Alþýðublaðið - 18.05.1968, Side 2

EmSOÆGHS)
Ritstjórar: Krlstján Bersi Ólafsson (áb.) og BenediKt Gröndal. Símar: 14900 —
14903. - Auglýsingasími: 14906. — Aðsctur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu.
Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Sími 14905. — Askriftargjald kr.
120,00. — í lausasölu kr. 7.00 eintakið. — Útgefandi: Nýja útgáfufélagið bí.
Stefnuskráin
Það er meiri fjarstæðan, sem
k
Tíminn getur boðið lesendum sin
um í ritstjórnargreinum. Virðast
ritstjórarnir fá einhverja ákveðna
menn, flokka eða málefni á heil-
ann,1 en skrifa síðan grein eftir
grein með hinum fáránlegustu
fullyrðingum.
í gær mátti til dæmis lesa í
leiðara Tímans, að Alþýðuflokk-
urinh hefði tekið upp „nýja
stefnu“, sem fælist í því, að jafna
.skuli viðskipti þjóðarinnar við
umheiminn með því að minnka
kaupgetu landsfólksins!
Þetta er að sjálfsögðu hreinn
heilaspuni.
Alþýðuflokkurinn hefur tekið
þátt í ríkisstjórn síðan 1956 ó-
slitið, og hefur kaupgeta fólks í
landinu stöðugt farið vaxandi,
þegar á þetta tímabil er litið sem
heild, þar til verðhrunið á afurð
um kom til skjalanna. Sú ógæfa
er ekki á stefnuskrá Alþýðu-
flokksins, hvað sem Tíminn seg-
ir.
Átök núverandi ríkisstjórnar
til að auka framleiðslu þjóðarinn
ar og bæta á þann hátt viðskipta
jöfnuðinn við önnur lönd hafa
verið mikil. Árangurinn hefur
orðið sá, að þjóðin hefur getað
notfært sér góð aflabrögð og tek
ið á land’ yfir milljón smálestir
af síld og fiski. Slíkur afli var
óhugsandi í gamla daga, þegar
framsóknarmenn réðu landinu.
Þá voru ekki til Skip, ekki verk-
smiðjur, ekki frystihús til að taka
við slíku magni. Þetta hefur ver
ið kjarni stjórnarstefnunnar.
Þegar framsóknarmenn segja,
að lítið hafi verið geymt frá góðu
árunum - eru þeir um leið að
halda fram, að kaupgeta fólksins
hafi verið of mikil undanfarin ár.
Þannig stangast fullyrðingar
þeirra hver við aðra. Ritstjórar
Tímans ættu að hugsa mál sitt
betur og reyna að finna einhverja
stefnu fyrir Framsóknarflokkinn
í stað þess að rangfæra stefnu
Alþýðuflökksins.
Umkvörtun
Morgunblaðið birti í gær grein
um skóla- og fræðslumál eftir
Þorgeir Ibsen, eina af mörgum,
sem það hefur birt undanfarið.
Er þetta gott og blessað svo lengi
sem tilgangurinn er að gera skóla
æskunni gagn, en ekki að koma
höggi á andstæðinga eða (sam-
herja) á stjórnmálasviðinu.
Þorgeir fjallar aðallega um
skólarannsóknir og er sem betur
fer mjög fylgjandi þeim. En svo
ræðst hann á Alþýðuflokkinn
fyrir það, að fjárveiting til hins
nýja embættis skuli í byrjun ekki
vera meira en milljón króna.
Alþýðublaðið vill hérmeð biðja
Þorgeir að beina umkvörtun sinni
til réttra aðila - eða veit hann
ekki hverjir fara með yfirstjórn
fjármála í landinu?
Gregor Piatigorsky
£»AÐ mun vera rúmt ár síðan ég
pantaði þriggja plötu albúm með
stofutónlist leikinni af þremur
skörungum strengjahljóðfæra
anna af aldamótakynslóðinni,
þeim Heifetz, Piatigorsky og
Primrose, ásamt píanóleikaran-
vm Leonard Pennario o. fl. Á
þeim leika þeir fimm höfuðverk
meistaranna, quintette í g-molij
eftir Mozart, octette í Es-dúr eft|
ir Mendelsshon, quintette í C-dúr
eftir Schubert, sextet í G-dúr
eftir Brahms, og quintette í f-
moll eftir Cesar Franck. Þessar
plötur eru orðnar til úr svoköll-
uðum Heifetz-Piatigorskytónleik-
um, sem þessir öldruðu lieiðurs-
menn efndu til sumarið 1961 í
Iitlu útileikhúsi hjá' Hollywood.
Aðdragandínn að þessum hljóm
leikum var sá, að Heifetz og Pi-
atigorsky, sem eru nágraimar
höfðu lengi vel leikið saman á
heimilum hvors annars ásamt
fleiri listamönnum. Þar kom að
þeir fengu löngun til að veita
öðrum hlutdeild í þessu göfuga
formi tónlistarinnar, stofutón-
list, í réttu umhverfi og
var það til þess, að
þeir fengu leigðan þennan lilla
stað, þótt þessir frægu lista-
menn hefðu auðveldlega getað
fyllt hina risastóru Hollywood
Bowl, sem bara stendur x-étt hjá
og er öllum íslenzkum útvarps-
hlustendum að góðu kunn vegna
fjölda platna, sem ríkisúívarpið
á eða átti með hljómsveit sem
kennir sig við þennan sal. En
hvað um það, þessi verk léku
þeir m. a. á þessum sérstæðu tón-
kikum og 1ÍCA tók að sér að
festa þau á hljómplötu.
