Dagur - 13.01.1999, Qupperneq 1

t
Sigurður Sævarsson erbyrj-
aðurað semja „eymarvæna
ópem“ eftir íslenskri nútíma-
skáldsögu...
Það er ekki oft sem íslenskar nútímaskáld-
sögur eru færðar í óperubúning. I Keflavík
situr þó maður, Sigurður Sævarsson tón-
listarkennari og tónskáld, sem fékk nýlega
styrk frá Reykjanesbæ til að halda áfram
vinnu við óperuna Zetu sem hann skrifar
eftir samnefndri skáldsögu Vigdísar
Grímsdóttur. Við hringdum í gemsann
hans Sigurðar, þar sem hann var staddur í
einum af þessum fjórum tónlistarskólum
sem hann kennir við þennan veturinn, og
hann var inntur eftir því hvernig Zeta
hefði komið til?
„Eg var búinn að vera í námi í Boston í
þrjú ár og síðasta árið sem við vorum úti
þá komum við heim um jólin og ég las
þókina. Eg hafði verið að kíkja á önnur
verk eftir hana, mér finnst hún svo
Ijóðræn, en sá að þetta er fínn texti til að
skrifa við. Zeta hrópaði á óperu, uppbygg-
ingin er þannig," segir Sigurður og kvað
Vigdísi Grímsdóttur hafa tekið bón hans
um óperuútfærslu ljúflega sem og öllum
styttingunum sem gerðar hafa verið til að
textinn henti til söngs. Að styttingum
loknum stóðu eftir þrjár persónur, þær
Anna, Zeta og Arnþrúður.
Eldri óperur alltof langar
- Þú segir flá uppbygging sögunnar henti
vel, hvernig getur skúldsaga hentað vel til
óperuú tfærslu ?“
Anna er þarna að lesa upp bréf sem Zeta
hafði sent henni og síðan er Zeta að fara
með ljóð eftir hana. Þannig myndast ekta
tækifæri til að koma með aríu. Yfirleitt eru
óperur frá fyrri öldum þannig að sögu-
þráðurinn stoppar á meðan það er verið að
syngja aríu, jafnvel í tíu mínútur, - og síð-
an heldur sagan áfram. Þarna gengur
þetta áfram án þess að aríurnar trufli sög-
una.“

Sigurður vonast til að klára óperuna Zetu í sumar en enn er óvíst hvar hún verður sett upp. Hann
vill helst ekki setja hana upp sjálfur, með þeim styrkjagöngum til fyrirtækja sem slíkri uppsetningu
fylgja. „Maður vill frekar fá að setjast í farþegasætið og sjá einhvern annan gera það sem kann til
verka.“ mynd: teitur
Sigurður er þegar búinn að skrifa helm-
inginn af óperunni, eða um 50 mínútur og
vill alls ekki að hún verði lengri en 2 tím-
ar. „Það er nú það sem er helst að óperum
yfirleitt að þær eru alltof Iangar," segir
Sigurður. Hann kveðst ekki mikið fyrir
mjög þunga tónlist og það hafi verið ein
meginástæðan fyrir því að hann valdi ekki
skáldsöguna Eg heiti Isbjörg, ég er Ijón
þótt honum hafi þótt það mjög sterkt verk.
„Ég sem ekki svo þunga tónlist og því var
ég miklu spenntari fyrir Zetu. Það er í
henni einhver snjór og hreinleiki sem ég
var hrifinn af,“ segir tónskáldið en er fljót-
ur að bæta því við til að taka af allan vafa:
„Þetta er ekkert poppað eða svoleiðis - en
ég vona að þetta verði áheyrilegt."
Ekki ómstrítt öskur
Sigurður fór í MA-nám til Boston árið
1994, upphaflega hafði hann ætlað að
Iæra söng en einbeitti sér ekki síður að
tónsmíðum og vonast til að geta unnið að
mestu á því sviði þótt hann haldi kannski
áfram að syngja „við jarðarfarir og brúð-
kaup". Aður en hann skellti sér í námið
hafði hann starfað að ýmsu, síðast í Frí-
höfninni í Keflavík. En tónlistarunnandi
búandi í Keflavík hlýtur að eiga sér fortíð
úr poppinu? „Jú... ég var á unglingsárun-
um í kringum pönktímabilið,“ svarar Sig-
urður tregur til en hlær þó „...við þóttumst
vera með fyrstu nýbylgjuhljómsveitina. En
það varð nú ekkert úr því. Jú, jú, við gáf-
um út þrjár plötur. Ég lærði helling á því
og ég geri ráð fyrir að sú leið sem ég fer í
að semja eigi kannski meira skylt við það
hvernig popparar myndu semja.“ Og
hvernig semur hann, hvernig myndi hann
lýsa tónlistinni við Zetu? „Eg læt fagur-
fræðina ráða alla leið. Ég reyni að semja
fyrir eyrað ekki eftir því hvort það lítur vel
út á blaði. Ég myndi segja að þetta væri
eyrnarvæn ópera. Þetta er ekki eitthvað
sem maður gæti öskrað yfir, þetta er ekki
ómstrítt. Tónlistin verður frekar hæg og
einföld svo textinn komist til skila. Það vill
oft brenna við þegar hljómsveitin er of
flókin að maður heyri ekki tónana fyrir há-
vaðanum, svona eins og þegar maður sér
ekki trén fyrir skóginum.“ LÓA
QsaMia
[minni • <G e^laspilarilfcpJpT'
mSglcl i skantiHstafrain 1 e n cunql
aunogeyrun

Þ«ggía ;2:ri3 ía'by.ngö
s Gltuim PMMieer h'ii&m'ftu'traings'feWfum
>
hátalarar.
900 “ ^ékkilrnmiif-a'lii'ð n ^erðii)
DBSIMimCffi
éESJEJC
(M&ESflSig oÆ£aM?[iEBEfl(iggMfeiiíi -
tMfirb sg EECMaMD'®®!
I >K. BRÆÐURNIR
W:7*>MÖ-stgr.l (©) ORMSSONHF
Lágmúia 8 • Sími 5?'’ 00
•oviif i .> j j-. ('t' .igsu’t'. ‘i'.'.s' m'i'i'j't i í'i ,’.n ij'.n i viln . . : i >■» . i .'ovi'i'. pai ’U'-j . ioi ■. wmi; ; ree uu
h