Dagur - Tíminn - 21.09.1996, Side 7

|Dagur-®œTmn
Laugardagur 21. september 1996 - VII
MINNINGARGREINAR
Einar Valur Kristjánsson
Einar Valur Kristjánsson
yfirkennari fæddist á
Kirkjubóli í Skutulsfirði
16. ágúst 1934. Hann lést á
Sjúkrahúsi ísaijarðar 7. sept-
ember síðastliðinn á 63. ald-
ursári. Foreldrar hans voru
Kristjana Kristjánsdóttir og
Kristján Söebeck. Einar Valur
fór barn að aldri í fóstur til
hjónanna Kristjáns Jónssonar
frá Garðsstöðum og Sigríðar
Guðmundsdóttur og var
ættleiddur af þeim. Árið 1960
gekk Einar Valur að eiga Guð-
rúnu Eyþórsdóttur tónskálds á
Sauðárkróki Stefánssonar og
konu hans Sigríðar Stefáns-
dóttur (d. 1992). Þeim varð
fjögurra barna auðið. Þau eru:
1) Eyþór Kristján, f. 31. des.
1959, kvæntur Ásgerði Þóreyju
Gísladóttur; þau eiga tvö börn:
Guðrúnu og Einar Bjarna. 2)
Sigríður, f. 16. okt. 1961, gift
Óla Páli Engilbertssyni; þau
eiga tvö börn: Stefán Atla og
Guðrúnu Þóreyju. 3) Atli Stef-
án, f. 20. október 1966, býr
með Ingunni Helgadóttur; þau
eiga einn son: Patrik Snæ. 4)
Auðunn, f. 24. nóvember 1975,
unnusta hans er Guðrún Arna
Valgeirsdóttir. Einar eignaðist
son fyrir hjónaband: Kristján
Þóri, f. 15. janúar 1954, með
Sigríði Huldu KetUsdóttur. Þau
Einar Valur og Guðrún Eyþórs-
dóttir sUtu samvistir árið
1981. Guðrún lést hinn 17.
aprfl 1987. Einar Valur bjó um
12 ára skeið með Valgerði
Jónsdóttur frá Vorsabæ á
Skeiðmn, kennara á ísafirði.
Síðustu árin var sambýliskona
hans Gréta Sturludóttir, kenn-
ari á Flateyri. Einar Valur lauk
p)róttakennaraprófi frá
íþróttakennaraskólanum á
Laugarvatni árið 1956, handa-
vinnukennaraprófi árið 1957
og sótti ýmis námskeið í
íþróttum og handmennt. Hann
var kennari við Gagnfræða-
skólann við Ilringbraut 1955
tU 1957, Barna- og ungfinga-
skóla gbraut 1955 tU 1957,
Barna- og ungUngaskóla Ól-
afsíjarðar 1957-58, Barna-
skóla Ísaíjarðar frá 1958 og
yfirkennari frá 1984. Þá
kenndi hann á íþróttanám-
skeiðum um áratuga skeið og
gegndi margvíslegum trúnað-
arstörfum fyrir íþróttahreyf-
inguna.
Einar Valur keppti um ára-
bU á skíðum, m.a. á Ólympíu-
leikunum í Cortina á Ítalíu ár-
ið 1956. Þá keppti hann í
knattspyrnu og síðustu árin í
golfi, auk þess sem hann
starfaði að uppbyggingu golf-
vaUar í Tungudal. Einar spUaði
brids í áratugi og tók þátt í
mörgum bridsmótum heima
og heiman. Hann hlaut marg-
víslegar viðurkenningar og
verðlaun fyrir íþróttaiðkanir
sínar.
Útför Einars Vals fór fram
frá ísafjarðarkirkju þriðjudag-
inn 17. september s.l.
Andlátsfregn er þess eðlis að
hún kemur nánast alltaf á
óvart, jafnvel þótt við henni hafi
verið búist um sinn. Þessi tíma-
mót mannlegrar tilveru hljóta
ævinlega að verða til þess að í
hugum þeirra er enn halda
göngunni áfram leiftra minn-
ingarnar, myndir sem lifna og
h'ða hjá, hkt og á tjaldi.
