Dagur - 07.03.1998, Qupperneq 9

Lfc^ur
LAU GARDAGUR 7. MARS 19 9 7 - 25
síðar höfðu dómstólar í viðkom-
andi landi samband við dóm-
stóla hér. Anna var yfirheyrð og
sagði nákvæmlega frá því sem
hafði gerst, hvað dóttir hennar
hafði sagt og hvernig hún hefði
sagt það, en hún neitaði að fara
með dóttur sína aftur til við-
komandi lands. Anna segist enn
þann dag í dag ekki hafa fengið
neina vitneskju um niðurstöð-
una í kærumálinu en hana grun-
ar að maðurinn hafi verið Iátinn
Ieita sér hjálpar. Hún sagði eng-
um frá þessum atburði í fjölda
ára.
Horfi á hana á nóttiumi
„Mér fannst þetta hryllileg
skömm og hræðilegt að þetta
hefði komið fyrir barnið mitt. Eg
get ennþá grátið yfir því að hún
skyldi hafa orðið fyrir þessu. Eg
held að maður jafni sig aldrei á
þessu. Það eru liðin fimmtán ár
síðan og stundum labba ég inn
til hennar á nóttunni, horfi á
hana og get grátið þegar ég
hugsa um að æskunni hafi verið
„Það erekki hægt að
breyta þessu, bara
læra að lifa með því og
hjálpa öðrum sem hofa
lentíþessu.“
stolið frá þessu barni. Eg hugsa
með mér: var þetta eitthvað sem
ég gat séð? Hvernig gat ég séð
þetta fyrir hjá fólki sem ég taldi
mig þekkja mjög vel? Eg reyni
að hugsa um eitthvað annað.“
Anna hefur aldrei rætt þetta
aftur við frænku sína og vinkonu
og hún hafði reyndar ekki sam-
band við hana aftur fyrr en fyrir
tveimur árum þegar hún var far-
in að gera sér grein fyrir að
frænkan, sem búsett hafði verið
erlendis allan tfmann, var ekki
gerandi í þessu máli. Þá fór hún
smám saman að geta talað við
hana.
Dóttiriii er kynlífsfælin
„Það er ofsalega þungt að vera
með svona inni í sér. Það sem er
þyngst er að geta ekki talað um
þetta við neinn. Svona mikið
Ieyndarmál er byrði og því fylgir
sársauki og sorg. Þjáningarnar
linast ekki fyrr en farið er að
takast á við þetta. Eina leiðin er
að tjá sig um málið, tala um
þetta við aðrar konur, sem hafa
lent í sömu aðstöðu. Það er ekki
hægt að breyta þessu, bara læra
að lifa með því og hjálpa öðrum
sem hafa lent í þessu,“ segir
Anna.
Dóttir hennar hefur aldrei
leitað sér hjálpar en Anna hefur
náttúrulega rætt þetta við hana
og reynt að hjálpa henni. Spurð
um sálræn áhrif atburðarins
segir Anna að dóttir sín sé mjög
sérstök í sambandi við hreinlæti.
Hún þvoi sér til dæmis aldrei
með þvottapoka sem aðrir hafa
notað og vilji ekki þurrka sér
með handklæði sem aðrir hafa
notað. Hún sé kynlífsfælin og
enginn megi sjá hana. Sem barn
gekk hún mikið í svefni og Ieit-
aði Anna til sálfræðings með
hana vegna þess.
Leið Ula
„Það er eitt og hálft ár síðan
þetta uppgötvaðist með dóttur
mína. Hún var þá ellefu ára og
þetta hafði staðið yfir í tvö ár.
Það var sambýlismaður minn
sem misnotaði hana og ofbeldið
uppgötvaðist í skólanum. Hún
sagði kennaranum sínum frá
þessu því að hún gat ekki sagt
mér það þó að ég væri nýbúin að
ræða við hana og biðja hana um
að láta mig vita ef einhver gerði
svo aftur og þá varð hún hrædd.
Hún hélt að hún gæti treyst því
að hann myndi hætta en ég veit
að þetta hefði gengið lengra.
Hjúkrunarkonan hringdi strax
í mig í vinnuna og sagðist þurfa
að tala við mig um mikilvægt
málefni. Eg þyrfti að koma strax
í skólann. Þetta var rosalegt
sjokk. Við höfðum búið saman í
sjö ár og mig grunaði þetta ekki
einu sinni. Þetta gerðist alltaf
hróðugur í mig í vinnuna og
sagði mér frá því. Mér fannst
það hryllilega óréttlátt," segir
hún.
Á góðu róli núna
Mæðgurnar fengu báðar sál-
fræðiaðstoð og Jóna segir að
dóttir hennar hafi nú náð sér
nokkuð vel. „Hún hefur gjör-
breyst. Það tók hana hálft ár að
jafna sig en þegar ég lít til baka
Dóttir Jónu sagði kennaranum sínum frá ofbeldinu og kennarinn hringdi strax i Jónu í vinnuna og bað hana að koma strax í skólann.
Hún þyrfti að ræöa mikilvægt mál.
henni eitthvað. Hún var kannski
hrædd um að eyðileggja fyrir
mér sambandið,“ segir kona,
sem hefur samþykkt að segja frá
kynferðislegu ofbeldi sem dóttir
hennar lenti í. Konan vill ekki
koma fram undir nafni og geng-
ur því undir nafninu Jóna í
þessu viðtali.
