Dagblaðið Vísir - DV - 25.07.1985, Blaðsíða 13

DV. FIMMTUDAGUR 25. JULI1985.
13
Að aka fram úr
sjálfum sér
• „Það er einhver sú mesta lágkúru-
mennska sem finnst þegar menn
gefast upp og sætta sig við að eitur-
byrlunin haldi áfram með öllu sínu
tjóni.”
Það kemur stundum fyrir að
menn fái flugu í kollinn og getur það
orðið alvarlegt ef ekki er hægt að
losna við hana. Það er engu líkara en
að Áfengisvamaráð sé slik fluga í
kolli dr. Jóns Ottars Ragnarssonar
dósents og honum gangi illa aö losna
við hana því hann rekur upp neyðar-
óp mikið og krefst þess að áfengis-
varnaráösmenn segi af sér í von um
að það gæti orðið sér til lækninga og
sáluhjálpar. Að minnsta kosti virðist
maðurinn mjög illa haldinn. Þetta
kemur fram í grein hans í DV 19. júlí
sl. Ég vona að sem flestir lesi þá
grein, þar er ekkert bitastætt heldur
sjúklegar fullyrðingar og stóryrði
engum rökum studd.
Vísindin
Greinarhöfundi er tamt að
minnast á visindaleg vinnubrögö en
tekst svo ekki sjálfum að fara rétt
með nöfn þeirra sem í Áf engisvama-
ráði sitja og er annað í greininni í
samræmi við þaö. Væm það taiin
vísindi sem doktorinn heldur, álítur
eða fullyrðir þá væri illa komið fyrir
vísindunum. En svo er ekki, þau
standast það þótt einn og einn hrópi
„vísindin það er ég”. Fullyrðingar,
gorgeir og stóryrði eru vopn þess
manns sem haldinn er minnimáttar-
kennd og reynir í örvæntingu að
komast út úr þeirri sjálfheidu sem
vanþekking og vanmáttur heldur
honum í.
íslenskan
Og meira aö segja skriplar
greinarhöfundur á skötunni i sam-
bandi við íslenskuna. Af 5 mönnum í
Áfengisvamaráði em „fáeinir
PÁLL V. DANÍELSSON,
FORM. FRÆÐSLURÁOS
HAFNARFJARÐAR
heiðursmenn og nokkrir alræmdir
öfgamenn á bindindi” eins og segir í
greininni. Þegar búið er að taka „fá-
eina” af 5 þá em „nokkrir” eftir. Ég
er ekki mikill íslenskumaður enda
get ég ekki skipt mönnum í tvo hópa
þannig aö í öðrum séu „fáeinir” og i
hinum „nokkrir”.
Að flýta sér
Fólk þarf stundum aö flýta sér
þótt jafnan sé betra að gera það með
hægð heldur en að taka gönuskeið
eins og greinarhöfundur gerir. Ég
hefi heyrt þá sögu að maður nokkur
hafi atvinnu sinnar vegna haft
knappan tíma til þess að komast á
milli vinnustaða. Þar sem við-
komandi vildi ógjarnan eiga á hættu
að vera tekinn fyrir of hraðan
akstur sneri hann sér til lög-
reglunnar og óskaði eftir því að fá að
aka hraðar en reglur almennt leyfðu.
Hann fékk synjun segir sagan en
þetta lýsir vel egóistanum sem vill
hafa önnur lög og reglur fyrir sjálfan
sig en annað fóik. Við þetta má líkja
því þegar Jón Ottar Ragnarsson æðir
fram á ritvöllinn á þeim ofsahraða
aö hann má ekki vera að því að líta á
umferðamerkin sem vísa rétta leið á
veg sannleikans eins og allur al-
menningur telur sér skylt að gera. I
því efni vill greinarhöfundur hafa
sérreglur.
Eituráhrifin
Ég held að það fari ekki fram hjá
neinum sem vita vill að miklar eitur-
verkanir eru samfara áfengisneyslu.
Þeir sem eru sérmenntaðir í
næringarfræði ættu að geta frætt fólk
betur þar um. Ekki um það hvemig
dreifa megi eiturverkunum með mis-
munandi neysluaðferðum heldur
hvemig megi losna við þær. Annað
sæmir ekki því fólki sem vill vinna að
og vemda góða heilsu manna. Það er
einhver sú mesta lágkúrumennska
sem finnst þegar menn gefast upp og
sætta sig við að eiturbyrlunin haldi
áfram með öllu sínu tjóni. Þar er til-
gangslaust að skjóta sér á bak við
orð eins og frelsi og lýðræði því þau
ráða ekki gjörðum þess sem ánetjast
hefur áhrifum eitursins. Frelsið
verður þess aöila sem leyfi hefur til
þess aö selja og hagnast á eitrinu og
er leystur undan allri ábyrgð af
afleiðingum gerða sinna.
Ekki má hlaupa frá
vandanum
Áfengisvarnaráð hefur alla tíð
barist fyrir því að lög og reglur
miðuðu að því að draga úr heildar-
neyslu áfengis og þar með eitur-
áhrifum þess. Það er því skylt að
gera. Þeirri stefnu raska ekki gífur-
yrði Jóns Ottars Ragnarssonar.
