Dagur - Tíminn Reykjavík - 29.01.1997, Blaðsíða 5

iDctgur-ÍEIímmn
Miðvikudagur 29. janúar 1997 -17
VIÐTAL DAGSINS
Þó að peningaáhyggjur bætist ekki við
Við í Kvenfélagi Akureyr-
arkirkju viljum bera bar-
áttukveðjur til Sophiu og
hvetjum hana að gefast ekki
upp. Dætur hennar, þær Dag-
björt og Rúna, vita að móðir
hennar og íslenska þjóðin
stendur að baki þeim. Það er
þeim og þessari baráttu mjög
mikilvægt, hvernig svo sem
lyktir þessa rnáls verða. Allar
löglegar leiðir hafa verið reynd-
ar til að leiða það farsællega í
höfn,“ segir Erla Björgvinsdótt-
ir, formaður Kvenfélags Akur-
eyrarkirkju, í viðtali við Dag-
Tímann.
Kaffisölupeningar
Konur í kvenfélagi kirkjunn-
ar hafa ákveðið að styrkja Sop-
hiu Hansen um 50 þúsund
krónur. Þessir peningar eru af-
rakstur af kaffisölu félagsins og
bösurum sem konur í félaginu
hafa staðið fyrir að undan-
förnu. „Við tókum þessa pen-
inga úr sjóði félagsins. Barátta
Sophiu er
reyndar ekki
eina málefnið
sem við höfum
styrkt, við lét-
um einnig pen-
inga af hendi
raka fyrir jólin
til Mæðra-
styrksnefndar,
Rauða krossins
og til barns í
Indlandi. Hvað
varðar Sophiu
þá finnst mér
nauðsynlegt að
fólkið í landinu
létti undir með
henni. Það er
nóg að hún berjist fyrir því að
fá dætur sínar heim og hafi
áhyggjur af þeim - þó að pen-
ingaáhyggjur bætist ekki þar
við,“ segir Erla.
Kvenfélagskonurnar vilja
hvetja sem flest sambærileg fé-
lög í landinu - og öll þau félög
sem koma að líknarmálum - til
að létta undir með Sophiu. „Ég
sjálf á þrjú börn, sem eru sautj-
án, tíu og fimm ára, og þau
fylgjast grannt með þeim frétt-
um sem berast um þetta mál.
Þau hafa öll gefið til söfnunar
henni til handa þegar til þeirra
hefur verið efnt. Ég þekki sjálf
móðurtilfinninguna og get sett
mig í spor Sophiu. Það var ég
sem átti hvatann að því að við
gáfum þessa peninga til hennar
- og nú vonast ég til að enn
fleiri leggi fram peninga til að
létta undir í baráttu hennar,"
sagði Erla Björgvinsdóttir að
lokum.
Kvöldmessur á
fimmtudögum?
Erla átti hugmyndina að
þessari gjöf til Sophiu, og segir
að því hafi lent á sér að koma
henni á framfæri og segja frá
henni. „Ég vil nota þetta tæki-
færi og segja frá svolítilli hug-
mynd sem hefur verið að brjót-
ast í mér. Að á
fimmtudögum
verði efnt til
kvöldmessu í
kirkjum Iands-
ins þar sem
fólk gæti átt
góðar sam-
verustundir.
Að þeim lokn-
um yrði efnt til
kaffisölu, og
ágóði af þeim
yrði síðan lát-
inn renna til
góðra mál-
efna. Þetta
ætti að athuga
- og koma í
framkvæmd. Af eigin raun
þekki ég það þegar frí var frá
sjónvarpinu á fimmtudags-
kvöldum og það er ágætt að
gera eitthvað annað á þeim
kvöldum með ijölskyldunni -
svona rétt til tilbreytingar."
- sbs.
„ Við í Kvenfélagi
Akureyrarkirkju
viljum bera baráttu-
kveðjur til Sophiu
og hvetjum hana
að gefast ekki upp, “
segir Erla
Björgvinsdóttir.
