Alþýðublaðið - 02.11.1967, Síða 13

INGMAR BERGMANS
F0RSTE LYSTSPIL I FARVER
71
lOLADEl
ENKEÍ
FÖRATT INTE TAIA OM AUA OtSSA KVIBBOR
HARRIET ANDEKSSON
BIBIANDERSSON
EVA DAHLBECK
JARL KULLE
Aliar þessar konur
Skemmtileg og vel leikin gam
anmynd.
Sýnd kl. 9.
ÓTTARYNGVASON
héraðsdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLÍÐ 1 • SÍMI 21296
BÍLAKAUF
15812 — 23900
Höfum kaupendur aB flest-
um tegundum og árgerðum
af nýlegum bifreiðum.
Vinsamlegast látið skrá bif-
reiðina sem fyrst.
BÍLAKAUP
Skúlagötu 95 við Rauðará
Símar 15812 - 2890».
ÖKUMENN
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
m
innui
,íöU
S3.ES.
ÁUGLÝSIÐ
í Aiþýðublaðiniu
hingað til Polzennor hefur hann
komið afar grusamlega fram og
mér finnst þetta tilboð hans
um að kaupa eignina grunsam-
legast af öllu. Svo er það ann-
að — hvar ætti hann að fá 20
þúsund pund?
— Meg! sagði Janice og hr.
Smithers fór enn meira hjá sér.
David Carew brosti aðeins.
— Ég stal ekki peningunum,
Margaret, þó að þú álítir að svo
sé.
Hún leit hörkulega á hana.
Ég átti ekki við það. Ég átti
aðeins við, að líkur eru fyrir
því, að þú sért sá hr. Carey í
Ameríku sem pabbi sendi háar
peningaupphæðir til og eina á-
stæðan fyrir þeim greiðslum er
sú, að þú hefur ,kúgað af honum
fé. 'Ástæðuna fyrir þeirri fjár-
kúgun veit ég ekki, en ég geri
ráð fyrir að það séu þeir pen-
ingar, sem þú ætlar • að kaupa
Polzennor fyrir.
Hann var orðinn kríthvítur í
andliti. Nú reis hann á fætur.
Hann gekk út úr herberginu og
bæði Tom og Janice komu til
Meg.
— Hvernig geturðu sagt ann-
að eins? — Hefurðu misst vitið?
— Þú mátt þakka fyrir, ef
hann lögsækir þig ekki fyrir
rógburð!
Hr. Smithers bað þau um að
vera róleg og spurði: — Meg,
hvernig stendur á því að þú kem-
ur með slíkar ásakanir?
— Ég veit það ekki, svaraði
hún þreytulega, — það er eitt-
hvað óhugnanlegt yfir honum.
Hvers vegna vill hann vera
hér? Hvers vegna vill hann
kaupa Polzennor? Skyndilega
kom henni dálítið til hugar.
Gætu verið einhver náttúru-
auðæfi hér á Polzennor, sem
við vitum ekki um? Faldir fjár-
sjóðir eða dýrmæt efni í jörð?
Lögfræðingurinn varð alvar-
legur á svipinn. Nei, það gæti
ekki verið og ég óttast, að í-
myndunaraflið hlaupi með þig í
gönur. Ef ég væri í þínum spor-
um myndi ég reyna að hafa
þessar óstaðfe.stu grunsemdir
út af fyrir mig og taka tilboði
hr. Carew þakksamlega. Þú færð
ekki fleiri góð tilboð.
Hann kvaddi og fór og Meg
ákvað að fara út að ganga til að
forðast reiðiorð systkina sinna.
Garðurinn var baðaður tungls-
ljósi og suð skordýranna heyrð-
ist greinilega.
Hún kom ekki auga á David
Carew fyrr en hún var komin
alveg að honum og hún missti
jafnvaegið og féll í faðm hans.
Það hafði ekki verið ætlun henn-
ar, en auílnabliki síðar hélt
hann utan um hana og varir
hans mættu vörum hennar.
Löngu síðar leit liann upp og
hló. — Nú get ég sagt, að þú
hafir leitað á mig, Margaret.
Ég ætlaði ekki að kyssa þig, að-
eins að tala við þig.
Það var satt, og hún skamm-
aðist sín mjög. Hvað gekk eig-
inlega að henni? Hún lilaut að
vera óð. Hana langaði til að slá
hann utan undir en hann vék sér
undan, þegar hún reyndi það og
hún hljóp heimleiðis aftur.
Þegar hún kom inn á her-
bergi sitt, sat hún þar móð og
Christina Lafferty:
másandi og velti því fyrir sér,
hvernig hún gæti elskað hann
svo mjög. Hann hafði gert henni
lífið leitt síðan hann kom til
Polzennor og nú vildi hann
kaupa eignina. Hvað lá að baki
því? Hann vissi, hvernig stein-
náman féll og virði hennar og
það hlaut að vera leynd orsök
fyrir því, að hann vildi kaupa
húsið og landareignina.
FIMMTÁNDI KAFLI.
Næsta morgun fór hún til
steinnámunnar eins og hún á-
liti, að hún gæti komizt að því
við fyrstu sýn, hvaða ástæður
væru fyrir því, að David Carew
vildi kaupa húsið. David var
kominn þangað, hann var að
vinna með fólkinu og þegar hún
heyrði fótatak bak við sig, leit
hún við. Þetta var Jan New-
ton.