Áfengisvamaráð mun ekki segja af
sér heldur skal greinarhöfundi ráð-
lagt að afla sér þekkingar um
áfengismál á víðum og fordóma-
lausum grunni, það er besta leiðin
fyrir hann til þess að losna við
fluguna i kollinum sem virðist þjá
hann svo mjög. Að iðka hraðari
akstur en þekking leyfir leiðir ekki til
farsældar.
Páll V. Daníelsson
„Frelsið verður þess aðila sem leyfi hefur til þess að selja og hagnast á
eitrinu og er leystur undan allri ábyrgð af afleiðingum gerða sinna."
RÍKISREKINN EINKASKÓU
• „Þetta er aöeins byrjunin á ljótum
leik til að brjóta niður skólakerfið,
skapa misrétti og ranglæti í grunnskól-
um.”
Mörg furðuleg fyrirbæri hafa
skotið upp kollinum síðan frjáls-
hyggjan hélt f yrir alvöru innreið sína
í þjóðfélagið. En líklega er þó þessi
svokallaöi einkaskóli eöa Tjarnar-
skóli eitt hið undarlegasta.
Þaö sýnir sig að frjálshyggjan
sem hrópað hefir hástöfum í ára-
raðir „Báknið burt” og selur hvert
ríkisfyrirtækið eftir annað fyrir
ótrúlega lágt verð, sérstaklega þau
sem skilað hafa einhverjum arði,
getur gert hina ótrúlegustu hluti þeg-
ar hún má ráða ferðinni — getur
meira aö segja stofnaö ríkisrekinn
einkaskóla sem fær nákvæmlega
sama framlag frá ríki og sveitar-
félagi og aðrir grunnskólar en er þó í
eigu tveggja kvenna. — Oneitanlega
sýnist þetta allt saman dálítiö
skondið og verðskulda athygli.
Þvílikt feiknar framtak og orka að
geta komiö þessu öllu i kring áður en
nokkur veit af og án þess að nokkuð
þurfi að fjalla um málið í nefndum,
ráðumeða borgarstjórn.
Hverjir eru þeir
sterku stofnar?
Þaö er undarlegt að minnast
ekkert á hvaða stofnar standa að
þessum stórhuga konum. Þær hljóta
þó að hafa ósvikin ættareinkenni.
Eru þær kannski af ætt Davíðs,
Ragnhildar eða Ragnars Júlíus-
sonar, skólastjóra, borgarfulltrúa og
formanns Fræðsluráðs, er fann
húsnæði fyrir skólann sem fulltrúi
borgarstjóra og upplýsti fávísan al-
menning um að Davíð Oddsson mætti
gera við eignir borgarinnar hvað
sem honum sýndist? Hins vegar kom
Ragnar Júliusson, formaöur
Fræðsluráðs, þar hvergi nálægt en
sagði fræösluráðsmenn ekki þurfa að
verða óða .. . Hann heitir Ragnar
J úlíusson og er borgarf ulitrúi.
Eigendur forréttinda-
skóla ríkisins
Þó að eigendur þessa skóla segi að
þetta sé algjörlega þeirra hugmynd
sem orðið hafi til á síðasta vetri þeg-
ar þær stöllur hafi verið að tala um
framtiðarmöguleika sína sem
kennara, er þær töldu harla litla, þá
þarf eitthvaö fleira að koma til en
löngun launþega að bæta kjör sin aö
slfkt nái fram að ganga meö þeim
ódæmum sem hér hafa átt sér staö.
Þaö er hitt og annað athyglisvert í
Kjallarinn
AÐALHEIÐUR
JÓNSDÓTTIR
VERSLUNARMAÐUR
þessu sambandi: Eigendur skólans
segjast hafa komist að því að lögum
samkvæmt væri hægt að stofna
einkaskóla á grunnskólastigi og hafi
þá ákveðið að reyna þetta. En geta
kennarar verið svo illa að sér í
grunnskólalögunum að vita ekki að
þvi er tekiö f ram að slíkir skólar eigi
engan rétt á f járframlögum ríkis eða
sveitarfélags? — Og fáránlegt er að
kalla þetta væntanlega fyrirbæri í
menntakerfinu einkaskóla þó að
efnaðir foreldrar borgi há skólagjöld
fyrir börn sin til þess að skapa þeim
forréttindi í námi á því stigi sem
fram að þessu hefir þó ríkt fullkomið
jafnrétti. — Hafa ef til vill eigin
framtíðardraumar villt þessum
framsæknu kennurum eða
væntanlegu skólastjórum sýn? — Að
sjálfsögðu vill enginn kennari byggja
eigin velferð á því að mismuna
unglingumí námL
Gerræði gegn
samfélaginu
Þeir sem halda uppi vömum fyrir
þennan forréttinda skóla gera það
vissulega gegn betri vitund. Halda
því meira að segja fram að hér hafi i
langan tima verið starfandi þess
konar skóla á grunnskólastigi og
benda á Hlíöardals-, Landakots- og
Isaksskóla sem slíka. En um þann
fjarstæðukennda samanburð hafa
ýmsir fjallað þar á meðal kennarar
og skólastjórar.