ýVxXCxX.wSÍÍxXxXvX::::-:::-
. : .. . ■ .
' ' 'w

.
Erum við ekki orðin soldið föl?
Þóra
Guðmundsdóttir
skrifar
Einu sinni fór ég í pakka-
ferð til sólarlanda. Fjöl-
skyldan dreif sig til Mar-
okkó í svartasta skammdeginu
og kom sér fyrir á fínu hóteli á
strönd við Akadír. Okkur fór
fljótlega að leiðast aðgerðar-
leysi sundlauga og strandlífs og
þáðum boð ferðaskrifstofunnar
um að fara í kvöldferð út í eyði-
mörkina og sækja veislu inn-
fæddra í litlu þorpi girtu háum
virkismúrum. Okkur þótti þetta
hljóma ævintýralega og hlökk-
uðum til ferðarinnar. Við slóg-
umst x för fjölda annarra
Skandinava og fórum á tveim
sneisafullum rútum á hinn dul-
arfulla áfanga-
stað. Allt fór
fram sam-
kvæmt áætlun.
Við settumst
að innfæddra
eldi og borð-
uðum fram-
andi mat með
fingrunum og
stigum dans á
eftir við seið-
andi tónlist.
Við þessir lið-
Iega hundrað
misbrenndu og
jússulegu
Skandinavar í
okkar besta
sólarstrandarpússi vorum kom-
in inn í veröld okkur alveg
framandi.
En einhversstaðar í þessari
dularfullu eyðimerkursinfóníu
kvað við hjá-
rænulegan og
falskan tón. Öll
þessi veisla var
að sjálfsögðu
sett á svið fyrir
okkur og næsta
kvöld kæmu, ef
Allah lofaði,
fleiri rútur með
fleiri túrista og
aftur yrði
veisla.
Þessari upp-
lifun skaut upp
í huga mér um
daginn þegar
mikið var gert
úr því í fjöl-
miðlum hvernig mætti mark-
aðssetja og selja íslenskt jóla-
hald. Þeirri ömurlegu tíð þegar
hótelin stóðu tóm á jólunum og
starfsfólk þeirra var heima að
halda jól með fjölskyldunni er
náðarsamlegast að ljúka. Nú
eru hótelin að fyllast af ferða-
fólki sem keypti sér íslensk jól í
jólagjöf þetta árið. Og hvers
vegna? Jú, það er friðurinn og
hátíðleikinn sem gerir íslensk
jól að söluvöru. í íslenska jóla-
pakkanum er til að mynda
heimsókn í kirkjugarðinn þar
sem hægt er að fylgjast með
syrgjandi innfæddum tendra
ljós á gröfum ástvina sinna. Og
heima á hótelinu bíður brosmilt
illa launað íslenskt þjónustufólk
með jólasteikina og jólafriður-
inn breiðir sig yfir alla frá upp-
vaskara til afgreiðsludömunnar
í lobbíinu.
Með þessu hefur einnig opn-
ast leið fyrir íslenska bændur til
að fikra sig yfir fátækramörkin.
íslensk jól í íslenskri sveit eru
alveg pottþétt söfuvara og bjóða
upp á marga möguleika. Það
væri nærtækt að setja á svið
helgileik í fjárhúsinu eða
spenna gamla Rauð fyrir jóla-
sveinasleðann og þeysa yfir ísi-
lagða storð.
Það er vissulega góðra gjalda
vert að forystumenn í ferðamál-
um leiti leiða til að nýta hálftóm
hótel yfir vetrarmánuðina og
ekki veitir bændum af aukatekj-
um. En eins og því eru takmörk
sett hversu nærri við göngum
náttúrunni með auðlindasölu
án þess að skaða landið, eins
eru því einrúg takmörk sett
hversu mikið við getum selt af
sjálfum okkur án þess að tapa
reisninni.
... eru einnig
takmörk sett
hversu mikið við
getum selt af
sjálfum okkur án
þess að tapa
reisninni.