Dagur - Tíminn - 04.09.1996, Blaðsíða 3

jQagur-ÍEmnmt
Miðvikudagur 4. september 1996 -15
LÍFIÐ í LANDANUM
Ljúfa lífið heillar
meira en gallabuxur
Áætlað er að 20.000
íslendingar fari í
borgarferðir í haust.
Kaupmenn hafa
síðustu ár kvartað
sáran undan þessum
„verslunarferðum“ en
svo virðist sem
íslendingar séu að
verða dannaðri í sinni
verslunarhegðun og
sæki meira í næturlíf,
söngleiki, fótbolta og
veitingastaði en
Levi’s-búðirnar.
Hér einu sinni spurði fólk
fyrst: Hvar er best að
versla? Sú spurning
kemur ekki lengur fyrst. Fólk
leggur nú áherslu á að fá að
skoða, upplifa og gera eitthvað.
Ég held að það sé enginn vafi á
að skýringin sé sú að íslenskir
kaupmenn hafa fært sig nær
raunveruleikanum, þökk sé
verslunarferðum íslendinga er-
lendis áður fyrr. Ég segi alltaf
að Neytendasamtökin kunna
ekki að þakka okkur ferðaskrif-
stofufólki fyrir það að hafa haft
áhrif á verðlag á íslandi,“ sagði
Laufey Jóhannsdóttir, fram-
kvæmdastjóri Plúsferða, að-
spurð um hvað brynni heitast á
fólki sem kæmi til Plúsferða að
kaupa sér borgarferð til Bret-
lands. „Fólk er ekki að fara í
verslunarferðir. I>að er að fara
til að lyfta sér upp.“
Laufey segir að það sé eink-
um þrennt sem ræður vali fólks
á borgum. í fyrsta lagi áhuga-
svið, t.d. leikhúsáhugafólk sem
fer til London bara til þess að
fara í leikhús. t>á kostnaður
ferðarinnar og að lokum hvort
staðurinn hefur upp á eitthvað
sérstakt að bjóða.
\ Myndir: lóa
Eftir hveiju sækist fólk?
18-30 ára: Hvar er djammið og fjörið?
30-50 ára: Blandar saman skemmtun, veitingastöðum og skoðunarferðum. Þessi hópur virðist fjölmennastur í haustferðunum.
50-80 ára: Hvað er að sjá, hvaða skoðunarferðir er boðið upp á?
Ríkari ferðir
Andri Már Ingólfsson, eigandi
Heimsferða, tók í sama streng.
„Fyrirspurnir fólks eru miklu
blandaðri en áður fyrr. Fyrir
nokkrum árum leitaði fólk eftir
því að komast sem ódýrast í
ódýra borg til þess að versla.
Mér finnst það mjög jákvæð
þróun að fólk er ekki bara að
fara og fá sér góðan bjór og
versla í þrjá daga.
Fólk vill miklu ríkari ferð í
dag. Með nánast hverri einustu
bókun hjá okkur er pöntun á
söngleiki, leikhús, fótbolta eða
huggulega veitingastaði.“
Kaupmenn hafa reglulega
kvartað sáran undan verslunar-
ferðum íslendinga á haustin en
Andri taldi ólödegt að menning-
arlífið hér liði fyrir ásókn fólks í
erlenda menningu. „Fólk verð-
ur seint fullsatt af menningu."
Verslunaræðið ýkt
Dagur-Tíminn ræddi við Simon
Brookes, ferðamálafulltrúa
Newcastleborgar, á dögunum
og sagði hann verslunaræði
ekki einkenna íslensku ferða-
mennina. „íslendingar eru
þekktir fyrir það í borginni að
sækja einna mest í næturlífið.
Þeir eru opnir og Ifflegir eins og
Newcastle-búar enda kunna
borgarbúar vel að meta ís-
lenska ferðamenn.“
í Newcastle er ein stærsta
verslunarmiðstöð Evrópu og
Simon sagði hana vissulega
laða íslendingana að. „En ég
komst að því fyrir mörgum ár-
um að íslendingar sjá lengra en komast í skoðunarferðir um
orðsporið sem af þeim fer,“ héraðið. lóa
sagði Simon og átti þá sérstak-
lega við áhuga íslendinga á að
Ferðamálafrömuðir á Bretlandseyjum leggja mikið á sig til að laða landann þangað.
„ Verslunaróðir er ekki
rétta orðið. Þeir hafa
gaman af að versla ef
verðið er hagstœtt, eins
og flestir. Það eru líka til
ýkjusögur af Bretum
sem fara frá Suður-Eng-
landi yfir til Frakklands
og hlaða bíla sína af því
sem þeir kalla „ódýran“
franskan bjór, þó það sé
ofar mínum skilningi að
nokkur vilji drekka
franskan bjór. En sög-
urnar hafa tilhneigingu
til að magnast upp, “
segir Simon Brookes,
ferðamálafulltrúi Newc-
astle-borgar.
í vinsœlustu verslunum
íslendinga í Newcastle,
m.a. Levis ogRiverls-
land, höfðu verslunar-
stjórar sömu sögu að
segja og ferðamálafröm-
uðir hér. Fram kom að ís-
lendingar keyptu ekki
meira en aðrir ferðamenn
og vœru vingjarnlegri en
breskir kúnnar. Þá virtust
verslunarstjórarnir nokk-
uð sammála um að ís-
lendingar hefðu hamstr-
að meira fyrir nokkrum
árum og gátu sér til að
verðlag á íslandi vœri
farið að nálgast breskt
verðlag.
ORÐSPORIÐ: „Ah, já
Íslendingar. Þeir eru
geggjaðir! Það bilaði einu
sinni rúta á hraðbraut-
inni og þeir kölluðu til 10
leigubíla fyrir 40 manns.
Ég setti 40 töskur í bílana
- og ég lýg því ekki, þœr
voru allar tómar! Á heim-
leiðinni gátu þeir hins
vegar ekki haldið á öllu
draslinu, “ sagði kampa-
kátur leigubílstjóri í
Glasgow.