Alþýðublaðið - 14.07.1921, Side 4

4
ALÞVÐUBLAÐIÐ

Heiborgi tii leigu með
mjög góðum kjörum, Upplýsingar
á Bergþórugötu 18 uppi.
Saltket
Ritstjóri Halldór Frlðjónssos.
Árgangurinn 5 kr. Gjaldd. 1. júní.
Bezfc ritaður ailra norðienzkra blaða.
seljum vér nú fyrir kr. 225,00
tunnu eða kr. i,oo fyrir kg.
Kaupfélag Reykvlkinga
Laugavag 22 A. S í m I 7 2 8.
I. O. G. T.
I. O. Gr. T.
Verkamenn kaupið ykkar blcðl
Gcrist áskrifcndur á
Skemtiför templara
jffjjreífislB ^lþýðáL
Á Seljalandi eru hreinsaðir
prítnusar. Hvergi eins ódýít.
er ákveðin n. k. sunnudag, 17. þ. m., með björgunarskipinu Þór tii
Akraness, Fjölbreytt skemtiskrá. Lúðraflokkur með í förinni. Lagt af
stað frá Hafnarbakkanum ki. Slh f. h. Farseðlar á 8, 7 og 5 kr.
seldir í Bláu búðinni á Laugaveg 3 og í G. T.-húsinu eftir kl. 6 á
föstudag og 4 á laugardag. Þeir, sem ætla að táka þátt í förinni,
verða að hafa gefið sig fram fyrir ki. 6 á laugardagskvöid. - Nefndin.
Alþýðubla
Qit ödýrasta, íjölbreyttaats og
teezta dagblað landslns, Kanp-
íð þaö og lesið, pfi getið
plð aldrei án þess rerið.
Pfjönfiikur teknar til
heiiuiitunar á Hverfisgötu 87.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Alþbi. kasfar I kr. á mánuli.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðor;
Qiafar Friðrikssoc.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Jm&k LouUm: Æflntýri.
var ekki eftirbreytnisvert, hann hvatti Sílí til að elta
pá daga og nætur og sjálfur var hann því nær altaf á
ferli með Tahitimönnunum og lét Jóhönnu eftir að gæta
ekrunnar. Norður frá gerði Boncher gott gagn með
'því að hindra flóttamennina í því að ná ströndinni.
ji| Morðingjarnir voru handsamaðir hver af öðrum. Sflí
náði tveimur, er hann fór í fyrsta sinn gegnum sefið
Boncher særði þann þriðja í lendarnar, og ér hann
dróst aftur úr náðu menn Sílí honum. Fangarnir voru
í þungum hlekkjum sýndir á hverjum degi í garðinum,
til aðvörunar fyrir verkamennina. Eitt sinn er Minerva
fór hjá á leið til Tulagi, var henni , gefið merki
um að skjóta út bát. JFangarnir voru sendir í fangelsi
til að blða þar dóms.
Fimm menn voru stöðugt frjálsir, en ekki gátu þeir
komist til strandarinnar né hætt sér lengra inn í skóg-
ana af ótta við skógarbúana. Loksins kom einn þeirra
og gafst upp, hann sagði Sheldon að eftir væru bara
Gogoomy og tveir aðrir. Einn hafði verið drepinn og
étinn. Sá fjórði hafði gefist upp af ótta við
sömu örlög. Hann var frá Malu á noðvesturströnd
Malaita, og félagi hans. sem étinn hafði verið, var frá
sama stað. Hinir tveir félagar Gogoomy voru frá Port
Adams. Svertinginn sagðist heldur vilja sæta refsingu,
en láta éta sig inni í skógunum.
Þremur dögum síðar fann Sheldon einn af þeim sem
eftir voru aðframkominn af mýraköldu. Annar fanst
síðar um daginn í svipuðu ástandi. Gogoomy var nú
einn eftir, og leitarmennirnir voru alveg á hælum hans.
Hann óttaðist þá ekki lengur skógarbúana og hélt inn
til fjallanna. Sheldon rakti slóð hans, ásmt fjórum Ta-
hitimönnum, og Sílí og þrjátíu hermönnum hans, þrjár
mílur inn í landið, en þá misti Sílí og menn hans
kjarkinn. Hann fullyrti að hvorki hann, eða nokkur af
ættmönnum hans hefði komist svo langt áður, og sagði
Sheldon margar ógurlegar sögur um skógarniennina.
Hann sagði að fyr meir hefðu þeir farið yfir sléttuna
og átt orustur við strandbúa, en sfðan hvítu mennirnir
hefðu komið héldu þeir sig inn á miðri eynni og létu
aldrei sjá sig.
.Gogoomy verður drepinn af skógarmönnunum," full-
vissaði hann Sheldon. „Hann verður kai-kai, hver
snefill af honum."
Þeir snéru við. Ohugsandi var að fá strandbúana til
að fara lengra, og Sheldon vissi, að það var óðs manns
æði að halda lengra við fimta mann.
Sama kvöld, þegar Sheldon og Jóhanna léku knatt-
leik, tók Satan til að gelta, og Lalaperu, sem Var send-
ur út til að vita hvað á gengi, kom inn með svertingja
illa til reika, sem bað um að fá að tala við „hinn mikla
hvíta mann.“
Sheldon gekk út á svalirnár til að heyra, hvað hann
hafði að segja. Hann sá það fljótt á útliti mannsins
að hann var langt að kominn, og hlaut að færa miklar
fréttir. Engu að síður talaði Sheldon hranalega til
hans.
„Hvað vilt þú hér, hað ert þú að gera í hús mitt,
eftir að sólin er sezt?“
„Eg er C harley/'stundi maðurinn afsakandi með veikri
röddu. „Eg er frá Binu.“
„Nú er það Binu-Charley? Hvað viltu við mig
tala?"
Jóhanna og Sheldon hlustuðu á sögu Charley. Hann
sagði frá ferð Tudors upp Balesunaána — hvernig bát-
amir hefðu verið dregnir gegn straumnum, frá ferða-
laginu fram með grasivöxnum bakkanum, frá stöðugri
gullleit hvítu mannana, frá fyrstu fjöllunum, frá manna-
gildrunum með spjótum 1, á einstígunum í skógunum,
frá fyrsta fundi þeirra félaga og skógarbúa, sem ekki
þektu tóbaksnotkun, frá vináttu þeirra, frá framhaldi
ferðarinnar nær Ljónshöflinu, frá því, að hvítu menn-
irnir hefðu fengið kýlaveiki og köldusótt, og frá heimsku
hvítu mannana er þeir treystu skógarbúunum.
„Alt af sagði eg við hinn hvíta húsbónda minn:
Skógarbúinn notar augun. Hann skilur of mikið. Hann
þekkir byssuna. Hann er góður vinur ykkur og notar
I r