Alþýðublaðið - 22.11.1967, Qupperneq 10

t
i
i
i
X
*,■
f
í
Í
#-
i'
i'
i
•I
,1
%
t-
I
4
MINNINGARORÐ:
Ragnheiður Guðmundsdóttir
IjósmóBir
FÖSTUDAGINN í síðustu viku
vaf gerð frá Fossvogskapellu út-
för Ragnheiðar Guðmundsdóttur
ljósmóður, en hún andaðist í
sjúkrahúsinu á' Akranesi 9. nóvem-
ber eftir langa vanheilsu. Lauk
þar merkri ævi, sem vert er að
minnast.
Ragnheiður heitin var ættuð
af Ströndum, fæddist 16. ágúst
1906 að Melum í Árneshreppi,
dóttir Guðmundar bónda Guð-
mundssonar, Jónssonar á Melum,
og konu hans, Elísabetar Guð-
mundsdóttur, Péturssonar frá Ó-
feigsfirði. Var Ragnheiður sjötta
í röðinni af tólf börnum þeiirra
lijóna, en Melar hafa verið ætt-
aróðal frá því um aldamótin 1700,
og þar býr nú elzti bróðirinn, Guð-
mundur. Örlög höguðu því svo,
að Ragnheiður starfaði lengstum
fjarri átthögunum, en hún bar
einiæga tryggð til þeirra, enda
mótuð í ríkum mæli af uppruna
sínum eins og margt það dugn-
aðarfólk, sem af Ströndum er
kynjað. Óblíð lífskjör en að ýmsu
leyti stórmannleg hafa komið
mörgum til þroska á þeim slóð-
um, og væri af því ærin saga.
Ragnheiður Guðmundsdóttir
nam Ijósmóðurfræði í Reykjayík
og lauk prófi við Ljósmæðraskóla
íslands 1934. Vann hún svo ár-
langt sem ljósmóðir á Patreksfirði,
en síðan sex ár í Borgarnesr. Frá
ársbyrjun 1944 var hún skipuð
Ijósmóðir í Reykjavík og starfaði
eftir það í höfuðborginni, meðan
þrek og heilsa leyfði. Gegndi
hún alls ljósmóðurstarfi um þrjá-
tíu ára skeið við frábæran orðs-
tír, naut álits og trausts lækna og
einstakra vinsælda sængurkvenna.
Hún var skörungur, en jafnframt
nærgætin og umhyggjusöm og lét
sig fleira varða en lögboðna
skyldu. Hefur svo jafnan verið
um íslenzkar ljósmæður, sem fram
úr sköruðu.
Ljósmóðurstarfið er svo fagurt
og göfugt, að helzt Iíkist köllun.
íslendingar túlka það eftirminni-
lega með nafngiftinni, sem gerir
langt mál óþarft. Ragnheiður
Gúðmundsdóttir var táknrænn
fulltrúi ljósmæðranna, er taka
á ínóti þegnum framtíðarinnar.
Héfn var tíður gestur á heimili
minu við skyldustörf og gerðist
fjöilskyldu minni svo handgengin,
að kynnin af henni fyrnast aldrei.
Spratt af þeim aðdáun og þökk,
seín ekki verður orðum lýst að
leiðarlokum.
Ljósmæður eiga þess kost öðr-
um fremur að sannfærast um
hagi fólks í stríðu sem blíðu. Sú
reynsla hafði að vonum mikil á-
hrif á skoðanir, viðhorf og at-
hafnir Ragnheiðar Guðmunds-
dóttur. Hún gladdist innilega með
þeim, sem bjuggu við farsæld og
hamingju, en sinnti eigi síður
bágstöddum og hryggum. Lið-
veizla hennar var slík, að um
munaði. Oft mun hún hafa gert
betur en rétta líknandi hönd kon-
um í barnsnauð. Hún var sjúkum
og fátækum málsvari og hjálpar-
hella og fagnaði iðulega sigrum,
sem aldrei voru á skrár færðir,
en geymast í minni. Ragnheiði
var gefin hugkvæm alúð og
tillitssemi, næmur skilningur
og fórnfús kærleikur. Engum
duldist táp liennar, þrek og skap-
ríki, eti úrræðin voru sýnu fleiri.
Og gott var að deila geði við
hana káta og hressa. Þá var alltaf
eins og hún sæti £ sólskinsbrekku.
Ragnheiður Guðmundsdóttir
bjó löngum í Reykjavík með
ýngstu systkinum sínum, Ásgeiri
trésmið og Guðmundu verzlunar-
konu. Héldu þau móður sinni
heimili í elli hennar, og mun það
mjög hafa verið að frumkvæði
Ragnheiðar, Var hlýtt og glatt í
þeim ranni, unz yfir skall óvænt
dimmur og kaldur skuggi. Ragn-
heiður lenti í bílslysi fyrir mörg-
um árum, hlaut örkuml og komst
aldrei til heilsu að kalla. Bar hún
lasleikann svo vel, að undrum
sætti, gafst aldrei upp fyrir sárs-
auka og kvíða og unni sér naum-
ast hvíldar, en mátti ekki sköpum
renna. Nú er hún horfin af vett-
vangi lífs og starfs þessa heims
og að henni sjónarsviptir, en eftir
lifir minningin um þessa svip-
miklu rausnarkonu með hugann
djarfa, viljann sterka og hend-
urnar heitu. Hún verður dýrmæt
systkinum hennar og ættingjum,
vinum og kunningjum.
Helgi Sæmundsson.
HVAÐ ER AÐ FRÉTTA,
KISULÓRA?
WHAT’S NEW PUSSYCAT? —
Tónabíó. Ensk-bandarísk frá
1965. Leikstjóri: Clive Donner.
Handrit: Woody Allen. Framleið
andi: Charles K. Feldman. —
íslenzkur texti.
