Alþýðublaðið - 18.12.1968, Blaðsíða 10

5t a r
10 ALÞYÐUBLAÐIÐ 18. desember 1968
DONOVAN
LEYSIR FRA
KJÓDUNNI
„Ég er alltaf að búa til lög og IjóS. Ég fæ svo æSislega mikiS af
hugmyndum, a3 það liggur við, að ég geti ekki sofið fyrir þeim-1
Áður en ég varð þekktur
var ég einu sinni handtek-
inn af lögreglunni í Man-
ehester. Mér var kastað í
Strangway-fangelsið, þar
«em ég. var í tvær vikur.
Þar samdi ég tvö mín beztu
lög. Ég var sakaður um að
hafa brotizt inn í kvikmynda
hús og stolið um 5000 síga-
rettum, en þegar málið var
tekið fyrir, var ég sýknaður.
Gallinn var sá, að þeir
reiddu sig á vitnisburð minn,
en það hefðu þeir ekki átt
að gera.
Ég sé foreldra mína s.iald-
an, og ég hef líka lítinn
áhuga á þeim. Við höfðum
ekkert sameiginlegt —- töluð
um varla sama málið, svo að
ég fór að heiman. Ég varð
oft að sofa við slæm skilyrði,
eftir að ég fór að heiman.
Stundum svaf ég í kjöllur-
um gamalla húsa, í ónýtum
bátkænum niður við strönd-
ina, yfirgefnum bröggum
eða eigendalausum húsastæð
um. Mér fannst ekkert púð-
ur í þessu, og ég myndi
ekki mæla með því fyrir
neinn. Satt að segja mæli
ég ekkert með lífinu yfir-
leitt. Það er ekkert varið í
jþiað. Ef iþú reynir svona
líferni, ertu annað hvort
álitinn fífl eða séní.'
Ég held, að það sé allt og
mikið vesen að ejga jakka-
föt. Ég myndi ekki nenna
að standa í því. — Og þó —
maður veit það aldrei.
Kannskj skipti ég um skoðun;
það hefur hver maður rétt
á því að skipta um skoðun.
Mér finnst að vísu margt
af því, sem Bob Dylan fram
leiðir, vera tóm þvæla. Og
þó - kannski tala ég svona
vegna þess að áheyrendur
hans eru að reyna að drepa
mig niður. Satt að segja er
ég enginn Dylan-andstæðing
ur. Mér finnst Bob vera ágæt
is strákur. Við höfum oft tal-
að saman, og» mér líkar
bara ágætlega við hann. —
Ifann hefur alveg sérstakt
minni.
Ég liejd fólk verði að finnast
að það þekkji mig til að geta
haft einhverja ánægju af söng
mínum. Sennjlega kynni ég sjálf
an mig bezt með kvæðunum
mínum. Mörg af þeim þykja
bara skrambi góð, þótt ég segi
sjálfur frá. Ég samdi alveg hell-
ing meðan ég var í skóla, en
ég myndi ekki vilja láta gefa
neitt út af því. Það er ekki
nógu mikið fútt í þeim.
Hugmyndir mínar eru í mörg
um formum, en ég nenni bara
ekki að stanla í því að skrifa
það allt niður. Maður getur t.d.
ekki unnið kvæði eftir formúl-
um, sem byggjast á einhverju
vélrænu. Það verður að koma
frá sálinni.
Ég hef ekki minnsta áhuga á
peníngum. Þeir hafa enga þýð-
ingu í mínum augum. Ef ég
færi á hausinn, myndi mér að
vísu þykja það leitt, en aðeins
vegna þeirra, sem standa á bak
við mig. Það gefur vel verið,
að ég láti byggja stórt hús, svo
að vinir mínir geti haft það
gott, en það er mér líka alveg
nóg.
Það sem mér finnst um sjálf-
an mig, er þetta: Ég er bara
rólegur gæi — með engan æs-
ing, og mig langar ekkert til að
skyggja á frama nokkurs manns.
Mig langar bara að sýna, hvað
ég get.“
>f
„Bretar kunna ekki að
ssakja hljómEeika
segir Ailan Ciarke
.Brezkir aðdáendur kunna
ekkí 'að saekja hljómleika. Þeir
gera ekki annað en öskra og
veina allan tímann meðan á
þeim stendur“, segir Allan
Clarke, einn félaga í liljórn
sveitinni The Hollies.
