Alþýðublaðið - 15.12.1968, Side 8

8 JÖLA6LAÐ ALÞÝÐUÐLAÐSINS 1968
Alfreð Flóki. Hlýtur ekki maður, sem heitir
það, að vera „furðufugla?
Sjálfur telur hann sig séní.
— Flókj, einu sinni sá ég
vjðtal við þig. Ég man ekkert
úr því, nema það að þú
k'vaðst búa með tveimur kon
um; önnur var eiginkona.
hin hjákona. Varstu ekki
bara að ljúga?
— Það var assgoti góð saga,
sem ég spann þarna upp. Ég
fékk stóreflis bunka af nafn
lausum bréfum út á hana.
Þau voru verulega illyrmis-
leg. Géngu flest út á það,
hvern'g svona ljótt kvjkindi
eins og ég gæti haft tvær í
takinu, þegar bréfritarar
hefðu aðeins eina — þegar
bezt léti.
— Fannst þér þau bera
vitni um borgaraskap?
— Ne;, bara vöntun á
kímnigáfu.
— Segðu mér eitthvað um
erótík.
— Hún er svo einstaklings-
bundin. Það er ekkert hægt
að alhæfa um hana. Og ég
hef enga sérstaka teóríu þar
um. Annars er ég heldur aft-
urhaldssamur; aðhyllist sýn
miðalda á erótík og vjl
strangt einkværi';. Ég vil
samfélag, sem er terroriserað
af mönnum. Ég er á móti
öllu frjálslyndi í kvenrétt-
indamálum. Ég virði afstöðu
Múhammeðstrúarmanna til
ástamála.
— Finnurðu þjg fullkom-
lega í að vera myndlistar-
maður?
— Frá því ég var lítill
drengur hef ég átt þá ósk
heitasta að vera trúður; þú
veizt, með dárabjöllur í húf-
unni, en örlögin meinuðu
mér það. Hefði ég verið
uppi á réttum tímum, hefði
ég án efa orðið hirðfífl hjá
Rúdolfi öðrum í Prag.
— Hvers vegna vjldirðu
vera trúður?
— I’annig firinst mér ég
gæti bezt dregið fram þær
myndir af mannlífinu, sem
ég helzt kýs.
— Hefurðu fengizt vjð önm
ur tján'ngarform en mynd-
listina?
—■ Ja, ég hef dundað við
það síðustu fimm árin að
skrifa ævisögu mína.
— Og hvert ertu komimi?
— Ég stend fastur í gelgju
ske-ðinu. Bara það, sem er
komið væri nægjanlegt í tvö
bindi — og þó er ég aðeins
hálfnaður með gelgjuskeiðið.
—' Hvað á ritið að he.ta?
— Ætli ég láti það ekki
heita „S.nnepskor'nið“.
— Ha?
— Já, það er um lltla korn
ið, sem spratt upp og upp í
himininn.
— Hyggur þú á að gefa
þetta út, Flóki?
— Já, ég hef fullan áhuga
á því. Annars í sambandi við
gelgjuskeiðjð, þá býst ég
ekki við að komast af því.
Aldrei komst Knut Hamsun
af því og varð hann þó níræð
ur. Það bezta sem til er í
bókmenntum og listum er eí't
ir menn, sem aldrei komust
af gelgjuskejðinu. Þetta er
frjóasta og bezta tímabíl
ævinnar og ákjósanlegt að
halda því eins lengi og mögu
legt er.
— Jæja, Flóki, svo vjð
vendum okkar kvæði í kross.
Af hverju kallarðu þig
Flóka?.
— Ég er nú skírður það,
Það atvikaðist þannig, að
foreldrar mínir heyrðu, þeg-
ar verið var að lesa Land-
námu í útvarpinu og fengu
þá þessa hugdettu, sem ég
fæ aldrei nógsamlega þakk-
að þeim.
Ég hefði aldrei orð^ð lista
maður, ef ég hefði til dæmis
heitað Jón Jónsson. Þ=tta
máttu samt helzt ekki skrjfa,
þvj að ég vil síður ejga það
á hættu, að allir Jónar Jóns-
synir bæjarins komi storm-
andi til að taka í lurginm á
mér, eftir að skyggja tekur.
Það væri hart að þurfa að
spýta út úr sér tönnunum
eins og postulíni fyrjr eitt
blaðaviðtal.
— Hvað ertu gamall?
— Ég verð þrítugur
nítjánda desember. Að líkind-
um.
— Eiga einhverjir frægir
menn afmæli sama dag og
þú?
— Já, Jan Heiberg, Evrópu
meistari í boxi í eina tíð.
Hann er þekktur listmálari
og prófessor við Akademíuna
í Osló. Nú, og Paul Klee var
fæddur 18. des.
Ég hef geysilega trú á
stjörnuspádómum. Þegar ég
var 18 ára skrifaðjst ég á
við sjö þeikkta stjör'nuspá-
menn.
— Og trúðir auðvltað öllu,
sem þeir sögðu?
— Já, eins og nýju neti.
Nú er samt farið að falla
efasemdarryk á stjörnuspá-
dóma í mínum augum. Þó
þori ég ekki að sverja fyrir
neitt.
— Hvað heldurðu um frú
D.xon?
— Ég hugsa hún sé svindl-
ari. Það er ekki hægt að spá
neinu fyrir fólki, nema mað-
ur viti um fæðingardag, ár
og bre.ddargráðu, og upp á
hár, hvenær maðurinn fædd-
ist.
— Veiztu þú nákvæmlega
hvenær þú fæddist,
— Ég er að sjálfsögðu
fæddur á miðnætti. Klukkan
sló, um leið og ég skrapp
úr móðurkviði. • Já, og svo
máttu gjarna taka fram, að
v.ð Játvarður sjöundi Breta-
konungur höfum mjög svip-
aða stjörnuafstöðu. Enda er-
um við um margt líkir.
— Og þá ertu eðlilega
mjög hrifinn af honum?
— Já. Neptúnus virkar
mjög sterkt á mig. Ha'nn hef
ur með allt fljótandi efni að
gera.
Svo við höldum áfram með
hann Játvarð okkar, þá áttu
etirfarandi samræður sér
■eitt sinn stað milli mín og
Örlygs Sigurðssonar. Örlyg-
ur spurði mig; „Hvers vegna
reykir þú King Edward-
vindla?“ Ég sagðj.; „Hann var
erótískasti maður sinnar
samtíðar.“ Þá spurði Örlyg-
ur: „Hvers vegna reykirðu
þá ékki K ng size?“ Og ég
svaraði: „Það er ekki undir
Steinunn Sigurðardóttir spjallar v