Stofutónlíst er e. t. v. það tón
form, sem veitir hvað mesta
hvíld og ró er menn draga sig
út úr skarkalanum og erli dags
ins og njóta hinna hljóðlátu tóna
sem g-jarnan ríkja. Þói* enginn
beri brigður á tónstyrk og tækni
Heifetz, varð mér þó löngum
meir hlustað á hina dimmari
tóna sellósins, en það er auðvit
að einstaklingssmekkur, en víst
er um það að ég hef veitt athygli
hverju einu sem ég hef séð um
hann skrifað og um daginn rakst
ég á viðtal við hann í erlendu
blaði í tilefni af 65 ára afmæli
hans, e:i þar sem maðurinn er ó-
rnyrkur í máli og töluverður
heimspekingur eins og fjölmarg-
ir greindir tónlistarmenn verða,
þótti mér ekki fráleitt að fleir-
um gæti þótí fróðlegt að sjá,
hvað hann hefur að segja. Helztu
di-ættir ævi hans eru þessir:
Piatigorsky er iæddur í Ukra-
ínu og þegar niu ára að aldri
var hann íarinn að leika í kvik
myndahúsinu í heimabæ sínum,
en fjórtán ára innritaðist liann
í Keisaralega óperuskólann í
Moskvu. Á byltingarárunum
reyndi hann hvað. eftir ahnað að
komast úr landi, en fyrst 1921
tókst honum að flýja til Pól-
lands. Síðar Jifði hann á því að
leika á veitingahúsum og kvik
myndahúsum í Berlín. Þar heyrði
Arthur Schnabel hann.af tilvilj
un spila, og það varð til þess
að Schnabel fékk hann til að
taka þátt í flutníngi verka eftir
Arnold Schöuberg. Þetta olli
straumlivörfum í lífi Piatigorsk-
ys. Eftir aö hafa sigraö í sam-
keppni um stöðu íyrsta sellóleik
ara við Fílharmóníuhljómsveit
Berlínar fór frægðaroi'ð hans
víða. Árið 1929 fór hann í tón
leikaferð til Bandaríkjanna og
þar settist hann að til frambúðar.
í fyrrgreindu viðtali . segir
hann um ellina:
Mér finnst ég vei’a ákaflega
ungur maður, en nokkuð gamall
tónlistarmaðui'. Mig skiptir
miklu meira máli, hve lengi ég
hef leikið á hljóðfærið mitt, en
þótt ég yrði 150 ára. Aldurinn
sjálfur skiptir ekki höfuðmáli.
en ekki líður sá dagur að ég
hlakki ekki til einhvers. Ég hef
Framliald á bls. 10
£ 18. maí 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
VIÐ *
MÓT—
MÆLUM
STJÓRNMÁL
OG SÁLFRÆÐI
Ennþá eru það aðeins ein
stjórnmálasamtök í landinu, sem
hafa talið sér nauðsynlegt að fá
í forystusveit sína sálfræðing.
Þegar forystusveit þessara
samtaka er að öðru leyti betur
könnuð og starfsferill þeirra ein
Staklinga er hana mynda, þá
verður að telja að vart hafi
þessi samtök gert nokkra aðra
ráðstöfun á starfsjíma sínum a£
meiri framsýni og knúnir ríkari
nauðsyn.
Hið daglega andlit stjómmála
samtaka eru málgögn þeirra. Þar
speglast þær hræringar, sem
eiga sér stað innan samtakanna,
vilji þeirra og afstaða til ein-
stakra mála.
Það veltur því á miklu, hvern
ig til tekst um valið á starfsliði
málgagna stjórnmálaflokkanna.
Af því sem bezt verður vitað, erit
allir flokkar a. m. k. svo ánægðir
með þessa starfshópa sina, —.
aðrir en ,,Alþýðubandalagið“ að
þeir hafa EKKI talið nauðsyn-
legt að ráða sérstakan „specia-
lista“ til að greiða úr sálarflækj
um í-itstjórnarmanna sinna.
„MENN“, sem telja sig sér-
staka málsvara menntamanna,
en gátu aldrei lokið sjálfir námí
sínu brátt fvi'ir ærinn tilkostnað
almennincs og því engan árang
ur greitf, þjóðinni til baka af
námi sínu.
,,MENN“, sem telja sig sjálf-
kjörna túlkendur á málstað
vinnandi fólks, en hafa aldref
unnið ærlegt handtak meðal
verkafólks og aldrei deilt kjör-
um með því, og hafa þess vegna
það eítt í huga, áð af verkafólki
megi hafa pólitískt notagildi.
„MENN“, sem hvöttu til mynd
unar „vinstri stjórnar" sem átti
að vinna verkafólki til sjós og
lands allt það gagn er þjóðfélag
ið í lieild væri fært um, — svik
ust síðan aftan að þessu sama
samstarfi í ræðu og riti og áttu
drýgstan þátt í að lítil sem eng
in revní;la fékkst á’ fvrirtækinu,
og jafrframt að sú litla reynsla
sem fékkst. var neikvæð. Allt
bett.a eerðist vegna 1. gráðu hug-
og kiarklpvsis tn að standa
f-3mv.-ii fvrír albiöð, sem ábyrg
"r a^ili í hlíðu, sem stríðu.
Þnrðn ekki að segia fólki sann-
lelkann. TCnsu árram að sitja í
einaperun og ðhrifalevsi um-
vafnir póli+’skum ósannindum.
Framhald á bls. 10