Dagur - Tíminn Reykjavík - 29.01.1997, Blaðsíða 7

|Dagur-'25mttm
Miðvikudagur 29. janúar 1997 -19
II
MENNING O G LISTIR
Fólk af ýmsu tagi hópast saman ífélagsheimili
norður íEyjafirði til að leika, smíða leikmynd,
sauma búninga, búa til leikskrá, borða súpu og
lifa hlutverk áhugaleikaranna í botn. Freyvangs-
leikhúsið er að undirbúa nœsta leikrit Með vífið í
lúkunum, farsa eftir Bretann Ray Cooney.
með áhugaleikurum, -
enda felur orðið það í
sér að áhuginn er þá
sannarlega fyrir hendi!“
Á æfingu. Stefán Guðlaugsson og formaður leikfélagsins, Elísabet Friðriksdóttir.
tli við náum ekki svona einum
frídegi í viku en annars erum
við hér öll kvöld til 10 eða 11,“
segir fólkið í leikhópnum. „Þetta er bara
svo gaman og félagsskapurinn er frá-
bær.“ Þau eru með bakteríuna og greini-
lega af sauðahúsi áhugaleikara, tilbúin
að leggja á sig ómælda vinnu og ganga í
öll verk; þrífa klósettið, hvísla, baka,
sauma, smíða og leika. Og hnakkagrófir
eru lausar við alla uppreist þótt príma-
donnuhlutverkið falli öðrum í skaut,
kannski ár eftir ár.
Hákon Waage ætlar að leikstýra
hópnum í ár og hann segir það einmitt
einn höfuðkostinn við Freyvangsleikhús-
ið að þar finnist engar donnur, allir séu
jákvæðir og ákaflega samstilltir í því að
setja upp góða sýningu. „Það hefur verið
mjög gaman að vinna með þessum hópi
og ég er nú líka einu sinni þannig að
mér finnst miklu skemmtilegra að vinna
Bobby Franklin
segir ji
Friðrik Stefánsson, stálskipasmiður hjá
Slippstöðinni á Akureyri, bættist í hjörð-
ina í fyrra þegar poppleikurinn Sumar á
Sýrlandi var settur upp. Þá hafði hann
aldrei komið nálægt leiklist en er jafnvel
á því að hér eftir verði ekki aftur snúið.
„Það var tekið mjög vel á móti mér og
mér hefur ekki leiðst í eina mínútu.
Þetta er erfitt með fullri vinnu en rosa-
lega gaman."
Og þú leikur homma með eina rauða
gervinögl og gullkeðjur?
„Já, ég leik Bobby Franklin tísku-
hönnuð og homma. Hann er leigjandi
hjá Barböru Smith og kemur í byrjun til
sögunnar þegar hann
kemur að fá lánaða
mjólk.“
Við höldum þessu
svona
„Þetta var hreint slys, ég
mætti og var beðinn um
að lesa eitthvað og hafði
ekki hugmynd um að ég
væri að keppa um rullu,“
segir Garðar Björgvinsson,
sem er búinn að vera með
í heilan mánuð. „Síðan
segir leikstjórinn bara, við
höldum þessu svona!“
Garðar viðurkennir að
hann hafi reyndar alltaf
langað á svið en ekki þor-
að fyrr en fertugsaldrinum
var náð. „Það er ögrunin
sem er svo skemmtileg,
maður er að hella sér út í
eitthvað sem maður veit
ekkert hvort maður ræður
við. Þessa ögrun fær mað-
ur að glíma við á
skemmtilegan hátt, fíflast
og láta illa.“
Hvert er svo fyrsta hlut-
verkið?
„Ég er hundleiðinlegur
lögregluþjónn sem er erfitt
fyrir mig, skemmtilegan
mann að eðlisfari."