Peter O’Toole er mikill leik-
ari — og fjölhæfur. Hver man
ekki eftir frábærri túlkun hans
í myndum eins og Arabíu-Law-
rence og Becket. Og nú hefur
honum vaxið ósmegin; What’s
new Pussycat? er fyrsta gaman-
myndin, sem hann leikur í —
og eftir því að dæma virðist
hann næstum jafnvígur á hvort
heldur er dramatísk hlutverk
eða farsa. Jafnvel nafni hans,
Sellers, má hafa sig allan við,
og er hann þó öllu reyndari
leikari. Sellers leikur hér sál-
fræðing með bítlahár, — ýmist
klæddur rauðum flauelsfötum
eða vinnugalla. O’Toole er sjúk-
lingur hans, sem á við verulegt
vandamál að stríða — semsé
kvenhylli. Hann hefur í hyggju
að ganga í það heilaga með
Romy Schneidcr, en dregur það
sífellt á langinn, þar eð hann
getur ekki slitið sig frá öðru
kvenfólki. Sellers verður aftur
á móti fyrir miklum áhrifum af
kvenhylli O’Tooles, en sá fyrr-
nefndi er kvæntur kvenmanni,
sem er mikið skass — og óperu-
söngkona í þokkabót. Hann legg ♦
ur lag sitt við einn sjúklinginn,
Capucini, en skiljanlega endar
hún í faðminum hjá O’Toole. —
Svona heldur lífið ófram: ástir,
framhjáhöld, afbrýði, sjálfs-
morðstilraunir o. s. frv. o. s.
frv. Loksins ganga þau í hjóna-
bandið, O’Toole og Schneider,
en það er ekki þar með sagt að
vandamálin séu að fullu leyst.
Varla verður framhjá þeirri
staðreynd gengið, að Wliat’s
New Pussycat? sé fremur
skemmtileg mynd. — Nafnarnir
O’Toole og Sellers eiga sinn
þátt í því, að ógleymdum Woody
Allen, sem jafnframt er höf-
undur handrits, en hann hefur
þá atvinnu að klæða nektardans
meyjar úr og í. Kvenþjóðin fær
'hins vegar ekki miklu áorkað,
þrátt fyrir föngulegt lið: Schnei
der, Capucini, Paula Prentiss —
svo og Ursula Andress (eða Un-
dress), sem fer með lítið hlut-
Hér má sjá Ursulu Anderss og Peter Sellers skemmta sér vel
meðan eiginkonan. í fullum herklæðum, veitir sálfræðingnum á-
minningu.
verk kynóðs kvenmanns — eins
og vera 'ber.
Sumir segja, að Clive Donner
sé nokkuð góður leikstjóri, en
varla getur maður tekið í sama
streng, sé miðað við þær kvik
myndir, er sýndar hafa verið
hérlendis. Sú af myndum hans,
sem bezt er talin, Húsvörðurinn
(The Caretaker), er þó enn ó-
komin til landsins, en hún er
gerð eftir samnefndu leikriti
Harold Pinters, sem Þjóðleik-
húsið sýndi fyrir nokkrum árum.
Sigurður Jón Ólafsson.
S.U.J. fundur
Framhald úr opnu.
hann grein fyrir störfum nefnd-
arinnar. í umræðunum, sem
komu á eftir, voru það einkum
verkalýðsmál, sem bar á góma.
Var það mál flestra ræðumanna,
að stefna jafnaðarmanna í
verkalýðsmálum þyrfti gagn-
gerðrar endurbætingar og breyt
ingar við. Þegar umræðum var
lokið var málinu skotið til stefnu
skrárnefndar aftur. Þá var dag-
skrá fundarins tæmd og honum
slitið.
Á sambandsráðsfundinum voru
mættir 30 kjörnir fulltrúar og
auk þess nokkrir gestir með
málfrelsi og tillögurétt. Hefur
sjaldan ríkt á stíkum fundum
jafnalmennur á'hugi meðal fund
armanna og nú var. Ákveðið
hefur verið að næsti hluti
stefnuskrárinnar verði tekinn
fyrir á sambandsráðsfundi sem
haldinn verður skömmu eftir
áramótin. í vor verður svo hald-
inn þriðji fundurinn og síðasta
hönd lögð á stefnuskrána þar.
Reiulf Steesi
Framhald úr opnu.
kvöldið.
Héðan hélt svo Reiulf að
morgni fimmtudags. Fór hann
beint til Lundúna, en þangað
átti hann erindi á fund í stjórn
Alþjóðasambands jafnaðar-
mannaflokkanna.
Enginn vafi er á því að heim
sókn Reiulfs tókst eins vel og
bezt varð á kosið. Er jafnaðar-
mönnum mikil nauðsyn á því
að fá með þessum hætti tæki-
færi til þess að hitta að máli,
kynnast og ræða við forystu-
menn annarra jafnaðarmanna-
flokka. Með þeim hætti herast
hugmyndir og sfcoðanir frá jafn
aðarmönnum á meginlandi Evr-
ópu — og reyndar einnig ann-
ars staðar að úr heiminum —
norður hingað, en slík hug-
mynda- og skoðanatengsl eru
þjóðfélagshreyfingu á borð við
Alþýðuflokkinn nauðsynleg. Því
er Reiulf Steen þakkað fyrir
komuna og beðið um fleiri slíka.
S. G.
waa——i——ggniMa——i—■^■lagaamísaaMw
Nýjung í íslenzkri framleiðslu
íslenzkt harðplast komið á markaðinn - Verð og gæði samkeppnisfært
Spónn h.f. Skeifanl3 sími 35780
/ ■ j
■ 1Ö"22. nóvember 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