Alþýðublaðið - 12.07.1968, Blaðsíða 2

Bitstjórar: Kristján Bersl Ólafsson (áb.) og BenediKt Gröndal. Símar: 14900 —
14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu,
Reykjavik. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Sími 14905. — Áskriftargjald kr.
120,00. — í lausasölu kr. 7,00 eintakið. _ Útgefandi: Nýja útgáfufélagiS bf.
ÚTFLUTNINGUR IÐNAÐARVARA
Félag íslenzkra iðnrekenda hef
ur ákveðið að ráða mann til þess
að veita forstöðu útflutiningsskrif
etofu, sem sett verði á stofn á veg
*im sámtakanna á næstunni. Skal
'útflutningsráðunautur . þessi
kanna nuarkaði erlendis og leita
eftir viðskiptasamböndum við iðn
fyrirtæki, sem hafa áhuga fyrir
útflutningi. Útflutningsráðunaut-
urinn isfeal leita eftir vörum hér
inn'anliands, sem hafa sölumögu-
leifea eriendis, annast gerð sölu-
samninga við erlenda aðila, koma
á fraimfæri við innlenda fram
Idiðendur ábendingum og hug-
myndium um framleiðslu og sölu-
möguleika, skipuleiggjia og uíndir
búa þátttöfeu iðnfyrirtækja í
kaupstefnum eriendis og fieira.
Félag ísienzfera iðnrefeenda á
'þakkir skilið fýrir að eiga frum-
kvæðL'ð að því að síetja á stofn sölu
skrifstofu, sem vinna á að út-
flutningi iðnáðarvara. Oft hefur
verið um það rætt á undanföm-
um 'árum áð unnt væri með skipu
legu starfi, að koma á útflutningi
vissra íslenzkra iðnaðarvara. ís-
lenzka iðnaðarmenn og- iðnrek-
endu'r skortir hvorki_hugkvæmni
né dugnað. Og hér hafa risið upp
nokkur mjög vel rékin iðnfyrir-
tæki, sem gætu flutt út fram-
ileiðsluvörur isínar á erlenda mark
aði. Nökkirar tilraunir hafa þegar
verið gerðar í því éfni. Það, sem
stendur í vegi fyrir auknum ut-
flUtniingi íslenzkra iðnaðárvara,
eru tollmúrar erlendis og skortur
á aufenu sölustarfi. Þetta á við
um þau íslenzk iðnfyrirtæki, sem
eru það öflug og vel rekin, að
þau gætu flutt út ef tollmúrar og
lélegt sölustarf hindruðu það
ekki. Hinsvegar er í'slenzkur iðn
laður yfirleitt ismálðnaðuir, sem
á langt í land með það að vera
samfeeppnisfær 'við erlendan iðn
að. Það er því efeki síður nauðsyn
legt að stuðla að aukinni hagræð
ingu í íslenzkum iðnaði, sam-
runa og éamstarfi smárra iðnfyrir
taékja.
Ef ísland gengur í EFTA, Frí-
verzlunarbandalag Evrópu, verð
ur að gerbreyta stefnunni í iðn-
aðarmálum. íslendingar yrðu þá
að taka sér Norðmenn til fyrir-
myndar og stuðia að stærri ein-
ingum í iðnaðinum. Það er undra
vert, hversu miklum árangri Norð
menn hafa náð á sviði uppbygging
ar iðnaðarins, síðan þeir gerðust
aðilar að EFTA. Mjög mikið hef-
ur verið um samruna smáiðnfyrir
tækja í Noregi svo og lalgengt að
iðnfyrirtækin gengju til samistarfs
um innkaup og sölu. Eftir að
Norðmenn gengu í EFTA reis upp
nýr útflutaöngsiðnaður í land-
inu. Iðnfyrirtæki, sem áður fram
leiddu aðeins fyrir innanlands-
markað, flytja nú út í stórum stíl.
