Alþýðublaðið - 26.10.1968, Qupperneq 6

6 ALÞYÐUBLAÐIÐ 26- október 1968
THE MOVE að syngja sitt síðasta?
Birmingiiam-hljómsveitin ,.the Move“ hefur aldrei náð svo langt,
að unnt sé að kalla hana „andlegan föður sérkennandi tónlistar“.
En Jþó hefur framkoma þeirra og sérkennandi útlit skapað þeinr
vinsældir.
UMSJÓNAMAÐUR:
INGIMUNDUR
SIGURPÁLSSON.
Fyrstu hljómleikar „The
Move“ voru mjög sérkennilegir
og ol'lu miklum blaðaskrifum.
Allt, sem þar kom fram, var á
annan veg en menn áttu að
venjast. Hundruðum ljóskastara
var þar fyrir komið, og var 'til-
gangurinn með þeim sagður sá
að skapa „innri glundroða“.
Nú er þetta kallað „free-form-
tónlist”, vegna þess að hljóm-
listarmenirnir telja sig geta
gerí nákvæma grein fyrir hug-
myndum sínum. Málningafötur,
eldætur, slöngutemjarar, nekt-
ardansmeyjar, hundar og kett-
ir eru fengin til að líkja eftir
mynd þeirri, sem hefur komið
sér fyrir í iheilabúi tónlistar-
mannanna.
„The Move“ komust að raun
um, að með því að fylgja hinni
frjálsu tónlist, væru möguleik-
ar á góðri auglýsingu. Auk þess
kom það þeim að miklum notum
þegar þe,ir gáfu út sína fyrstu
(hljómplötu, „Night of Fear“.
Árangurinn varð líka góður,
því á 2 vikum hafði þeim tek-
izt að komast í flest brezk blöð
— og þá var ekki að sökum að
spyrja. En þar sem þeir töldu
sig nú orðna fasía í sessi, álitu
þeir sér alla vegi færa. Þeir
sendu frá sér 'bverja hljómplöt-
una á fætur annarri, en fáar
náðu vinsældum. Tvær ,,LP“-
plötur þeirra eru 'heil hörmung,
og mátti af þeim ætla, að þeir
væru að spila sití síðasta. En
með „live-up - hljómplötunni”,
„Something Else“, sem tekin
var upp í hinum fræga Maquee-
(klúbb í London, náðu þeir sér
nokkuð á strik.
í vonleysi sínu fóru „the
Move” að snúa sér að rock'n roll
tónlistinni og ætluðu sér að
endurvekja þann stíl. Þeir hugð
ust kynna sér roek’n roll niður
í kjölinn, en til þess að það
væri toægt, urðu þeir að ná
tali af einhverjum. sem uppi
var á þeim tíma. Var ákveðið
að fara á fund borgarstjórans
í Birmingham og fá álit hans í
ljós. En þeir komust aldrei í
kallfæri við hann. Féll þessi
ihugmynd þá um sjálfa sig og
endurvakning roek’n roll tón-
listarinnar um leið. Þessi til-
raun „Move” til að ná sínum
fyrri vinsældum rann þannig út
í sandinn. En þeir deyja ekki
ráðalausir. Nú er verið að und-
irbúa uppíöku á enn einni
„LP“-(hljómplötiv, og sagt er.
aö liún verði sú svæsnasta, sem
gefin hefur verið út fyrr eða
síðar.
Boöið fil Afriku
Fjórar hrukku - tvær sfukku
t sænsku blaði birtist nýlega
auglýsjng, þar sem ungum
stúlkum var boðið starf í
Afríku við að dansa og sýna
föt. Tveir Júgóslavar undirrit
uðu þessa auglýsingu.
Sex ungar og ævintýragjarn
ar stúlkur svöruðu auglýsing
unni og komu á tilskyldum
tíma á gistihús ejtt í SfoRk-'
hólmi. Þar tók auglýsandinn á
móti þe'rn, þær afhentu hon
um vegabréfin svo að hann
gæti fengið áritun fyr'r þær,
.og ákveðið var að leggja ,ai
stað að kvöldi næsta dags.
Aftenbladet í Stokkhólmj
sem segir frá þessu, segir að
ekki sé fullljóst, hvert starfið
hafi átt að vera, en stúlkurnar
hefðu átt að fara til Tripoljs,
dansa þar á veitingahúsi og
sýna föt. Fyrir þetta áttu þær
að fá 12 dollara á dag og allan
kostnað greiddan.
Allar sex stúlkurnar komu
síðan á ákveðnum tíma á járn
brautarstöðjna í Stokkhólmi,
en fjórar Iþeirra höfðu þá
fegið bakþanka og he|mtuðu
að fá vegabréfin aftur. Ein
þessara fjögurra hafði haft
samband við lögregluna og
tvær höfðu farið í júgóslav-
■~Tleska, sendiráðið og á báðum
stöðunum hafðí þeim verjð ráð
lagt hið sama, að fara hvergi.
