Alþýðublaðið - 06.12.1967, Blaðsíða 9

gólffjöl. XJndir henni var taska
með peningum í.
— Hefurðu — geymt — alla
þessa peninga? spurði Irene
undr&ndi.
— Ég hef lengi vitað að eitt-
hvað hræðilegt hlyti að koma
fyrir. Ég er ekki eins heimsk
og þú heldur, vina mín.
Þær báru töskumar niður og
Mary Bruton gekk ein að kjall-
aratröppunum og hrópaði:
— Þá förum við, Rod.
Hann hélt áfram að grafa, kóf-
sveittur en óþreytandi.
— Passaðu vel upp á bílinn
detti að almenninglega yfir veg
ar brúnina og flýtið ykkur svo
heim. Ekki eftir þjóðveginum
heldur yfir heiðina. Þið eigið að
hjálpa mér meira.
— Við gerum allt, sem þú
segir okkur!
— Farið þið þá af stað.
Þær lögðu töskurnar og benz-
índunkinn í bíl Frank Westons
og Irene ók frá husinu.
— Hvaða leið? spurði hún
móður slna.
— Til London. Það bíður þín
margt þar, sem þig hefur ekki
einu sinni dreymt um.
ÞRIÐJI KAFLI.
— Nú erum við næstum hálfn-
aöar, sagði frú Bruton. — Við
skulum nema staðar og fá okkur
eitthvað að borða.
— Tókstu líka mat með?
spurði Irene með aðdáun yfir
viljastyrk og útsjónarsemi móð-
ur sinnar. — Ég sé það er hræði-
legt — en ég er að farast úr
sulti.
Það var að byrja að daga. Þær
sátu í bílnum og borðuðu þegj-
andi en þær voru tengdar hvor
annarri enn sterkari böndum en
fyrr. Loks gat Irene ekki þagað
lengur yfir því sem hana langaði
til að spyrja móður sína að.
— Mamma — er ég virkilega
dóttir hans?
— Svo þú hefur getið þér
þess til? sagði móðir hennar ró-
lega. — Ég bjóst við að svo
væri.
— Þú skalt ekki rifja upp
fortíðina nema þú viljir það,
sagði Irene. — Þú getur sagt
mér jafn lítið eða jafn mikið
og þú vilt en ég ásaka þig ekki
fyrir neitt. Ég er svo fegin,
svo fegin, svo fegin!
Frú Bruton greip um hönd
hennar. — Ég ætla að segja þér
allt af létta, Irene.
— Ég veit ekki hvort mig
langar til að heyra það.
Frú Bruton þagði smástund
svo greip hún fastar um hönd
Irene og sagði: — Ég er ekki
heldur móðir þín!
Þetta var áfall fyrir Irene,
því að hún afði aldrei búizt við
þessu.
— Víst ertu móðir mín! Ég
hef séð fæðingarvottorðið mitt!
— Já, á pappírnum ertu
dóttir mín og ég elska þig sem
barn mitt, en ég hef ekki aiið
þig.
— Hver .. sagði Irene og
skildi hvorki upp né niður í
þessu.
— Ég hef tekið ákvörðun mína
og ef hún er röng þá verður
svo að vera. En þú átt að eiga
framtíð fyrir þér. Þú átt skilið
^ptmuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiitmiimiaiiiHiitiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiMiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiitiiiii f
LAUSALEIKS-
BARNIÐ
------- eftir
3
J. M. D. Young
'lUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUMUUUIUUUUIUUUUUUUIIUHUUUUUUHUIUUUIUUUIUU
IIIIIHIIIIHIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIHUIIItlllllllllUIIHUHUIIl'
undif
henni
mannlegur. Hann tók
hendur Irene og lyfti
upp.
— Hvað er að sjá kápuna

að eiga það betra og fá meira
en ég get veitt þér og það geta
aðrir séð um. Bæði faðir þinn
og móðir búa í London.
— Hvers konar fólk eru þau?
— Þau eru bæði forrík og
það eru oft myndir af þeim í
blöðunum. Hef ég ekki sagt þér
frá því, þegar við Rod unnum
á Lessingdale Chase?
— Lessington Chase, endur-
tók Irene.
