Alþýðublaðið - 22.08.1968, Qupperneq 15

Það var orðð bjart af degi,
þegar þau komu til Tarakóa og
eftir að Jean liafði séð hina
stórkostlegu sólarupprás á haf-
inu var undarlegt, að hún skyldi
vera svo niðurbeygð og full af
grunsemdum og raun var á. Það
voru kofar niður við ströndina
og það fór ekki hjá því, að Jean
bæri þá saman við hreinlegu,
nýmáluðu húsin, sem Mapú og
hans menn bjuggu í. Þessi hús
voru hrörleg og niðurnídd, óhrein
og niðurbrjótandi að sjá. Á
stánglj sást dökkt andlit í glugga,
en um ieið og Jean leit á þau
fóru þeir.
Hópur innfæddra manna í ev-
rópskum fötum stóðu og biðu
á hafnargarðinum. Þeir störðu
á vélbátinn en enginn þeirra heils
aði Don, leit við Don eða hjálp-
aði honum við að bera upp tösk-
urnar.
Hann leit á mennina og taut-
aði: - Þeir eru orðnir of miklir
með sig hérna á eynni. Sannleik-
urinn er sá, að það hefur verið
dekrað um of við þá'.
Jean varð undrandi, því að
henni fannst hið gagnstæða.
— Þarna ætti að vera ein taska
til, sagði hún. -Hún hlýtur að
vera undir seglinu því arna. Hvað
er nú þetta?
Því seglið var farið að bæra
á sér og Don þreif það til hliðar
— Laumufarþegi. hrópaði h'ann.
— Frk. Jean. Frk. Jean. Lítil
brún vera henti sér fyrir fætur
hennar og greip um ökla hennar.
— Frk. Jean, látið hann ekki
slá mig.
BARNALESKTÆKI
ÍÞRÓTTATÆKI
Vélaverkstæði
Bernharðs Hanness.,
Suðurlandsbraiut 12.
Sími 35810.
— Púkk. stundi hún. - Hvað
ertu að gera hérna?
—• Ég vildi fara með yður, frk.
Jean, sagði drengurinn og tennur
hans nötruðu af skelfingu. -Ég
vil þjóna yður.
Jean til mikils léttis brast Don
í skellihlátur. Litli apinn. En
hvað Mason verður reiður, þegar
hann kemst að því að einn að-
dáandi hans er horfinn.
Don fór ihinn ánægðasti með
íhana að bústað síinum, sem var
langt frá þorpinu. Jean varð
fegin að komasí þangað. Þöglir
innfæddir menn og þeir sem
földu sig að baiki gluggatjald-
ianna, . þegar 'henni varð litið
fupp í gluggana 'höfðu valdið
því, að henni ieið leinstaklega
il'la. Hún tvar vön vingj'arnleika
og M'átri á Flamingóeyju.
En h'eimili Dons olli ihenni
vonhrigðum lífca! Það var iangt,
ilágt :hús í'svipuðum stíl og heim
kynni Bruoé, en þar hætti líking
in ilíka, því 'að það var hrörtegt
rg iiila haldið við. Don opnaði
ciyirnar inn i forsítofuna. Þar var
mýglulykt og loftið var einstak-
lfega saggasiamt. Þaðan fóru þau
inn í stofuna.
Góif'ið var þakið kóksmottum,
sem voru sumstaðar gatsliitinar.
Alft var ryfcfallið og gömul dag
blöð og tímariit voru um aillt.
Tóm vii-kífl aska stóð á borðinu
og umhverfis ihan'a voru óhriein
glös.
Ðon 'hropaði iatf reiði og fca'l'laði
eittihvað á máli himtía imnfæddu.
Eftir smá bið fcom feit, dhrein
innfædd kona röltandi inn.
— Berið faran'gur enistou stúlk
unnar upp á 'herbergi hiennar,
Ardela, skipaði Don. — Komdu
svo aftucr og lagaðu tffl hér inni!
Konan leiit bæði frekjulega og
reiðilega á h3inn, tók svo töskum
ar og 'hvarf út.
— Ai-dela er voðalcg, landviarp
iaði Don, — ien hún býr til góð
an mat! Hann tók utan um Jiean,
— Hún er annars hara eins og
aliir innfæddir menn, Þetta fólk
er fætt tett og það hreyfir sig
e'fcki, ef menn snúa toafcinu við
þeim.
