Dagur - Tíminn - 21.09.1996, Blaðsíða 8

VIII - Laugardagur 21. september 1996
Jlagur-®TOxtmt
Andlát
Alexíus Lúthersson,
Skipasundi 87, Reykjavík, lést
í Landspítalanum 1. septem-
ber.
Arndís M. Þórðardóttir,
Granaskjóli 34, andaðist 12.
september á gjörgæsludeild
Sjúkrahúss Reykjavíkur.
Arnþrúður Jónsdóttir,
Melhaga 6, lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur aðfaranótt mánu-
dagsins 16. september.
Árni Jónsson
frá Stórhólmi í Leiru andaðist
í Elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund hinn 11. september.
Bergljót Björnsdóttir,
dvalarheimilinu Felli, Skip-
holti 21, Reykjavík, lést
flmmtudaginn 12. september.
Eggert Hannesson,
Háholti 5, Hafnarflrði, iést í
Sjúkrahúsi Reykjavíkur laug-
ardaginn 14. september.
Elín Guðbrandsdóttir,
Hjúkrunarheimilinu Eir, áður
til heimilis í Álfheimum 52, er
látin.
Erling Peter Hestnes,
Sæviðarsundi 35, Reykjavík,
lést í Landspítalanum 13.
september.
Finnbogi Ingólfsson,
áður til heimilis á Hlíðarbraut
1, lést á Ilrafnistu í Hafnar-
firði 13. september.
Guðmundur Jónsson,
Skipasundi 52, Reykjavík,
andaðist á llrafnistu, Reykja-
vík, 12. september.
Haukur Guðjónsson,
Staðarhrauni 2, Grindavík,
lést hinn 12. september.
Hreiðar Jónsson,
bóndi í Árkvörn, Fljótshlíð, til
heimilis að Smáratúni 8, Sel-
fossi, andaðist 14. september.
ísak Sigurðsson
múrarameistari, Jakaseli 30,
lést að heimili sínu að morgni
13. september.
Jarþrúður Bjarnadóttir,
áður Hólmgarði 39, Reykjavík,
andaðist í Arnarholti föstu-
daginn 13. september.
Jón Jónsson,
fyrrum bóndi Varmadal, Kjal-
arnesi, lést á Elli- og hjúkrun-
arheimilinu Grund hinn 11.
september.
Jónas Björgvin Jónsson,
Fífuhvammi 41, Kópavogi,
andaðist í Landspítalanum að
kvöldi 10. september.
Karl H. Gunnlaugsson,
Hjallabraut 33, Hafnarfirði,
léLandspítalanum að kvöldi
10. september.
Karl H. Gunnlaugsson,
Hjallabraut 33, Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 11. sept-
ember.
Katrín Kristjánsdóttir
lést á Hrafnistu 10. septem-
ber.
Margrét Árnadóttir,
Leirubakka 12, Reykjavík, lést
í Landspítalanum laugardag-
inn 14. september.
María Magnúsdóttir,
Hagamel 53, Reykjavík, and-
aðist 12. september.
Ólafur Ásmundsson
trésmíðameistari, Langagerði
78, Reykjavík, lést 12. sept-
ember sl. á gjörgæsludeild
Landspftalans.
Ólafur Unnsteinsson,
Safaniýri 52, Reykjavík, er lát-
inn.
Petrea Jóhannsdóttir,
Seljahlíð, áður Gnoðarvogi 38,
lést á Uorgarspítalanum þann
14. september.
Skafti Bcncdiktsson,
Ilraunkoti í I.óni, lauk jarðvist
sinni hinn 9. september.
Sæmundur Bjarnason
andaðist að morgni 7. septem-
ber á sjúkrahúsi í Lundúnum.
Hreiðar Jónsson
Hreiðar Jónsson fæddist í
Bollakoti í Fljótshlíð 19.
janúar 1918. Hann lést á
Selfossi 14. september s.l. For-
eldar Hreiðars voru hjónin Jón
Björnsson bóndi í Bollakoti og
kona hans Arndís Hreiðarsdótt-
ir. Systkini hans voru sjö: Halla,
dáin, var verkakona í Reykja-
vík; Júlíus, dáinn, var trésmiður
í Reykjavík, kvæntur Ranveigu
Guðjónsdóttur; Helgi var bóndi
í Bollakoti, en dvelst nú á
Kirkjuhvoli á Hvolsvelli; Ragnar
var einnig bóndi í Bollakoti, var
hann kvæntur Þorbjörgu
Björnsdóttur (dáin), dvelst
hann einnig á Kirkjuhvoli; Þor-
björn var bóndi á Grjótá í
Fljótshlíð, var kvæntur Helgu
Sveinsdóttur (dáin), hann dvelst
nú á Kirkjuhvoli; Sigurlaug
húsmóðir í Reykjavík, gift
Hannesi Ágústssyni; Þórunn
húsmóðir í Hafnarfirði, gift Sig-
urgeiri Guðmundssyni vélstjóra.
Árið 1979 kvæntist Hreiðar
Guðrúnu Ernu Sæmundsdóttur.
