Dagur - 24.04.1999, Síða 6

mm
22 - LAUGARDAGUR 24. APRÍL 1999
Thyptr
Við hugsum bara sem svo: Þetta er bara hann Davíð, hann verður alltafsvo Og við munum kjósa Halldór Blöndal jafn glaðbeitt eftir sem áður og þykja
pirraður þegar er andað á hann.
jafn vænt um hann þegar hann fer með vísur; við munum allra síst láta hann
standa fyrir máli sínu. Það eru nú að koma kosningar og við vitum öll að það
þarfekkert að vera að marka allt sem menn segja þá.
Sjálfstæðisbarátta
Norðurlands
eystra?
Hafíði heyrt um sjálfstæð-
isbaráttu Norðurlands
eystra, hlustendur góðir?
Rekur ykkur minni til að
Þingeyingar og Eyfirðing-
ar hafí lýst yfir sjálfstæði
frá afgangi Islands, eða
þó ekki væri nema vilja til
sjálfstæðis? Hefur einhver
heyrt um skæruliðasveitir
á Vaðlaheiðinni sem hafa
svarið að láta lífið frekar
en játast undir yfirráð
kúgaranna miklu í
Reykjavík? Hefur einhver heyrt um bar-
áttufundi norðan heiða fyrir sjálfstæði,
fánum veifað, slagorð æpt, vér mótmæl-
um allir Norðlendingar? Nei - líklega
ekki. Kannski er það partur af hinni
alltumlykjandi skoðanakúgun okkar hér i
Reykjavík að við höfum ekkert heyrt um
þessa sjálfstæðisbaráttu þeirra fyrir norð-
an. En nú er loks orðin breyting á. Jón
Sigurðsson þeirra Norðlendinga er kom-
inn fram á sjónarsviðið. Hann heitir Hall-
dór Blöndal og hann ætlar ekki að láta
staðar numið fyrr en Norðurland eystra
verður orðið sjálfstætt rfki og búið að
einkavæða símann þar. I allra minnsta
lagi ætlar hann að búa svo um hnútana
að útsendarar hinna reykvísku kúgun-
arafla hér sunnanlands fái ekki framar að
sulla í Mývatni og leggja atvinnulíf þar
um slóðir í rúst.
Halldór Jón Sigurðsson Blöndal
Eg er að vísa til fréttar og viðtals við Hall-
dór Jón Sigurðsson Blöndal í blaðinu
Degi í gær. Þar sagði Halldór að tímabært
væri að taka rannsóknir á áhrifum Kísil-
iðjunnar við Mjivatn frá þeirri rannsókn-
arstöð sem hingað til hefur annast þær og
aðsetur hefur víst í Reykjavík, og færa
rannsóknirnar til Háskólans á Akureyri.
Enda hafi vísindamenn nefndrar rann-
sóknarstöðvar „á köflum“ gefið sér fyrir-
fram neikvæðar forsendur um áhrif fyrir-
tækisins á lífríki Mývatns. Síðan sagði
Halldór orðrétt, og hér er rétt að hlust-
endur Ieggi vandlega við eyrun:
„Það er hluti okkar sjálfstæðisbaráttu
hér fyrir norðan, að við fáum möguleika
og tækifæri til að stunda sjálfstæða um-
hverfisvernd og sjálfstæða rannsókna- og
þróunarstarfsemi. Við getum ekki treyst
Sunnlendingum fyrir þessum rannsókn-
um. Við höfum ekkert leyfi til þess," sagði
Halldór.
Þessar þrjár litlu setningar eru einhver
brjálæðislegasta snilld sem ég man eftir
úr islenskri kosningabaráttu um Iangt
skeið. I einni svipan hefur Halldór Blön-
dal hafíð sjálfstæðisbaráttu „okkar hér
fyrir norðan", og svo mikinn fer hann að
umsvifalaust er ljóst orðinn djúpstæður
klofningur milli landshluta - það er ekki
hægt að „treysta Sunnlendingum" fyrir
rannsóknum á Mývatni, „við“ höfum ekk-
ert Ieyfi til þess, sennilega vegna þess að
örlög og framtíð hins sjálfstæða Norður-
lands hvíla á breiðum herðum Blöndals.