Þegar samstarfsfólk Einars
Vals gegnum ár og áratugi lítur
til baka, er sannarlega enginn
hörgull á minningum honum
tengdum, enda aðeins rúmt ár
síðan hann hvarf frá störfum
við grunnskólann vegna veik-
inda. Við sjáum fyrir okkur vel
til hafðan, glaðbeittan mann
skunda til starfa árla morguns.
Mann sem tók kvabbi og kenj-
um „kvennastóttar“ af einstakri
ljúfmennsku og var ævinlega
tilbúinn að rétta hjálparhönd
þar sem hennar var þörf. Mann
sem barðist fyrir áhugamálum
sínum af ákafa og harðfylgi —
stundum svo að ýmsum þótti
nóg um.
Mann sem greiddi götu ný-
liða og var alltaf til staðar,
mann sem var á einhvern óskil-
greinanlegan hátt svo ótrúlega
mikið lifandi.
Einar Valur var glaður mað-
ur í góðra vina hópi og sann-
kallaður höfðingi heim að
sækja. Iðulega naut samstarfs-
fólkið einnig gestgjafaeðlis hans
á vinnustað, því ósjaldan kom
það fyrir, einkum í lok vinnu-
viku, að Einar Valur þreif bláa
kaskeitið „höfuðatriðið" og var
horfinn. Innan örskotsstundar
var hann kominn aftur, glettinn
og brosandi með bréfpokann,
fiskaði upp úr honum jólaköku,
jafnvel eðalbakkelsið vínar-
brauð og útdeildi meðal við-
staddra, rétt til þess eins að sjá
brúnirnar léttast ögn á þreytu-
legum samkennurum sínum.
Einar var ákafur keppnis-
maður og tók þátt í ýmsum
íþróttum af lífi og sál og hvatti
aðra til hins sama. Hann stund-
aði golf og skíði, skotveiðar og
bridge um árabil. Álitlegt safn
verðlaunagripa prýddi skápa og
veggi á heimili hans. En Einar
átti einnig annað safn í fórum
sínum, sem hann var ósínkur á
að veita samferðafólkinu hlut-
deild í: ókjör af gamansögum úr
ýmsum áttum, um menn og
málefni, til þess eins sagðar að
létta lund og vekja bros.
Einar Valur hafði gaman af
ferðalögum og fyrir tveimur ár-
um dreif hann sig til Ameríku,
þar sem öldruð móðir hans býr.
Á því ferðalagi naut hann sam-
fylgdar Grétu Sturludóttur,
sambýliskonu sinnar. Þessi tími
varð honum ógleymanleg upp-
lifun, en þegar kom að náms-
ferð samstarfsfólksins til Dan-
merkur í vor, leyfði heilsa Ein-
ars ekki þátttöku hans þótt
hugur stæði til. En fyrir tilstuðl-
an Grétu, sem var þar sannar-
lega verðugur fulltrúi hans,
fylgdist hann þó grannt með úr
fjarlægð.
í veikindum Einars og ekki
síst þegar að leikslokum dró,
reyndist Gréta Einari, ásamt
börnum hans, ómetanlegur
bakhjarl.
Við sendum þeim öllum, ást-
vinum Einars og vandamönn-
um, okkar innilegustu samúð-
arkveðjur, biðjum Guð að
blessa þá og minnumst þess öll
að þótt nú sé:
— tár í auga, trútt um mál
og tregi í okkar hjörtum,
þá finna aftur sálir sál
á sólarlendum björtum.
(Þóra Karlsdóttir)
Við þökkum Einari Val sam-
fylgdina.
Vinir og samstarfsfólk
við Grunnskólann á ísafirði
Sverrir Runólfsson
Sverrir Runólfsson var
fæddur í Reykjavík 3.
desember 1921. Hann lést
í Reykjavík 7. september síð-
astliðinn. Foreldrar hans voru
Rimólfur kaupmaður Kjart-
ansson frá Skál í Skaftafelis-
sýslu, f. 30.11. 1889, d. 23.4.
