Dagur - 09.02.2000, Blaðsíða 4

20 - MIÐVIKUDAGU R 9. FEBRÚAR 2000

Staða handboltans hér
á landi ermikið rædd
þessa dagana, eftir
hörmulega útreið ís-
lenska karlalandsliðs-
ins á EM í Króatíu í
síðasta mánuði. Sitt
sýnist hverjum, en
flestirá því að hand-
knattleikshreyfingin í
heild þwfi á rækilegri
noflaskoðun að halda.
Peningateysi háir handboltahreyfingunni en það er ekki nýtilkomið að mati þremenninganna sem Dagur hefur rætt við. Félögin nota fjármagnið i launa-
greiðslur t/l leikmanna, þjálfara og svo fá dómarar sitt. Áhorfendum fer fækkandi, áhugi minnkar og erfitt er að fá fólk til starfa. Ábyrgðin hvflir á herðum ör-
fárra einstaklinga sem leggja hart að sér til að hatda þessu hálf vonlausa starfi gangandi. Þetta er vandamál handboltans í hnotskurn.
Menn tala um
hagræðingu hjá
félögunum, að
þau séu á villi-
götum hvað
varðar upp-
byggingu og þar
sé þörf áherslu-
breytinga.
Menn hafa líka
töluverðar
áhyggjur af landsliðsmálunum
og telja flestir að þar sé ekki
staðið rétt að málum og ekki
nóg að gert, þrátt fyrir slæma
fjárhagsstöðu HSI. Til að ræða
málin, hafði Dagur samband við
Pál Björgvinsson, fyrrum leik-
mann landsliðsins og Víkings,
Erlend Isfeld, unglingaþjálfara
hjá IR og Guðmund Karlsson,
íþróttafræðing og þjálfara
meistaraflokks Hauka.
Allt kostar peninga
Erlendur Isfeld, sem á heiður-
inn að því að hafa þjálfað upp
þá ungu leikmenn sem nú eru
að slá í gegn með meistaraflokki
IR, var fyrstur fyrir svörum og
sagði um ástandið í landsliðs-
málunum að það væri sama
hvar litið væri á umræðuna um
árangurinn í Króatíu, alla bæri
hana að sama brunni.
„Peningaleysið í hreyfingunni
virðist vera stóra vandamálið,
en það er ekkert sem menn voru
að uppgötva núna í kringum
EM. Það var vitað fyrirfram að
hreyfingin hefur þjáðst af pen-
íngaskorti og auðvitað hefur
það bitnað á landsliðsmálum
eins og öðru. Þetta er ekki að-
eins vandamál hjá HSI, því flest
félögin hafa ljka átt í fjárhags-
vandræðum. I dag kostar allt
peninga og þar er handboltinn
engin undantekning. Félögin
þurfa að greiða fyrir alla hluti.
Þjálfarar fá greidd laun, dómar-
ar eru orðnir hálfgerðir atvinnu-
menn og fá dágóða summu fyrir
hvern leik. Leikmenn eru flestir
á launum og þar erum við
kannski að tala um 14-16 Ieik-
menn á launaskrá hjá hverju fé-
lagi og svona mætti lengi telja.
En á móti er peningaleysið al-
gjört. Ahorfendum fer fækk-
andi, áhugi almennings hefur
minnkað og erfitt er að fá fólk
til starfa. Það hefur svo haft
þær afleiðingar að ábyrgðin
hvílir á herðum örfárra einstak-
linga sem þurfa að leggja mjög
hart að sér til að halda þessu
hálf vonlausa starfi gangandi.
Þetta á ekki bara við um Iitlu fé-
lögin, því ástandið er síst betra
hjá þeim stærri, sem að undan-
förnu hafa hlaðið upp skuldum.
Þetta held ég að sé vandamál
handboltans í hnotskurn og ef
ekki verður gripið til aðgerða
mun það frekar versna og jafn-
vel ganga frá íþróttinni dauðri.
Það er því miður mín skoðun að
með sama framhaldi verði
handboltinn innan tíu ára ein af
litlu greinunum í íþróttaflór-
unni, kannski á svipuðum slóð-
um og blakið er í dag.“
Alliur vilja fá sitt
- Hvað er til rdða?
„Eg sé ekki fram á að það
verði auðvelt að snúa vörn í
sókn eins og hugarfarið er í dag.
Allir vilja fá sitt og þegar það
fæst ekki í handboltanum, þá er
víst að menn snúi sér bara að
einhverju öðru, enda af nógu að
taka og samkeppnin mikil. Eg sé
ekki beint fyrir mér að einhverj-
ir örfáir hugsjónamenn muni
geta afrekað, eða fórnað tíma í
það að snúa dæminu við. Eina
Ieiðin er því að hreyfingin í
heild fari að snúa niður af
kröfuhjólinu og fari að vinna
með hagsmuni íþróttarinnar í
huga. Kapphlaupið við kröfurn-
ar er komið út í öfgar og það
gerist því miður allt og oft að
það sem eitt félag afrekar í upp-
byggingu, étur annað upp. Tök-
um sem dæmi félag eins og IR,
sem hefur lagt mikla vinnu í
uppbyggingu yngri ttokka. Það
uppbyggingarstarf hefur nú
skilað sér inn í meistaraflokkinn
með ungum og efnilegum Ieik-
mönnum sem eru að brillera í
deildinni. Hvað skildum við svo
fá langan frið með þessa leik-
menn? Það er ansi hætt við því
að stærri félögin sem hafa öfl-
uga kostunaraðila á bak við sig
muni fljótlega banka á dyrnar.