Auk þess að vera leiðinleg
lögga starfar Garðar á
sambýli og er miðill. „Já,
það eru mjög góðir andar
í húsinu og alltaf þægilegt
að koma hingað inn.“
Afbrýðisemin
sneri upp á sig
Hjördís Pálmadóttir, starfsmaður á dval-
arheimilinu Hlíð, var á þönum um allt
húsið að mæla menn og konur og hjálpa
þeim í fötin. Hún stússast í öllu, hefur
mikið verið í búningadeildiimi þar sem
hún byrjaði árið 1981 þegar hún var
„suðuð“ inn í Freyvang.
„Ég fór nauðug viljug í þetta leikfélag.
Maðurinn minn var formaður og þegar
við kynntumst var hann allar stundir
með leikfélaginu. Ég varð afbrýðisöm og
kærði mig ekkert um að kynnast þessu
fólki þarna fram í sveit. Hann var hættur
að reyna að biðja mig að starfa með fé-
laginu en sendi loks systur sína á mig.
Hún bað mig um að aðstoða sig við bún-
ingana og ég gat ekki neitað."
Og er eiginmaðurinn enn með leikfé-
laginu?
„Nei, hann er steinhættur og hefur
allt á hornum sér í sambandi við félagið.
Nei, nei ástæðan fyrir því að hann hætti
var sú að hann vildi sinna hinu áhuga-
málinu, hestunum.“
Fjallbrattar svívirðingar á
köflum
„Þetta er fimmti veturinn minn í Eyja-
firði. Leikfélagið „húkkaði" í mig nánast
um leið og ég kom og mér var hent upp
á svið í Ljóninu (Ljón í síðbuxum eftir
Björn Th. Björnsson). Þá hafði ég aldrei
stigið á svið og hélt sjálf að ég væri orðin
vitlaus. Þarna þurfti ég að klæðast þung-
um búningum og kunna langan texta í
kansellístíl, - en ég hef líka stundum
sagt að Freyvangsleikhúsið hafi bjargað
lífi mínu. Þegar ég flutti norður var auð-
vitað margt öðruvísi en ég var vön enda
hafði ég búið alla mína hunds- og katt-
artíð í Reykjavík," segir Helga Agústs-
dóttir, kennari og áhugaleikari.
„Hluti af mér er bóhem sem vegur
upp á móti tungumálakennaranum, ég
hef gaman af breytingum og orðum og
ekki síst þeim
húmor sem hér
ríkir. Ætli það
hafi ekki alltaf
blundað í mér
að fá að leika.
Jú, ég hef
ábyggilega bælt
mína Holly-
wood-drauma
þangað til ég
flutti norður.“
Er Freyvangs-
húmor?
„Það er alveg
sérstakur húm-
or hérna. Hann
er blanda af
ósvífni, hót-
fyndni, klámi,
hrekkjum og
fjallbröttum
svívirðingum á köflum en við höfum allt-
af þessa fullvissu um að við erum vinir
og þetta er allt í hlýjum tón. Það hafa
engir á jarðríki leyfi til að klæmast eins
rosalega í minni návist, ég er dáh'til
pempía, eins og fólkið hérna. Það er al-
veg „spes“ kvikindishúmor í gangi hérna
og hallæris upphrópanir ef einhver gerir
einhverjar vitleysur. Þá fær hann það
óþvegið og allir hlæja hryllilega."
Helga ber það frumlega heiti Marie
Smith í leikritinu Með vífið í lúkunum.
Marie er kona sem er með allt á hreinu
og það er sko enginn bóhem í henni að
sögn Helgu.
„Mig grunar að hún bóni forstofuna
hjá sér á laugardögum klukkan tvö, hún
spilar líka hugsanlega vist á fimmtudög-
um við einhverja félaga og drekkur te.
Þetta er svona litla sæta lífið í kassan-
um.“
Farsinn Með vífið í lúkunum verður
frumsýndur 20. febrúar og auðvitað í
Freyvangi. -mar
Friðrik Stefánsson, stálskipasmiður, gerist hommi með eina
rauða gervinöfl í Freyvangi.
Að kássast að hætti ieikara! Helga Ágústsdóttir, Garðar Björgvinsson,
Hjördís Pálmadóttir og leikhússtjórinn Hákon Waage.
og hallæris
upphrópanir!