1961, og Lára Guðmundsdóttir
frá Lómatjörn, f. 31.10. 1896,
d. 10.1. 1968. Systkini Sverris
eru Guðmundur Kjartan, f.
24.4. 1920, búsettur í Banda-
ríkjunum, Valgarð, f. 24.4.
1927, búsettur í Hveragerði,
og Svana, f. 6.3. 1940, búsett í
Reykjavík. Sverrir stundaði
nám í Verslunarskólanum og
Héraðsskólanum á Laugum og
hélt 1945 til söngnáms í
Bandaríkjunum fyrir hvatn-
ingu söngkennara síns, Péturs
Jónssonar óper.usöngvara.
Hann hafði sungið með Fóst-
bræðrum. Hann settist að í Los
Angeles, þar sem hann setti
upp söngleiki og söng og lék á
sviði. Að aðalstarfi rak hann
verktakafyrirtæki fyrir vega-
gerð og flugbrautir. í Banda-
ríkjunum var hann kvæntur
Janet Murhy, söng- og píanó-
kennara. Þau skildu. Börn
þeirra voru fjögur: Stephen
tónlistarmaður, f. 15.10. 1949,
d. 1977; Jennifer, fulltrúi hjá
BeU-símafélaginu, f. 8.11.
1951, en sonur hennar er
Thomas AUan, f. 1969; Suana,
f. 3.3. 1953, d. 1986; og Diane
HoUand, starfsmaður við kvik-
myndir í Santa Barbara, f.
9.12. 1955, en dóttir hennar er
lila, f. 1978.
TU íslands fluttist Sverrir
1969. Hann hafði mikinn
áhuga á að koma hér á fram-
færi aðferðum við vegagerð
sem hann hafði notað vestra,
svonefndri „blöndun á staðn-
um“, og vann að því. Seinna
keypti hann og rak um árabU
innflutningsfyrirtækið Tandur
hf. Hann kvæntist Andreu Þor-
leifsdóttur fulltrúa, f. 9.1.
1937, sem Ufir mann sinn.
Stjúpdóttir hans er Hildur Sig-
urðardóttir flugfreyja, f. 27.7.
1957. Börn hennar eru Andri
Þór, f. 1980, og tvíburarnir
HUdur Sif og Helga Snót, f.
1983.
Elskulegur bróðir minn hann
Sverrir, eða Bóbó eins og hann
var kallaður í gamla daga, er
látinn. Hann hafði átt erfitt í
nokkur ár vegna nýrnasjúk-
dóms sem eyddi kröftum hans
smám saman, en að kvarta og
kenna einhverjum eða
einhverju um, það hvarflaði
ekki að honum. Hann var í
raun sá allra skapbesti maður
sem ég hef kynnst, gerði gott úr
öllu og hló bara að manni ef
honum fannst maður ganga of
langt. Hann var góður drengur,
þótti vænt um samferðafólk sitt
á lífsleiðinni og elskaði konu
sína og börnin sín, bæði sín eig-
in börn og stjúpbörnin, að ekki
sé minnst á barnabörnin sem
hann sá ekki sólina fyrir.
Ég er tæpum sex árum yngri
en Sverrir og frá því ég fyrst
man eftir mér var þessi ljúfi
drengur fastur punktur í tilver-
unni, og einnig eldri bróðir okk-
ar, hann Kjartan eða Lilh Run.
Þeir voru mjög samrýndir, enda
aðeins rúmlega eitt ár á milii
þeirra, og mér er það minnis-
stætt hvernig þeir stóðu saman
eins og klettur úr hafinu þegar
eitthvað bjátaði á eða hallaði á
litla bróður, hann Denga.
