Alþýðublaðið - 15.07.1921, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐIB
E.s. Suðuriánd
íer til Vestfjarða á laugardag
16. júlí síðdegis kl. 6, Viðkomu-
staðir: Stykkishólmur, Patreks-
fjörður, Bíldudalur, Dýrafjórður
og ísafjörður. Vörur afhendist
í dag.
S a1tke t
seljum vér nú íyrir kr. 225,00
tunnu eða kr. 1,00 fyrir r/a kg,
Kaupfélag Reykviklnga
Laugaveg 22 A. S í m í 7 2 S,
I. O. G. T. I. O. G. T.
Skemtiför templara
er ákveðin n. k. sunnudag, 17. þ. m,, með björgunarskipinu Þór til
Akraaess, Fjölbreytt skemtiskrá. Lúðraflokkur með í förinni. Lagt af
stað frá Hafnarbakkanum kl. 8^/2 f. h. Farseðlar á 8, 7 og 5 kr.
ssldir í Blán búðinni á Laugaveg 3 og í G. T.-húsinu eftir kl. 6 á
föstudag og 4 á laugardag. Þeir, sem ætla að taka þátt í íörinai,
verða að ha(a gefið sig fratn fyrir kl. 6 á laugardagskvöld. - Nefndin.
Rafmagneiieiðslui'o
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuésðarnar og mena
ætiu ekki að draga lengur að
láta okkur ieggja rafleiðslur um
feús sfn. Við rkoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komtð í tfma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hitl & Ljós.
Laugaveg 20 B. Sími 830.
3K anpið
Æ. lþýðnblaðið!
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
ölafnr Friðrikssost.
Prentsmiðiais Gutenberg,
Landcn: Æflntýri,
alt af augun. Ef hann þekti 'ekki byssuna, væri hann
ekki hjá ykkur, þá hjyggi hann höfuðin af ykkur og
og æti ykkur upp til agna."
Vikur liðu, án þess nokkuð markvert skeði. Skógar-
búar voru alstaðar í kringum þá, þeir komu með gjafir
ávexti, kjöt og grænmeti. Hvert sem gullleitarmennirnir
fóru höfðu skógarbúar elt þá og hjálpað þeim til að
bera farangurinn. Hvítu mennirnir urðu stöðugt óvar-
kárari. Þeir þreyttust á því að vinna og bera jafnframt
með sér hinar þungu byssur og skotfæri, og fóru að
skilja vopnin eftir heima.
Einn morgunin tók svo Binu-Charley eftir því, að
börnin og konurnar voru horfnar. Tudor lá veikur af
köldusótt fimm sjómíiur frá höfuðstöðvunum. Binu-
Charles var mitt á milli stöðvanna, þegar hann tók
eftir því, sem gerði hann tortrygginn. Hann hljóp þeg-
ar til baka, tók Tudor sem var rænulaus, á herðar sér
og bar han'n langt inn f skóginn og faldi hann undir
stóru pálmatré. Þegar hann var aftur á leiðinni til
tjaldsins, til þess að bjarga byssunum og fötum, sá hann
hersveit skógarbúa á götunni og faldi sig. Meðau hann
var þar, heyrði hann tvö skot úr höfuðstöðvunum. Það
var alt og sumt. Eftir það sá hann aldrei hvítu menn-
ina, og hann þorði ekki að nálgast tjaldstaðinn. Hann
snéri aftur til Tudors, og var í felum með honum í
eina viku-, þeir lifðu á ávöxtum og dúfum sem hann
gat skotið með boga, er hann bjó sér til. Því næst
hafði hann lagt af stað til Beranda til að leita hjálpar.
Hann sagði Tudor mjög veikan, og kvað hann oft
meðvitundarl-ausan langan tíma.
„Hvers vegna drapstu ekki hvíta manninn?" spurði
Jóhanna. „Hann átti góða byssu, mikið af bómull,
mikið af tóbaki, mikið aí hnífum og tvö smáverkfæri
til að skjóta með — svona bang- bang- bang.“
Svertinginn brosti lymskulega.
„Eg er nógu fóður. Ef eg drep hinn mikla hvíta
mann, koma smám saman hópar af hvítum mönnum
til Binu. Þeir taka byssurnar af mér. Ef eg drep hvíta
manninn ekki, gefur hann mér smám saman mikið af
tóbaki, mikið af fötum. mikið af öllu saman.“
„Hér er að eins um eitt að ræða,“ sagði Sheldon við
Jóhönnu.
Hún sló með fingrunum herlag á borðið og beið, en
Binu-Charley starði þreytulega á hana. án þess að depla
augunum.
„Eg fer af stað strax í fyrramálið," hélt Sheldon
áfram.
„ Við förum af stað,“ áréttaði hún. „Eg get gert helrn-
ingi meira með Tahitimönnunnm mínum en þú, og auk
þess getur hvítur maður ekki vérið einn á svona ferða-
lagi.“
Hann félst á þetta með því að ypta öxlum, hann var
henni ekki sammála, en haipi lét við þetta sitja, vegna
þess að hann vissi, að það var tilgangsíaust að deila
um það. Hann hughreysti sig með því, að ekki væri
gott að vita hvað fyrir hana gæti komið ef hún yrði
ein eftir á Beranda.
Hann klappaði saman lófunum og skipaði þjónunum
að vekja verkamenniná. Maður var sendur til Balesuna
■ til að skipa Sílí gamla að koma strax, og bátur var
sendur til Boncher til þess að biðja hann að koma.
Tahitimönnunum voru fengin vopn og matur til nökk-
urra daga var tekinn til. Viaburi varð gulur af hræðslu
þegar honum var skipað að koma með, og öllum til
undrunar bauðst Lalaperu af frjálsum vilja til að fara í
stað hans.
Síll kom og var hreykinn af þvl, að hinu mikli herra
á Beranda skyldi gera boð eftir sér um hánótt, til þess
að ráðgast um við sig En hann var staðráðinn í að
stfga fæti sínum aldrei á hina hættulegu grund skógar-
búanua. Hann sagði, að ef gullleitarmennirnir hefðu
spurt hann ráða, áður en þeir lögðu af stað, hefði hann
getað sagt þeim fyrir um örlög þeirra. Að eins eitt
hlyti að verða afleiðingin af því, að menn, færu inn í
skógana, að verða étinn. Og án þess hann væri spurð-