Dagur - Tíminn Akureyri - 09.04.1997, Blaðsíða 10

22 - Miðvikudagur 9. apríl 1997
Jbtgur-'QKmom
RADDIR FOLKSINS
Frd lesendum
Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58, 602 Akureyri eða
• Þverolti 14 Reykjavík. Netfang: ritstjori@dagur.is, Fax: 460 6171
Athugasemd við frétt í Degi-Tímanum
s
síðustu viku kom út í fyrsta
sinn nýtt Skagablað, sem
fjórblöðungur í Degi- Tím-
anum. Sem áhugamaður um
fjölmiðlun á Vesturlandi fagna
ég þessari viðbót og því með að
gróska í útgáfumálum í kjör-
dæminu fer vaxandi á nýjan
leik.
Ég harma hinsvegar að
þessu nýja blaði skuii ýtt úr vör
með rangfærslum sem birtast í
frétt í Degi-Tímanum þriðju-
daginn 25. mars sl. Þar var hið
nýja Skagablað kynnt og sagt
m.a: „Degi-Tímanum verður
dreift í hvert hús á Akranesi,
Borgarnesi og víðar um sveitir
á morgun til að kynna þessa
nýbreytni í fjölmiðlun í hérað-
inu. Þar hefur verið mjög
gloppótt blaðaútgáfa að undan-
förnu og fréttablöð ekki megn-
að að starfa sjálfstætt. Nú er
gerð tilraun til að koma á lagg-
irnar öflugu héraðsfréttablaði á
Vesturlandi á ný.“
Vesturlandspósturinn
Ég tel það með ólíkindum að
það hafi farið framhjá glöggum
blaðamönnum Dags- Tímans að
á Vesturlandi er gefið út öflugt
og ört vaxandi héraðsfréttablað
sem hefur megnað að starfa
sjálfstætt frá því það kom fyrst
út sl. haust. Frá því var m.a.
sagt í frétt í Degi-Tímanum
þegar 1. tbl. Vesturlandspósts-
ins kom út 30. október sl. Að
auki má geta þess að annar
umsjónarmanna Skagablaðsins
hefur til skamms tíma annast
prófarkalestur fyrir Vestur-
landspóstinn.
Vesturlandspósturinn er
vandað fréttablað sem gefið er
út í 5.600 eintökum og dreift
frítt í öll hús á Vesturlandi.
Blaðið birtir fréttir og annað
efni af öllu Vesturlandi og er
jafnframt opinn vettvangur fyr-
ir skoðanaskipti og það sem
vestlendingar vilja koma á
framfæri. Þess má ennfremur
geta að Vesturlandspósturinn
hefur skapað ríflega ijögur ný
störf f kjördæminu.
Samkeppni er af hinu góða
og henni ber að fagna en sann-
leikurinn er sagna bestur. í
þeirri vissu að Dagur-Tíminn
hafi það að leiðarljósi í framtíð-
inni óska ég blaðinu alls hins
besta.
Gísli Einarsson
ritstjóri Vesturlandspóstsins.
Áslaug Borg og bílarnir í göngugötunni!
22. janúar síðastbðinn mátti
lesa grein í Degi-Tímanum eftir
Áslaugu Borg, kaupmann á Ak-
ureyri. í stuttu máli greindi Ás-
laug frá þeirri hamingju sem
fyllti líf hennar við það eitt að
líta út um búðargluggann hjá
sér og sjá bílaumferð í göngu-
götunni á ný. Bílaumferð í
göngugötunni færði henni sönn-
ur á að hún væri ekki ein í
heiminum. Hún uppgötvaði að
það var líf í miðbæ Akureyrar.
Af skrifum Áslaugar Borg
mátti ráða að þau fáu ár sem
hún hefur þurft að lifa án þess
að sjá bílaumferð út um búðar-
gluggann hjá sér hafi verið
ákaflega döpur og rýr. Ekki
kom það fram í skrifum Áslaug-
ar að bflaumferðin hafi fært
henni fleiri viðskiptavini, eða
var það ekki annars tilgangur-
inn með þessu öllu saman?