„Stundum finnst mér..."
Að vísu viðurkenndi Halldór í framhaldi
viðtalsins að hann þekkti ekki störf vís-
indamannanna í Reykjavík á Mývatni og
áhrifum Kísiliðjunnar til hlítar, en hann
hafði þó áttað sig á hvað býr að baki öllu
þeirra starfi - sem hingað til hefur farið
fram undir því yfirskini að vísindamönn-
unum væri fyrst og fremst umhugað um
að vernda hið einstæða lífríki Mývatns.
Nei, segir Halldór Blöndal: „Þeir geta
ekki leynt óánægju sinni með starfsemi
Kísiliðjunnar og stundum finnst mér að
þeir geti ekki hugsað sér að einn einasti
maður búi í Mývatnssveit."
Mann setur náttúrlega hljóðan við
svona tæra og skarpa snilld, hlustendur
góðir. Halldór Blöndal hefur ekki einung-
is hafið sjálfstæðisbaráttu fyrir hönd
Norðlendinga og brýnt fyrir sínum mönn-
um að ekki sé hægt að „treysta Sunnlend-
ingum" fyrir rannsóknum á lífríki Mý-
vatns, heldur hefur hann líka gert sér
grein fyrir því að sunnlensku vísinda-
mennirnir geta ekki hugsað sér að einn
einasti maður búi í Mývatnssveit - að vísu
þekkir hann ekki starfsemi þeirra til hlít-
ar, en þetta „finnst honum stundum".
Ef Island væri alvöru land, þar sem
væri rekin alvöru pólitík, þá væri þetta
stór alvarlegt mál. Ráðherra í ríkisstjórn
íslands stekkur af stað í Ijölmiðlum með
yfirlýsingar um að hluti landsins eigi í
sjálfstæðisbaráttu gegn öðrum hluta
landsins, og sá hluti sem hann telur sig
vera fulltrúa fyrir hafi ekki leyfi til þess að
treysta vísindamönnum frá hinum hlut-
anum. Og hann fullyrðir - þótt hann
klæði það reyndar í orðalagið að „finnast
stundum" - að vísindamenn Sunnlend-
inga hafí gert samsæri um að útrýma
byggð í Mývatnssveit, væntanlega af
tómri mannvonsku.
Þetta er bara
hann Halldór Blöndal...
Ég endurtek: ef Island væri alvöru land
með alvöru pólitík þá væru svona yfirlýs-
ingar ráðherra í ríkisstjórn alvöru mál. En
þetta mun reyndar enginn taka mjög al-
varlega. Meira að segja fulltrúi vísinda-
mannanna, sem bornir voru svo þungum
sökum, virtist ekki kippa sér ýkja mikið
upp við þetta þegar rætt var við hann í
sjónvarpsfréttum í gærkvöldi - það var
nánast eins og hann gerði það af tómri
skyldurækni að tala um „rógburð" ráð-
herrans. Enda er þetta ekkert alvörumál,
það verður að viðurkennast. Ef einhver
væri spurður um þessar stórkostlegu og
óvæntu yfirlýsingar ráðherrans í ríkis-
stjórninni, þá mundi hann líklega fyrst
hugsa með sér: Ja, þetta var nú bara hann
Halldór Blöndal. Og það eru nú bara að
koma kosningar. Og það er líka
hvorttveggja rétt. Þetta var bara hann
Haildór Blöndal. Og það eru líka bara að
koma kosningar og Sjálfstæðisflokkurinn
á í harðri baráttu á Norðurlandi eystra og
þessi einkennilegu ummæli verður að
skoða í ljósi þess. Þetta var ekkert í alvör-
unni og váð eigum ekkert að taka þetta í
alvörunni. Þetta er bara íslensk pólitík og
þetta er bara hann Halldór Blöndal. Yfir-
lýsingar um sjálfstæðisbaráttu, rofið
traust milli landshluta, óheilindi visinda-
manna og samsæri þeirra gegn heilli
byggð norðanlands af því þeir eru Sunn-
Iendingar - það eigum við ekki að taka há-
tíðlega, og tökum heldur ekki hátíðlega.
