Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1992, Qupperneq 4

4
FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 1992.
Fréttir______________________________________________________________________________________pv
Skerðing á elli- og örorkulífeyri:
Mér f innst þetta vera
hreint mannréttindabrot
- segir Magnús H. Magnússon, fyrrum félagsmálaráðherra og formaður Samtaka aldraðra
Mikil leit hefur veriö gerð aö sex
hestum sem hurfu úr girðingu fyrir
ofan bæinn Broddanes í Stranda-
sýslu á nýársnótt. Leitað hefur verið
að hrossunum bæði á landi og úr
lofti en án árangurs. Það var flug-
maður í áætlunarflugi íslandsflugs
sem skimaðist um eftir hestunum
fyrir bændur í Broddanesi.
„Hestamir hafa líklegast hræðst
flugeldana. Þeir hafa aldrei verið úti
á þessum tíma fyrr en núna. Það em
nokkur býh hérna á sama punktin-
um og því var taisvert um flugelda-
skot. Þessir hestar hafa aldrei strokið
áður,“ segir Erna Fossdal, húsfreyja
á Broddanesi.
-IBS
„Ég tel þessa ákvörðun ríkisstjóm-
arinnar um að skerða efli- og örorku-
lífeyri vera siðleysi. Og í raun tel ég
að hér sé um að ræða mannréttinda-
brot á elli- og örorkulifeyrisþegum
vegna þess að um er að ræða áunnin
réttindi fólks. Flestir elfllífeyrisþegar
hafa greitt í yfir 30 ár, í hverjum ein-
asta mánuði, sérstakt afmarkað al-
mannatryggingagjald sem ætlað var
til elfllífeyrisgreiðslna. Þannig var
þetta fram til 1970. Þá var þessu
breytt þannig að fólk greiddi eitt óaf-
markað gjald til Tryggingastofnun-
ar. Einmitt vegna þess tel ég siðlaust
að skerða þetta. Og við emm að tala
um aðeins 12 þúsund krónur á mán-
uði til einstaklings. Löggjafinn gæti
því allt eins ákveðið að skerða
greiðslur til fólks úr lífeyrissjóði
þess,“ sagði Magnús H. Magnússon,
fyrrverandi félagsmálaráðherra, en
núverandi formaður Samtaka aldr-
aðra í samtali við DV.
Magnús benti á að sjómenn, sem
væru komnir í land, færu einna verst
út úr þessu. Á sínum tíma vom sett
lög um að þeir fengju elfllífeyris-
greiðslur frá 60 ára aldri en ekki 67
ára eins og þeir sem í landi em. Þetta
var gert til að auðvelda þeim að fara
í land og finna sér aðra atvinnu.
Magnús sagði að skerðingin kæmi
mest niður á fólki undir 70 til 75 ára
aldri því aö flestir reyndu að vinna
eitthvað meðan þeir gætu.
„Það er því margt sem mælir gegn
þessari skerðingu. Þá vil ég benda á
eitt óréttlætið varðandi skerðinguna
á elli- og örorkulífeyri. Fjármagns-
tekjur skerða ekki lífeyrinn. Þeir
sem hafa tekjur af fasteignum, verð-
bréfum eða aðrar fjármagnstekjur
halda sínu óskertu. Þessar tekjur eru
hvergi taldar með. Einstaklingur get-
ur haft milljón á mánuöi í fjármagns-
tekjur. Hann fær samt óskertan elfl-
flfeyri, óskerta tekjutryggingu,
heimiflsuppbót og aukaheimilisupp-
bót og allar þær bætur sem til em
og viðkomandi á rétt á. Það er aðeins
launafólkið sem verður fyrir skerð-
ingunni. Þetta er bara alls ekki
hægt,“ sagði Magnús H. Magnússon.
-S.dór
Sex hestar horf nir
- taldir hafa hræöst flugelda
Tryggingastoftiun:
Greiðslur tryggingafélag
anna hiá skattrannsókn
„Eg get ekkert sagt um þetta
mál. Þaö er komið til skattrann-
sóknarstjóra," sagði Garðar Valdi-
marsson ríkisskattstjóri er DV
spurði hann hvað liði rannsókn á
greiöslum tryggingafélaganna til
lækna Tryggingastofnunar.
Einn þeirra lækna, sem meta ör-
orku fyrir Tryggingastofnun ríkis-
ins, hefur sent kæru til emhættis
ríkisskattstjóra. Fer hann fram á
að umræddar greiðslur séu athug-
aðar þar sem grunur leiki á að þær
séu ekki gefnar upp til skatts. Sam-
kvæmt upplýsingum, sem DV hef-
ur aflað sér, greiddu tryggingafé-
lögin að minnsta kosti 18 milljónir
króna til lækna vegna vinnu þeirra
viö örorkumat, útgáfu vottoröa og
fleira af því tagi á síðasta ári. Em
greiðslumar í fæstum tilvikum
gefnar upp til skatts, að því er tals-
menn tryggingafélaganna tjáðu
DV. Telur umræddur læknir að
aflir tryggingalæknar séu settir
undir sama hatt í umfjöllun á þessu
máfl. Því vifl hann ekki una.
