Alþýðublaðið - 04.08.1968, Síða 15

__Ef Ned hefur ekki drukkið
það allt.
Það var lögg eftir á flösku og
Símon hellti í glas fyrir June
og lét hana setjast í einn af
djúpu hægindastólunum. Sterk-
ur drykkurinn olli því, að henni
hitnaði og roðinn færðist í kinn-
ar hennar, en Ailsa veitti því
eftirtekt, að Símon hélt bliðiega
um hendur June og hvernig
hann horfði á hana.
— Gætuð þið ekki sagt mér,
hvað kom fyrir? spurði Ailsa.
— Einhver reyndi að myrða
June og drenginn, var svarið
sem hún fékk.
June hrökk við. —. Þetta gæti
verið slys, sagði hún.
Símon var kuldalegur og
hörkulegur á svipinn og hann
leit snöggt á Ailsu.
— Það vita allir, að skyndi-
legur hávaði veldur því, að naut-
gripirnir fælast í þessum hita,
sagði hann, — samt skaut ein-
hver viljandi riffilskoti beint
yfir höfuðin á þeim. Ef June
hefði ekki brugðið svona skjótt
við, hefðu þau bæði verið dauð
undir klaufum nautanna núna.
— Kannski hefur einhver vei’-
ið á lævirkjaveiðum, sagði Ailsa
rólega. — Sumir manna þinna
grípa helzt til byssurnar eins og
ég hef sagt þér fyrr. Hún leit
út um gluggann og það leit út
fyrir, að hún yrði fegin að skipta
um umræðuefni. — Þarna kemur
Ned. Kannski veit' hann eitthvað
um þetta.
Þegar Ned kom inn úr hest-
húsinu, virtist hann ekkert undr-
andi yfir að sjá þau þarna sam-
ankomin.
— Ég þekkti hestinn þinn,
Simon, sagði hann og leit á
June. — Er eitthvað að?
Hann hlustaði með athygli
meðan Símon sagði honum,
hvað hefði komið fyrir og marg
oft varð hohum litið á systur
sína.
— Sást þú eitthvað, Ned?
spurði liún. — Þú varst þarna
í nági-enninu.
— Ég var ekki nálægt' gilinu,
laug hann. — Ég heyrði heldur
ekki neitt skot.
Nú hafði June loksins jafnað
sig svo mikið, að hún treysti
sér til að fara aftur heim á
„Rauða land,” en hún var enn
BARNALEIKTÆKI
ÍÞRÓTTATÆKI
Vélaverkstæði
Bernharðs Hanness.,
Suðurlandsbraut 12.
Sími 35810.
svo máttlaus, þegar hún reis á
fætur, að Símon varð að styðja
hana. Ailsa horfði á áhyggjusvip
hans með tindrandi augum og
fann frekar en sá, að bróðir
hennar glotti.
— Þið takið jeppann, sagði
Ned. — Ég skal koma með hest-
inn þinn á morgun.
— Ég vildi heldur fá kerruna
lánaða, sagði Símon.
— Þá get ég tekið Stjörnu
með. Ég vil fara með hestinn
heim á „Rauða land.” Svo leit'
hann á June. „Treystirðu þér til
að fara heim, elskan mín?”
Ned einn sá svipinn, sem kom
á Ailsu, þegar Símon sagði þetta
— og hann virtist skemmta sér
vel. Nú sagði hann eins og til
að stríða henni: — Það mætt'i
svei mér halda, að eitthvað væri
á seyði. Er kannski von á trú-
lofun eða giftingu á „Rauða
landi”?
June roðnaði og leit á Símon.
Skildi hann verða reiður yfir
þessari spui’ningu Neds? Nei,
liann brosti bara og sagði: Það
gæti hent sig, en ætli við þurf-
um ekki að fá kerruna núna?
Við getum spennt Stjörnu fyrir
og lagt af stað.
June fannst hún ekki geta ver-
ið ein með Ailsu -öllu lengur
og hana langaði ekki til að ríf-
ast við hana, þess vegna tók hún
Toby litla og elti karlmennina
xít. Þegar henni varð aftur litið
heim að húsinu, sá hún, að Ail-
sa horfði út um gluggann og
það gladdi hana, að þau gátu
ekið af stað.
Ned kailaði á eftir þeim: —
Það gleður mig, að það fór ekki
vei’r, June. Sé þig seinna!
Hann fylgdi þeim eftir með
augunum, þangað til að hann sá’
ekki til þeirra, en þá fór hann
inn. Systir hans sat enn í dag-
stofunni og hann gekk að skáp,
sem þar var, hellti brennivíni í
.tvö glös og í’étti Ailsu annað.
— Ég vil ekki sjá þetta, sagði
hún.
— Drekktu þetta, þér mun
líða betur. Hann hló hæðnislega.