Hann leit á hana skugga-
legu augnaráði og tautaði: Ég
kem seint núna, en konan mín
veiktist líka í nótt.
— Það var leitt. Hefðuð þér
ekki átt að vera heima hjá
henni í dag?
Hann yppti öxlum. — Þá
hefði nýi ráðsmaðurinn farið að
rífast. Þetta eru þessi venjulegu
veikindi konunnar og við viljum
hvorki að læknar né útlending-
ar séu að blanda sér í okkar
mál. Hr, Carew kallar það um-
hyggju fyrir velferð okkar, en
við komumst af án hans.
Svo David hafði sýnt áhuga
fyrir velferð mannanna og fjöl-
skyldum þeirra. Hann er góður
ráðsmaður, góður leiðtogi, hugs-
aði hún. Að vísu líktust sumir
Jan Newton, sem vildi ekki að
menn skiptu sér af einkamálum
hans, en Meg vissi, að margir
verkamannanna myndu verða
ánægðir með afskipti hans og
hlutu því að vinna betur.
En þetta var samt ekki út-
skýring á áhuga David Carews
fyrir að kaupa Polzennor og nú
fór hún á skrifstofu Peters. —
Hann ætlaði að faðma hana að
sér, en hún vék sér undan og
sagði:
— Ég hef áhyggjur, Peter.
David Carew hefur boðizt til að
kaupa Polzennor á 20 þúsund
pund og ég get ekki skilið
hvers vegna.
Peter kipraði saman augun
og þagði um stund. — 20 þús-
und pund, sagði hann dræmt.
Það eru miklir peningar. Ég geri
ráð fyrir að hér séu maðkar í
mysunni, Meg.
— Ég líka og ég hef velt því
fyrir mér, hvort ekki séu verð-
mæt efni í jörðu hér, en hr.
Smithers segir að það sé vit-
leysa. En hvers vegna finnst Da-
vid Carew að Polzennor sé 20
þúsund punda virði.
Peter hrukkaði ennið hugsandi.
Bíddu við. —■ Mér finnst ég
kannast við eitthvað í sambandi
við þetta. — Hann smellti með
fingrunum. Ég man það! — Ég
veit, af hverju hann vill kaupa
landið. Skömmu áður en faðir
þinn dó, heyrði ég hann tala
við mann frá London, sem kom
til hans. Ég heyrði ekki vel
hvað þeir sögðu, en mér
skildist að hann væri frá her-
stjórninni og að þeir hefðu á-
kveðið að selja strandlengjuna
næsta ár.
— Það var nú það! sagði Meg.
Ef David kaupir Polzennor og®>-
strandlengjuna verður hann á
grænni grein.
— Rétt. Þetta verður gull-
náma. Almenningur borgar stór
fé fyrir að komast á baðstaði.
Hér yrðu byggð hótel og húsinu
breytt í — —
— Þú hefur á réttu að standa,
Peter! David Carew hefur allt-
af ætlað að kaupa Polzennor.
Þess vegna vildi hann vera hér
og bíða eftir réttu augnabliki.
Varir hennar herptust saman.
20 þúsund pund. Þegar eignin
gæti orðið 200 þúsund punda
virði. Ég læt hann aldrei fá
hana — aldrei!
Seinna um daginn fór Meg
með strætisvagni í kaupstaðinn
til þess að forðast viðræður um
tilboð Davids. Hún vissi að Tom
og Janice vildu endilega að hún
seldi eignina en hún nennti
ekki að hlusta á mótbáfur þeirra
og hún vildi ekki heldur vera
nálægt David Carew. Hún þjáð-
ist enn vegna auðmýktarinnar
yfir framkomu sinni kvöldið áð-
ur og óttaðist að hitta hann aft-
ur, sérstaklega þar sem hún
vissi, að hann myndi stríða
henni.
En fyrst hún var komin til
borgarinnar ákvað hún að heim-
sækja gamla hr. Gill, sem var
einn af fornum vinum föður
hennar og jafnframt friðdóm-
ari. Hann var feginn að sjá hana
og bauð henni upp á te og þegar
þau höfðu rabbað aman, ^agði
Meg:
— Mig langar að leita aðstoð-
ar yðar, hr. Gill. Pabbi skipaði
mig fjárhaldsmann fyrir Tom
og Janice og mér finnst ég bera
ábyrgð á þeim. Þau ættu að
fara aftur í skólann, en þau
neita að gera það. Hr. Smithers
segir, að ég verði að leita til
dómstólanna og koma fram
rétti mínum, en það vil ég vit-
anlega ekki. Mér kom til hug-
ar, að þér væruð fáanlegur til
að skrifa bréf til — —
— Ég skil, sagði hann. — Ég
skal láta einkaritara minn
skrifa mjög sterklega orðað og
afar löglegt bréf til þeirra, þar
sem ég skipa þeim að halda á-
fram námi sínu. Þau eru það
ung og óreynd að þau trúa því
að þetta sé lögum samkvæmt.
En David. Carew er það ekki,
hugsaði Meg í hjálparvana reiði.
Hann skiptir sér af öllu og seg-
ir þeim, að þau þurfi ekki að
HARÐVIÐAR
0TIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKOLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi I
sími 4 01 75
2. nóvember 1967 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13