Alþýðublaðið - 21.07.1921, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐOBLAÐÍÐ
hlaðsdns er í AiþýðnMsinn við
Ingóifsstrseti og Hverfösgöto,
Blze&i 088.
Auglýsingnra sé skikð þangað
sða I Onfsnberg. í síöaste iagi ki.
to árdegis, þann dag, sean þœr
eíga að koma í Jblaðið.
Áskriftargjald ein kr. í
mánuði.
Auglýsingaverð kr. s,$o csn.
sindáikuð.
Útsölumenn beðnir sð gera skil
til afgreiðslnenar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
hreyfing. Æðsti maður ameríska
flotans, Sims herforingi, sagði ný-
verið í viðtaii við »Times“ um
bannið í Ameríku: »Eg hefi verið
með banninu og er það enn.
Enginn má halda að slakað verði
til á banninu eða það afnumið.
Reynslan er sú, að ekki er um
að tala að taka aftur upp gamlar
venjur." Sama segir Harding
Bandaríkj aforseti.
— Það er eftirtektavert, að
verzlunar- og utanríkisráðherra
Frakka mótmæiir því harðlega,
að reynt sé að kúga lönd, sem
lögieitt hafa aðflutningsbann á
áfengi. Og þjóðhagsráðherra
Frakka hefir hvatt tii þess, að
hella brennivíninu á mótora og
íampa, en ekki f magann á mönn-
um.
Voldug skoðun er að mynd-
ast, sem hafa mun áhrif á
öll lönd og kæfa allar tilrsumr
til þess að neyða ríki fil að flytja
inn vörur, sem það af þjóðhags-
Iegum, siðferðislegum og heilsu-
fræðislegum ástæðum ekki vill sjá.
Bandaríki Ámeríku eru for-
göngurfki þessarar skoðunar. Og
skoðunin er orðin svo sterk,
að ákvæði var tekið upp í
Versalafriðarsamninginn um bann-
ið. í fyrsta sinn heflr bannið
verið nernt í friðarsamning,
Nú eru gerðar til vor kröfur.
Við verðum að gæta þeirra fram-
fara, sem við höfum náð. Það
rfður á að halda í horfínu, og
leggja alt f sölurnar til þess að
viana lögunum virðingar. Hvernig
sem alt fer vitum við að bann-
hreyfingin á sér svo djúpar rætur
að hún vinnur fyr eða síðar full-
an sigur.
Atvinnuleysið
og bændurnin
Eins og öllura mun kunnugt, er
nú íádæsna atviunuleysi hér í bæ-
Karlmenn ganga, tugum og jafn-
vel hundruðum saman iðjulausir
sem um hávetur.
í hverju blaði Vísis er auglýst
eftir mörgum kaupakonum, og oft
tekið fram að þær verði að kunna
að slá, því að nú hyggjast bænd-
ur víst muuu hafa mestan hag af
því að fá duglegar „sláttu-koaur“.
Eigi þykir mér ósennilegt að þær
eigi líka að kunna að binda og
láta upp bagga, þó að þess sé
ekki minst f auglýsingunum. Við
ber það og stöku sinnum, að aug-
lýst er eftir kaupamönnum, og þá
eru auðvitað nógir um boðið. Nú
skyldi maður ætla að það væri
nokkurs virði fyrir mann sem leit-
ar sér atvinnu, að komast sem
fyrst f sambaud vtð þann sem
auglýst hefir. En sú mun flestum
raun á verðá, að það sé ekki ein-
hlftt.
Að vísu fær maður nokkrar
upplýsingar urn staðinn, kaupið,
ferðir o. s. frv., þó er alt þetta
fremur óákveðið og á huldu. Vilji
maður samt tafarlaust ganga að
þessu, þá er svarið: „Ætíi þér
gætuð ekki komið aftur á morg-
un?“
Hví fá menn þetta svar? Jú,
þsð er ofur auðskilið. Það á að
nota þig sem varaskeifu. Það á
að velja úr heilum hóp atvinnu-
lausra manna. Eí einhver býðst
sem er þér meiri að vallarsýn,
eða f vandræðum sínum gefur
kost á sér fyrir lægra kaup, þá
er sjáifsagt a@ taka hann.
Þrátt fyrir alla þessa varkárni
bænda, eða þeirra rnanna sem
fóik ráða fyrir þá, er það alveg
tvfsýnt hvort bændur yfirleitt fá
dugiegra fólk en aðrir atvinnurék-
endur. Mjög ætla eg iíka að þetta
val sé af handahófi, &o mlnsta
kosti ef það er satt sem kunnugir
segja, að allmjög sé farið eítir
kiæðaburði vinnubjóðanda. Sé hann
ilía búinn, með úfið hár, og líti
út fyrir að hafa ekki þvegið sér
é heila viku, þá er hann taline-
„fær í flestan sjó“, og mikil lík-
indi til að hann fái atvinnuna,.
því að fátt er það sem sveitamenE
hafa meiri andúð á, en snyrtilega
búnum mönnum. Það er alweg
sjálfsagt að telja þá óhæfa til erf-
iðisvinnu, enda þótt slíkt sé auð*
vitað hreinasti sleggjudómur.
Oít heyrist kvartað yfir því &
sveitunum, að fólkið sem bæsd-
urnir fái úr kaupstöðunum sé ónýtt
til heyvinnu, og ekki skal mig
furða á því þó að eitthvað sé
hæft í þessu, ef þeir hafa að und-
anförnu farið eins að ráði sfnu og
nú, því að fáa mun fýsa að standa
lengi til sýnis eins og markaðs-
trippi, ef þeir eiga annars úrkost-
ar. En ef til vill er þessi aðferð
ný. Bændur hyggjast nú munu fá
nóg af ódýru íólki, og það tekst
þeim sjálfsagt í þetta sinn, því að
atvinnuleysið kreppir að i kaup-
stöðunum. Þetta vita þeir, og
munu sumir þeirra svo skaram-
sýnir að henda gaman að. Nú er
síidarútgerð lítii, en hún hefir
lengi verið þeim þyrair í auga.
En »ekki er öll nótt úti enrt V
og sumar kemur á eftir þessu
sumri. Ekki er óhugsandi að þá
verði um fleira að velja og bæné-
ur hafl minna að moða úr. Fýrir
því væri það æskilegast og hærsd-
um sjálfum óefað fyrir beztu, að
sýna þeim sem bjóða vinnu sína
sanngjörnu verði sæmiiega kurfc-
eisi. Það skaðar að minsta kosíi
hvorugan aðilja.
Einnig hygg eg að vinnuvott-
orð, sem ekki hafa tíðkast hér á>
landi hingað til, mættu verða til
þess að bæta nokkuð úr þessu
leiða vali og greiða þannig við-
skifti sveita og kaupstaða á þessu
sviði. Eg skora því á þá sem í
sveit fara, að krefjast í haust
vinnuvottorðs af húsbændum sín-
um. * Hollráður.
€rlenð símskeytL
Khöfn, 20. jútf.
Fjóðverjar og Ameríka.
Símað er frá Berlín, að sendi-
herra Ameríku og utanríkisráð-
herrann þýzki hafi byrjað á sanra?
ingum um frið milli ríkjanna*.
Þýzkaland býst við stuðningi Aœ;