Dagur - 17.04.1999, Qupperneq 7

LAUGARDAGVR 17. APRÍL 1999 -VU
Dagur-
MINNINGARGREINAR
Kristin Sigurbjorg Jóhannsdóttir
Kristín Sigurbjörg Jóhannsdótt-
ir var fædd að gamla Hóli á
Hauganesi við Ejjafjörð 14.
maí 1916. Hún lést á Dalbæ,
dvalarheimili aldraðra á Dalvík,
21. mars s.l. Foreldrar hennar
voru Jónína Sigurðardóttir hús-
móðir d. 10.2. 1918 ogjóhann
Sigurður Jónsson sjómaður d.
30.10. 1955. Kristín var yngst 6
alsystra, þær voru: Sigríður
Jóna, d. 22.4. 1982, Gunnfríð-
ur, d. 22.11. 1980, Sigurpálína,
d. 11.5. 1988, Pollý, d. 6.1.
1967 og María, sem lést ung úr
berklum ásamt eiginmanni sín-
um og einkasyni. Hálfsystir
Kristínar, samfeðra, er Þórunn
sem enn er á lífi.
Kristín giftist Sveinbirni Jó-
hannssyni (f. 12.4. 1914 á Hill-
um á Árskógsströnd) 25. apríl
1935 á Völlum í Svarfaðardal.
Þau fluttu í Steinnes á Hauga-
nesi og hófu búskap sinn ásamt
Jóhanni föður Sveinbjörns og
Þorgerði konu hans. Börn
Kristínar og Sveinbjörns eru:
1) Þorgerður f. 20.7. 1937,
ræstitæknir, búsett á Dalvík,
gift Hjörleifi Jóhannssyni, þau
eiga 7 börn og 13 barnabörn, 2)
Hanna Björg f. 24.8.1940,
ræstitæknir búsett í Keflavík,
gift Halldóri Þórðarsyni, þau
eiga þrjú börn, 1 barnabarn og
3 fósturbarnabörn, 3) Birgir f.
6.4.1945, kennari á Akureyri,
kvæntur Rósbjörgu Jónasdóttur,
þau eiga þrjú börn og eitt
barnabarn, 4) Gunnþór f. 8.2.
1948, skipstjóri í Namibíu,
kvæntur Asgerði Harðardóttur,
þau eiga þrjú börn og fimm
barnabörn, 5) Jónína f. 4.7.
1959, kennari á Akureyri, gift
Óskari Péturssyni, þau eiga
þrjú börn.
Kristín missti móður sína
þegar hún var á þriðja ári og var
þá heimilið leist upp og syst-
urnar fóru hver í sína áttina.
Kristín var fyrst í fóstri um
nokkurra mánaða skeið hjá Jó-
hanni Franldín Jónassyni og
Maríu Guðrúnu Davíðsdóttur,
þá á Árskógsandi, en seinna
bjuggu þau í Hrísey. Fljótlega
var hún tekin í fóstur af Björgu
Arngrímsdóttur og Jóhanni Sig-
urðssyni á Selá. Sjálf áttu þau
fjögur börn: Arnþór, Anton,
Angantý, jafnaldra Kristínar og
Nönnu sem öll eru látin.
Á Selá átti Kristín sín
bernsku- og unglingsár og Ieið
þar vel. Hún vann þar almenn
heimilisstörf, auk þess að sinna
heyskap á Selá og víðar m.a.
fram í Þorvaldsdal. Eftir að hún
stofnaði sjálf til fjölskyldu,
sinnti hún barnauppeldi og
heimilisstörfum og gekk auk
þess í ýmsa vinnu við sjávarsíð-
una, s.s. línuvinnu, fiskimat, að
vaska fisk, síldarsöltun o.fl.
Kristín starfaði með Kvenfélag-
inu Hvöt til margra ára og var
m.a. gjaldkeri félagsins í 16 ár.
Kristín bjó í Steinnesi þar til
hún flutti á Dalbæ 23. janúar
1993 vegnaheilsubrests. Kristín
var jarðsungin ftá Stærri-Ár-
skógskirkju 24. mars sl.
