Dagur - Tíminn - 24.10.1996, Blaðsíða 4

16- Fimmtudagur 24. október 1996 iDagurAEmmm
Umðúðcáauót
Jafnréttið og spangól
leikkvenna
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar
Ein höfuðástæðan fyrir því
að jafnrétti kynjanna hef-
ur ekki náð lengra fram
framhaldsþátt á einhverri sjón-
varpsrásinni. í myndinni var at-
riði sem ekki kom beinlínis á
óvart. Kona á besta aldri vafr-
aði inn í illa upplýst herbergi,
hvar á teppi lá kirfilega myrt
fórnarlamb. Konan fékk um-
svifalaust móðursýkiskast og
öskraði af öllum lífs og sálar
kröftum um Ianga hríð, eða allt
þar til karlmenn úr næstu hús-
um dreif að, sem hófu strax
um orðum: kona sem lendir í
krísu fellur saman og fer á
taugum. Ergo: Konur hafa ekki
styrk til að takast á við erfið
vandamál og bregðast við
óvæntum áföllum og því er
þeim trauðla treystandi til að
hafa mannaforráð og stjórna
fyrirtækjum, herjum eða lönd-
um.
Þetta kann að þykja nokkuð
langsótt. Og auðvitað gera fæst-
.jséia. t i
að ganga en raun ber vitni, er
auðvitað skerandi öskur leik-
kvenna sem rekast óvænt á
fórnarlömb morðingja í bíó-
' myndum.
Við félagarnir, Bubbi bók-
haldsósómi, komumst að þess-
ari niðurstöðu eitt kvöldið í vik-
unni þar sem við sátum og
horfðum á bíómynd ellegar
æðrulausir að hringja í lögreglu
og lækni og róa konukindina.
Svona atriði höfðum við
Bubbi séð um það bil 37.545
sinnum frá líklega 9 ára aldri.
Og því er það auðvitað sjálf-
krafa greypt okkur í huga, og
gildir ugglaust um fleiri, að
kona sem finnur lík mun bregð-
ast við á þennan hátt. Með öðr-
ir sér grein fyrir því að þeir
treysta ekki konum af því að
þær spangóla svo ámáttlega
þegar þær rekast á myrt lík í
bíómyndum. En þegar menn
hafa séð sama atvikið svona
þrjátíuþúsund sinnum, þá síast
boðskapurinn eða áróðurinn
óneitanlega í einhverjum mæli
inn í undirmeðvitundina og hef-
ur áhrif á skoðanir manna.
Nú er morgunljóst að kvik-
myndagerðarmenn frá upphafi
vega byggja ekki á vísindaleg-
um rannsóknum á viðbrögðum
kvenna við líkfundum, þegar
þeir skikka leikkonur til þess að
góla við slíkar aðstæður. Og það
er eins víst að ef minna heyrist
í karlmönnum sem fyrir tilvilj-
um detta ofan á lík, þá sé
ástæðan fremur yfirlið viðkom-
andi en ísköld ró á ögurstund.
Það er því full ástæða fyrir
kvenréttindakonur og jafnrétt-
issinnað fólk hvar sem er í
heiminum að mótmæla móður-
sýkislegum viðbrögðum leik-
kvenna við líkfundum. Nema
náttúrlega að fram fari vísinda-
leg rannsókn á fyrirbærinu,
þannig að þegar konur almennt
rekast á fórnarlömb morðingja
svona hversdags, þá sé ætíð
einhver viðstaddur til að skrá
viðbrögð viðkomandi konu. Og
þá kemur hið sanna auðvitað í
ljós.
Minn tími er koimnn!
Eftir tveggja áratuga
starf Kvennalistans
eða sérstakra kvenna-
framboða í íslenskum
stjórnmálum og þrotlausa
jafnréttisbaráttu Rauð-
sokkahreyfingarinnar og
arftaka hennar hefði mátt
búast við að kvenfrelsismál-
in væru í
þokkalegum
farvegi hér á
landi. Svo
virðist þó
hreint ekki
vera - í það
minnsta ekki
samkvæmt
þeim mæli-
stikum sem
kvenfrelsis-
konur alla
jafna leggja á
þessi mál.
Samkvæmt
könnun sem
Dagur-Tíminn birti í gær vill
unga fólkið á aldrinum 25-
35 ára að konur séu heima
hjá börnum sínum en ekki
að vingsast úti á vinnu-
markaði - enda var fyrir-
sögn greinarinnar „Mamma
vertu heima“.
Blúndu-Rósa
Þessi niðurstaða verður ef-
laust túlkuð sem mikill ósig-
ur fyrir kvenfrelsiskonur en
ein manneskja hlýtur þó að
fagna niðurstöðunnni sem
miklum sigri. Það er
Blúndu-Rósa Ingólfsdóttir,
sem árum saman hefur tal-
að fyrir því að konurnar fari
aftur inn á heimilin, hugsi
um börnin sín og dekri við
eiginmanninn þegar hann
kemur þreyttur heim úr
vinnunni. Rósa hefur meira
að segja fundið svo til með
afskiptum og hornreka eig-
inmönnum kvenréttinda-
kynslóðarinnar að hún
daðrar í síma fyrir þá til að
auka hjá þeim ímyndunar-
aflið og gefa lífinu dálítinn
lit.
Konur hugsa í hring hef-
ur Rósa fullyrt og slík hring-
hugsun hentar betur inni á
heimilinu en úti í atvinnulíf-
inu. Á vinnumarkaði nýtur
bein rökhugsun karlsins sín
hins vegar betur segir hún.
Kvennréttindakonur hafa
kunnað Rósu litlar þakkir
fyrir þessi afskipti sín af
jafnréttisbar-
áttu kynj-
anna og
Garri man
ekki betur en
á stundum
hafi hitnað
hressilega í
kolunum og
jafnvel neist-
að á milli,
eins og nafn-
giftir Rósu á
meðvituðum
kvenéttinda-
konum bera
með sér. Hún
kallar þær vaðmálskerling-
ar.
Blúndurnar sigra
Lengst af hélt Garri satt að
segja að Rósa væri fulltrúi
mikils minnihluta og hverf-
andi sjónarmiða. Ilún væri
eins konar geirfugl í þessari
umræðu. Nútímakonurnar
hins vegar væru í hinum
hópnum og „vaðmálskerl-
ingarnar" væru þrátt fyrir
allt það sem koma skyldi.
En annað hefur semsé korn-
ið í Ijós og nú stendur Rósa
uppi sem fulltrúi unga fólks-
ins, nútímakonan sem talar
í takt við meirihlutann.
Þetta er auðvitað mikill sig-
ur fyrir hana og spurning
hvort hún ætti ekki að fara
út í stjórnmál, jafnvel með
því að stofna sinn eigin
flokk, blúnduflokkinn.
Nema náttúrulega hún fari
fram í formannskjör hjá Al-
þýðuflokknum! í það
minnsta gæti hún staðið upp
á flokksþinginu og sagt með
sanni: „Minn tími er kom-
inn!“
Garri.