Stundum gat þó sá yngsti komið
þeim úr jafnvægi, sem gat leitt
til eltingarleiks yfir lóðir og
garða, en á eftir var svo hlegið
að öllu saman. Svo fæddist Utla
systir okkar, hún Svana, vorið
1940, og ég man að þeir bræð-
urnir voru hálf-hneykslaðir á
að hún mamma þeirra, 43 ára
gömul manneskjan, væri að
eignast barn. En það viðhorf
þeirra hvarf þegar litla systir
fór að brosa framan í þá og
toga í puttana á þeim. Þá
breyttist forvitni þeirra í hrifn-
ingu og ástúð sem aldrei síðan
hefur borið skugga á. Núna er
Svana stödd hjá Kjartani, bróð-
ur okkar, í S.-Kaliforníu. En
þau eru með okkur í anda og
komu ásamt frændfólki okkar
þar ytra saman jarðarfarardag
Sverris til að minnast hans og
kveðja góðan vin.
Móðurfólkið okkar er frá
Lómatjörn í Höfðahverfi í S.-
Þing. Þau eru ófá sumrin, já ár-
in, sem við dvöldum þar, hver í
sínu lagi eða allir saman, hjá
frændfólki okkar. Sverrir var
þar einna lengst okkar bræðra,
ýmist hjá afa og Sverri móður-
bróður á Lómatjörn eða Sæ-
mundi móðurbróður í Litlagerði
og síðar Fagrabæ. Á þessum ár-
um drakk hann í sig ást á
sveitalífinu, náttúrunni og öllu
sem íslenskt var. Og þótt hann
hafi verið fæddur í Reykjavík og
síðar á ævinni dvaUð langdvöl-
um í Los Angeles, var hann í
raun sveitamaður í sér með
hinn brennandi hugsjónaeld
ungmennafélagans í brjósti sér.
Þess vegna þarf ákafi hans ekki
að koma neinum á óvart, þegar
hann fyrir nokkrum árum barð-
ist hart fyrir að innleiða nýja
aðferð í vegagerð, svokallaða
„blöndun á staðnum“-aðferð,
og fékk loks einn kílómetra hjá
Vegagerðinni tU að spreyta sig
á (Mér er sagt að það sé einn
besti og sléttasti kílómetrinn á
öllu Kjalarnesinu!). Og ekki síð-
ur birtist hugsjónaeldur Sverris
í því þegar hann kynnti þjóðinni
hugmyndir sínar í sambandi við
bætt lýðræði með því að skrifa
bæklinginn „Valfrelsi" og halda
opinbera fundi um málefnið.
Þar kynnti hann hugmyndir sín-
ar um rétt kjósenda til að láta
álit sitt í Ijós á hinum ýmsu
málum sem sveitarstjórnir eða
ríkisvaldið vildu hrinda í fram-
kvæmd, með því að kjósa um
málefnin á lýðræðislegan hátt
og kallaði „kosningar um mál-
efni“, að kjósendur eigi að hafa
„frelsi til að velja“. Mér er ekki
grunlaust um að þetta orð, val-
frelsi, sé komið inn í íslenskuna
fyrir málflutning Sverris. Á
þessum tíma fengu hugmyndir
hans dræmar undirtektir hjá
ráðamönnum, en nú er svo
komið að ýmsar stjórnmála-
hreyfingar hafa imprað á nauð-
syn þess að taka slíka lýðræðis-
lega aðferð upp í stjórnkerfínu.
í þessum efnum var Sverrir
langt á undan sinni samtíð.
Við hlið Sverris hefur elsku-
leg eiginkona hans staðið og
verið stoð hans og stytta frá
þeirra fyrstu kynnum. Þau
Andrea byggðu upp fallegt
heimili, sem gott var að koma á
og eiga með þeim skemmtilega
stund. Og það var alltaf jafn
ánægjulegt að finna hve Sverri
þótti vænt um Andreu og börn-
in og hve innilegt samband
þeirra allra var.
Sverrir var elskulegur dreng-
ur, góðgjarn og traustur og ég
mun sakna hans. Við hjónin og
börnin sendum Andreu og fjöl-
skyldu hennar okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur ásamt
þökk fyrir áralanga vináttu.
Valgarð