Dagur - 03.02.1999, Blaðsíða 1

Miðvikudagur 3. febrúar 1999
Söngurinn í genunum
í húsi við Vesturgöt-
una húafjórarkyn-
slóðir, sú elsta erGuð-
munda Elíasdóttir
söngkona en nú erfull-
trúi næstyngstu kyn-
slóðarinnarfarinn að
láta ísérheyra...
„Þetta er ættgengt, eitthvað í
genunum," segir Guðmunda Elí-
asdóttir til útskýringar á því hví
barnabarn hennar í beinan kven-
legg hefur erft sönghæfileikana.
Sjálf fór Guðmunda 17 ára göm-
ul til Kaupmannahafnar árið
1937 til að starfa þar sem stofu-
stúlka og barnapía. Markmiðið
var að Iæra hjúkrun. En eins og
hún var vön að heiman, þá
raulaði hún mikið og söng við
vinnu sína, og átti það eftir að
draga dilk á eftir sér. Hún starf-
aði m.a. sem barnfóstra hjá rúss-
neskri frú sem leigði prófessor
nokkrum, samlanda sínum, her-
bergi. Prófessorinn heyrði á söng
barnfóstrunnar íslensku og sagði
að hún yrði bara í guðs bænum
að læra að syngja. Guðmunda
tók hann á orðinu, fann síma-
skrá, valdi þar kennara af handa-
hófi og þar með var hennar
starfsbraut ráðin.
En á efstu hæðinni í húsi fjöl-
skyldunnar býr dótturdóttir
hennar, Sigurlaug M. IGiudsen.
Hún er tvítug að aldri og er ekki
síður söngelsk en amman.
Ætlaði aldrei að syngja
„Eg hef nú enga dramatíska sögu
að segja eins og amma,“ segir
Sigurlaug og hlær, þar sem þær
sitja saman á skrifstofu ömm-
unnar. „Eg bara álpaðist inní
Þegar Guðmunda ákvað í Kaupmannahöfn að sleppa hjúkrunarnáminu til að geta ein-
beitt sér að söngnum vakti það ekki mikla lukku mömmu hennar. „Þetta var rétt fyrir
stríðið og mamma sagði við mig þegar ég byrjaði: „Ég get nú bara ekki verið þekkt fyrir
að segja ættinni hvað þú ert laus í rásinni." - Hjúkrun var náttúrulega stabílt og heiðar-
legt starfSigurlaug hefur, eins og gefur að skilja, fengið heldur meiri hvatningu til
söngnámsins. Hún ætlaði sér reyndar aits ekki í söng. „En með jaginu hefur maður
það, “ segir Guðmunda og brosir prakkaralega. mynd: hilmar.
þetta. Málið var að
amma var alltaf heima
að kenna þegar ég var
lítið barn og þá komu
þessir hræðilegu nem-
endur,“ (fyrirgefðu
amma, segir hún og
skáskýtur augunum á
ömmu sína) „falskir og
lélegir. Eg þoldi þá ekki!
Eg ákvað þess vegna að
fara aldrei að syngja.“
Smám saman fóru þó
orð ömmu hennar, um
hæfileika og góða rödd,
að síast inn. „Eg vissi
alveg frá byrjun að hún
ætti að fara þennan
veg. Hún var alveg
makalaus sem barn.
Hún gat setið við flygil-
inn hjá mér og spilað
bassann á hann með
sinni vinstri fjögurra
ára gömlu hendi og
með hinni spilaði hún
sópraninn á lítið blást-
urshljóðfæri. Jesús
minn, ég hefði viljað
hafa þetta á vídeó-
bandi! Um fermingu
heyrði ég í henni þarna
uppi trilla Nætur-
drottninguna eins og
ekkert væri þegar hún
hélt að enginn heyrði.
Ég var alveg hárviss um
að þarna færi góður
hæfileiki til ónýtis ef
hún ekki gerði eitthvað
í þessu. Og þegar hún
opnaði á æðina fóru
hæfileikarnir að
blómstra."
- Þannig að það varst
þú sem svona mjakaðir
henni útá þessa hraut?
