Dagblaðið Vísir - DV - 27.07.1991, Qupperneq 6

32
LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 1991.
Bílar
Reynsluakstur: Mitsubishi L200 hálfkassabíll:
Alhliða brúksbíll og ekkert pjatt
Taktu í lykilinn og þessi smá- að því fátækleg, ágæt teppi á gólfi.
trukkur frá Mitsubishi hrekkur í
gang nánast án þess að maður hafi
heyrt hann starta. Settu í gír og þú
finnur einhveija þá þjálustu og lipr-
ustu skiptingu sem fyrirfmnst í
nokkrum bíl. Taktu af stað og þú
finnur að þetta er enginn lungamjúk-
ur lúxuslimmi heldur dálítið stirð-
busalegur en þó traustlegur brúks-
bíll sem óhætt er að bjóða sitt af
hveiju.
Það var ekki út í bláinn sem karl-
amir hér áður fyrr fundu upp nyt-
semi hálfkassabílanna. Þeir voru
séríslenskt fyrirbæri: káeta með
einni sætaröð fyrir aftan bílstjóra-
sæti flestir hveijir, nokkrar sætarað-
ir þeir sem voru stórtækastir. Fyrir
aftan káetuna kom svo pallurinn og
hann var eins og þénugast var fyrir
meginverkefni hvers bíls fyrir sig:
skúffa, sturtupallur eða fastur pall-
ur, yfirbyggður eða opinn.
Haganlegt byggingarlag
Þetta byggingarlag gerði bílinn í
senn hæfan til fólksflutninga og til
að flytja á vörur. Það sama er að
gerast núna með hálfkassabílana
japönsku og amerísku framleiðend-
umir feta sömu leið: káeta með
tveimur sætaröðum og skúffu fyrir
aftan. Heppilegt lag fyrir margs kon-
ar vinnuflokka og ekki síður fyrir
þá sem þurfa að sameina heimilisbíl
og vinnubíl til ýmissa grófari verka
eða bara fyrir þann sem á góðan garð
eða nokkur hross, nema hvort
tveggja sé. Auðgert er að lengja
skúífuna um þá fáu sentímetra sem
til þarf svo bílhnn sé orðinn „vask-
bíll“. Og tilfellið er að þó nokkrir
hafa kosið sér hálfkassabíl af þessu
tagi fyrir heimihsbíl þó að þeir fái
ekki endurgreiddan vaskinn.
Lengi vel framan af var Toyota
ahsráðandi á markaðnum hér með
hálfkassa-skúffubílinn sinn. Menn
voru fljótir að sjá notagildi hans og
þá möguleika sem fólust í að hækka
hann upp og gera úr honum fjalla-
og torfærutraktor. Aðrir japanskir
bílar komu á eftir; næstur varð Niss-
an, þá Isuzu og loks stóðst Mitsubishi
ekki mátið og kom með hálfkassaút-
færslu af L200-skúffubílnum sínum.
Ekkert visið eða ræfilslegt
Sem fyrr segir er Mitsubishi L200
4x4 Doublecab Pickup, eins og þessi
gripur heitir fuhu nafni á móðurmál-
inu (eða svo gott sem), enginn lúxus-
hmmi. Það finnst mér satt að segja
einn af kostum hans. Flestir tröll-
jeppanir nú th dags eru svo fínir að
það myndi nísta mann inn að beini
að fá skrámu á þá í svaðilfaraleik; á
svona hálfkassa myndi maður að
vísu dæsa gremjulega en yppta öxl-
um og ekki gera sér reUu fyrr en
skrámunum færi að fjölga.
Það sem mér þótti í heild einkenna
MMC-hálfkassann var hve traustur
hann virðist vera. DísUvélin gengur
með þýðum gangi og þægUegum,
fremur hávær raunar en ekki svo
frágangssök sé. Vegardynur er held-
ur ekki tiltakanlega mikhl og mætti
margur „fólksbUhnn" öfunda þenn-
an af ekki meiri vegardyn eða hávaða
í káetu yfirleitt. Bílhnn virkar aUur
stinnur og gegnheUl. Hurðimar lok-
ast til að mynda með þéttu og traust-
legu hljóði og ég tók ekki eftir neinu
sem virtist visið og ræfilslegt.
Sætin í bUnum eru alveg ágæt, al-
veg sérstaklega sessumar, bæði
frammi í og aftur í. Þær em breiðar
fram og styðja vel undir læri. Aftur-
sætisbakið er ekki of bratt, eins og
þó vUl koma fyrir í sambærilegum
bílum, og raunar fékk aftursætið
dágott orð farþega minna. Sjálfum
þótti mér bUlinn bæði hastari þar en
frammi í og heyrast meira í honum
en sætið var ahs ekki slæmt.
Hastur - en ekki óþægilega
Að innan er bUlinn sæmhega bú-
inn. Klæðningin er þokkaleg en allt
Umhverfi ökumanns er ágætt, með
stiUanlegu stýrishjóh sem aftur á
móti er með einhveijum furðulegum
kassa í miðjunni: kannski á að vera
í honum vindpoki sem sprettur upp
við árekstur. Annars skil ég ekki
svona buðk í stýrismiðju. Ekkert sá
ég um hann í lesmáh um bílinn.
Vinnukonumar stjórnast með
smellustilk en sem betur fer ekki
snúningsstilk eins og Japönum er þó
títt og það var nú gott; þama hefði
ég þó gjaman viljað hafa eina stUl-
ingu enn fyrir aðeins eina vinnu-
konusveiflu.
