Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.1982, Blaðsíða 13

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 24. APRÍL 1982.
13
Mannlif fyrir norðan Mannlíf fyrir norðan Mannlíf fyrir noröan Mannlíf fyrir norðan Mannlíf fyrir norðan
Mannlíf fyrir norðan — Mannlíf fyrir norðan — Mannlíf fyrir norðan — Mannlíf fyrir norðan — Mannlíf fyrir norðan
Carlos er I höndum Kristjíns Hjartar-
sonar, formanns LD.
Teitur Gylfason leikur Snarauga og
Fránauga.
Lovisa Sigurgeirsdóttir leikur Miri-
am.
Guðný Ólafsdóttir leikur Angfrid Eng-
ström.
Björn Björnsson leikur Johon Emery
Rockefeller.
Guðný Bjarnadóttir fer með hlutverk
Caroline.
Elva Ósk Ólafsdóttir leikur Pamelu.
Björn Ingi Hilmarsson túlkar Tom.
Sigmar Sævaldsson leikur William
Butler.
Við í Leikfélagi Dal-
víkur ætlum að sýna:
„Það þýtur
í Sassafras-
trjánum”
þýturíhvaða?
„ Sassaf rastrjánum”
Atriði úr leiknum: Teitur Gylfason, Björn Björnsson og Guðný Ólafsdóttir.
sett á svið. Obaldia er fæddur í Hong
Kong. Móðir hans er frönsk, faðirinn
frá Panama, en uppeldið fór fram í
Frakklandi.
í „Það þýtur í Sassafrastrjánum”
kynnir Obaldia landnemann með
vinnuhendur sínar og föðurskyldu,
löggæzlumanninn, drykkfellda lækn-
inn, göfugu gleðikonuna og ókunna
manninn, fallegan og grunsamlegan.
Þessir mannsöfnuður skýtur upp
Þau gegna mikilvægu hlutverki að tjaldabaki: f.v. Sveindis Almarsdóttir, Lárus
Gunnlaugsson, Einar Arngrimsson, Þórhildur Þórisdóttir, Rúnar Lund og
Hjörtína Guðmundsdóttir.
„Leikurinn fjallar um iandnema-
fjölskyldu í Arisona, sem verður fyrir
harkalegri árás frá indíánum og
harðsvíraðasta bófaflokki Bandaríkj-
anna. Úr þessu verða ýmiskonar
flækjur í lífi fjölskyldunnar og þeirra
sem næst henni standa. Sumir hverfa
og sumir koma aftur, aðrir giftast og
svo framvegis. En þetta er fyrst og
fremst gamanleikur, nokkurskonar
skopstæling á „vestrum”, gerður til
að skemmta fólki eina kvöldstund”.
Það er Guðjón Pedersen sem
þannig mælir, en hann hefur sett upp
gamanleikinn „Það þýtur í Sassafras-
trjánum” með Leikfélagi Dalvíkur,
sem frumsýnt var í Samkomuhúsinu
á Dalvík i gærkvöldi.
,,Ég hef haft mjög gaman af því að
starfa með Dalvíkingum.
Andrúmsloftið er ekki ósvipað þar og
í Nemendaleikhúsinu. Fólkið verður
að standa saman, það verða allir að
vera tilbúnir að ganga í hvaða verk
sem er. Annars gengur dæmið ekki
upp,” sagði Guðjón, sem fyrr í vetur
tók þátt í uppfærslu Leikfélags
Akureyrar á „Þrem systrum”
Tsekhovs. Hann útskrifaðist úr
Leiklistarskóla Íslands 1981. Á
meðan á námi stóð tók Guðjón þátt í
sýningum á „íslandsklukkunni ’,
„Peysufatadegi” og „Marat/Sade”
ásamt skólafélögum sínum. Meðal
annarra afreka Guðjóns má nefma
þátt hans í leikmynd kvikmyndarinn-
ar um þá bræður, Jón Odd og Jón
Bjarna og leik í „Dansi á rósum” í
Þjóðleikhúsinu fyrr í vetur. 1980
stofnaði Guðjón leikhúsið „Theatre
of joy, colour and discipline”, sem til
að mynda gekkst fyrir uppákomu i
miðbæ Akureyrar ekki alls fyrir
löngu.
— En hvað er framundan?
„Það er leyndarmál,” svaraði
Guðjón.
Fæddur í Hong Kong
„Það þýtur í Sassafrastrjánum” er
eftir René de Obaldia, eitt kunnasta
leikritaskáld Frakka. Hann var af
ýmsum kallaður „ljóðrænn fram-
úrstefnumaður”. Það kom því á
óvart þegar hann sendi frá sér þann
gamanleik, sem Dalvíkingar hafa nú
kolhnum hvað eftir annað í verkum
Obaldia, að því er segir í leikskrá.
Hvar eru gömlu
/eikararnir?
„Það þýtur í Sassafrastrjánum”
hefur áður verið sýnt hérlendis. Það
var 1967 í meðförum Leikfélags
Reykjavíkur undir nafninu
„Indiánaleikur” og þá var
Brynjólfur Jóhannesson í aðalhlut-
verkinu.
Leikfélag Dalvíkur hefur getið sér
orð fyrir að fara ekki troðnar slóðir í
verkefnavali og Guðjón sagði að
leikarar félagsins „væru sterkir”,
þar væru góðir leikarar. Haustið
1980 setti félagið á svið „Saumastof-
una”, sem síðan var farið með í leik-
ferð til Danmerkur ( fyrrasumar. Þar
var „Saumastofan” sýnd á móti
áhugaleikfélaga á Norðurlöndum.
Fyrr í vetur sýndi félagið „Kabarett
’81”, sem var heimaunnið efni. Fékk
hann beztu móttökur og var sýndur 6
sinnum fyrir fullu húsi. í leikskrá
segir um starfsemi félagsins í ávarpi
fráStjórninni:
„Eins og menn munu eflaust taka
eftir, er það að miklu leyti sami
hópurinn, sem vinnur að þessari
sýningu eins og að sýningum undan-
farinna ára. Það verður að viður-
kennast, að þaö er dálítið sorglegt, ,
að í 100 manna félagi skulu svo til-
tölulega sárafáir félagar fást til
starfa. „Af hverju takið þið ekki
eitthvað gamalt og gott stykki?”
erum við oft spurð út í bæ. „Já, en
hvar eru allir gömlu, góðu leikararn-
ir sem áður gerðu garðinn frægan?”
spyrjum við á móti. Víst væri þaö
gaman, ef hægt væri að setja upp
sýningu hér, þar sem gamlir og nýir
félagar legðu saman kraftana. Enn er
L.D. opið fyrir öllum hugmyndum.”
GS/Akureyri
UMSJÓN: GÍSLISIGURGEIRSSON. BLAÐAM AÐUR D&V Á AKUREYRI