Það er furðulegt, livað hægt er
að drekkja sorgum sínum gjör-
samlega, Ailsa. Eg veit, að þú
ert jafnundrandi og allir aðrir,
hvað June slapp vel. Kannski
þú hafir vonað, að hún dræpist?
Ailsa leit reiðilega á hann.
Ég vil ekki ræða þetta. Sástu
hvað Símon var áhyggjufullur?
Það er auðvelt að sjá, að hún
elskar hann. Ned hrukkaði ennið.
Samt er ég ekki viss um til-
finningar hans til hennar.
— Hvers vegna hæitirðu ckki
að tala um þau?
En hann vildi það ekki.
— Ég trúi því ekki enn, að
Símon geti elskað nokkra konu,
sagði hann, — þó svo að hjóna-
band þeirrá June mj’ndi létta
mörgum áhyggjunum af honum.
Það er engin ástæða til þess, að
hann vilji myrða hana þegar það
er bæði auðveldara og þægilegra
fyrir hann, að kvænast henni og
eignast þar með „Rauða land.”
Hún hafði gengið til dyranna
til að komást hjá því að hlusta
á stríðnisyrði hans, en nú snér-
ist hún á hæl.
— Kannski hann hafi sjálfur
fælt nautin. Hann var í ná-
grenninu — það væri gott fyrir
hann að losna við stúlkuna og
bai-nið.
Ned brosti stríðnislega til
hennar. — En hann gerði það
bara ekki, Ailsa. Við vitum það
— bæði, sagði hann og rödd hans
varð skyndilega kuldaleg.
Ailsa fölnaði. — Við hvað
áttu?
— Hvar varstu í morgun?
— Hér heima. Ég hef ekki far-
ið út úr húsinu.
Hann hellti sér aftur x glas.
— Ég var að koma úr hest-
húsinu, sagði liann rólega. —
Hryssan þín er enn sveitt, svo
að þú hefur riðið hratt, Ailsa.
Þegar hún reyndi að bera í
bætiflákann fyrir sig, greip hann
fram í fyrir henni: — Það er
ekki til neins fyrir þig að ljúga
— ég sá til þín, Ailsa.
Nú heyi’ðist aðeins hraður og
ör andardráttur Ailsu.
— Hvað sástu? spurði hún
loksins.
— Þig fylgjast með June,
þegar hún fór með barnavagn-
inn yfir að gilinu. Þú beiðst um
stund, en svo fórstu yfir til naut-
gi'ipanna og skauzt af rifflin-
um. Hvað vildirðu með því,
Ailsa?
Hún stóð og starði á hann. Hún
var enn föl, en nú var hæðnis-
glampi í augum hennar.
— Þú skalt orða það, sagði
hún.
— Gott og vel, ég get gert
það. Þú vissir, að þú varst að
missa Símon og ákvaðst að myrða
bæði drenginn og June; um leið
og þú hafðir fælt nautgripina,
fórstu heim á leið. Þú beiðst
ekki eftir árangri gjörða þinna.
Aftur varð þögn.
— Ég hefði átt að segja Sím-
oni þetta áðan, sagði Ned. —
Þá hefði hann aldrei litið aftur
við þér!
Ailsa gretti sig. — Hvers
vegna gex-ðirðu það þá ekki?
Hann yppti öxlum. — Kannski
hötumst við, en þú ert samt
systir mín. Hann varð hörkuleg-
ur. — En ég aðvara þig, Ailsa
— ef þú reynir þetta aftur, skal
ég sjá um, að þú verðir lokuð
inni! Mér er alvara, bætti hann
við, þegar hann sá fyrirlitning-
arbros leika um varir hennar.
Málmfræðingur
Sérfræðing vantar til rannsókna á isviði málm
fræði (metallurgie).
Rannsoknastofnun iðnaðarins
v/Hringbraut, sími 21230.
Bifreiðaeigendur athugið
Ljósastillingar og allar almennar bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 5. — Sími 34362.
Ég vil ekki, að neitt komi fyrir
ensku stulkuna líka.
Ailsa sótti sér sígarettu og
kveikti í henni.
— Við erum systkin, sagði
hún, — kannski er það ástæðan
fyrir því, að ég hef þagað um
þig, Ned — á'stæðan fyrir því,
að ég fór ekki til lögreglunnar,
þegar morðtilraun þín heppnað-
ist — á þinn kostnað.
Hann starði á hana. — Um
hvað ertu að tala?
En hún sá á augnaráði hans
og svip, að hann vissi vel um
hvað var verið að ræða.
— Þú vildir losa þig við Rex
Loring og eignast Helen, sagði
hún með fyrirlitningu. — Þú
drekkur ekki til að gleyma kon-
unni, sem þú elskaðir, — nei,
það er ekki ástæðan. Þú drekkur
vegna þess, að þú drapst hana
— þú, Ned! Þú ert að reyna að
gleyma því!
Hann lét fallast niður í stól
og andlit hans var kríthvítt. —
Nei, nei, það er ósatt, hvíslaði
hann.