Vissulega er L200-hálfkassinn ekki
lungamjúkur á fjöðrum. Þó er hann
næsta þægjlegur að framan. Það er
að aftan sem hann gefur dálítinn
rassskeh en þó ekki eins slæman og
ætla mætti og yðar einlægur gæti
bent á dæmi um í öðmm tilteknum
aldrifsbUum. Hafa verður í huga að
á skúffuna má setja nærri hálft ann-
að tonn og fjaðrimar að aftan eru til
þess búnar að taka við því, meira að
segja með stuðfjöður upp á gamla
mátann, rétt eins og Chevrolet-hálf-
kassarnir í mjólkurflutningunum
hjá MBF í gamla daga. - Þessa stuð-
fjöður hafa sumir þeirra sem hafa
keypt þessa bíla til heimihsnota fjar-
lægt og að sögn verður bUhnni þá
allur miklu mýkri.
En þó stuöfjöðrin sé á sínum stað
er bíllinn ahs ekki svo hastur að það
sé frágangssök. Og fjöðrunin er út
af fyrir sig mjög vel útfærð. Það var
sama á hvernig vegi - vegleysu - ég
fór á þessum bU: hann fleygöist aldr-
ei til að aftan og var ég þó að leita
eftir því. Það kaha ég vel að verki
staðið og mættu sumir dýrari og fínni
draga þar nokkum lærdóm af. Samt
er hann léttur að aftan tómur, eins
og glöggt finnst þegar reynt er að
fara lausar brekkur í afturdrifmu
einu. Ég hafði því miður ekki tæki-
færi til að aka bílnum með hlassi en
ég gæti vel ímyndað mér að með svo
sem 4-500 kUó í skúffunni væri hann
orðinn ljómandi þægilegur.
Furðu seig vél miðað við tölur
Þó að véhn sé ekki skráð nema 69
hestöfl hefur bílhnn alveg frambæri-
legan kraft. Lágu gírarnir eru fremur
lágir en þeir háu ágætlega háir þann-
ig að hraðasvið gíranna er mjög vítt.
Það er tU að mynda hreinasti óþarfi
að taka af stað á jafnsléttu í fyrsta
gír. Þar dugar annar gír fylhlega.
Seiglan í vélinni er líka með ágætum,
141 Nm við aðeins 2000 sn. mín.; ég
tók eftir því á fjallaslóða að ég hafði
ekið nokkuð lengi löturhægt í fjórða
gír þar sem ég hugði mig vera í lægri
gír en ekki bar á öðra en véhn þyldi
það vel.
Það er mjög vandalaust að halda
góðum og þægilegum feröahraða á
góðum vegum. Það er einna helst að
kraft skorti tU aö skjótast fram úr -
þetta er ekki svoleiðis spíttkerra.
Hámarkshraði er gefinn upp 125
km/klst en yðar einlægur frábiður
sér að þurfa að rembast víð þann
hraða, hvaö þá halda honum. 100-110
er eðlilegur hámarkshraði á þessum
bU og alls ekki óþægUegur. Innan
sinna marka er bíllinn léttur og
þægUegur í akstri og þrátt fyrir að
vélarorkan sé ekki meiri en raun ber
vitni er bíllinn þó nokkuð skemmti-
legur akstursgripur.
Útispeglar era stórir en á óbreytt-
um bíl gefa þeir ekki nógu gott sjón-
arhom niður á afturhjólin tU að auð-
velt sé aö bakka eftir þeim. Á upp-
hækkuðu eintaki með breiðum hjól-
um, sem ég fékk líka að kynnast eilít-
ið, var leikur að bakka eftir speglun-
um. Og það verður eiginlega að vera
því skúffan er það há að ekki er nógu
gott við ahar kringumstæður að
bakka aðeins með því að vinda upp
á sig og rýna aftur úr.
Oþarflega í hann sparað
Þessi bíh er á nokkuð góðu verði
Skúffubíllinn með hálfkassalaginu frá Mitsubishi er dálítið ferkantaður og traustlegur. Hann þykist ekki vera annað
én hann er.
Brettakantarnir og stigbrettin á upp-
hækkaða skúffubílnum fara vel - en
heldur er til lýta að uppbrot stigbrett-
isins að aftan skuli ekki ná upp til
móts við brettakantinn - eða hann
niður að stigbrettinu.
Myndir DV-bilar S.H.H.
A Mitsubishi-hálfkassanum loka
tvær hespur pallhleranum. Þjálla
væri að hafa læsingu með einu gripi
fyrir miðjum hlera.
Fjórar hurðir á bílnum - aftari dyrnar þó í þrengra lagi og þeir sem eru
þriflegir um þjó hafa tilhneigingu til að losa um þéttikantinn í hurðafalsinu
um leið og þeir smeygja sér út. - Á þessum bil hefur skúffan verið lengd til
að þóknast reglum um endurgreiðslu á virðisaukaskatti.
Þessi bill hefur verið hækkaður upp um tvær tommur á grind og settur á
31 tommu dekk á krómfelgum. Þessu fylgja brettakantar, stigbretti og kúa-
grind, fyrir utan toppgrind með einum fjórum Ijósum með húfur. Vissulega
gleður þetta augað.
Hægt er að halla fram aftursætis-
bakinu og þar er nokkur hirsla fyrir
smáhluti. Framleiðandi hefur komið
þar fyrir tækjum til aö skipta um
hjól - en varahjólið er undir skúff-
unni alveg fram undir afturhásingu.
Traustlegur er hann að sjá framan undir og lætur sér ekki grýtta slóð fyrir
brjósti brenna.