„Ja, svona, eiginlega,"
segir Guðmunda,
prakkaraleg í framan.
„Eg var náttúrulega
alltaf að jaga og með
jaginu hefur maður
það.“
Tamin í Sðngskólamun
Guðmunda hætti sjálf að syngja
opinberlega þegar hún veiktist í
raddböndunum árið 1958. Síðan
þá hefur hún kennt söng og var
eitthvað að myndast við að kenna
dótturdóttur sinni til að byija
með en var ekki lengi að komast
að því að slíkt gengi ekki. Stelpan
mætti hálfilla og tók námið hjá
ömmu sinni mátulega hátíðlega.
Þegar Sigurlaug var orðin 16 ára
ákvað Guðmunda að þetta gengi
ekki og hringdi upp í Söngskóla.
Sigurlaug komst strax inn og er
nú, aðeins fjórum árum síðar, að
ljúka 8. stigi. Þær eru báðar af-
skaplega ánægðar með kennar-
ana. „Asrún Davíðsdóttir hefur
náttúrulega fyrst og fremst kennt
henni að syngja' en hún hefur
líka gert vel í því að temja
hana...“ segir Guðmunda.
Jafnvel gaddavírsrokkið
Það er greinilega náið samband
milli Guðmundu og ömmubarns-
ins þótt þær séu fjarri því að vera
sammála í öllum málum.
- Hafið þið mjög ólíkan tónlist-
arsmekk?
„Neiiii..." segir Guðmunda.
„Já,“ svarar Sigurlaug ákveðin.
„Hún amma lifir fyrir óperuna,“
segir hún og bendir á bókaskápa
fulla af myndbandsspólum með
óperum í kringum sig. „Þetta er
ekki ég, sinfóníumúsík heillar
mig mest...“
„Þetta breytist með árunum,"
segir Guðmunda sannfærð.
- Þig hefur ekkerí langað út i
poppntústk?
„Nei, nei, alls ekki, alls ekki,“
segir Sigurlaug og hryllir sig. „Jú,
ég hlusta kannski á hana. Eg get
hlustað á allt frá harðasta teknó
út í fallegustu melódíur..." segir
sú tvítuga og m.a.s. amman við-
urkenndi að ýmislegt fleira væri
músík en óperan ein: „Það má
segja að allt sé músík, líka gadda-
vírsrokk. Það er rytmi í öllu
falli...“ LÓA
■
> Myndlampi Black Matrix
> 100 stööva minni
> Allar aögerðir á skjá
> Skart tengi
> Fjarstýring
1 Aukatengi f. hátalara
' íslenskt textavarp
* w
Myndlampi Black Matrix
50 stööva minni
Allar aðgerðir á skjá
Skart tengi • Fjarstýring
íslenskt textavarp
A öllum tækjum er öryggi
sem slekkur á sjónvarpinu
þegar útsendingu lýkur!
> Myndlampi Black Matrix
> 50 stöðva minni
■ Allar aðgerðir á skjá
> Skart tengi • Fjarstýring
> íslenskt textavarp
virta breska tímariti WHAT VIDEO
sem bestu sjónvarpskaupin
Vosturland: Málningarþjónustan Akranesi. Vestfiröir: Geirseyrarbúðin, Patrekstirði. Rafverk.Bolungarvlk.Straumur.ísatirði. Noröurland: Kaupfólag V-Hún.,Hvammstanga. Hegri.Sauðárkróki. Hljómver, Akureyri. KEA, Lónsbakka. KEA.Dalvík. Kaupfólag Vopnfirðinga, Vopnafiröi.
Austurland: Vólsmiöja Hornafjaröar, Hornafirði. KHB, Egilsstööum. Kaupfólag Fáskrúðsfirðinga, Fáskrúðsfírði. Kaupfélag Stööfirðimga, Stöðvarfirði. Suöurland: Árvirkinn, Selfossi. Rás, Þorlákshöfn. Geisli.Vestmannaeyjum. Reykjanes: Ljósboginn, Keflavík. Rafborg.Grindavík.