Lögregla11 hefur nú verið sett
jnn í mái;ð, en ekki hefur ver
ið sýnt fram á að um nokkurt
brot hafi verið að ræða, og
frá þeim tveimur, sem af stað
héldu, hefur ekkert spurzt,
hvorki slæmt né gott. En hjns
vegar er ekkj nema eðljlegt að
'fólk líti "á það með nokkurri
tortryggni, þegar stúlkum er
boðið draumastarf í jafnfjar-
lægu og vafasömu landi og
Norður-Afríka er.
1»
i'
(»
c
<►
<»
í
\
\
(»
■(»
■(»
;;
(»
(»
\
)
Sfjórnmálaáhugi æskufólks
Þeir tímar eru nú löngu
liðnir, þegar stjórnmálin voru
mál, er aðeins nokkur hluti
þegna hvers þjóðfélags fjallaði
um. Jafnvel kynslóð eftir kyn-
slóð gat háð lífsbaráttu sína
til enda, án þess að verða þess
vör, að stjórnmálin skiptu
nokkru verulegu máli um líf
toennar og hamingju. Nú er
þessu á allt annan veg farið.
Nútíminn er ef til vill fyrst og
fremst tími stjórnmálabaráttu.
Stjórnmálin verða sterkari og
sterkári þáttur í lífi hvers ein-
staklings, og með sumum þjóð-
um er þessi þáttur orðinn svo
ríkur, að einstaklingarnir geta
varla svo stigið nokkurt' fót-
mál, að það sé ekki markag og
mælt með einhverri pólitískri
mælistiku.
Menn geta að vísu látið eins
og stjórnmálin komi þeim e,kk-
ert við, en þeir, sem þannig
hyggja, gera sér ekki ljóst', að
ef þeir taka ekki þátt í að
móta þjóðskipulag framtíðar-
innar, þá verða það aðrir, sem
skapa það, en við verðum öll
að lúta þess boðum.
Stjórnmálin ráða að verulegu
leyti um lífshamingju okkar, þó
að við látum þau fyrir ofan
garð og neðan. Undan þeim
þætti verður ekki flúið, og það
er þjóðfélagsleg skylda hvers
einstaklings að taka þátt í
stjórnmálabaráttunni. En til
þess að sú þátttaka geti orðið
sem farsælust þjóðfélaginu -og
þegnum þess skiptir það veru-
legu máli, að hver einstakur
láti afstöðu sína mótast af viti
og eigin skoðunum. Því dýpri
sem þekking einstaklinganna
verður á þessum efnum, því
síður er hætta á því að óvand-
aðir lýðskrumarar geti leitt þá
í tolindni til fylgis við sig og
önnur málefni, sem síðar geta
orðið örlagarík fyrir lífsham-
ingju fjölda manna. En manni
virðist oftlega horfa þannig, að
því flóknari og margþættari
sem viðfangsefni stjórnmál-
anna hafa orðið og áhrfa þeirra
gætt meir á daglegt líf hvers
þjóðareinstaklings, þá hafi
stjórnmálaleg þekking að sama
skapi rénað og pólitísk yfirsýn
forystumanna í stjórnmálum
og þekkingu þeirra á pólitískum
fræðikenningum og verkefnum
hrakað.
Mjög erfitt er að draga-
landamerkjalínu milli sviðs
pólitískra fræðikenninga og
annarra félagslegra fræða, jafn-
vel innan takmarkaðs svæðis.
Allir pólitiskar fræðikenningar

er oð aukast
og allír raunhæfir dómar um
stjórnmál hljóta að byggja á
ákveðinni skoðun eða ályktun-
um, sem gerðar hafa verið um
eðli mannsins — hvatir hans,
óskir, næmi, viljaþrek, þol-
gæði, hugkvæmni, hermihneigð,
og ótölulegum öðrum skapgerð
areinkennum meðfæddum eða
sjálfsköpuðum. Skoðun manna
á því hvað þjóðfélagið eigi að
vera, verður jafnan undir því
komin, hver skoðun þeirra er
á eðli mannsins sem félagsveru.
Spurningin um það, hvernig
hægt er bezt að skipa þjóð-
félaginu, verður ekki svarað
nema gera sér grein fyrir því,
hverjar ástæðurnar voru til
þess að þjóðfélagið varð til.
Átougi ungs fólks á þjóðmál-
um hefur glæðzt' mjög og fer
nú ört vaxandi, og sjást víða
merki þess. En aðstaða til að
%wwww%wwv%
láta þennan áhuga í Ijós er
svo til engin og þarf að bæta
úr því hið bráðasta.
Ymsum umbótum og fram-
förum hefur ungt fólk beitt
sér fyrir og þá einkum á sviði
menningarmála. Þáttur ungs
fólks í stjórnmálum gæti orðið
enn farsælli. Unglingar hafa
haft og hafa ávallt nýjar og
ferskar hugmyndir, og væri
hyggilegt af toinum eldri og
reyndari stjórnmálamönnum að
gefa gaum máli þeirra. Æski-
legt er, að Æskulýðráð vinni
að því að efna til málfunda,
þar sem ungu fólki er gefinn
kostur á að leggja fram fyrir-
spurnir fyrir hina eldri og
reyndari menn á hinum ýmsu
sviðum þjóðlífsins, og væri á
þann hátt unnt' að auka á víð-
sýni þeirra, sem verður án efa
til góðs eins. I.S.
('
|
\