Alþýðublaðið - 30.07.1921, Side 4
4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
,Gullfoss‘
fer til Vestfjarða í dag kl. 6 síöd.
Lokað
verður fyrir strauminn frá Rafmagnsveitunni frá kl.
12 Laugardagskvöld 30. þ. m. til kl. 12 á hádegi
Sunnudag 31.
Rafmagnsstjórmn.
Brunatryggingar
á innbúi og vörum
hvargi ódýrari en hjá
A. V. Tulinius
vátryggingaskrifstofu
Eimskipafé lags h ús I nu,
2. hæð.
Rafmagnsleiðslur.
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuæðarnar og menn
ættu ekki að draga lengur að
láta okkur leggja rafieiðslur um
hús sín. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tíma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Laugaveg 20 B. Simi 830.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg,
/
y»ck Ltmdmi jEflntýri.
„Þannig hegða menn sér ekki í raunverulegu lífi,“
sagði hann hátt,
„J?ér skal mjög bráðlega verða það ljóst, að eg er
mjög svo raunverulegur. Eg hefi í hyggju að drepa þig
strax í dag.“
„Hvaða vitleysa er þetta, maður." Sheldon fór að
verða óþolinmóður. „Þetta' er alt saman slúður. Menn
heyja ekki einvígi nú á dögum. Það er alt of gamal-
dags."
„Fyrst við tölum um Jóhönnu-------“
„Blandaðu nafni hennar ekki í þetta,“ mælti Sheldon
aðvarandi.
„Já, ef þú vilt berjast.”
Sheldon reiddi til höggs.
„Jæja, en hvað Jóhönnu------“
„Gættu þín!“
„Já, gerðu svo vel, herðu bara aftur. En þú lokar
ekki munninum á mér með því, Þú getur harið mig,
og haldið áfram allan daginn; en jafnskjótt og eg
stend á fætur, tala eg um hana. Ætlarðu þá að berjast
við mig?“
Heyrðu nú, Tudor," mælti Sheldon ákveðinn. „Eg
er ekki vanur því að skeyta um tíunda hlutann af þvl
sem þú býður mér.“
„Þú neyðist til að skeyta um meira áður en sólin
gengur til viðar," var svarið. Þú kemst blátt áfram ekki
hjá því að berjast. Eg gef þér tækifæri til að drepa
mig, og eg krefst þess að mega drepa þig ef eg get
Hér er engin menning. Við erum á Salomonseyjunum,
þar sem alt er á frumstigi. Og tveir karlmenn en ein
kona er Ilka frumstig, svo bezt er að við gerum út um
þetta á þann gamla góða hátt.“
Sheldon fór að skilja það, að slíkan mann sem Tu-
dor, sem gat komið af stað einvígi á vorum dögum,
þurfti til þess að geta ratað í jafnmörg æfintýri og
hann.
„Þú getur ekki nema með einu móti Iátið mig þegja,“
hélt Tudor áfram. „Og get ekki firt þig persónulega
nógu mikið, þú ert annaðhvort of rólegur eða blauður,
kannske hvorttveggja. En eg get sagt þér hvað sagt er
hér alt í kring — það hittir, ekki svo? Eg get sagt þér,
hvað menn segja um þig og ungu stúlkuna, sem þú
stjórnar plantekru í félagi við, eins og þið værið fé-
lagar," '
„Hættu!“ hrópaði Sheldon, því nú fór haun aftur að
svima. “Þú vilt einvígi. Verði þér að góðu.“
En skynsemi hans vaknaði aftur, og óttinn við það
að verða hlægilegur hélt aftur af honum.
„En það er hreinasta endemi — brjálsemi,“ bætti
hann við.
„Jóhanna og Davíð í félagi — jú ætli ekki!“ byrjaði
Tudor aftur fyrirlitlega.
„I Guðs nafni, hættu!“ hrópaði Sheldon. „Þú skalt
fá framgengt vilja þínum. Hvernig á einvíginu að vera
háttað? Hér eru engir einvígisvottar. Hvaða vopn á að
nota?“
í sama augnabliki hvarf æðið af Tudor og hann
varð hinn rólegi heimsmaður.
„Eg héfi ætið hugsað mér, að hið eiginlega einvígi
væri mjög ólíkt því, sem venja er til,“ sagði hann. „Eg
hefi háð svo mörg slík."
„Frönsk einvígi?" greip Sheldon fram í.
„Það má gjarna kalla þau svo. En svo menn tali um
eðlilegt •einvígi. Það þarf aðeins tvo mótstöðumenn.
Þeir geta notað hvaða vopn sem er. Þeir fara fjórðung
mllu hvor frá öðrum og nálgast svo hvor annan, nota
öll afdrep, nota alt hagræði sem landslagið veitir, fara
í hringum. sækja á og hörfa, alt er leyfilegt — með
öðrum orðum, þeir veiða hvor annan.“
„Eins og viltir rauðskinnar?"
„Einmitt," hrópaði Tudor glaður. „Nú hefir þú skilið
mig. Og ekki er til betri staður en Beranda — og tím-
inn er ágætur núua. Ungfrú Lackland er inni og hvílir
sig, svo við verðum einir um skeið. Flýttu þér nú. Þú
ferð af stað frá Balesuna, eg frá Beranda. Árnar eru
víst landamerkr plantekrunnar? Einvígið fer fram á
allri ekrunni. Hvorugur má fara út fyrir landamerkin.
Ertu ánægður með fyrirkomulagið ?“