ísiendinigar geta ekiki gert sér von
ir um, áð þátttafea þeirra í mark
aðssamstarfi eins og EFTA muni
hafa einis jákvæð áhrif á iðnaðinn
og þátttaka Norðmamne í slíkú
samstarfi. Iðnaður okkar er mik
ið sfeemmra á veg korninn en iðn
aður Norðmlannla var áður en
Noregur gefek í EFTA. Hinsvegar
getum við búizt við því, að ein
hver jákvæður árangur náist. En
hivort sem ísland gemgur í mark-
aðsbandalag eða ékki, er mauðsyn
'legt að viinna að auknu sölustarfi.
Þess vegma fagnar Alþýðublaðið
því, að Félag íslenzkra iðnrek-
enda sfeúli hafa ákveðið að setja
á stofn söluskrifstofu til þess áð
vinna að útflutningi íslenzkra
iðnaðarvara.
STÓRVELDISDRAUIV
EFTIR KOSNINGAR?
Tveggja flokka kerfið virðist ekki ganga í Japan
Frjálslyndi lýðræðis-
flokkurinn, stjórnarflokk
urinn í Japan, sigraði í
kosningunum til öldunga
deildarinnar á dögunum
— um það efast enginn
— en það er jafnljóst, að
það voru flokkarnir til
hægri og vinstri, sem
unnu mest af sætunum.
Framhald á bls. 14.
Sattf (til hægri) og Takoe
Fukuda, íramkvæmdastjóri
flokksins, fagna sigrinum.
£ 12. júlí 1968 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
VID
MÓT—
MÆLUM
Vanrækf kirkjuhús
Það er leiðinlegt hvað marg
ar sveitiakirkjur líta illa út.
Þetla eru kolryðgaðir hjallar,
málningin að meira eða minna
leyti dottin af, húsið til að
sjá eins og rauðskjöldótt belja.
Eftir því er umhverfið. Kirkju
garðurinn í niðiurníðslu, ósleg
inn og illa hirtur, girðingin
um hann ellimædd og lúin, al
veg komin að fótum fram. Ég
veit ekki, hvort nokkuð má
ráða af þessum forsendum um
trúarlíf og guðrækilegt hugiar-
far kirkjusafnaðanna, ef svo
væri, þá horfir ekki vel um
kristindóminn úti á lands-
byggðinni. En hvað sem því
líður, þá virðist einhver teg
iund af áhugaleysi eða sljó-
leika í sálarlífinu vera hér að
verki, annars væri þetta ekki
þolað.
★
Sumir vilja kannski kenna
þessa vanrækslu fátækt og
armóðshætti, en það fær ekki
staðizt, á sama tíma og kirkju
húsin ryðga og grotnia niður
rísa myndarleg og íburðarmik
il félagsheimili úti um allar
jarðir og er ekkert til sparað
að gera þau sem bezt úr garði,
jafnvel iþokkalegustu leitar
mannakofar eru nú orðnir á
hverju strái inni á afréttunr
landsins, sem eru að sínu leyti
miklu áhorfanlegri en sóknar
kirkjan heima í sveitinni.
Sannleikurinn er líka sá, að
það vantar allt annað fremur
en fé, til að halda kirkjum og
kirkjugörðum í skammlausu
ástandi, nokkrar málningar-
dollur og pensil ætti engum;
söfnuði að vera ofviða að láta
í té- Það sem á virðist skorta
er fyrst og, fremst sín ögnin
af hvoru, fi'amta’kssemi og
sómatilfinningu, nema fólkið
vilji ekkert með kirkjurnair
hafa lengur, telji þær þarf-
laus hús. |
★
Heima í héruðunum eiga
prestar og prófastar ásamt
sóknarnefndum að vera hið
vakandi auga í þessum efnium,
þar sem hvorki flís né bjálki
trufla eðlilega sjón. Auk þess
fer biskup landsins í árlega
yfirreið og vandar um við
klerka og söfnuði, ef einhverjiUi
er ábótavant í kirkjulegum
efnum, og alltaf annað slagið
verður maður var við, að ver-
ið er að halda kirkjuþing og
prestastefnur og aðra merkis-
fundi leikra og lærðra, þar
sem tekin eru til meðferðflr og
afgreiðslu ýmis atriði, eir
snerta trúariðkanir og safnað
Framhald á 13. síðu,