Foreldrar hennar voru ’Sæ-
mundur Bjarnason (dáinn) og
kona hans Kristín Grímsdóttir.
Guðrún var áður gift Lúðvík
Friðriki Jónssyni, d. 1976, og
átti með honurn átta börn. Þau
eru Lovísa Kristín, Erna, Guð-
mundur Rúnar, Ægir, Jón,
Grímur, Sæunn og Sólveig Frið-
rikka.
Einn þér sóma og œru gaf
sá alla hluti styður,
þínum Ijómar augum af
yndi, blíða og friður.
(Guðm. Torfason)
Hreiðar var í foreldrahúsum
til fimmtán ára aldurs, þegar
hann fór sem vinnumaður í Ár-
kvörn til Páls Sigurðssonar
bónda og konu hans Höllu Jóns-
dóttur. Hreiðar fór á nokkrar
vertíðir í Vestmannaeyjum. Þeg-
ar Páll hætti búskap árið 1963,
tók Hreiðar við búinu. Gekk
Hreiðar yngstu systur minni Sól-
veigu strax í föðurstað, enda
barngóður með eindæmum og
tók maður eftir því hvað börn
hændust að honum. Árið 1989
hættu þau búskap og fluttu að
Smáratúni 8 á Selfossi. Þar
kunnu þau vel við sig, enda hest-
hús og smiðja í skúr á lóðinni.
Smíðaði Hreiðar skeifur í smiðj-
unni, eins og hann hafði gert fyr-
ir austan. Hafði hann yndi af
hestum og hross var hann með
fyrsta veturinn í Smáratúninu.
Hreiðar hafði mjög gaman af
söng og söng hann með kirkju-
kór Fljótshlíðar aiia tíð, og
einnig með kór eldri borgara á
Selfossi eftir að hann flutti á Sel-
foss.
Þegar ég hugsa til Hreiðars
þá kemur ávalit í huga minn
kolaofninn í kjallaranum þar
sem brenndar voru spýtur sem
til féllu, dagblöð og allt rusl sem
brennanlegt var. Rauk þá oft
mikið úr strompinum.
Hreiðar og mamma ferðuðust
nokkuð, og sérstaka ánægju
höfðu þau af bændaferðunum
þar sem þau kynntust mörgu
ágætisfólki. Mikið hafði Hreiðar
gaman af því, þegar hann fór í
siglingu með Gunnari mági mín-
um á Stokksey ÁR, er þeir gengu
um stræti stórborga og sá Hreið-
ar þar ýmislegt sem hann hafði
aldrei áður augum litið.
Hreiðar hélt alltaf tryggð við
sfna heimasveit, Fljótshlíðina, og
fór oft austur í hlíð. í dag fer
hann í sína síðustu ferð austur í
Fljótshlíð, sem hann hafði svo
sterkar taugar til. Kæri Hreiðar,
við þökkum þér samfylgdina og
þá hlýju sem þú barst til okkar
alla tíð og þá birtu sem þú gafst
börnunum okkar. Elsku mamma,
megi Guð styrkja þig í sorg þinni,
öðrum aðstandendum sendum
við samúðarkveðjur.
Vort er líf í Herrans hönd,
hvar sem endar dagatal;
að láni hafa allir önd,
„ungur má, en gamall skal".
(Séra Þorlákur Þórarinsson)
Ægir, Ásgerður og börn
Sigurður Flóvent
Gunnlaugsson
Sigurður Flóvent Gunn-
laugsson var fæddur á
Brattavöllum á Árskógs-
strönd 1. janúar 1928. Hann
lést á Lyfjadeild Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri 9.
september 1996.
Foreldrar hans voru Gunn-
laugur Sigurðsson og Freygerð-
ur Guðbrandsdóttir. Systkini
hans eru: Kristín, Sigurlaug,
Sveinn, Anton og Anna.
Hinn 15. september 1956
giftist Sigurður Sofííu Heið-
veigu Friðriksdóttur, f. 07.10.
1931. Börn þeirra eru: Frey-
gerður, maki Sæmundur H.
Andersen; Gunnlaugur, maki
Soffía S. Hreinsdóttir; Svanfríð-
ur, maki Jón G. Rögnvaldsson;
Friðrik, maki Sólveig Rögn-
valdsdóttir.
Ilver minning dýrmœt perla að
liðnum lífsins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug
þakka þér.
Þinn kœrleikur í verki var gjöf
sem gleymist eigi,
og gœfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku pahbi.
Þetta ljóð segir í raun og veru
allt sém okkur langar til að
segja. Núna, þegar við kveðjum
þig, finnum við hversu mikið af
góðum minningum við eigum.
Góðar minningar eru dýrmæt-
ur sjóður og af þeim erum við
rik.
Þegar við vorum að alast upp
heima á Brattavöllum, lærðum
við systkinin hversu mikilvægt
það er að eiga góðan að. Það
lærðurn við hjá þér og systkinum
þínum, því alltaf þegar eitthvað
bjátaði á þá stóðuð þið saman,
öll sem eitt. Við vitum líka
hversu mikilvægt þér var öil
þeirra aðstoð við ykkur mömmu
í sumar og fyrir hana viljum við
þakka.