Vissulega hljóta allir að sjá hve
ósæmilegan málflutning þessir menn
nota til að reyna að réttlæta þetta
svívirðilega gerræði gegn menningu
og menntakerfi þjóðarinnar. — Svo
langt hafa sumir gengið i þessari
samanburðarfræði sinni að taka
Verslunarskólann og Samvinnu-
skólann sem dæmL Skrítið að þeir
skuli ekki nefna Háskólann.
Þessir menningarvitar þykjast
ekki sjá að þessi nýi skóli eöa aörir
slíkir geti aukið stéttaskiptingu eöa
um mismunun i námi sé aö ræða.
Vissulega vita þeir betur. En þannig
þjóöfélag vilja þeir einmitt skapa:
Minni almenna menntun, meiri fá-
tæka, ódýrara og auösveipara
vinnuafl. Og hins vegar gjörspillt
yfirstétt sem ríkir í krafti ranglætis
og fávisku. Gramsar í verðmætum
þjóðarinnar, stelur og felur jöfnum
höndum en fær aldrei nóg.
Góðverkastofnun
ríkisins
Það hefur veriö að heyra að fyrir-
huguö námsbraut þessa nýja skóla
sé með svipuðu sniði og grunnskóla-
lögin sem ekki hafi komist í fram-
kvæmd vegna f jársveltis. Hefði ekki
verið nærtækara fyrir vin litla
mannsins að láta þá fjármuni sem
hann umyrðalaust veitti þessum
nýja skóla renna til uppbyggingar í
grunnskólunum og láta frjáls-
hyggjuna sjá um sitt? — Eða var
þetta kannski til að uppfylla ein-
hverja þörf og bæta við góðverkin
svo að siðferðileg skylda við grunn-
skólana og þjóðfélagið varð að
víkja?
Fjölmiðlafár
Það má satt vera að um heilbrigða
samkeppni geti verið aö ræða milli
ríkisskóla og einkaskóla ef riki og
sveitarfélög stæðu ekki að því að
gera þá síöamefndu að forréttinda-
skólum en tæplega undir þeim kring-
umstæðum sem hér er um að ræða.
Þess vegna sýnist mér að ýmsir
„álitsgjafar” sem fjallað hafa um
þetta mál séu aö sviösetja ótrúlegan
skrípaieik i fjölmiðlum þar sem þeir
segja svart hvítt og öfugt. — Rétt
svona af handahófi tek ég hér smá
sýnishorn af einu slíku fyrirbæri úr
íhaldspressunni. Þar segir:
„ . . Einkaskólar eru ágætt dæmi.
Ekkert bendir til annars en að þeir
geti veitt okkar staðnaða skólakerfi
verðuga samkeppniogauk þessleyst
hluta af fjárhagsvanda ríkisins...”
— Líklega er þetta nú ekki ríkis-
sósialismi eða hreinræktuð frjáls-
hyggja Miltons Friedman. — Það
skyldi þó aldrei vera að það sé ríkis-
kapítalismi sem langar eftir allt
saman aökomast á ríkisspenann? —
Hver getur svarað því?
Sjálfsagt munu þeir þekkja þetta:
Jón Ottar, Hannes Hólmsteinn og
Halldór Blöndal. — Þó að margir
málshættir í íslensku máli séu rök-
réttir, að mínu viti, er ég ekki eins
viss um að sá sem segir að ekki verði
bókvitið í askana látið sé að öllu leyti
sanr: (eikanu m samkvæmur.
Hvert verður svarið?
En hvað sem um þetta allt verður
má öllum ljóst vera að engin af-
sökun er til fyrir því að ríki og sveit-
arfélag styðji slíkan skóla svo lengi
sem grunnskólamir geta á engan
hátt uppfyllt skyldu sína við
nemendur eða kennara vegna fjár-
skorts. Þá er það einnig alvarlegt
mál að svo virðist sem lýöræðið hafi
verið gróflega brotið. En það hefir nú
reyndar einkennt allt stjómarfar í
Borg Daviðs. — Hvers vegna að vera
nokkuð að pjaskast með borgar-
f ulltrúa? — Því ekki að setja Davíð á
gullstól í staðinn? — Svo hefði hann
auðvitaö vesíra, skósveina og
annað slíkt lið í kringum sig.
Hvert verður andsvar almennings
við þessari nýju árás á velferðar-
þjóðfélagiö sem fína fólkið hefir
verið svo stolt af ? — Ætlar þjóðin að
sameinast og mótmæla kröftuglega
eða þakka í auðmýkt fyrir fyrir þetta
skammarstrik einsogöllhin?
Þetta er aöeins byrjunin á ljótum
leik til að brjóta niður skólakerfið,
skapa misrétti og ranglæti í
grunnskólum. Þeir vita hvaö við á
valdhafarnir. — Það var aldrei hætt
við að þeir gleymdu ári æskunnar.
Aðalheiður Jónsdóttir.