Jiean brositi til 'hans. —1 Það
batnar allt, nú er ég komin til
að Mta leítir því að verkin v'erði
unnin. Ég ih'laikfca til að byrja
að vinna!
Hún leit í kringum sig í hinni
leiðinlegu og óþrifalegu stofu
og reyndi að límynda sér, hvérn
ig allt myndi iíta út, ef 'hún léti
gera hreint og mála. Það þui'fti
að setj a nýtt áfclæði á húsgögn
in, fáeim teppi á gólfin og mál
verk á vegginia.
Don ijómaði. — Þú ert dás
amteg, Jean!
Hann faðmaði hatía að sér og
fcyssti hana iaf siífcuim 'ástríðu-
þrunga, að hún varð hálfhrædd.
Suimpart hlæjandi og sumpart
feimin, ýtti hún 'honum frá sér.
— Þú miátt ekfci vera soddan
ísjaki! sagSi h'airn. — Mundu
að við giftum o'ktour á morgun
og þá....
— Svo ungi 'herrann er kom
inn heim með brúði sína. Falteg
regluiega falteg!
Það tstóð maður í gætfinni og
hélt á glasi fullu af viskíi í hend-
SMURT BRAUÐ
SNITTUR
BRAUÐTERTUR
BRAUÐHUSIP
SNACK BAR
Laugavegi 126,
sími 24631.
Gamla bíó
Framhald af bls. 14.
ar í Gamla bíói vegna hinna
válegu atburð'a í Tékkó-
slóvakíu. í lok fundarins var
|safmjþyk'kt álýktun, sem for-
dæmir innrás Varsj árrík.j anna
í Tékkóslóvakíu og lýsir yfir
samúð með barátfcu þjóða
Tékkóslóvakíu fyrir frelsi,
fullveldi og ilýðræðislegum
stjórnarháttum. Að loknum
fundinum gengu fundarmenn
fylkfcu liði undir íslenzka og
tékkneska fánanum til tékk-
neska sendiráðsins við Smára-
götu og var fulltrúum sendiráðs
ins afhent ályktunin. Að því
búnu gengu fundarmenn áleið
is ti'l sovézka sendiráðsins við
Garðastræti til að afhenda
þar sömu ályktun.

Fulltrúi í tékkneska sendi-
ráðinu tók á móti ályktuninni
og fórust honum orð á þessa
leið, er hann veitti henni mót
töku: „íslendánigar eru smá-
þjóð, sem lítils væri megnug
í átökum, en hugurinn, sem
hér fylgir má'li, er okkur
miikils virðii“. Er sendiráðs-
fulltrúinn hafði veitt ályktun-
inni móttöku, hrópuðu við-
stad’dir húrra fyrir frjálsri
Tékkóslóvakíu.
Að afhendingunni lokinni
við tékkneska sendiráðið
gengu fundarmenn í fylkingu
til sovézka sendiráðsins. Þeg
ar þangað kom, knúðu forvígs
menn fundarins dyra í sendi
riáðinu, en enginn kom til
dyra og var því ekki unnt að
afhenda sendiráðsmönnum
ályktunina.
Húsfyllir var í Gamla bíói
í gærkvöldi á hinum almenna
borgarafundi um innrás hinna
fimm aðildiarríkja Varsjár-
bandalagsins í Tékkóslóvákíu
í fyrrinótt. Fimm ræðumenn
töluðu á fundinum og lýstu
þeir allir yfir andúð sinni á
þeirri takmarkalausu grimmd,
sem heimurinn verður nú
vitni >að, þegar vopnavaldið
er látið enn einu sinni ráða
gangi mlála tií að hefta frels-
isbaráttu þjóðar í Evrópu.
Ræðumennirnir, sem töluðu
á fundinum, voru Karl Steinar
Guðnason, kennari, Sigurður
A. Magnússon, ritstjóri, Ragn-
ar Arnalds, lögfræðingur, Ólaf
ur Ragnar Grímsson, hagfræð-
ingur og Guðmundur Gíslason
Hagalín, rithöfundur.
