Alþýðublaðið - 09.06.1921, Page 4

ALÞYÐUBL AÐIÐ
Dagsbrúnarfundur
verður haldinn í dag, á venjulegum stað, kl. 7V2 síðdegis. —
Meðal annars tii umræðu tnál sem frestað var á siðasta fundi.
Reykjavik 8. júní 1921.
Stjórnin.

S'A'B
w
€1
Föstudaginn 10. júní
verður nýja búðin í Austurstræti 9 opnuð.
Egill Jacobsen.
e)(b
■»
Rafmagnsleiðslur. I
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuæðarnar og menn
ættu ekki að draga lengur að
iáta okkur legpja rsfleiðslur um
hús siu. Við skoðum húsia Og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið i tiraa, meðan hægt er !
að afgre'ð* pantnir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Símar 830 og 322
Hjólhestar
sliábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fáíkanum.
V I J>ý O'si
<?? édýraatii, íjölhreyttasta o§
heata daghlað laudsins. Kanp
ió pad og lesið, pá getið
plð aidrei án þess rerið.
T©!pa, 12—14 ára, óskast
ti! að gæta barns úti við Upp
lýsingar á Njálsgötu 47
Alþbl. ar blað allrar alþýðu.
Alþbl. kostar I kr. É œiánuól.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson
PrentsmiðjaD Gurenber#.
JmA Lmdcn'. Æíintýri.
tjaldakjðlum. Eg verð að að kaupa mér efni í Guvutu
og sauma mér föt á leiðinni. Eg fer strax af stað —
eftir klukkustund .... Lalaperu, kallaðu á Adamu
Adam! Segðu Örnfiri, að hann skuli láta mannæturnar
útbúa hvalabátinn."
Hún stóð á fætur og leit á Sheldon.
„Og þú sérð væntanlega um, að báturinn verði settur
á flot — báturinn minn. Eg vil helst vera farin áður
en stundin er liðin.
Þeir Sheldon og Tudor litu báðir á klukkuna.
;,Ferðin varir alla nóttina," mælti Sheldon. „Þú
gétur beðið þangað til snemma f fyrramálið —“
„Og komast svo ekki til að verzla r O, nei. Upola er
beldur ekkert strandferðaskip, hún getur alveg eins
farið á undan eins og á eftir tímanum. Og að því er
eg bezt þekki þessi fyllisvín á Guvutu, þá er bezt að
verzla við þá á morgnana. En nú verðið þið að afsaka
mig, eg fer að týgja mig til.“
„Eg fer með þér þangað," sagði Sheldon.
„Nei, eg skal fara með þig á Míncrvup stakk Kristján
upp á.
Hún hló og hristi höfuðið.
„Eg fer þangað á hvalabátnum. Það mætti ætla, að
eg hefði aldrei fyr að lieiman farið. Eg leyfi þér ekki
Sheldon, sem félagaga mínum, að yfirgefa Beranda og
verk þitt hér vegna óþarfa kurteysi. Fyrst þú ekki
vilt leyfa mér að stýra skipi, get eg heldur ekki leyft
þér að ferðast á sjónum til þess að vernda konu, sem
ekki þarfnast verndar. Og hvað þér viðvlkur. Kristján
Young, þá veistu vel, að þú fórst í morgun frá Guvutu,
að þú ert á leið til Marau, og að þú ert nýbúinn að
segja, að þú farir aftur af stað eftir tvo tfma."
„En má eg þá ekki sjá svo um, að þú komist heil á
húfi leiðar þinnar?" spurði Tudor ísmeygilegur, svo
Sheldon kiptist við.
„Nei, nei, og aftur nei," hrópaði hún. „Sérhver ykkar
hefir sitt verk að vinna, eins og eg mitt. Eg kom híngað
til eyjanna til þess að vinna, en ekki til þess að láta
bera mig eins og brúðu. Og líka hefi eg minn eigin
lífvörð, eg hefi sjö líka þessa þarna."
Adamu Adam hafði komið inn og stóð við hlið
hennar. Hann gnæfði yfir hvítu mennina. Voðvarnir
á líkama hans sáust í gegnum þröngan kirtilinn.
„En þeir hnefar," mælti Tudor. „Eg vildi ógjarnan
verða fyrir þeim."
„Mig undrar það ekki,“ sagði Jóhanna hlægjandi. „Eg
hefi einu sinni séð hann berja skipstjóra á enskri
skonnortu í Levuka á Fiji-eyjunum. Það var skipstiór-
antsm að kenna. Eg sá það frá upphafi til enda. Það
var vel gert, Adamu sló hann að 'eins eitt högg og
braut með því handlegg hans. Manstu það, Adamu?"
Tahitibúinn stóri brosti út undir eyru og kinkaði
kolli.
„VIð förum á bátnum til Guvutu," sagði Jóhanna við
hann. „Segðu öllum félögum þlnum, að þeir verði að
vera tilbúnir. Við þurfum að komast til Sidney með
Lpola. Þið farið allir með og svo siglum við nýja skip-
inu okkar til Salomonseyjanna. Takið öll föt ykkar
með ykkur, veðrið er kalt. Og farðu segðu þeim, að
hafa hraðan á. Skyljið byssuraar eftir. Fáið Sheldon
þær. Við þurfurn ekki á þeim að halda."
„Ef þú ætlar raunverulega áð leggja af stað —“ hóf
Sheldon máls.
„Það er fyrir löngu ákveðið," svaraði Jóhanna stutt-
lega. „Nú fer eg að búa mig. En eg skal segja ykkur
hvað þið getið gert fyrir mig — útvegið tóbak og ann-
að það, sem menn mínir þurfa með.“
Stundu síðar höfðu þeir kvatt Jóhönnu í fjörunni.
Hún gaf brottfararmerki, og báturinn flaug frá landi,
með sex menn undir árum, þann sjöunda í stafni og
Adamu Adam við stýrisárina. Jóhanna stóð á þóftu í
skutnum og kallaði kveðjuorð til lands — hinn fagur-