Alþýðublaðið - 30.10.1968, Side 6

6 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 30- október 1968
Þjóðleikhúsið:
Hunangsilmur:
Lejkr t í tveim þáttum eftir
Shelag Delaney
Þýðandi: Ásge r Hjartarson.
Leikstjóri: Brian Murphy
Leikmynd og búningar: Una
Collins.
Hlutverk Helenar í Hunangs
úlmi var sem kunnugt er síð-
asta verk Helgu heitinnar Val
týsdóttur í Þjóðleikhús nu;
lejkur nn var sýndur einungis
þrisvar sinnum á litla sviðinu
í Lindarbæ vorið 1967. Nú
hefur Hunangsilmur verið tek
!inn upp að nýju og fluttur á
:stóru sviði við nýja leikstjórn
'og með Þóru Friðriksdóttur í
hlutverki Helenar. Áreiðan-
lega er hvort tveggja rétt ráð
ið: að láta ekki sýningar leiks
ins niður falla, og að sk pa
Þóru Fr.ðrjksdóttur í þetta
hlutverk. Að vísu verður henni
örðugur -samanburður við Helgu
Valtýsdóttur, en hennar síð-
asta hlutverk er eitt þejrra er
stsekkað hafa og skýrzt í end
urminningunni, ein hinna
þróttmiklu mergjuðu kvenlýs
inga Helgu. Þar fyrjr er Þóra
tvímælalaust réttvalin í hlut-
verkið og sómir sér að sumu
Þór? cg Bessi
leyti betur en Helga Valtýs;
dóttir gerðj; þær Brynja Bene
ddktsdóttir verða- mjög trú-
legar mæðgur á sviðinu. Líkam
legt atgerv. Þóru röskleiki og
skopskyn hæfa hlutverki Hel
enar mætavel. En á frumsýn
'ngunni á laugardagskvöld
v.rtist mér leikkonan ekkj
fyllilega heimakomin hlut-
verki sínu ennþá, það var engu
líkara en hún héldi í við sig,
LEIKHÚS
beitti sér ekki t.l þejrrar fulln
ustu sem hlutverkið útheimt-
ir. Það var eins og hún hefði
enn ekki öðlazt fullt vald á
hlutverkinu, öllum blæbrigð-
um og tilbrigðum þess; en hjtt
þyk r mér líklegt að í meðför
um leiksins, með fleiri sýning
um hans muni hlutverk Hel-
enar eflast og skýrast, leikkon
an ná á því fyllri og fullkomn
ari tökum.
Þóra Friðriksdóttir er mak-
lega valin í hlutverk Helenar.
En það hefði e nkum verið ó-
maklegt gagnvart Brynju
Benediktsdóttur að láta sýn-
ingar leiksins með öllu falla
niður eftir lát Helgu Valtýs-
dóttur. Hlutverk Jo, aðalhlut-
verk leiksins, er veigamesta
vjðfangsefni Brynju til þessa
og það sem hún hefur gert
markverðust skil, sýnjr með
því fram á le kgáfu sína til
meiri hlítar en í annan Aíma.
Á frumsýningu leiksins vorið
1967 þótti mér Brynju takast
mætavel að gera Jo náttúr-
lega á sviðinu. Lýsing hennar
er lýsjng barns en ekki fullorð
innar konu, og 'barnsleg ein-
lægni er hlutverkinu eitt og
allt, en mesti háski að reyna
til að gera of mikið úr stúlk-
unni. Eðlileg og óþvinguð tal
andi, framkoma, geðbrigð
Brynju Benediktsd. stuðlaði
saman að heillegri og sannfær
andi lýsingu Jo — þótt sreiflu
svið tilfinn nganna gæti verið
víðara, ofsinn me ri, örvænt
ing hennar afdráttarlausari.
Eg er enn sama sinnis um
leik Brynju, sem ekkj hefur
fengið heldra verkefni síðan,
— en vera má að leikur henn
ar hafi nú verið enn tempr-
aðr:, hófsamari en áður. Raun
ar er erfitt að koma við sam
anburði sýnárigann,a;be;n lík
amleg návist le|kendanna á
hinu litla sviði kann að hafa
gert sýninguna í Lindarbæ yf-
jrbragðsmeiri en hún hefði þá
reynzt á aðalsviði leikhússjns.
