Alþýðublaðið - 22.11.1968, Síða 16

SfOflH
Móðir hennar, frú Wanda
Plummer, ætlar að fai'a á und
an til að hughreysta ungfrú
heim, sem er ákaflega þjáð af
heimþrá.
VÍSIR.
Hcr í eina tíð stóð jólamánuð-
urjnn einungis í 31 dag.

Kellingin var með barlóm í gær
og sagði við karlinn að hún
þyrfti að fá húshjálp. Karlinn
var ekki lengi að mala hana
niður og sagði: — Ef þú vilt
hiishjálp skaltu fara að vinna
úti til að þú getir borgað hana
sjálf. —
Mikið vill meira. Sumir hafa
bæði nælt sér í streitu og maga
sár.
Það er raunverulega enginn sem
getur vitnað í gömlu og
góðu dagana. Þá var nefnjlega
engin manneskja til á jörðinni.
Ó mín pípan pena...
Pípureykingamenn halda því
fram að það sé eitthvað sér-
stakt við það að vera pípureyk
ingamaður og slíkir menn líta
alltaf með örlítilli lítilsvirðingu
á 'þá sem reykja eitthvað ann
að en pípu, t.d. sígarettur, kjöt
eða vindla. Það var hins vegar
ekki fyrr en ég las bækling með
nafninu „Staðreyndir um pípu-
reykingar”, að ég gerði mér
fyrst grein fyrir því, að það
ier raun\<erulega eitthvað sér
stakt við það að reykja pípu.
Þetta sérstaka kemur nefnilega
alveg sérstaklega fram í ,þess-
um sérstæða bæklingi og stóð
umst við ekki freistinguna að
ibirta hér nokkur gullkorn úr
'þessu öndvegis riti.
í „Inngangi” segir m.a.: „Það
er ekki sama hvernig pípan
er meðhöndluð, hún þarnast
• tíma, fyrirhafnar og faglegrar
þekkingar. Og það ,er lekkert
skrítið: Það getur enginn ekjð
'bíl, án þess að vita hvernig á
að nota hin ýmsu áhöld og
takka; engin getur orðið futl-
fær til ásta, án þess að þekkja
eitthvað til hinna margslungnu
og töfrandj leikja samlífsins. Og
iþað sama gildir með pípuna,
enginn ætti að reykja pípu, án
Iþess að vita hvernig á að fara
með 'hana, til að 'hún gefi sem
allra mesta ánægju”.
Nú, ef við höldum áfram lestri
bæklingsins, þá er í næsta
kafla fjallað um sögu pípunnar
og tóbaksins. Á einum stað í
kaflanum er þessi ágæta setn-
ing: „Það var fyrst og fremst
Englendingurinn Sir Walter Ral
eigh, sem innleiddi rétta notkun
tóbaksins. Hann kynntist tóbaks
notkun Indíána á landkönnunar
ferðum sínum, og þegar heim
'kom, reykti ihann mikið, bæðj
vísindalega og nautnalega”.
Tilreykingin er mikilvægt
atriði þegar ný pípa er tekin
í notkun, í kaflanum „Tilreyk
ingin“ segir: „Byrjað er á að
troða í pípuna Vz — % fulla
og síðan kveikt í með eldspýtu
og þess gætt, að eldur komist
í allt yfirborð tóbaksins. Þá
er þess gætt, að eldur komist
i allt yfirborð tóhaksins. Þá er
að gera sér grein fyrir því, að
verið er nð reykja PÍPU, en
ékki sígarettu eða vindil.”
Næsti kafli héitir „Pípureylc
ingar“. Þar segir: „Pípureykinga
maður, sem náð hefur langt í
list sinni, 'liættir smátt og smátt
að líta á pípur sínar sem dauða
'hluti. Þær verða vinir hans og
hluli af þorium sjálfum og verða
honum hjálpartæki í lífsbar-
áttunni. Gott dæmi er Sherloek
Holmes".
Og síðar í kaflanum erú þess
lar gullvægu málsgreinar: „Píp
unni á ekki að slá í harða 'hluti
til að losa úr henni. Hún er
íekki hamar, heldur vinur þinn
og viðkvæm fyrir höggum. Bezt
ier að slá hcnni í þumalfingur
eða handabak, þá fær hún ekki
þyngri högg en þú þolir og það
er sanngjarnt".
„Súr pípa” er næsti kafli,
en í honum segir m.a.: „Mesta
vandamál, sem óvanur pípureyk
ingamaður á við, og sem vanir
ráða ekki nærri alltaf við, er
súr pípa. Sem eðlilegt er get-
ur aldrei orðið mikið varið í að
reykja pípu, sem drynur í og
spýtir sósu upp í munn reykinga
mannsins, og hefur iþar að auki
súra og fráhrindandi lykt“.
Og síðar í kaflanum: „Mikil
vægt atriði er, að venja sig af
því að slefa niður í munnstykk
ið, en það hendir marga byrj
endur. Pípureykurjnn hefur
meiri áhrif á munnvatnskirtlana
en flestar aðrar tegundir neyks.
Ef það nú gleymist, að pípan á
að reykjast hægt og rólega og
reykjarbólstrarnir verða blá-
hvítir og þéttir, gera munnvatns
kirtlarnir uppreisn. Þeir setja
sig í varnarstöðu og gefa frá
sér mikið meira af munnvatni
en venjulega, svo ekki ier pláss
fyrir það allt í munninum. En
iburt skal það. Og þannig skeð
ur það, að sá óvani lætur það
renna gegnum munnstykkið, og
niður í botninn á eldhólfinu”.
Pípureykingamenn eiga, sam
kvæmt bæklingnum, sín eigin
10 boðorð ekkei't síður en krista
ir menn. 9. boðorð pípureykinga
rnanna hljóðar svo: „Aldrei láta
pípu liggja í öskubakka, eða
annars staðar, þar sem fólk gjör
sneitt tilfinningu fyrir pípu-
menningu gæti skaðað 'hana".
Pésinn endar, svo sem allir
góðir og siðmenntaðir pésar, á
„Heilsufarsleg og siðferðileg
ihugleiðing”. Lýkur hugleiðing
unni svo: „Róm var ekki byggð
á einum degi, og enginn verður
óbarinn biskup. En þolinmæðin
þrautir vinnur allar. Pípureyk-
ingamaðurinn þarf að temja sér
rólyndi, sjálfsstjórn og þolin-
mæði, til að ná fullkomnun. X
því liggur hinn siðferðilegi kraft
ur pípunnar. Pípureykjngamað
urinn verður að vísu háður Nikó
tíninu og reykingavananum, en
hann vinnur þessa þrjá ágætu
eiginleika, sem því miður er allt
Df fátíðir hjá öðrum pípureyk-
ingamönnum. Þessum bæklingi
ier fyrst og fremst ætlað það
ihlutverk að hjálpþ mönnum til
að komast yfir hina tæknilegu
'byrjunarörðuleika, sem óhjá-
kvæmilega fylgja pípureyking
um. Hjnar 3 ágætu eiginleikar
þróast svo jafnhliða tæknilegu
hliðinni, sé maðurinn á annað
borð ákveðinn í því að verð.i
pípureykingamaður; bæði sjálfs
sín vegna og til að hjálpa þeim
heimi sem við lifum í, til að
stíga enn eitt spor fram á við,
í áttina til betra lífs“.