Það var yndislegur vetrarmorg-
unn þann 21. mars s.l., sól, stillur
og frost. Á slíkum dögum gleymist
hinn langi og strangi vetur sem
ríkt hefur frá því snemma í haust
og ekkert fararsnið er á. Fegurð-
in var óendanleg, fjöllin og lág-
lendið runnu saman í eina hvíta
breiðu og himinn og haf urðu
óljós. Þögnin svo þykk, fáir á ferli.
Þennan morgun kvaddi amma
Kristín og ég var glöð þrátt fyrir
allt, glöð yfir því að amma skyldi
nú hafa fengið frelsi frá hinum
ytri heimi. Hún sem hafði ekki
verið sjálfri sér Iík svo lengi, veik
og Iítið sjálfbjarga, ósátt við það
ástand sem var viðvarandi. Mér
varð hugsaði til æskuáranna þeg-
ar við frændsystkinin dvöldum
sumarpart á Hauganesi hjá
ömmu og afa og myndskeiðin
runnu framhjá hvert af öðru. I
minningunni finnst mér að sum-
ardvalirnar hafi varað allt sumar-
ið, alltaf sól og blíða, ég minnist
þess ekki að það hafi nokkurn
Markmið Útfararstofu íslands er að veita trausta og persónulega
þjónustu, Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings
sem er. Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla
þá þætti er hafa ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar
Útfararstofu íslands búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við
útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í
samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning kistu til landsins eða frá landinu. Sverrir oisen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allann sólarhringinn.
tíma verið leiðinlegt veður. Það
var ekki svo ósjaldan sem amma
var búin að standa með mér á
kvöldin við eldhúsvaskann og
skrúbba á mér hendurnar. Það
var sama hvað hún burstaði fast,
drullan og sólbrúnkan rann út í
eitt, við vorum örugglega skítug
upp fyrir haus alla daga enda nóg
að sýsla. Og kvöldin voru há-
punkturinn á góðum degi, ég
skottaðist á kvöldin, frammi hjá
ömmu og afa, hlustaði með þeim
á kvöldsöguna, fékk mér bita og
lagðist að lokum örþreytt undir
drifhvíta dúnsængina og hlustaði
á tifið í gömlu klukkunni á veggn-
um.
Á Hauganesi var alltaf nóg að
gera, þar ríkti slíkt frjálsræði í
heilbrigðu umhverfi að ég hef
ekki leitt hugann að því fyrr en nú
hve merkileg lífsreynsla það er að
hafa fengið að kynnast slíku sam-
félagi. Samfélagi sem nú á undir
högg að sækja á Islandi.
Frjálsræðið var síður en svo í
neikvæðum skilningi, það var vel
haldið utan um alla hluti, þ.m.t.
okkur börnin. Amma var einstak-
Iega geðgóð manneskja sem fylgdi
okkur eftir af natni og áhuga.
Hún þreyttist aldrei á því að sjóða
fyrir okkur bobbingana sem við
feijuðum neðan úr Ijöru og stung-
um síðan úr með saumnálunum
hennar, einstaka skel rataði líka
heim í hús og sitthvað fleira úr
ijörunni. Við vorum líka búin að
tína eina og eina fífu úr mýrinni,
versla grimmt út um kjallara-
gluggann og sníglast í skúrnum
hjá afa. Klappirnar utan við
Steinnes heilluðu okkur ekki síð-
ur en foreldra okkar fyrrum, þar
var heill ævintýraheimur, bú af
ýmsum stærðum og gerðum og
allt það sem barnshugurinn girnt-
ist, meira að segja bifreið til eigin
nota. Púddurnar voru kapítuli út
af fyrir sig og gömlu fjárhúsin -
allt ber að sama brunni, þetta var
paradís fyrir okkur krakkana og
yfirlætið var einstakt.