En flutningur sýningarjnnar
hefur verið helzta verkefni
hins nýja leikstjóra, Brian
Murphys, sem tekið hefur v ð
verki Kevin Palmers. Sýning
in hefur sama heildarbrag hóf
semi og smekkvísi og áður,
leikstjórinn fylgir sömu stefnu
í meginatriðum. Brian Afurp-
hy hefur h ns vegar aukið við
hana ívafj tónlistar, sem Carl
B llich og Pétur Urbancic
flytja, dans og jafnvel söngva
sem fer að vísu alls ekki illa
en eykur leikinn engu sem
máli skiptir. Kátur og glað-
vær hugblær hans stafar sem
sé ekki af neinu revíusn ði
heldur af lyndjseinkunn fólks
ins í le'knum. Hann gerist í
brezkri slömm, meðal úrgangs
fólks úr samfélaginu; en hann
lýsir engri uppreisn gegn þessu
lífi né lífsháttum; þvert á móti
tekur hann líf nu eins og því
er lifað, unir því, bregður yfjr
það skáldlegum þokka, Kátur
og kærulaus bragur leiks'ns á
að sjálfsögðu mest komið und
ir lýsingu þeirra mæðgna, Hel
enar og Jo. Og nákvæmlega
sami annmarki var á sýningu
leíks ns í Þjóðlejkhúsinu nú
og var í Lindarbæ: að ekki
tókst til neinnar hlítar að gera
ljóst hve náinn er félagsskap-
ur þeirra mæðgna, samheldni
þeirra rótgróin, hve líkar þær
eru innst innj. Nauð og nagg
og nöldur þe'rra innbyrðis er
Brynja og Þóra
sambýlisháttur þeirra, engin
eiginleg deila, hvað þá átök,
hvorug getur án hinnar verið;
aðejns í þessu ljósi verður nið
urlag leiksins ljóst og eðl legt.
Miklu betur tókst Brynju og
Sigurði Skúlasyni að lýsa fé-
lagsskap, sambýli Jo og Geoff
reys, piltsins sem tekur hana
'■<4r, einmana, ólétta meðafl
móSir hennar er fjarveraMi t
g : t ngarerindum sínum. Sj£S*
urður gerir ekkj ... o
feimuhætti, uppburðaleysi og
afbrigðileik Geoffreys, le kur
inn forðast allar öfgar, og Ge
offrey verður h nn viðfellnd-
asti piltur; mætti að líkindum
gera meira úr andstæðu hans
við barnsföður Jo, negrann
J.ímm.e, sem Gísli Alfreðsson
leikur einníg mjög hófsam-
lega. En það fór ekkj m kið
fyrir „villtu“ fjöri og kátínu
Jjmmie sem einkum laðar Jo
að honum. Þá er aðe ns óget;ð
um Peter, hjnn kátlega elsk-
ara og síðan e g:nmann Hel-
enar, sem Bessi Bjarnason le k
ur, ejna hlutverkið í leiknum
sem ótvírætt nýtur sín betur
nú en áður. Peter er orðinn
skoplegri en áður, en Bessi virð
ist hafa fágað h na nöturlegu
mannlýs:ngu, dregið úr ýkj-
um hennar án þess að nokkuð
af útsmognu skopi le karans
færi forgörðum. Með jafnvæg
arj Helen á móti Peter, efld-
um tökum Þóru Frjðriksdótt-
ur á hlutverki sínu, verður á-
reiðanlega mikjl skemmtun að
þessum hjúum í Þjóðleikhús-
inu á næstunni. Og þess: fág
aða og fallega leiksýning á
meiri eftirtekt skilið en hún
vakti á frumsýn ngu, en leik-
húsið var ekki nema hálfsetið
þó undirtektir þejrra sem
komu væru allgóðar.
Una Collins gerði leikmynd
ina eins og áður, einfalt og hag
anlegt verk eftir vanda henn-
ar. — Ó.J.
Unga
fo/kid
, veit :
ÁLAFOSS
GÓLFTEPPÍ
^errétta undirstadan /
ÁLAFOSS
ÞINGHOLTSSTRÆTI 2
ÓTTAR YNGVASON
héraðsdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA ,
BLÖNDUHLÍÐ 1 • SÍMI 21296
J