Dagblaðið Vísir - DV - 23.10.1982, Qupperneq 23

DV. LAUGARDAGUR 23. OKTOBER1982. 23
Helgarvísur Helgarvísur Helgarvísur Helgarvisur

30. þáttur Sumar kveður, senn er haust. Þegar garnan grána fer, Ast og hatri aldrei vel
svalir vindar qnauða. Gunnar sýnir snilli. augu og svipur leyna.
I síöasta þætti birti ég vísur úr bréfi, sem Samt ég kátur kveð við raust. Veðri ströngu vanur er. Oft er blandið innra þel
ekki var undirritað, en ég þykist vita, að það sé frá Páli Jóhannssyni. Eg er að vísu ekki kyngi ,,svartadauða ”. vinriur þjóðarhylli. ástleitinna sveina.
viss í minni sök, en leitt er, þegar menn eru Þegar gaman qrána fer, Að köku sinni kargir eld Þegar gaman grána fer.
að „hálfleyna” nafni sínu, eins og hann ger- Gunnar sýnir snilli. kröfuhópar skara. Gunnar sýnir snilli.
ir. Páll (?) botnar: Kaupir fyrir hvað sem er Þjóðarpyngjan gerist geld. Kann að skjótasl skarpur ver
íslendingar eiga vid Kommúnista hylli. glópar hvergi spara. skers og báru milli.
erfidleika ad strida. S.S. sendir þessa vísu: Fátt er nú um fina dra-tti. En Margrét segir: Sigurgeir, vinur vor,
!>orrin eruþorskamid. fyrripartar gerast rýrir. sendir mér fyrripart í þættinum 18. sept. sl„
þingmenn illa hlýda. Ef þín verður útför qjiirð yrkir þó aföllum mætti og sé ég því ekkert til fyrirstööu að ljúka við
ofani moldarskaflinn. einn, sern Helgarvisurn stýrir. vísunafyrir hann:
Sumar kvedur, senn er haust, frímúrarar fqlkja á vörð
svalir vindar gnauda. framan við kirkjuqaflinn. Og Sigmundur Benediktsson kveöur með Urgangsslor, sem enginn vill.
Bjarga ég mínum háti í naust, þessari: er i forarvilpum.
býst að leita sauda. S.S. sendir og þessa: Enn mig þyrfti ögn að hirta. Hnuslar orid haftyrdill. hauginn sporar gustrnikill.
Fátt er nú um fina dreetti. Eru það minnar auðnu skekkjur. alltof rnikið kveðið hef.
fyrripartar gerast rýrir. sem eru að ríða mér á slig, Ekki skaltu bréfið birta. Eða svona, segir Margrét:
Varla nokkrum vísnaþcetti að þó ég þekki 30 ekkjur, bara velja nokkur stef.
vonlausari maður stýrir. j Að gefnu tilefni vil ég hafa botninn svona: þcer gera ekkert fyrir mig. (Eg vil benda S.S. á, að hann ofstuölar í Margrét Tómasdóttir heilsar á þessa leið: Göslar orið garðsnigill gyrtur sora kilpum.
þriöju ljóölínu.) Skúli Ben, ég þakka þér (Eftir að hafa flett upp í orðabók, sé ég, að
Lýsir sínum heigulshœtti Vegna síðasta botns Sigmundar læt ég hér þina rnildu dóma. botnar Margrétar fá staðizt.)
hann, sem nafnlaust penria stýrir. fylgja botn, sem Gvendur J. sendir, en segist Vona, að flestar verði rnér „Og svo þetta aö gefnu tilefni,” segir
En Páll (?) sendir þetta erindi: botna útíhött: visurnar til sóma. Margrét:
Þegar gaman grána fer, Þegar versnar veðurspá. Gcellu ' ad, kæri Geiri rninn.
/ Miðausturlöndum er mannfórna Gunnar sýnir snilli. veldur kvíða óttan. gæddur mæru þori,—
stórra krafizt. Geirvartan nú orðin er Helgarvísur hindra þá endurnæring andi þinn
þótt megnasta viðbjóð hafi flestir á slíku. Geturþað verid, ad Guö hafi eins og ber á kylli. heilaselluflóttann. aldrei fær úr slori.
Eöa, segir Gvendur J.: Og Margrét sendir vísur, sem bera yfir- Vart rná segginn ranrneta.
eitthvað tafizt skriftina „Einn af átján”, en Margrét segist þótt virtum þegnskap búin
við góðgerðarstarfsemi vestur Andstöðunnar hefur her ekki sjá neitt athugavert við að tileinka þær milli tveggja Margréta
íAmeríku? höfuðið fóta' á rnilli. „öllum hinum”: tnanninn leggi 'ei frtiin.