í kjallaranum hjá ömmu og afa
bjó Einar gamli, bróðir afa, ég
man vel eftir Einari hann var
hæglátur og leyfði okkur stund-
um að glugga í bækur og blöð
sem hann átti inni hjá sér. Hann
var ekki sá eini sem eyddi ævi-
kvöldinu hjá ömmu og afa því
um tíma bjuggu þar einnig Þor-
gerður og Jóhann tengdaforeldr-
ar ömmu og Jóhann faðir ömmu
og Malín seinni kona hans en
það var löngu fyrir mína tíð.
Gæska og virðing fyrir öðrum
einkenndu ömmu og því ekki að
undra að hún tæki aðra upp á
sína arma, e.t.v. minnug þess hve
gott uppfóstur hún fékk á Selá,
eftir móðurmissinn. Afi hefur
orðað það þannig að „sparisjóðs-
bókin hennar lak“ og vísaði þá til
þess hve hún fann til með þeim
sem minna máttu sín. Amma var
Iíka einstaklega nægjusöm og
þau bæði, fyrir sína hönd en
hafði til að bera víðsýni og metn-
að fyrir barnanna hönd og vildi
að allir lærðu eitthvað sem að
gagni kæmi. Amma og afi eign-
uðust aldrei bíl. Mér fannst það
alltaf mjög sérkennilegt og ein-
kennilegt að þau gætu verið bíl-
laus. En rútan gekk til Akureyr-
ar og svo man ég eftir að þau
fengu stundum far með okkur.
Steinnes er lítið hús við Eyja-
fjörð því aðeins nokkrir metrar
eru í sjóinn og fjörðurinn blasir
við. Eflaust hefur oft verið hryss-
ingslegt að líta sjóinn svo nálægt
litlu húsi en hlýjan og væntum-
þykjan sem bjó þar inni hafa ver-
ið sterkari, því aldrei minnist ég
þess að hafa fundið fyrir ótta,
þrátt fyrir þessa nálægð enda
sjórinn eðlilegur hluti lífsins og
virðing borin fyrir honum eins og
öðru í þessu lífi.
Nú hefur Qölskyldan eignast
húsið og þar ætlum við að halda
áfram að koma saman og við-
halda því góða og skemmtilega
sem Steinnes og Hauganes hafa
gefið okkur. Amma hafði til að
bera einstaklega góða og fallega
lund sem naut sín vel í samneyti
við okkur krakkana, þá lund
reynum við að varðveita og færa
börnum okkar með Steinnesi.
Mér finnst við hæfi að kveðja
ömmu með versi úr Passíusálm-
um Hallgríms Péturssonar.
Blessuð sé minning hennar.
Gegnum Jesú helgast hjarta
i himininn upp eg lita má.
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ eg að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta
Sálu minni hverfur þá.
Hermína Gunnþórsdóttir.
Miðvikudagurinn 31. mars s.I.
var bjartur og fagur, útfarardagur
Kristínar Sigurbjargar Jóhanns-
dóttur. Kirkjan í Stærra-Árskógi
var þéttsetin ættingjum, vinum
og öðru samferðafólki. Athöfnin
fögur og unun að hlýða á söng
Álftagerðisbræðra. Þó leiði
horfinna ástvina okkar séu hulin
miklu snjófargi skein sólin og
hlýjaði okkur um hjartarætur.
Við upprifjun á nokkrum
minningarbrotum hlýtur Svein-
björn að koma þar við sögu svo
samstíga voru þau á Iífsgöngunni
að vart er hægt að hugsa sér betri
nágranna.
I Steinnesi ríkti ekki neitt jafn-
réttisstríð, foistín stóð ætíð
dyggan vörð við hlið manns síns
og hlúði eftir mætti einnig að öll-
um öðrum. Dætur okkar áttu
margt sameiginlegt í uppvextin-
um og voru margar ferðir farnar í
Steinnes til leikja pg einnig að
spila vist við fuflorðna fólkið.
Þegar yngsta dóttir okkar fæddist
í marsmánuði fyrir rúmum þrjá-
tíu árum var Kristín mér til mik-
illar hjálpar, þá var snjólaus jörð
og hljóp hún milli húsanna og
sinnti heimilisstörfunum á báð-
um stöðum.