Kaupmenn sem stimda versl-
un í miðbæ Akureyrar og þó
sérstaklega í Hafnarstrætinu
hafa grenjað undanfarin ár eins
og smábörn og talið að sam-
drátt í verslun megi rekja til
þess að Hafnarstrætið var gert
að hluta til að göngugötu.
Akureyringar fóta-
lausir
Áslaug Borg og kollegar hennar
í miðbænum gátu enga skýr-
ingu fundið aðra en þá að Ak-
ureyringar væru algjerlega
fótalausir. Þeir versluðu
eingöngu þar sem hægt væri að
keyra alveg upp að búðarborði.
Eins og áður segir hafði grát-
ur kaupmanna þau áhrif á bæj-
aryfirvöld að ákveðið var að
láta undan þrýstingi kaup-
manna. Bflaumferð var sem sé
hleypt á um göngugötuna aftur,
tímabundið til reynslu.
Fyrir mitt leyti eru ástæður
þess að verslun fór minnkandi í
miðbænum af allt öðrum toga.
Staðreyndin er nefnilega sú að
á Akureyri hefur verslunin
dreifst út um allan bæ. Verslan-
ir eins og Hagkaup, KEA Nettó,
KEA Hrísalundi, verslunarmið-
stöðin í Sunnuhlíð, Kaupangur
og fleiri verslanir eru gott dæmi
um það. Þessar verslanir hafa
veitt kaupmönnum í miðbænum
harða samkeppni, komið inn
með lágt vöruverð og aðlaðandi
búðir. Verslanir utan hins hefð-
bundna miðbæjarkjarna.
Hvað er til ráða?
Ef raunverulegur áhugi væri á
því meðal kaupmanna að auka
verslun í miðbæ Akureyrar ættu
þeir fyrst að líta í eigin barm og
athuga hvort ástæðuna er ekki
ef til vill að finna hjá þeim sjálf-
um. Ef ég á að leggja leið mína
niður í miðbæ til að versla þá
læt ég ekki staðsetningu bfla-
stæða ráða, nei takk, vöruverð
og vöruúrval ræður þar mestu
um. Það er bara svo einfalt að
fólk verslar þar sem vöruúrval-
ið er mest og verðið er lægst.
Rökin sem mæla gegn bfla-
umferð í göngugötunni eru
meðal annars þessi.
1. Af bflum er hávaðamengun.
2. Bflunum fylgir óþolandi loft-
mengun.
3. Bflaumferð fylgir sóðaskapur.
4. Svo má ekki gleyma að bflar í
göngugötunni eru líka sjón-
mengun.
5. Meðan bflaumferð er í
göngugötunni verður ekki jafn
notalegt að rölta um götuna
með litla krakka því nú eru
komnar illa lyktandi blikkbeljur
sem þarf að passa sig á.
6. Síðast en ekki síst eru stein-
arnir sem marka ökuleiðina
gegnum göngugötuna sjón-
mengun af versta tagi, hreint út
sagt ógeðslegt.
Ég verð að játa að ég finn
engin skynsamleg rök sem
mæla með því að leyfa bfla-
umferð um göngugötuna. Því
vona ég að bæjarstjórnin okkar
sjái nú að sér og loki göngugöt-
unni aftur fyrir bflaumferð, um
leið og reynslutíminn er úti.
Lokaorð
Áslaug Borg, ef við Akureyring-
ar sem viljum ómengaða
göngugötu verðum bænheyrðir
þá verður þú að leita að nýjum
leiðum til að fylla líf þitt af
hamingju.
Ég hef trú á að þú yrðir ör-
ugglega hamingjusamari ef
búðin þín (hver sem hún nú er)
væri alltaf full af viðskiptavin-
um, frekar en að standa út við
glugga og horfa á bílaumferð.
Til að fylla búðina þína af fólki
þarftu að bjóða uppá góðar vör-
ur, lágt vöruverð og aðlaðandi
verslun sem gaman væri að
koma í.