„Hér gildir sú starfsregla, sem
byggist á lagaákvæðum, að greina
ekki frá því hvaöa mál em í rann-
sókn hverju sinni,“ sagði Guð-
mundur Guðbjamarson skattrann-
sóknarstjóri, er DV spurðist fyrir
um ofangreinda rannsókn. „Ég játa
því hvorki né neita þegar ég er
spurður hvort tiltekin mál séu í
rannsókn hér. Ella em spjótin
strax farin að beinast aö ákveðnum
aðilum og ég vil ekki láta hafa neitt
eftir mér sem orðið gæti til þess.“
-JSS
Mikill vandi steðjar að landbúnað-
inum. Vondir menn í útlöndum og
vondir menn í ríkisstjóminni vilja
landbúnaðinn feigan. Þeir hafa
dregiö upp úr pússi sínu samnings-
grundvöfl frá GATT þar sem gert
er ráð fyrir að leyfður verði inn-
flutningur á landbúnaðarvömm.
Þeim hefur sem sagt dottið í hug
að íslendingum verði leyft að éta
útlenskan mat!
Þetta em alvarlegustu tíðindi
sem borist hafa bændastéttinni og
málsvömm hennar síðan móðu-
harðindin gengu yfir landið hér um
árið. Þau stöfuðu af náttúmham-
fórum. Þetta em móðuharðindi af
mannavöldum.
Fremstur í óvinahemum er að
sjálfsögðu utanríkisráöherrann og
formaður Alþýðuflokksins, Jón
Baldvin Hannibalsson. Sá maöur
hefur að undanfomu unnið að því
að selja landið í hendumar á Evr-
ópubandalaginu og honum finnst
greinilega ekki nóg að gert. Hann
vill drepa bændastéttina eins og
hún leggur sig og leggja heilu
byggðarlögin í eyði. Þennan mann
verður að stöðva. Bændasamtökin
eiga aö senda Svörtu höndinni
heilla- og stuðningsskeyti.
Nú má það kannski vera að hér
Landið lagt i
sé ekki mikill innflutningur á ferð-
inni þegar rætt er um að heimila
frjálsan innflutning á sem nemur
1% af matvælaframleiðslunni í
landinu. Það má líka vel vera að
neytendur hafi áhuga á lægra mat-
arverði og láti sig fltlu skipta hvað-
an kjúklingabitamir og grænmetið
kemur ef það kostar minna að
kaupa það. Það má jafnvel vel vera
að Islendingar neyðist til að eiga
viðskipti við útlendinga og ferðast
stöku sinnum til útlanda til að hafa
gagn af umheiminum og láta aðra
vita að við séum til. Einhverjir
hafa jafnframt haldið því fram að
íslendingar geti ekki náð sambæri-
legum lífskjöram við aðrar þjóðir,
nema okkur takist að selja til ann-
arra landa, það sem við framleiðum
af fiski og iðnaðarvamingi. Ein-
hvem veginn verða þjóðartekjum-
ar að verða til, segja hinir vísu
menn.
Þetta er allt saman gott og bless-
aö, svo framarlega sem menn fara
ekki að abbast upp á landbúnaðinn.
Landbúnaðurinn er íslenskur í húð
og hár og hann verður að fá að
vera í friöi fyrir utanaðkomandi
áhrifum. Nema þá þeim að ríkið
og skattgreiðendur sjái til þess að
landbúnaðurinn geti lifað og dafn-
að einn í sínum heimi og hafi til
þess svigrúm að framleiða kjötvöm
og kartöflur sem bændur geta síðan
ekið á öskuhaugana. Bændur verða
að fá að lifa og ef búfénaðurinn fær
ekki að lifa, deyja bændur. Búfén-
aðurinn lifir auðvitað ekki og
bændur flfa ekki ef hér á að káss-
ast upp á framleiðendur og neyt-
endur með ódýra matvöm frá út-
löndum.
Hvað eiga bændur að gera ef þeir
þurfa aö standa í samkeppni viö
auðn
erlenda matvöm? Hvað á þjóðin að
gera ef bændum fækkar og örfáir
bændur verða eftir til að framleiða
kjötið á haugana? Þjóðarhagur
leyfir ekki slíka röskun og íslenska
þjóðin verður áfram að greiða ell-
efu milljarða á ári í niðurgreiðslur
á offramleiðslunni og borga þó dýr-
ustu landbúnaðarvöru í heimi þeg-
ar þeir gera matarinnkaupin fyrir
heimilin. Þessa stefnu og þetta
strangheilaga ástand verður að
veija til síðasta manns. Það em
landráðamenn sem leyfa sér að
skrifa undir samninga við GATT
og aðra landbúnaðarframleiðend-
ur um að hingað megi flytja ein-
hveriar vömr sem íslenskum
bændum hefur dottið í hug að
framleiða.
Bændur munu flýja á mölina og
þeir á mölinni munu flýja til út-
landa samstundis og það verður
samþykkt að íslendingum gefist
kostur á ódýrari matvöm frá út-
löndum. Bændur hafa það uppá-
skrifað í búvörusamningnum að
þetta sé óleyfilegt og margir alþing-
ismenn hafa fengið umboð til þing-
mennsku til þess eins að standa
vörð um íslenska landbúnaðar-
stefnu.
Hér skal ekkert leyft. Ekki
gramm af innflutningi. Ekki einu
sinni eitt prósent enda em fulltrúar
bænda búnir að lýsa þeim móðu-
harðindum sem það hefur í för með
sér. Vilja menn kalla móðuharð-
indi yfir þessa þjóð með því að
hrekja bændur burtu af jörðum
sínum af því aö geta ekki lengur
óhindraðir flutt offramleiðsluna á
haugana?
Dagfari segir nei og aftur nei.
Dagfari