Gestrisni var mikil í Steinnes-
heimilinu og þegar litið var þar
inn var nær óhugsandi að ganga
þaðan út án þess að þiggja góð-
gjörðir. Á sumardaginn fyrsta
man ég ætíð eftir Kristínu í björt-
um kjól með blómamynstri og
rjúkandi kaffið í eldhúsinu.
Hjálpleg og ósérhlífin var þessi
kona, og þegar leitað var eftir að-
stoð hennar á vinnustað, hvort
sem var í Iínuvinnu eða fiskpökk-
un, hefði staðið mjög illa á væri
hún ekki mætt eftir nokkrar mín-
útur.
Oft var glatt á hjalla í beitning-
arskúrnum eða á planinu í sól-
skininu á vorin við uppstokkun-
ina á línunni sem allir, börn og
fullorðnir, kepptust við eftir
bestu getu því mikils var um vert
að vel gengi á sjónum og þar lét
hún Kristín ekki sitt eftir liggja
frekar en á öðrum sviðum.
En svo kom að því að heilsan
brast og eru allmörg síðustu árin
búin að vera erfið, en þrátt fyrir
dvínandi þrek var hugsunin skýr
og fylgdist hún alltaf vel með og
kærkomin var henni hvíldin.
Af heilum hug þakka ég þeim
báðum hjónum samfylgdina.
Guðs blessun fylgi henni í nýj-
um heimkynnum og bið ég
einnig fyrir batnandi heilsu
Sveinbjörns og betri Iíðan.
Rósa Stefánsdóttir
Oddný Jónsdóttir
Elsku amma mín.
Núna sit ég með penna í hönd,
og ætla að skrifa nokkrar línur,
en ég veit ekki hvar ég á að byrja.
Samband okkar hefur alltaf verið
mjög náið, kannski vegna þess að
þegar ég var mjög lítil var ég hjá
ykkur afa á Bakka, og man ég nú
mest lítið af því nema sem aðrir
segja mér frá.
Svo fluttuð þið afi út í þorp á
Akureyri. Alltaf varst þú tilbúin
með sokka og vettlinga handa
mér og oft handa systrum mín-
um hérna á Skaganum líka. Og
auðvitað gafst þú mér eitthvað til
að „mauka“ líka.
Svo fluttuð þið afi á Ránargöt-
una við hliðina á ömmu minni og
afa í móðurlegg. Þá var stutt á
milli fyrir mig að fara í heim-
sókn. Eftir að afi lést bjóst þú ein
á Ránargötunni þar til að þú
fluttir á æskustöðvarnar, Olafs-
Ijörð. Þar bjóst þú á Dvalarheim-
ilinu Hornbrekku. Þar bjó líka
bróðir þinn og aðrir vinir þínir.
Þar varstu ánægð og hélst áfram
myndarskap þínum að sauma út
og prjóna. Sjón þína vildu marg-
ir í Ijölskyldu minni hafa.
Alltaf varst þú hæglát og já-
kvæð og gerðir alltaf gott úr öllu.
Vildir aldrei láta hafa fyrir þér.
Þú fylgdist alltaf vel með mér og
minni fjölskyldu, hvað við vær-
um að gera og hvernig váð hefð-
um það. Seinustu árin áttum við
góðar stundir eins og ævinlega
en seinast þegar við Steinn vor-
um hjá þér gerði ég mér grein
fyrir því að þú yrðir ekki alltaf við
hlið mér.
Eg vona að ég hafi lært eitt-
hvað af þér og reyni að nýta mér
jákvæðni þína.
Elsku amma mín. Eg og fjöl-
skylda mín þökkum þér allar
samverustundirnar okkar saman.
Ég vil þakka starfsfólki Horn-
brekku fyrir góða umönnun og
góð kynni, enn fremur votta ég
öllum í fjölskyldunni dýpstu
samúð.
Þín sonardóttir,
Marta og jjölskylda.