Alþýðublaðið - 15.12.1968, Qupperneq 10

Jón 'bóndi var ánægður.
Hann átti f allegan bæ
og mörg falleg dýr.
Hann átti f jörmikla hesta,
sem glönsuðu
af góðri hiírðingu.
Hann átti hraustar kýr,
sem mjólkuðu
fullar fötur oft á dag.
Hann átti kindur
sem drógu dtriifhvíta ullina
og voru feitar og sællegar.
Hann átti hænsni,
sem döfnuðu vel
og verptu allan sólarhringinn.
Hann átti kött,
sem hélt öllum músum
frá bænum hans.
Hann átti hund,
sem var óþreytandi
i sendiferðum
og hinn tryggasti vinur,
og síðast nefni ég svínin
sem voru þau hreinlegustu
og fallegustu í adlri sveitinni.
Litlu grísirnir voru svo
snyrtilegir
að þeir líktust alls ekki
neinum venjulegum grísum.
Stóra gyltan, Rósa,
var líka mjög
hreykiin af þeim.
En hún var bara hreykin
af þremur af grísunum,
sá fjórði var svo mikill sóði
og óþægðarangi,
að hún gat varla trúað,
að hún ætti hann sjálf!
í garðinum kringum svína-stíuna
var djúp laut,
sem var alltaf full
af forar-leðju.
Þessi forar-pollur
var uppáhalds-leiksvæði
litla, skítuga grísa-stráksins.
Þegar leið að jólum,
lagði Rósa sig enn meira fram
við að halda grísunum hreinum.
Á hverjum morgni,
áður en hún sleppti IjlMlIllsi
grísunum út,
hélt hún yfír þeim
áminningar-ræðu,
sem átti að endast þeim
ailán daginn.
„Nú líður að því
að bóndinn fari að líta
í kringum sig eftir jólagrís.
Ég gæti ekki hugsað hiér
meiri skömm fyrir mig
og mína fjölskyldu,
en þá, að bóndinn yrði
að kaupa sér jóla-grís
á öðru svína-búi.
Það er draumur hverrar gýltu,
að grísirni'r hennar
verði valdir
á matborð bóndans
um jólin og áramótin.
Ef þið skítið ykkur út,
verður bóndanum
og bóndakonunni illt,
ef þau hugsa um ykkur
innan um allt góðgætið
á jólaborðinu.
Leikið ykkur nú,
greyin mín litlu,
bara þar sem þurrt er
og þokkalegt.”
Alklr grísirnir kinkuðu kolli
svo ákaft
að stóru eyrun þeirra
sveifluðust til og frá.
Fimm mínútum seinna
lá litli sóðinn
§NBgMBHi
i ::
í;. >* * Wf * y
u,4 m
• - i
V . v
< . ■■ ••'•
-I
U': \ < 1
■
mm
I
1
I
| *
f
á'
•
>■ f í ••• •• ;• :••< : <■ • • •

■
:

• ••••••••:.

i V
'i