Alþýðublaðið - 20.01.1968, Blaðsíða 6

stjórn, er nú hefur staðið um
8 ára skeið, hefur vegnað betur
en dæmi eru til um stjórnar-
samstarf frá fyrri árum. Stjórn
arandstæðingar hafa ekki freist
að þess að gefa á því neinar
skýringar og verður þó ekki
öðru trúað en þeir hafi hugleitt
það. Væri fróðlegt að kynnast
þeim hugrenningum. Stjórnar-
sinni í Alþýðuflokknum myndi
hins vegar telja m. a. víosýna
og jákvæða stjórnarstefnu, er
þjóðin hefur þrívegis lýst fylgi
við; traust og farsæl forysta
stjórnarinnar í flesíum málum;
heilindin í samstarfinu; góð
samvinna oftsinnis við verka-
Ivðssamtökin; gott árferði oft
og tíðum, tíðum góð viðskipta
kiör erlendis. Siíthvað fleira
má benda á þótt það verði ekki
gert að sinni.
ÚRSLIT alþingiskosninganna
eru m. a. íhugunarefni fyrir
sök, að þá gengu að kjör-
'mrðinu fleiri nýir kjósendur en
"okkru sinni fyrr. Sú staðreynd
engum á óvart, á seinni
4nim hefur mikill fjöldi ungs
eói]<s þyrpzt fram á ’svið þjóð-
er móta stefnuna og taka á-
kvarðanir, .virðist þannig vera
eftir atvikum sanngjörn og eðli-
leg. En þar við situr lika. Á
þeim sviðum stjórnmálanna, þar
sem stefnurnar eru fluttar, iyrir
þeim barizt og ákvarðanir tekn-
ar um þjóðmál, sjást yfirieitt
ekki menn úr samtökum unga
fólksins i flokkunum. Ungum
mönnum eru þannig meinuð þau
áhrif og sú þáttíaka í stjórn-
málum, sem ungir menn liaí'a á
flestum öðrum sviðum þjóðlífs-
ins. Ástæðan fyrir þessu blasir
ekki við. Að því er Alþingi varð-
ar er vafalaust, að kjördauna-
breytingin 1959 er meginorsök
þess, að naumasr getur nú orð-
ið heitið að ungir menn setiist
á þing. En ungir rnenn eru allt
að því jafn vandfundnir í bæj-
árstjórnum og í opinberum
nefndum og stjórnum. Er því
auðséð, að ekki er það aðeins
kjördæmabreytingin 1959 sem
veldur því, að ungir' menn fá
ekki tækifæri til virkrar þátt-
töku í ’ stjórnmálum, heidur
virðist einnig vera fyrir bendi
bein andstaða gcgn því innan
stjórnmálaflokkanna.
JAFNAN er gágnlegt að líta
yfir 'það sem liðið er, skoða
þá atfcurði er orðið hafa og þau
rök, er til þeirra hafa legið.
Af því má tíðum læra, ekki
sízt eí' skyggnast á fram á veg
inn. Árið 1987 er nú að balti.
Hverii^ eru þeir atburðir stjórn
mála og i>jóðlífs, er mestu
skipta og valda munu sköpum?
Því er vandsvarað, til þess eru
þeir of skarnmt undan og af-
stafa mátina til þeirra misjöfn.
En öðm fremur kemur mér þó
tvennt í hug: Alþingiskosning-
arnar í júní og erfiðleikar at-
vinnnvpgpnna ásamt gengisfell-
ingimni í haust. /
ÚX?RIJT alþingiskosninganna
urðu Albvðuflokknum gleði-
efni í boim bætti hann veru
lega stöðu sína frá alþingis-
kosnJng'iniim 1963 en þá beið
hann nokkurn hnekki. Atkvæða
mapn flokksins í sumar nam
15,7% greiddra atkvæða. Á um-
liðnum 30 árum, eða allt frá 1938
að flokkurinn klofnaði, hefur
honum aðeins tvisvar auðnast að
fá betri úrslit í alþingiskosning
um. Var það árið 1946, er liann
fékk 17.8% greiddra atkvæða og
árið 1949, er hann fékk 16,5% at-
kvæ*i <{ bessum samanburði er
atkvæðatölunum árið 1956
slepnH enda gefa kosningatöl-
urnar bá ekki rétta mynd af
fylgi flokksins). Getur flokkur-
inn því allvel við unað, ekki
sízt þar sem bæjar- og sveitar
stjórnarkosningarnar árið 1966
re.vndust honum einnig hag-
stæðar. Að öðru leyti er eftir
tektarverðast um þessar kosn-
ingar að Albvðubandalagið fær
hagstæðari úrsiit en bóast hefði
mátt við með tilliK <[1 þeirrar
óeiningar, er ríkt hefur og rík-
ir í röðum þess. Auk þess er á
' bak o" burt draumur hins
’ Ihægri sinnaða Framsóknarflokks
um ’-r’’'akt tveggja flokka
kerxi á íslandi. Verður heildar
mynd kosningáúrslitanna sú, að
vinstriöflin hafa unnið íalsvert
á en hinir hægrisinnuðu borg
Æskan
og
iandið
EVlálgagii S.U.J.
Ritstjórar:
Finnur T. Stefánsson
0f
GuSIaugur Tryggvl Karlsson.
Sigurffur Guffmunxlsson
araflokkar hafa látið undan síga.