Karl Steinar G.uðnason sagð>
meðal annars í ræðu sinni:
,,Við erum þessar klukkustund-
irnar vitni að því, hvernig aft
'Urhaild og trúarkreddur stang-
ast á' við veruleikann, hvernig
hin nýja kynslóð í heiminum
verður að þoka fyrir hugsun-
,um gamalla stjórnmálamanna,
sem telja það eitt rétt, sein
'áður var, — eru mótaðir af
þeim pápiska hugsunarhætti,
að það eitt sé rétt, sem þeir
sjálfir hugsa. — Enn einu
sinni er friði í Evrópu ógnað,
— enn einu sinni fara háþró-
aðar menningarþjóðir niður á
stig villimennskunnar til þess
að geta drottnað yfír þeirn
smáu — til þess að knýja frami
vilja sinn, kúga aðra.
Hver er reisn kommúnismans
eftir síðustu atburði? — Hver
trúir iengur á stefnu, sem ekki
býr yfir meiri sannfæringar-
krafti en þeim, að reisa þarf
múra og leggja gaddavír til að
fólk flýi ekki sæluna. Hvar
er reisn þeirrar stefnu, er ekki
þolir prentfrelsi, málfrelsi og
fielsi til þess að reyna nýjar
leiðir?“
í fundaiiok samþykkti fund-
urinn einróma eftirfarandi á-
lyktun:
„Almennur borgarafundur,
haldinn í Gamla bíói þriðju-
daginn 21. ágúst 1968, fordæm
ir innrás Varsjárveldanna í
Tékkóslóvakíu um leið og
hann lýsir dýpstu samúð með
baráttu þjóða Tékkóslóvakíu
fyrir frelsi, fullveldi og lýð-
ræðislegum stjórnarháttum.“
Ólæti Við sovézka
sendiráðið
Þegar fundarmenn af hinum al
menna borgarafundi sem hald-
inn var í Gamla bíói í gær-
kvöldi, komu að sovézka sendi
ráðinu til þess að afhend'a sendi
ráðsmönnum ályktun þá’, er
fundurinn hafði samþykkt vegna
atburðanna í Tékkóslóvakíu, var
þar fyrir mikið lögreglulið, sem
aftra átti átökum, ef til kæmi.
Forvígismenn fundarins, sem
afhenda ætluðu ályktunina,
komust að dyrum sendiráðsins,
en þar sem enginn kom til dyra
til að veita henni móttökn, urðu
þeir frá að hverfa. Fundarstjóri,
sem var Sigurður Líndal, hæsta-
réttarritari, skýrði viðstöddum
frá' því, að ekki hefði tekizt að
ná sambandi við neinn í sendiráð
inu og yrði við það að sitja.
Hvatti hann viðstadda til að
hrópa ferfalt húrra fyrir Tékto-
um og írelsisbaráttu þeirra. Að
því búnu lýsti hann starfi fund-
arboðenda lokið.
Nokkur hundruð manns hafa
verið í Túngötu og Garðastræti,
þegar tilraunin til að afhenda
ályktunina var gerð, en úr því
fór að saxa á mannfjöldann. Að
nokkurri stundu liðinni voru
mest' megnis unglingar eftir í ná
grenni við sendiráðið á að gizka
þrjú hundruð. Gerðu þeir sig lík
lega til nokkurra óspekta, en lög
reglulð varnaði þeim inngöngu
ánn fyrir horn Garðastrætis og
Túngötu. Köstuðu unglingarnir ;
smásteinum, tómum flöskum og
smásprengjum að lögreglunrú.
Þá gerðu unglingarnir tilraun
til að brjóta sér leið gegnum
varnarmúr lögreglumannanna
með löngum viðarborðum, en,
þegar hún mistókst hentu þeir
borðinu á lofti og vörpuðu aS
lögreglumönnnnum.
Hlutu þrír lögreglumenn nokk-
ur meiðsli í átökunum einkum
af grjótkasti og var ekið með
þá á' slysavarðstofuna, þar sem
hugað var að meiðslum þeirra.
en þau reyndust sem betur fer
lítilsháttar. Lögregluvörður var
við sovézka sendiráðið í alla
nótt, en þegar blaðið fór í
prentun á öðrum tímanum í
nótt, voru borgarar allir á bak
og burt að sögn lögreglunnar.
TRÚLOFUNARHRINGAR
Ífrliót afgreiSsia
Sendum gegn póstkrofíi.
OUDM ÞORSTEINSS0N;
guflsmlður
Banftastrætf 12.,
22. ágúst 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 15.
0f0ftj3IÍEr#eliA r“ Usi. ru^#$ l‘1 |»,í.