Það er líka orðið alvarlegt mál,
þegar félögin gefa sér ekki leng-
ur tíma til að byggja upp og eru
farin að flytja inn leikmenn í
„Það erþví miður mín
skoðun að með sama
framhaldi verði hand-
holtinn innan tíu ára
ein oflitlu greinunum
í íþróttaflórunni,
kannski á svipuðum
slóðum og blakið er í
dag, “ segir einn þre-
menninganna.
lykilstöður. Þeirri þróun verður
að snúa við, því hreyfingin hef-
ur í raun ekki efni á því eins og
staðan er, hvorki handboltalega
né fjárhagslega. Það er hægt að
líkja þessari þróun við kapp-
hlaup þar sem hlaupið er aft-
urábak og þá er illa komið fyrir
„þjóðaríþróttinni“.“
-Hvað viltu gera í landsliðs-
málunum?
„Þrátt fyrir ömurlegt gengi í
Króatiu, þá vil ég ekki reka
neinn, eða draga neinn til
ábyrgðar. Ég vil miklu frekar að
menn setjist niður og komist að
sameiginlegri niðurstöðu, sem
allir sætta sig við. Við verðum
að vinna saman á þessum erfiðu
tímum, öðruvísi gengur þetta
ekki. Auðvitað er ég sár yfir því
að Ragnar Óskarsson var ekki
valinn í hópinn og reyndar allir
ÍR-ingar, sérstaklega þegar við
heyrðum rökin hjá Þorbirni,
sem voru að hann ætlaði sér
ekki út með reynslulausa leik-
menn. Þrátt fyrir það voru fjórir
leikmenn með færri Iandsleiki
að baki. Önnur rök voru líka í
þessum dúr, eins og með val á
einhverjum hörku varnarmönn-
um, sem svo varla komu við
sögu á mótinu. Vonandi stendur
Þorbjörn við það sem hann
sagði eftir mótið að nú væri
kominn tími til að yngja upp,
eftir því bíð ég spenntur," sagði
Erlendur.
Stj ómimarmistök
Jjjálfarans
Guðmundar Karlsson, íþrótta-
fræðingur og handknattleiks-
þjálfari til margra ára telur að
nokkrir samverkandi þættir hafi
valdið slæmum árangri lands-
liðsins í Króatíu. „I fyrsta Iagi
má nefna umgjörðina í kringum
landsliðið sem er mjög veik.
Hún hefur reyndar verið veik
áður og þess vegna tel ég það
aðeins vera hluta af skýring-
unni. I öðru lagi er landsliðs-
þjálfarinn að velja til leiks lið
sem að mínu viti er ekki leik-
hæft svo stuttu fyrir mótið. I al-
þjóðlegum bolta sem er þetta
jafn, þá gengur það alls ekki
upp og því voru það stór mistök
þjálfarans að velja viðkomandi
leikmenn, sem alls ekki voru
hundrað prósent leikhæfir. Ég
held samt að allir geti verið
sammála um að kjarni hópsins
sé okkar bestu leikmenn þegar
allt er í lagi, en svo var alls ekki
að þessu sinni. Ég tel því að
stærsti hluti vandans séu tví-
mælalaust stjórnunarmistök
þjálfarans, sem hafði töluverð-
an tíma til að skoða leikmenn,
bæði hér heima og erlendis, til
að velja sinn sterkasta hóp.“
Sammála Þorbimi
„Ég er samt sammála Þorbirni
um að enginn gat fullyrt um það
fyrirfram hvort árangur hefði
orðið betri eða verri, ef hann
hefði valið aðra leikmenn. En
mín skoðun, miðað við ástand
sumra Ieikmannanna, er sú að
það var ekki forsvaranlegt mið-
að við mikilvægi verkefnisins að
velja þá í hópinn. Ég tel að
þarna hafi hann einblínt um of
á þann möguleika að þessir
sömu leikmenn myndu þrátt
fyrir líkamlegt ástand klára
dæmið á reynslunni einni sam-
an. Mér finnst að þar hafi hann
teygt sig allt of langt og að strax
í byrjun janúar hefði hann átt
að endurskoða leikmannamálin.
Hann hafði allan veturinn fram
að áramótum til að skoða Ieik-
mennina bæði hér heima og
ytra og hefði hæglega getað séð
að þessir leikmenn voru ekki til-
búnir. Hann var hreinlega með
allt of marga lykilmenn sem eru
ekki leikhæfir. Það kom líka í
ljós að hann var að leggja allt of
mikið undir með þessa menn og
það voru stóru mistökin."
Ekki fagleg vinnubrögð
-Hverning telurðu þá að Þor-
björn hefði átt að standa að vali
leikmanna?
„Það er alltaf spurning hvaða
leikmenn eiga að vera í hópnum
og endalaust hægt að gagnrýna
það. En þar eiga fyrst og fremst
fagleg vinnubrögð að ráða ferð-
inni. Faglegt mat verður að fara
fram, sem sýnir okkur stað-
reyndirnar um ástand leik-
mannanna og ef þjálfarinn hef-
ur ekki tök á að gera það sjálfur
þá ætti að vera auðvelt að fá til