MEÐ ttlliti til kosningaúrslit-
anna hafa Alþýðuflokkurinn og
Siálfstæðisflokkurinn orðið á-
sáttir um framhald stjórnarsam
starfsins. Eftir atvikum verður
það að teljast eðlilegt. Stjórnin
og aðildarflokkar hennar hafa
komið sér saman um stefnu, er
einkenna má sem stefnu aukjnn
ar framleiðni og hagræðingar í
atvinnulífinu, efnahagslegrar
uppbyggingar, stórstígra félags
legra framfara og sóknar í
menntamálum. Skiptir nú
miklu máli að vel takist til og
er þess reyndar að vænta, ekki
sízt ef stjórnin gætir þess að
hafa gott samband og samstarf
við stéttasamtökin í landinu.
Ekki er vafi á því að eitt mik
ilvægasta verkefnið, er bíður í
atvinnulífinu er aukning fram
leiðni með nýrri tækni, betri
skipulagningu og betri nýtingu
fjármagnsins. Skipulagsleysi
það, ef ekki glundroði, sem
ríkt hefur í atvinnuvegum ís-
lendinga um langt árabil er
með öllu óþolandi lengur. Þetta
fáránlega „skipulag",- sem í-
haldsmenn kalla „stefnu hins
frjálsa framtaks“, en er í raun
inni fálm og skipulagsleysi, er
búið að valda þjóðinni óheyri-
- legu tjóni og verður að krefj
ast þess af ríkisstjórninni, að
hún taki það mál til gagngerðr
ar endurskoðunar og nýskipun
ar. Áætlunarbúskapur, nýskip-
an íslenzkra atvinnuvega og
aukin fjölbreytni þeirra, er tví
mælalaust það verkefnið, sem
njóta verður forgangsréttar á
hinu nýbyrjaða kjört'ímabili.
ÞAÐ er vert umhugsunarefni
lxví því samstarfi um ríkis
Hvert sem sngim er Ut
ið má greina ungt og myndarr
logt fólk að störfum pg á ný-
e'ofnuðum heimilum- síúum.
1,Tíki.U fjöidi ungra manna er að
'■törfum í aívinmilífiau. og við
is konar stjórnsyslu- og
''tónustustörf. Allt er þetta
””ga fólk vel menntað cg þjálf
-ð og því betur búið til starfa
-ínna en nokkur önnur kynslóð
í úlandssögunni. Er því ekki að
""dra þótt því farnist vel og
v'-ð vinni vel bau verkefni,
rem því eru falin. Þó er a. m.
v eitt svið þjóðlífsins, sem
•”,t't fólk fær ekkj aðgang að
' raun. Það er virk þátttaka í
-Mrlrnmálalífimi.
Þróttmikil samtök ungra
manna starfa í öllum stjórn-
málaflokkunum. Eru þau yfir-
1p;it vel skipuð efnisfólki. Mis
i-fnt er hvað áhrif þessa unga
eru mikil innan flokk-
anna, hve sterk ítök þau eiga
’ flokksþinguni og í flokks
rtiórniim. Sennilega eru ungir
kommúnistar einna verstir í
K”ssum efnurn en nokkuð líkt
ó komið með hinum þrem. Ung
i’’ jafnaðarmenn geta eftir at-
"ikum allvel unað við þau á-
sem samtökum þeirra
hafa verið fengin í Alþýðu-
^sikknum. Við eigum auðvelt
með að koma sjónarmiðum okk
-" á framfæri innan fiokksins.
ítök okkar í fiokksstiórninni
~°ga teljast eðlileg og yfb>
leitt er vei tekið í sjónarmiff og
-'—ðanir okkar unga fólksins.
c°unilega er þetta með nokkuð
■"’ipuðum hætti hjá ungum í-
’i-ldsmönnuip og framsóknar-
mönnum. Hlutdeiid unga fólks-
-’ns í stjórnmálaflokkunum að
beim stofnunum innan þeirra,
Fyrir unga jafnaðarmenn og
aðra alþýðííflokksmenn er þessi
þróun mála sérstakt áhyggj’jefni.
í Alþýðuflokknum lieíur jafn-
an verið ríkt í mönnuna að sýna
unga fólkinu traust og gefa því
snemma kost á að fara með
trúnaðarstörf fyrir flokkinn á
opinberum vettvangi. Hefur
þetta gefizt vel, enda hefur við-
horfið verið svo ríkt, að kalla
má hefð. Á þessu hefur þó orð-
ið mikil breyting til hins verra
hin seinni áriii eða allt frá því
um 1960. Árið 1956 sátu t. d.
þrír ungir Alþýðuflokksmenn á
þingi, jafnframt því, sem þeir'
ásamt nokkrum öðrum jafnöidr-
um sínum fóru með ýmsan ann-
an trúnað á opinberum vett-
vangi. í dag hefur þetta breytzt
svo, að enginn maður úr sam-
tökum unga fólksins á =æti á
þingi, aðeins eir.n fer með ann-
an opinberan trúnað og af 22
bæjarfulltrúum flokksins í !and-
inu eru- aðeins tveir 35 ára og
yngri. Með öðrum orðum: sjón-
armið unga fólksins í Alþýðu-
flokknum mega sín lítils á op-
inberum vettvangi enda befur
það í rauninni enga aðstöðu til
að fylgja þeim þar eftir eða
berjast fyrir þeim. Á að draga
þá ályktun af þessu, að f'.okk-
urinn telji þá ungu menn, er
innan hans starfa í dag, eigi
hæfa til að gegna fyrir hr.nn
.trún.aðaretörfum á opinberum
vettvangi?
Það, sem hér hefur verið gert
að umtalsefni, er vandamál, sem
Samband ungra jafnaðarmanna
lætur sig miklu skiptá. Hefur
það baft forystu um, að æsku-
lýðssamtök stjórnmálaf.lokk-
Framhald á bls. 11.
g 20 janúar 1968
ALÞÝ0UBLAÐI3