Alþýðublaðið - 23.06.1921, Side 1

Gefið út aí Alþýðiaflokkaum.
s
1931 Fimtudaginn 23. júnf. 141. tölubl.
Aðgöngumiðar
að aðalíundi H.f. Eimskipafélags íslands 25. þ. m., verða afhentir
hluthöfum og umboðsmönnum þeirra í dag kl. 1—5 siðd. í Báruhúsinu.
Innilegt þakklæti votta eg öllum þeim sem með nærveru sinni sýndu
hluttekningu við jarðarför konunnar minnar, Ingirfðar Eiriksdóttur.
Simon Simonarson.
Ríkislánið.
Menn hefir furðað á því að
ekkert skyldi enn heyrast um rík-
islánið, þrátt íyrir það þó Jón
Magnússon væri heim kominn.
Furðað á því, að blað háns hér
skyldi steinþegja um hin miklu af-
rek hans í málinu hjá sambands
þjóðinni við Gyrarsund, En hér á
eftir fer skýringin, sem vegna sím-
slitanna kemur svona seint.
Símsk. frá Khöfn V/e.
Nationaltidende segja, að samn-
ingar Jóns Magnússonar við fjár-
málaráðuneytið og höfuðbankana
hafi að þessu sinni engan árang-
ur borið, en sé þó ekki lokið. Er
álitið líklegt að lánið fáist þó á
einhvern hátt. Islenzki ráðherrann
á að gera ýmsar athuganir. í
næsta mánuði [eftir konglj kemur
hann svo hingað aftur, til að halda
áfram samningunum og binda
væntanlega enda á þá.
[Frá fréttaritara vorumj.
Ekkert7 liggur ái Kongurinn
kemur og þá er sjálfsagt að kasta
frá sér nauðsynjaverkunum og
veita hans hátign móttöku, enda
þó annar gæti sem bezt staðið
fyrir athöfninni. En tildrið má sín
meira hjá sumum mönnum, en alt
annað. Ástandið versnar sennilega
ekki svo mikið, þó alt sé látið
reka á reíðanum, einn mánuð enn.
Forsætisráðherra er orðinn því svo
vanur að fara sér ekki óðsiega að
neinu, nema því að sitja meðan
kóngurinn er hér að engan skyldi
furða á þessari breytni hans. Og
honum verður það vafalaust fyrir-
gefið á þingi, af þeim þjónustu
sömu öndum, sem hanga f frakka-
lafi hans eins og skælinn krakka-
hópur, hve nær sem færi gefst að
viðra sig upp við hann.
Annað skeyti dagsett 15. þ. m.
frá fréttaritara vorum í Khöfn
hljóðar svo:
Ritstjórn Berlinske Tidende seg-
ir í skýringum við einkaskeyti frá
íslandi um ríkislánsgreinarnar f
Tímanum og fl. blöðum: Oss er
það ekki kunnugt, að frá æðri
stöðum dönskum (betydende
D'.nske Side) sé gefin hin minsta
ástæða til ofanritaðra árásagreína
í nefndum íslenzkum blöðum og
ef óyfirvegaðar blaðaðreinar hér
hafa gefið ástæðu til þessarar
óánægju á íslandi þykir oss það
leitt. Annars vonum vér, að Jón
Magnússon forsætisráðherra, sem
er á leiðinni heim, muni ekki
veitast erfitt að sýna fram á að
í meðferð þessa máls hafi ekkert
verið gert sem ástæða sé til að
vekja óánægju á ísiandi.
Svo mörg eru þau orð. Blaðið
vill, sem von er, gera lítið úr þeim
ummælum, sem staðið hafa í
dönskum blöðum um ísland, og
kallar þau „óyfirvegaðar blaða-
greinar." Söm er gerðin þessara
blaða og viðleitnin til þess að rýra
og gera lítið úr getu íslendinga.
Blaðið treystir J. M. til þess að
sýna fram á að í meðferð máls-
ins hafi ekkert verið gert sem
vakið geti óánægju á íslandi, En
hvað hefir hann gert? Eða blað
hans? Ekkert, bókstaflega ekkert.
Frá þeirri hlið er almenningur
duiinn alls, og því, sem haldið
hefir verið fram af andstæðingum
stjórnarinnar, hefir ekki verið
mótmælt.
Vér viljum engar ölmusur þyggja
af Dönum og ekki heldur taka
hjá þeim lán með verri kjörum
en alrnent gerist. Og vér höldum
fast við þá skoðun, að hyggilegra
hefði verið að leita láns fyrst
amarsstaðar en í Danmörku.
En Danir eiga vitaniega enga
sjálfráða sök á því, að Jón Magn-
ússon leitar fyrst til þeirra. Hon-
um einum verður kent um það
og kjarkleysi hans. Og úr þvf
sem komið er getur hann ekki
snúið aftur.
En íslendingar krefjast þess,
allir sem einn maður, að forsætis-
ráðherra þeirra komi fram sem
fulitrúi þeirra einna, hvott sem
um sambandsrfkið er að ræða eða
önnur ríki; og þeir krefjast þess,
að hann í þessu máli komi hreint
fram og með fullri röggsemi og
taki engum afarkostum — engum
sérstökura nauðungar skilyrðum
— þegar hann tekur ríkislánið.