafn, sem svaraði: „Og svo á
þetta að heita flokksbróðir manns.!“
Ekki svo
mikiUkrati
Eflaust man fólk ennþá
fjaðrafokiö sem varð þegar
dönsk skinka fannst við toll-
skoðun í farangri utanríkisráð-
herrahjónanna þegar Jón Bald-
vin krataforingi gegndi því emb-
ætti. Á dögunum átti Sigríður
Jóhannsdóttir alþingismaður er-
indi til Kaupmannahafnar. Þeg-
ar hún kom heim og mætti til
starfa hitti hún Ágúst Einarsson
og Guðna Ágústsson og barst
Kaupmannahafnarför hennar í tal. Ágúst spurði hvort hún hefði
ekki keypt danska skinku en Sigríður svaraði neitandi. „Hún er
nú ekki orðinn svo mikill krati enn þá,“ skaut þá Guðni Ágústs-
son inn í.
Hvað er nefnd?
I tímaritinu Hvati er þessari spurningu svarað á þann veg að
nefnd sé „hópur ófúsra, valinna meðal óhæfra, til að vinna það
sem er ónauðsynlegt." Hvað skyldu hinir nefndaglöðu stjórn-
málamenn landsins segja við þessu?
SoUurinn
Vísa Hákonar Aðalsteinssonar um greiðslur í Akrahreppi í Skaga-
firði fyrir að fjölga hreppsbúum vakti að vonum athygli. Okkur
barst svarvísa til Hákonar, frá konu á Akureryi sem kýs að kalla
sig bara SSL, sem hljóðar svo:
Varast áttu svona soll,
sárindum það veldur
engan færðu folatoll
effljóðið ekki heldur.