„Guliið hæhhmr9 gengið læhhar,
gulu fæhhar þorshunum
Oli Hermannsson, forn félagi minn, sendir nokkrar gamlar og góöar vísur eftir ýmsa Geirþrúöur Valdimarsdóttir sendir þetta: Islands sonur ósvikinn ótal konum hjartfólginn. Margrét kveður með þessum botni:
höfunda. Þessa segir hann, aö Árni Pálsson Bara það, að blessuð sólin skin Æðsta vonin vanmetin, Sumar kveður, senn er hatisl.
hafi ort, er danskur dólgur hafi veitzt að og bjarta geisla sendir inn til mín, víst er svona heimurinn. svalir vindar gnauða.
honum: vekur dirfsku og dug í minni sál, Við skuluin qrkja endalausl
Ein mig bullan áherjar, svo dapurleikinn verður ekkert mál. Oft var setið yfir skál, ærsla fetuð leiðin hál, upp á lif og dauða.
erkileiður fjandi. einskis metið aldins mál. Og Margrét sendir erfiða fyrriparta:
Bölvaðir séu Baunverjar Sigmundur Benediktsson, Sunnubraut 24 ófu netin synd og tál.
bœði ’ á sjó og landi. Akranesi, sendir vísur og botna. Hann segist Ægis kalda úfnar brá.
Þessa vísu segir Oli vera eftir Teit vera Norðlendingur, reyndar Eyfirðingur, Margl í skyndi skeði þar, öldufaldar risa.
að ætt. Hann hafi þess vegna ekki þolað skyggn á yndið hugur var.
Hartmann: frýjunarorð mín, er ég furðaði mig á, hve llndramyndir alls konar Sveipar rjóður sveltkalt hrím.
Þótt ég fari á fyllirí þættinum bærust fá bréf frá Norðlendingum miðað við Suðurnesjamenn. Hann kveöur: eygði i lindum Bakkusar. siilnar gróður jarðar.
og fái skelli, Sjatnar skaðinn síðar meir, Fylgdu slóð hans freistingar, Gullið hækkar, qenqið lækkar.
stend ég alltaf upp á ný falskir glóðu demantar: gulufækka r þo rskun um.
og í mig helti. sál er hlaðin dúðum. Einu sjóðir ellinnar
Þessa vísu telur Oli orta á „ástandsárun- Þó ég aðeins lemji leir, lœt ég vaða á súðurn. ýmsar góðar minningar. Sigurgeir Þorvaldsson sendir þessa:
um”: Heimsins breiði vegur var varla leið til farsældar. Þeir, sem bjóða hættum heim. hunza góða siði.
Daðureygð og opinmynnt, Sigmundur yrkir um það, er stjórnin Uti á heiðum eilífðar
álkuteygð og snúin, axlareigð og allvel kynnt út sig leigði frúin. skerti vísitölubætur á laun nú í haust: Stjórn til dáða reyndist rög, allar greiðast skuldirnar. Stunduin verða þjóðmát þung þegnunum ískauli.
Þá sendi Öli Hermannsson mér þessa vísu, sem hann segir Guömund Olafsson rika fláði og snauða. Og Margrét Tómasdóttir yrkir svo um Allar minar ær og kýr
Þessi bráðabirgðalög boðaþjáðurn dauða. ástandið í heimsmálunum: eru tómir lestir.
kennara á Laugarvatni hafa ort mánudags- Átök bjóða engin grið, Þótt sé álpazt úl af leið
morgun einn á Laugarvatni: Og Sigmundur botnar: iituð blóði er storðin. Gildna sjóðir Satans við oft er hjálpin nærri.
Byrjar viku stapp og starf, sífelld bróöurmorðin. Og svo er þessi fyrripartur í tilefni viöur-
stirðleg gerist lundin mín. Pólitíkur háð er hildi, eignar Sigurgeirs við Margrétarnar tvær:
íminn kropp ég eflaust þarf hnútur fljúga enn um borð. Og svoþessi „venjulega” vetrarvísa:
alkóhól og nikótín. Glymja hátt á Gunnars skildi Með ýmsu móti enn sem fqrr
Sigmundur Jónsson, Furugerði 1, sendir Geirsaranna hnýfilorð. Frjósa lindir fróns um svið, ferðum vindur hraðar. ásta konur leita.
mér ánægjulegt bréf. Hann þakkar vísna- Óðum gleyrnast góðir siðir, Um skörð og tinda skammdeqið Og þessi líka:
þáttinn eins og svo margir lesendur aðrir gulna rykug söguspjöld. skuggamyndum raðar.
mér til uppörvunar og hressingar. Sigmund- Virðast hljóðna vísnasmiðir Margrétarnar óði ærðar
urbotnar: á velmegunar tækniöld. Og Margrét Tómasdóttir lætur botna fylgja: ætla að ríða Geira að fullu.
Lengist ganga lífs á braut. Þarfanautin þóttu góð Pólitíkur háð er hildi, Þetta ætti aö vera nóg af fyrripörtum fyrir
leið hef stranga farið. þar til seinni árin. hnútur fljúqa enn um borð. lesendur aö glíma viö þessa helgi.
Mér til angurs þrekið þraut, Nú eru jafnvel fögur fljóð Viða fyrir skarð er skildi,
þreytt nú hangir skarið. farin að sleikja sárin. skrafa margir fánýt orð. Skúli Ben
Flest, sem á að fara leynt, Margur fetlur freisting í, Leystur vandinn alltaf er, Utanáskriftin er:
fleygum vcengjum svífur. fœrþví sketl á svelti. ef við stöndum saman. Helgarvísur
Margt er ýkt og illa meint, I sig hellir enn áný Bruggum landa, borðum smér, Pósthólf 37
áróðurinn hrífur. ein þó kerling hrelli. beri að hiindum gaman. 230 Keflavík.