— Þar bjó Cheston fjölskyld-
an. Indælt fólk en fremur fá-
tækt. Þau áttu aðeins eitt bam
— dóttur, sem heitir Emily.
Hún var bæði gáfuð og falleg.
Hún líktist þér. Hún var dökk
og skemmtileg og piltarnir litu
hana hýru auga. Hún gat valið
úr þeim, en það var einn sem
hún elskaði. Hann hét Bramley
Burt.
— Ég hef heyrt það nafn
fyrr.
— Það er nú — ekki þá. Þó
var hann að læra og átti enga
peninga. Hann var duglegur og
átti mikla framtíð fyrir sér en
— Bramley Burt! greip Ir-
ene fram í íyrir henni. — Er
hann ekki þekkti lögfræðingur-
inn sem var verjandi í morð-
málinu, þar sem ....
— Það er hann! Hann er fað-
ir þinn!
— Ó, Irene varð svo undr-
andi að hún kom engu orði upp.
— En móðir mínl? spurðii
hún.
— Ungfrú Emily. Þau elskuð-
ust heitt, en hvorugt þeirra átti
peninga. En Thomas Harridge
átti peninga, því að faðir hans
átti margar verzlanir. Hann var
fimmtán árum eldri en ungfrú
Emily en hann var vellríkur.
Ég er ekki að segja að faðir
hennar hafi neytt hana til að
giftast honum því hr. Cheston
var góðhjartaður maður, en frú
Cheston var ákveðin í að dóttir
hennar skildi giftast ríkum
manni og þess vegna varð ung-
frú Emily að kveðja Bramley
Burt.
— Giftist hún Harrilge?
— Já, en þú veizt hvernig
veröldin lætur, Irene.
Þú varst lausaleiksbarn, en
vitanlega var það þaggað niður.
Frú Cheston lét hr. Cheston
kaupa „Villisvínið" handa Rod
og mér og ungfrú Emily átti
þig undir mínu nafni. Og ég hef
átt þig síðan.
— Nú skulum við leggja af
stað, sagði frú Brutotn glað-
lega til að leyna áhyggjum sín-
um. — Þú færð nægan tíma til
að venja þig við þessa tilhugs-
un og þú venst þessu.
Þær komu til London rétt
fyrir klukkan sjö að morgni og
óku til Hammersmith Broad-
way.
— Beygðu til vinstri og svo
til hægri, sagði frú Bruton.
Stansaðu fyrir framan vöru-
húsið þarna!
— Hvað eigum við að gera?
spurði Irene.
— Við skiljum bílinn eftir.
Þetta er kyrrlátt hverfi og von-
andi sér enginn til okkar. Svo
förum við á næstu neðanjarð-
arstöð.
— En þegar bíllinn finnst,
sagði Irene.
— Því getum við ekki breytt. <«>
Örfáum mínútum síðar voru
þær í neðanjarðarlest og hálf-
tíma seinna leigðu þær sér her-
bergi á rólegu hóteli í Kensing-
ton.
Þær borðuðu morgunverð og
fóru svo upp á herbergi sin.
Ég vil að þú leggir þig, sagði
frú Bruton. Ég þarf að tala við
fólk og kem ekki aftur fyrr en
klukkan eitt. Sofðu þangað til
að ég kem og svo förum við í
búðir á morgun. Láttu mig bara
um þetta.
Irene háttaði og lagði sig og
móðir hennar fór út.
En Irene gat ekki sofnað og
hún fór aftur á fætur og klæddi
sig. Hún var svo spennt á taug-
um að hún varð að gera eitt-
hvað, alveg sama hvað.
Hún fór af hótelinu og gekk
eftir Kensington High Street.
Skyndilega kom henni dálítið
til hugar. Hún fór inn í síma-
klefa og blaðaði í símaskránni
og þar fann hún heimilisfang
frú Thomas Harridge.
Það var í Hampstead og hún
skrifaði það niður á umslag.
Hún spurði til vegar og loks
fann hún Heath Drive og hús-
ið sem hét „Rockingham.”
Hún sá aðeins fallegt járn-
hlið og nokkra runna. Hún gekk
yfir veginn í þeirri von að sjá
húsið betur úr fjarlægð.
Skömmu seinna sá hún mann
sem kom eftir götunni með
stóran ljósbrúnan hund í bandi.