Lofaði að hætta en byrjaði
aftur
„Dóttur minni var farið að líða
illa með þetta. Hún var dauf og
henni Ieið illa. Kennarinn spurði
hvort hún vildi tala við hjúkrun-
arkonuna um það sem angraði
hana en hún vildi það ekki. Hún
spurði þá hvort hún vildi tala við
sig og það vildi hún. Hjúkrunar-
konan i skólanum kenndi
bekknum á meðan þær fóru nið-
ur að tala saman. Rétt áður var
dóttir mín búin að segja vinkonu
sinni frá þessu. Hún var orðin
hrædd um að hann myndi ganga
lengra. Mánuði áður hafði hann
lofað að hætta þessu en byijað
þegar ég var í vinnunni," útskýr-
ir hún. „Fyrst var þetta bara kitl,
átti að vera voða grín, en svo fór
þetta stigvaxandi."
Hrtngdihróðugur
Eftir viðræðurnar við kennarann
fór Jóna beint til félagsmála-
stofnunar og gaf skýrslu. Að því
loknu fór hún heim og sótti dót-
ið þeirra og fór svo með dóttur
sína og son heim til systur sinn-
ar. Daginn eftir kærði hún mál-
ið. Hún dvaldi með börnin hjá
systur sinni í þrjá mánuði því að
sambýlismaður hennar \ildi ekki
viðurkenna ofbeldið, hvað þá að
fara út úr íbúðinni svo að raskið
yrði minna íyrir börnin og þau
gætu verið þar.
„Það fannst mér sárast. Hann
hugsaði ekkert um börnin.
Hann fékk sér bara lögfræðing.
Þegar málið var fellt niður vegna
ónógra sannana fékk ég ekki
einu sinni að vita af því þó að
það hefði verið ég sem kærði.
Hann hringdi bara einn daginn
þá sést það best á myndum hvað
henni leið illa. Hún var orðin
dauf, alveg eins og draugur, en í
rauninni er hún opin og hress.
Hún er á góðu róli núna en vill
ekkert ræða þetta. Hún vill ekki
koma til Stígamóta en finnst allt
í lagi að ég fari. Við erum góðar
\ankonur og hún segir mér allt í
dag.“
Sambýlismaður Jónu hafði
milda stjórn á heimilinu og
börnin voru hænd að honum.
„Við gerðum allt sem hann
sagði,“ segir hún og bætir við að
smám saman hafi myndast van-
traust milli mæðgnanna,
kannski vegna þess hve sambýl-
ismaðurinn kom frekur inn, en
hún hafi ekkert tekið eftir því
fyrr en hún hafi farið að líta til
baka.
„Dóttir mín var farin að loka
sig inni í herbergi. Eg var svo
hissa hvað hún var hænd að
honum en þá var hún bara að
fela þetta fyrir mér,“ segir hún.
Almannahagsmunir á hálendi íslands:
Hver á, hver má
og hver ræður?
Opin ráðstefna í Gafl-INN Hafnarfirði,
laugardaginn 7. mars kl. 14.00-17
Spurt og sva
Setning: Guðmundur Arni
Stefánsson
lindanýting á hálendinu
Þorkell Helgason orkumálastjóri
situr fyrir svörum um nýtingu
auðlinda á hálendinu.
Fyrirspyrjendur:
Rannveig Guðmundsdóttir og
Mörður Arnason.
Allt bannað nema beit
Ingvi Þorsteinsson náttúrufræðing-
ur situr fyrir svörum um náttúru-
vernd, landgræðslu og beitarþol
á hálendinu.
Fyrirspyrjendur:
Ásta B. Þorsteinsdóttir og
Hrannar B. Arnarsson.
Auðlindir og almannahagur
Lára Júlíusdóttir lögfræðingur og
stundakennari við Háskóla
íslands, situr fyrir svörum um
lagahlið hálendisfrumvarpanna.
Fyrirspyrjendur: Bryndís
Hlöðversdóttir og Lúðvík
Bergvinsson.
Úthlutun lífsgæða-nýstéttaskipting?
Svanur Kristjánsson prófessor
situr fyrir svörum um
þjóðfelagsbreytingar í kjölfar
afhendingar á þjóðareign, dæmi
fiskkvótar og hálendisyfirráð.
Fyrirspyrjendur:
Svanfríður Jónasdóttir og
Gísli S. Einarsson.
Kaffihlé
Torfærutröll í nátttúruvernd
Ómar Ragnarsson situr fyrir
svörum um náttúruvernd og
ferðaþjónustu. Fyrirspyrjendur:
Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir
og Guðný Guðbjörnsdóttir.
Þjóðlendur-stjórnlendur
Stefna jafnaðarmanna andspænis
hálendisstefnu stjórnvalda.
Sighvatur Björgvinsson formaður
Alþýðuflokksins, situr fyrir svörum
um áform stjórnvalda um skipulag
og stjórnsýslu á hálendinu.
Fyrirspyrjendur: Helgi Hjörvar og
Gestur Gestsson.
Spyrjum að leikslokum
Framtíðarþróun í umhverfisvernd
og auðlindaþróun. Össur Skarp-
héðinsson tekur saman efnisþætti
ráðstefnunnar og slítur henni.
Ráöstefnustjórar:
Jóhanna
Sigurðardóttir og
Ágúst Einarsson.
Jafnaðarmenn
íþágu jafnaðar, kvenfrelsis og félagshyggju