Eins á Krabbameinsfélagið
heiður skilið fyrir aðstoð sína við
krabbameinssjúklinga og þá að-
stöðu í Reykjavík fyrir fólk utan
af landi sem félagið býður upp á,
því sú aðstaða er fólki ómetan-
leg.
Með þessum orðum viljum við
þakka fyrir allt sem gert vár fyr-
ir ykkur mömmu á meðan á
meðferð þinni stóð á Landspítal-
anum.
Fyrir hönd mömmu þökkum
við starfsfólki Lyfjadeildar FSA
fyrir góða umönnun og hlýhug í
þinn garð.
Við þökkum þér fyrir sam-
fylgdina, pabbi, og biðjum Guð
að geyma þig.
Elsku mamma, vertu sterk.
Þú ert ekki ein.
Freyja, Gulli, Svana
og Friðrik
Kæri Siggi.
Ég veit þú fékkst engu, vinur,
ráðið um það,
en vissulega hefði það komið
sér betur,
að lát þitt hefði ekki borið svo
bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig
oft í vetur,
og nú var um seinan að sýna
þér allt það traust,
sem samferðafólki þínu hingað
tiljáðist,
að votta þér. Það var svo
ástœðulaust,
að vera að slíku fyrst daglega
til þín náðist.
(Tómas Guðmundsson)
Já, við bjuggumst við að hitta
þig oft í vetur við batnandi heilsu
og betri líðan. Það var tilhlökk-
unarefni fyrir alla eftir veikindi
sumarsins og miklar fjarvistir
undanfarin ár við sjómennsku,
bæði frá Höfn og Raufarhöfn og
reyndar þar áður Dalvík.
Þar sem þú hófst þína sjó-
mennsku sem atvinnu þá kom-
inn á sjötugsaldur, eftir ríflega
tíu ára starf' hjá KEA á Dalvík, og
lést engan bilbug á þér finna
þrátt fyrir mikla og oft erfiða
vinnu. Það sýnir kannski betur
en margt annað álit yfirmanna
þinna á þér að þú vannst hjá
þremur útgerðum, en alltaf á
sama skipi með sama skipstjóra.
Frá Raufarhöfn komstu síðan
í aprflbyrjun til að vera við ferm-
ingu Iluldu barnabarns þíns og
leita læknis vegna óþæginda í
hálsi sem höfðu angrað þig um
tíma. Þar fannst mein það er síð-
an hafði náð að dreifa sér víðar,
með þeim afleiðingum sem við
nú þekkjum.
Eftir erfiða geisiameðferð
komstu heim í lok júlí, nokkuð
bjartsýnn á framtíðina. Kraftar
jukust með hverjum degi, en því
miður var það aðeins stutt stund
á milli stríða og í lok ágúst fór
aftur að syrta í álinn.
Eftir tuttugu ára samfylgd er
margs að minnast og þakka.
Við Svana dóttir þín vorum
nánast börn er við hófum sam-
búð, nýorðin 17 ára, en aldrei
var orði að því hallað að þú
hefðir ótrú á tiltækinu. Lagðir
meira að segja upp í ferð með
okkur utan frá Brattavöllum í
stórhríð, svo við gætum flutt inn
í okkar fyrstu íbúð á fyrirfram
ákveðnum degi.
Síðan er mikið vatn til sjávar
runnið og samverustundirnar
orðnar margar, fyrst heima á
Brattavöllum, síðan á Dalvík.
Alltaf var stutt í góða sögu, ann-
að hvort af einhverju sem hent
hafði frá því síðast við hittumst
eða fyrri atburðum, og fylgdi oft-
ast góður hlátur. Allar voru sög-
ur þessar græskulausar og sagð-
ar sem krydd í tilveruna. Einnig
eru ógleymanlegar margar sjó-
ferðir á trillunni með þér á stillt-
um vor- og sumarkvöldum, þeg-
ar dólað var austur með Sandi
eða farið inn í Sund þar sem þú
þekktir að rnanni fannst hvern
lófastóran blett og naust þess að
renna færi.
Veiðimennskan var meðfædd-
ur eiginleiki og ekki gefist upp
þó ekki hlypi á færið í hverju
rennsli. En þegar upp var staðið
var aflinn oft býsna mikill. Eins
var laxveiði mikið áhugamál, en
seinni ár stóð þó steinasöfnunin
uppúr og varla tii sá steinmoli
sem þú kunnir ekki skil á, bæði
um tilurð og efnasamsetningu.
Því það var eitt þinna einkenna
að kryfja hvert mál til mergjar
og dáðist ég oft að því hversu
glögg skil þú gast gert hlutum,
- hvort sem var úti í náttúrunni
eða í heimilisbflnum ef því var
að skipta.
En þú varst ekki maður hinna
mörgu orða, svo ég er hræddur
um að þetta sé orðið lengra en
þú vildir, en márgt er ósagt og
verður það víst úr þessu. Góða
ferð og þökk fyrir mig og mína.
Kæra Heiða og aðrir ástvinir,
innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Jónsi