Hundurinn togaði í hálsfestina
til að losna og maðurinn beygði
sig niður og tók ólina af hálsi
hundsins.
Og skyndilega fór allt á
fleygiferð. Hundurinn kom
hlaupandi til hennar, gelti há-
stöfum og lagði framfæturna á
brjóst hennar til að sleikja
hana í framan.
Hann var svo þungur, að Ir-
ene missti jafnvægið og datt.
— Prins! Prins! Komdu hing-
að! Sjáðu, hvað þú hefur nú
gert af þér!
Maðurinn kom hlaupandi til
Irene og laut yfir hana. — Mér
finnst þetta mjög leitt! Hafið
þér meitt yðui’? Ég bið yður
margfaldlega afsökunar. Má ég
hjálpa yður að standa upp?
Hann var mjög hávaxinn,
kraftalegur og sterkur. Hann
var laglegur og hafði afar falleg
blá augu. Hann var mjög karl-
Taflfélag
Framhald af S. síðu.
hörð og spennandi og lauk henni
svo að fjórir urðu efstir og jafn
ir með 13 vinninga. Flytjast þeir
allir upp í 2. flokk. Þeir tefldu
síðan til úrslita og varð röð
þeirra þá þessi: 1. Sigurður Már
Einarsson, sem varð unglinga-
meistari T. A. 1967, 2. Árni Braga
son, 3. Jón Friðriksson. 4. Guð-
jón Þórðarson.
5. nóv. s.l. bauð Taflfélag Akra
ness 10 unglingum úr Kópavogi
til keppni á Akranesi við jafn-
aldra þeirra hér. Úrslit urðu þau,
að Akurnesingar sigruðu með 7
vinningum gegn 3. Þá fór einnig
fram keppni í hraðskák milli
sömu aðila og sigruðu Akurnes-
ingar þar einnig, hlutu 60 vinn-
inga gegn 40 vinningum Kópa-
vogs.
Símskák milli Vestmannaeyj
inga og Akurnesinga fór fram að
faranótt sunnudags 12. nóv. s.L
og var teflt á 10 borðum. Keppn-
inni lauk með sigri Akurnesinga,
7 vinningar gegn 3. Akurnesing-
ar unnu 5 skákir, töpuðu 1., en 4
urðu jafntefli.
Unglingar úr T. A. kepptu á
vegum Gangfræðaskóla Akraness
við nemendur úr Gangfræða-
skóla Selfoss á 6 borðum og fór
keppnin fram á Selfossi 26. nóv.
s.l. Akurnesingar sigruðu með 5
vinningum gegn 1
r4L
— □
Fasteignir
Til sölu
Höfum ávallt til sölu úr-
val íbúða af flestum
stærðum og gerðum,
ýmist fullbúnum eða í
smíðum.
FASTEIGNA
SKRIFSTOFAN
AUSTURSTRÆTI 17. 4. HÆD SÍMt 17466
Höfum jafnan til sölu
fiskiskip af flestum stærðum.
Upplýsingar í síma 18105 og á
skrifstofunni, Hafnarstræti 19.
&FISKISKIP
FASTEIG NAVIÐ SKI P T I ;
BJÖRGVIN JÖNSSON
FASTEIGNAVAL
Hðl Ofl IMðlr vlð oilia hccll V r)innu T I-!" 1 \ {111 u 11 r n |inu 11 fvr □ >J| JV^K**^4|ii 1111 j| iin nrsuiiill

SkólavörSustíg SA. — II. bæð,
Símar 22911 og 192S5.
HÖFUM ávallt til aölu árval af
2ja-6 herb, íbúðum, einbýlishúa-
um og raðhúsum, fullgerðum og
f smíðum í Reykjavík, Kópa-
vogi, Seltjarnamesi, Garðahreppl
og víðar. Vinsamlegast hafið sam
band við skrifstofu vora, ef þér
ætlið að kaupa cða selja fastetjrn
tr_
J Ó N ASASON hdl.
Fastelgnasafian
Hátúnl « A. Nóatúnshösið
Súni 21870.
ÍJrval fastelgna við alln
kæft
Hilmar Valdimarsson.
fasteignaviðakipti
Jón Bjamason
hæstaréttarlögmaður.
5. desember 1967 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ 9