Og við munum kjósa Halldór Blöndal
jafn glaðbeitt eftir sem áður og þykja jafn
vænt um hann þegar hann fer með vísur;
við munum allra síst láta hann standa fyr-
ir máli sínu. Það eru nú að koma kosn-
ingar og við vitum öll að það þarf ekkert
að vera að marka allt sem menn segja þá.
Þetta er bara hann Davíð...
íslenskir kjósendur eru að líkindum eitt-
hvert umburðarlyndasta fólk sem um get-
ur. Nú er umburðarlyndi vissulega dyggð,
en við ættum nú kannski samt að hug-
leiða hvort hún geti ekki farið út í öfgar.
Þegar hringir snöktandi kona í Þjóðarsál-
ina þar sem Sverrir Hermannsson situr
fyrir svörum og spyr hvernig í ósköpunum
standi á því að hann geti farið glaðbeittur
í framboð eftir allt sem á undan er gengið
og hvort hann hafi aldrei Ieitt hugann að
fátæklingunum f þessu landi meðan hann
renndi fyrir laxinn í gamla daga, þó hon-
um verði tíðrætt um þá núna, þá segir
jafnvel svo skörulegur umsjónarmaður
þáttarins sem Leifur Hauksson að þarna
vanti alveg skýrt orðaða spurningu, og
kveður konuna. Og hann fylgir síðan ekki
spurningunni eftir sjálfur. Allt af tómu
umburðarlyndi við Sverri Hermannsson;
þetta er nú bara hann Sverrir, altso.
Og þegar forsætisráðherra J)jóðarinnar
skrifar bréf til biskupsins yfir Islandi út af
smásögu sem einn undirmanna biskups-
ins skrifaði, og hvað sem Iíður orðhengils-
hætti um orðalag bréfsins, þá vitum við
öll að bréfið er í rauninni Iítt dulbúin hót-
un til biskupsins um að hafa hemil á sín-
um mönnum ef þeir ætla að dirfast að
gera eitthvað til að angra forsætisráðherr-
ann - þá er ekki nóg með að biskupinn
svari furðu kurteislega (hvernig skyldi Jón
Vídalín annars hafa svarað svona bréfí?),
heldur látum við öll eins og það sé ekkert
alvarlegt mál að forsætisráðherra þjóðar-
innar sé sýknt og heilagt að dreifa illsku-
legum bréfum hingað og þangað til að
aga þá sem hann telur sig eiga eitthvað
sökótt við. Við hugsum bara sem svo:
Þetta er bara hann Davíð, hann verður
alltaf svo pirraður þegar er andað á hann.
Spilling? Siðferði?
Nei - ffeiri bfla!
Og við látum þetta ekkert á okkur fá í
kjörklefanum, nei, þetta er ekkert alvöru
mál, svona er bara hann Davíð og við
erum á Islandi og erum ekkert að taka
hlutina of hátíðlega, og gera miklar kröf-
ur til þess að það sé einhver alvara, eitt-
hvert siðferði á bak við það sem stjórn-
málamennirnir okkar segja. Allar
bommertur, öll spillingarmál, öll siðferð-
ismál, allur bjánaskapur - allt gleymist og
við ætlum bara að kjósa þá sem við treyst-
um helst til að flytja inn fleiri bíla.
Um daginn var ég í sjónvarpsþætti þar
sem kom fram það óvænta sjónarmið hjá
einum þátttakenda að Islendingar sýndu
stjórnmálamönnum sínum ekki ævinlega
nægilegan skilning og samúð, og virtu
það ekki nógsamlega við þá að þeir skyldu
nenna að vera að setja sig inn í og tala
um hundleiðinleg mál eins og barnabæt-
ur, fæðingarorlof og annað svoleiðis sem
hákarlar kosningabaráttunnar telja fyrir
neðan sína virðingu. Eg varð svo kjaftbit
yfir þessu einkennilega sjónarhorni að ég
gat eiginlegu engu svarað, en staðreyndin
er sú að íslenskum stjórnmálamönnum er
síður en svo vorkunn. Þeir eru satt að
segja einhverjir lánsömustu stjórnmála-
menn í víðri veröld, því kjósendur þeirra
gera engar kröfur.
Pistill llluga varfluttur á Rás 2 á
miðvihudagsmorguninu 21. apríl.
UMBUDA-
LAUST