Að lokum þetta, Áslaug Borg,
við erum örugglega sammála
um að göngugatan á að vera
aðlaðandi og notalegur staður
sem gaman er að koma á. Þið
kaupmenn verðið bara að finna
nýjar leiðir til að lokka fólk í
miðbæinn og inní verslanirnar
ykkar. Og ef kaupmenn tækju
nú höndum saman um bættan
miðbæ þá ætti það að takast, en
í guðs bænum komum bflunum
úr göngugötunni aftur hið
fyrsta.
Páll Jóhannesson
*
*
*
Mikið svakalega getur það verið pirrandi að
þurfa sífellt að bíða eftir öðrum, hvort heldur er
í síma eða á annan hátt. Þegar biðin tekur svo
loksins enda er oftast ekkert á henni að græða
nema vonbrigði. Það er því álitamál hvort þolin-
mæði sé dyggð, eða þannig.
Það getur farið í fínustu taugar meinhornsins
þegar fólk nagar á sér neglur í stað þess að
klippa þær. Síðan toppar fólk þennan ósið með
því að skyrpa því sem það hefur náð að naga
tvist og bast um hýbýli og vinnustaði.
Fátt ergir meinhornið meira en þegar forkólfar
atvinnulífsins tala fjálglega um launafólk sem
mannauð. Ef þeir þessir menn meina eitthvað
með þessu hjali sínu þá ættu þeir að sjá til þess
að fólk fengi eitthvað annað fyrir vinnu sína en
skiptimynt í launaumslagið.
Heimilsf riöi ógnað
Það hefur löngum verið
haft á orði að íþróttir séu
mannbætandi, svo ekki sé
minnst á gamla slagorðið
um heilbrigða sál í hraust-
um líkama. Þessi sýn á
gildi íþrótta virðist hins-
vegar eitthvað vera farin
að breytast eftir því sem
menn njóta þeirra meira í
sófanum en á vellinum.
Með stórauknu framboði af
íþróttaefni í sjónvarpi á
gervihnattaöld virðist sem
flóðgáttir hafi opnast og er
svo komið að beinar út-
sendingar eru orðnar nær
daglegur viðburður. Þetta
mikla framboð hefur rugl-
að margan manninn í rím-
inu og gert það að verkum
að sumir eiga orðið erfitt
að velja og hafna. Til eru
þeir sem vilja gína yfir sem
flestu og láta sér fátt fyrir
brjósti brenna til að ná
fram vilja sínum. Eins og
gefur að skilja getur það
leitt til árekstra við þá sem
ekki hafa neinn áhuga á
íþróttum. Þótt þessi hópur
láti einatt lítið á sér bera
miðað við hina sem fara
mikinn, þá eru þeir greið-
endur afnota- eða áskrift-
argjalda.
Fagurgrænir
sparkvellir
Eins og fjöldi útsendinga á
íþróttaviðburðum hefur
verið að undanförnu er
ekki að undra þótt þeir
hafi borið sig aumlega.
Hver kappleikurinn á fætur
öðrum hefur þakið sjón-
varpsskjáinn og truflað
hefðbundar útsendingar á
dægurefni kennt við sápu
og aðra dagskrárliði. Svo
rammt hefur kveðið á
þessari óánægu að hjá
mörgum fjölskyldum er
heimilisfriðurinn í stór-
hættu ef fram fer sem horf-
ir. Á meðan íþróttaefni er
ekki sent út á sérstakri
íþróttarás er viðbúið að
þeir óánægju kunni að
grípa til einhverra óyndis-
úrræða til að verja hags-
muni sína gegn íþróttafíkl-
um.
Á móti kunna einhverjir
að segja að það sé hægt að
koma í veg fyrir glóðin
verði að stóru báli með því
einu að bæta við sjónvarps-
tækjum og nýta sér kosti
myndbandstækja. Ef ekki
þá geta íþróttaffldar gert
sér ferð á hendur á ein-
hverja diskókrána. Þar er
hægt að slá tvær flugur í
einu höggi, fá sér kollu og
horfa á sína menn leika
listir sínar á fagurgrænum
sparkvöllum. Á meðan geta
aðrir íjölskyldumeðlimir
unað glaðir við sitt fyrir
framan kassann og þvegið
sálu sína uppúr þeirri sápu
sem þeim stendur þar til
boða.
Umsjón: Guömundur R.
Heiðarsson