Alþýðublaðið - 14.06.1921, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Ráðskonustarfið
við sjúkrahúsið á Isafirði <
j er Iaust i. sept. oæstk. — Árslaun 1500 krónur, fæði og húsnæðL —
Allar upplýsingar fást hjá undirrituðum, sem tekur á móti umsóknum
til 10. ágúst næstkomandi.
ísafirði, 9. júní 1921.
Héraðslæknirinn.
er blað jainaðarmanna, gefinn út
á Akureyri, Keinur út vikulegx
í nokkru stærra broti en .Vásir"
Ritstjóri cr Halldór FrlðjÓBlSSOB.
VerkamaðnrinB
er bezt ritaður allra corðlenzkra
blaða, og er ágætt fréttablað.
Allir Norðlendingar,
víðsvegar um laisdið, kaupa haun.
Varkamenn kaupið ykkar bloð!
Gerist áskrifendur frá nýjári á
^ljgrelðslu jnjiýML
~V indlar,
margar góðar teg. nýkomnar tii
Jóh. 0gm. Oddssonar
Laugaveg 63
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Kvenmaðu? óskast til
innanhúsverka á fáment sveita
heimili. Afgr. vísar á.
Kransar fást á Brekkustíg 3.
Komið og gerið hi» hagfeldu
kaup í ,Von“. Nýkomið smjör,
kæfa, skyr, egg, riklingur, harð-
fiskur, saltkjöt, melís, epli, app
elsínur, hrísgrjón, kaffi, export,
hveiti nr. 1, rúgmjöl, haframjöl,
sagogrjón, jarðeplamjöl, þurkaðir
ávextir, niðursoðnir ávextir beztir
í borginni. — Eitthvað íyrir alla.
Sími 448. — Virðingarfylist. —
Gunnas S. Sigurðss.
Kaupid
Alþýðublaðið!
Jxck Loxdv*'. Æflntýri.
greina, sagði hún. — Það er venja, sagði eg, — Hvergi
í öllum heiminum, hrópaði hún. — Það er að minsta
kosti tillit sem maður tekur hér á Salomonseyjunum,
sagði eg. — Og veistu hvað eg heid? Eg held að Bur-
nett hefði fallist á mína skoðun, hefði hún ekki byrjað að
tala Ismeygilega og — þúskilur: — Herra uppboðshald-
ari, viljið þér vera svo góður, að halda uppboðinu áfram
á loglegan hátt? Eg hefi líka öðrum erindum að gegna,
og hefi alls engan tíma til að standa hér hálfa nóttina
eg blða eftir mönnum sem ekki vita hvað þeir vilja.
Og þú hefðir átt að sjá hana brosa til Burnetts, þegar
hún sagði þetta — þú þekkir þessi bros sem alt sigra
og sem eg sit héma byrjaði Bumett að þvögla út úr
sér: — Fyrsta, annað og þriðja sinn, síðasta boð —
fimmtíu og fimm pund eru boðin — engin betur — þá
fáið þér það, ungfrú — hvað heitið þér ef eg mætti
spyrja?
— Jóhanna Lackland, sagði hún og brosti til mfn.
Svona fór hún að því, að kaupa Martha."
Sheldon var kátur með sjáfum sér. Martha — miklu
betra skip en Malakula — í raun og veru bezta skipið
sem til var á þessum slóðum. Einmitt ágætt til verka-
mannaflutninga, og það var líka skamt frá. En svo
datt honrnn í hug, að alt mundi ekki með feldu, fyrst
slíkt skip hefði selst fyrir svo lítið verð.
„Hver var ástæðann?" spurði hann. „Hafa menn
ekki verið heldur fljótir á sér að selja Martha
„Það var ekki um annað að gera. Þú þekkir Poonga*.
Poonga rifið. Skipið er ekki tveggja aura virði, ef
nokkuð verður að veðri, og menn geta búist við norð-
anátt hvenær sem er. Allir yfirgáfu skipið. Engum datt
f hug að setja það á uppboð. Það var Morgan &
Raff sem fekk þá til þess. Þetta var samvinnufélag,
eins og þú veist, stjórnendurnir, hásetarnir og mat-
sveinninn voru allir hluthafar. Þeir héldu fnud og
ákváðu að selja.“
„En hvers vegna voru þeir ekki kyrrir á skipsfjöl, og
reyndu að bjarga skipinu?"
„Kyrrir! Þú- þekkir líklega Malaita. Og þú þekkir
víst Poonga-Poonga. Það var þar, sem þeir umkringdu
Scottish-Chicfs og drápu alia áhöfn. Hér var ekkert
annað að gera en fara f bátana. Svertingjarnir voru
samstundis komnir. Eg hefi tálað við tvo háseta; þeir
sverja það, að ekki færri en tvö hundruð stríðsbátar
hafi umkringt skipið á hálfri klukkustund, og að fimm
þúsund skógarbúár hafi beðið á landi. Þeir sögðu, að
hvergi hefði sést 1 Malaita fyrir reyknum úr öllum varð-
eldunum, sem kveiktir hefðu verið. Hvernig sem alt
var, flýðu þeir til Tulagi.“
„En hvers vegna lögðu þeir ekki til orustu?“ spurði
Sheldon.
„Já það er skrftið, að þeir skyldu ekki gera það. En
þeir voru skildir að. Tveir þriðju þeirra voru í bátnum
til þess að varpa akkeri, þeir voru vopnlausir og hafði
ekkí dottið árás mannæta f hug. Þeir tóku óf seint
eftir villu sinni. En svona er það, þegar menn eru hér
ókunnir. Hvorki þú eða eg, eða aðrir þaulvanir hér
um slóðir, hefðum látið fara svona með okkur.“
„En hvað skyldi Jóhanna nú hafa í hyggju?“
Auckland skipstjóri brosti út undir eyru.
„Hún ætlar held eg að reyna að ná Martha af rifinu
Annars veit eg ekki hvers vegna hún var að borga
fimmtlu og fimm pund fyrir hana. Og ef henni hepnast
það ekki, mun hún líklega reyna að vinna inn fé sitt
með því að tfna saman ýmislegt lauslegt á skipinu.
Það mundi eg að minsta kosti gera. Þegar eg fór, var
sú litla að taka Emily á ieigu. — Eg ætla að fara að
ráða verkamenn, sagði Miinster — hann er skipstjóri
og á skipið sjálfur. — Og hve mikið geturðu grætt á
þeirri ferð? spurði hún. — Svona sextíu pund, sagði
hann. — Ágætt, segir hún, ef þú viít fara á Emily,
þangað sem eg vil, færðu sjötfu og fimm .... Þú
kannast við stóra skipsakkerið og keðjuna, sem geymd
er f kössum aftan við kolakiefann? Hún var að kaupa
það þegar eg fór. Það er töluverður mergur í henni,