Dagur - Tíminn - 01.11.1996, Page 1

Verið
viðbúin
vinningi!
LÍFIÐ í LANDINU
Föstudagur 1. nóvember 1996 - 79. og 80. árgangur - 209. tölublað
Verið
viðbúin
vinningi!
Fyrsta parið til að vinna smalahundakeppni á íslandi, Dagbjartur Kort Dagbjartsson smali ásamt smalatíkinni Týru.
íGEf'PNi
essi keppni er þriggja ára
gömul, þetta er í þriðja
sinn sem hún er haldin,“
sagði Dagbjartur Kort Dag-
bjartsson, bóndi og hundeig-
andi í Hálsasveit, í samtali við
Dag-Tímann, en hann var fyrsti
íslendingurinn til að vinna svo-
kallaða smalahundakeppni
ásamt tíkinni Týru. „Guðmund-
ur nokkur góði á Kaðalstöðum
vann í fyrra og Sokki heitir
hundurinn."
Næsta sunnudag strax eftir
hádegið munu galvaskir smalar
með hunda sína keppa um
smalahundabikarinn á túnun-
um á Hesti í Borgarfirði. Þetta
er keppnisgrein sem er nýtil-
komin hérlendis en nýtur mik-
illa vinsælda í Bretlandi og
segja aðstandendur keppninnar
hér að vinsældir smalahunda-
keppna á Bretlandi séu ámóta
og hestamannamóta hérlendis.
Keppnin er fólgin í því að smal-
inn lætur hund sinn sækja kind-
Nœsta sunnudag strax
eftir hádegið munu
galvaskir smalar með
hunda sína keppa um
smalahundabikarinn.
ur um 150 metra vegalengd og
koma þeim til sín. Síðan á
hundurinn að reka kindurnar í
sveig í gegnum tvö hlið, stöðva
kindurnar og róa þær í afmörk-
uðum hring. En að lokum á
hann að reka þær inn í litla
rétt.
„Það er nú fyrst og fremst að
kenna þeim að fara í kringtmi
fé og kenna þeim að hlýða
ákveðnum skipunum,“ segir
Dagbjartur, aðspurður um það
hvernig þjálfunin fari fram.
Dagbjartur segir smalahimda
hafa verið til lengi, en það hafi
elcki verið fyrr en um 1980 sem
Gunnar Einarsson á Daðastöð-
um í Öxarfirði hafi komið með
þessa skosku hunda. „Það var
nú búið að flytja inn hunda áð-
ur. Guðmundur Ásmundsson
frá Krossi í Haukadal flutti inn
hunda, líklega um eða fyrir
1940, og þaðan komu þessir
skosku hundar og kleifahund-
arnir sem kallaðir voru, margir
mjög svona sjálfvirldr. Þeir urðu
feikigóðir margir þeirra hjá
mönnum sem kunnu svo sem
ekki mikið að nota þá.“ En Dag-
bjartur segir að það hafi ekki
verið fyrr en nú á síðustu fimm
til sjö árum sem menn hafi af
alvöru farið að leggja sig eftir
því að læra að nota smala-
hunda.
Aukin notkun smalahunda
fylgist að við fækkun sauðfjár
og í fljótu bragði mætti halda að
þar væri um kaldhæðni örlag-
anna að ræða, en raunin er sú
að mönnunum sem smala fækk-
ar, en landið sem hver þarf að
smala stækkar því bændur
þurfa oft að smala heimalönd
nágranna sinna meira og
minna. Fólk er þá ýmist flutt
burtu, „eða menn hættir að
Keppnin er fólgin í því
að smalinn lœtur hund
sinn sœkja kindur um
150 metra vegalengd og
koma þeim til sín.
Síðan á hundurinn að
reka kindurnar í sveig í
gegnum tvö hlið, stöðva
kindurnar og róa þœr í
afmörkuðum hring.
vera með fé og hugsa þá ekkert
um það, þó þeir smali kannski,
hugsanlega þegar best lætur
lögboðnar smalamennskur. En
svo dreifist féð aftur og það er
oft ekki það minnsta að ná
þessu saman á haustin síðast.
Það voru ijórir eða fimm í
fyrsta skipti, ég held það hafi
verið sjö í fyrra,“ segir Dag-
bjartur um íjölda keppenda, og
tekur fram að það sé skráð eig-
inlega alveg fram á síðustu sek-
úndu.
En ætli smalamennskurnar
hjá Dagbjarti séu léttari nú með
aðstoð tflcurinnar Týru en þær
voru áður?
„Ég hef reyndar alveg frá
fyrstu tíð verið með sæmilega
hunda. En það má kannski
segja að það sé ekki endilega
þar með sagt að sá hundur sem
er bestur til að vinna svona
smalahundakeppni sé sá sem
er bestur akkúrat í aksjón eða
að minnsta kosti ekki í allt. En
samt sem áður er þetta ákveð-
inn grunnur sem hundar eiga
að hafa þarna.” -ohr