„Tökum sem dæmi hljóm-
leikaferð okkar til Svíþjóðar
nú í sumar. Á einum hljóm-
leikum okkar þar voru tæp-
lega fjórtón þúsund áheyrend
ur, og maður gat heyrt títu-
prjón falla, Við elskum bein-
línis aðdáendur okkar þar,
því að þeir s tja og hlusta. A
hljómleikum í Bretlandi heyr
ist hreint út sagt ekkert í
hljómsveitinni. Unglingam'r
öskra svo mikið, að þe r geta
ómögulega gert sér grein fyrir
því, hvort hljómsveitin sé góð
eða ekki, og af því leiðir, að
þeir meta hana ekki að verð-
leikum. Það eina, sem þeim
langar til, er að sjá átrúnaðar
goð sín.“
Síðan Hollies komu hingað
fyrlr um það bil þremur árum,
hafa þeir bréytzt mikið, bæði
í háttum og útliti. Þrír hafa
næstum látið sér vaxa ai-
skegg, og föt.n eru litskrúðug
mjög.
Fyrir skömmu sendu Hollies
frá sér enn eina tveggja laga
hljómplötu, og er hún nú á
hraðri lelð upp brezka vin-
sældalistann. Hér er um
skemmtilega hljómplötu að
ræða, en 11 lýta mætti teija,
að lögin eru ke.mlík hinum
fyrri.
JOLAKAPAN
- á telpuna.
Fallegt úrval. — Gamla verðið.
jjeddn
t>Oiöír\
Laugavegi 31.
UMSJÓNAMAÐUR:
INGIMUNDUR
SIGURPÁLSSON
Hafnarfjörbur
í JÓLABAKSTURENN:

Sykur — Hveiti — Krydd og aðrar
bökunarvörur á gamia ver?Sinu.
Ennfremur ýmsar aðrar vörur enn
þá á gamla verðinu.
Komið og gerið hagstæð innkaup.
Næg bílastæði — Sendum heim.
HRAUNVER
Álfaskeiði 115
Sími 52690.
SKEMMTISTAÐIR BORGARINNAR
Lengst af hefur mikiil
skortur verið á skemmtistöð-
um fyrir ungt fólk hér í höf-
uðborginni, og er því einnig
þannig varið nú. Er hér eink-
um um aldurinn 14—19 ára að
ræða.
Á laugardagskvöldum má sjá
fjölda táninga standa í hóp-
um víðs vegar á „rúntinum"
svokallaða, eirðarlausa og
ráðþrota. Enginn skemmtistað
ur er hér fyrir þessa lífsglöðu
æsku, svo mér sé kunnugt um.
Breiðfirðingabúð hefur reynt
að koma til móts við þessa
unglinga, en svo virðist, sem
grundvcáJI ir hafi ekki verið
fyrir rekstrinum, því nú um
nokkurt skeið hafa dansleikir
ekkj verið þar haldnir, Reynt
er að ráðast til inngöngu í
Glaumbæ, en þar er vínveit-
ingaleyfi og því útilokað að
komast þar inn á umræddu
kvöldi, ef átján ára aldri er
ekki náð. Oðru máli gegnir
þó hin kvöld vikunnar.
Las Vegas diskótek
hefur átján ára aldurstakmark
á laugardagskvöldum, fþó svo
að vín sé ekki á boðstólum;
enda er aðsókn svo mikil, að
ekki þykir ástæða til að hleyna
yngra fólki inn. En í miðri
viku, þegar fátt er um mann-
inn, er í lagi að lækka aldurs
takmarkið. Þá er ágætt að eiga
hina yngstu að til að þyngja
pyngjuna. Á stundum liafa
dansleikir vferið haldnir í
Tjarnarbúð fyrir yngri kyn-
slóðina, en þar er eins og
kunnugt er vínveitingaleyfi.
Margir, som þar eru staddir,
eiga sjaldan kost á að ,,kom-
ast á barinn", og er því ætíð
margt um manninn þar. Á
næstu grösum er Sigtún. Þar
er unglingum yngri en átján
árá meinaðúr aðgangur, enda
vínveitingar leyfðar.
Af ofanrituðu má glögglega
sjá, að á laugardagskvöldum
bafa 19 ára unglingar og
yngri hvergi leyfi til að sækja
dansleiki. Þó er aldrei unnt
að koma í veg fyrir, að þeir,
sem undir lögaldri eru, slæð-
ist inn, og komast þeir þá oft
ií feitan bitann.
Til þess að hindra þessa
öfugþróun má minna enn einu
sinni á hina áður framkomnu
og skynsamlegu tillögu að
skuldbinda veitjingahúsin iil
að halda almenna dansleiki
fyrir ungt fólk með vissu
millibili, 'þar sem vínveitingar
eru að sjálfsögðu ekki leyfð-
ar.
Síðan leitaði til Þorgeirs
Astvaldssonar um álit hans á
þessu máli, en Þorgeir hefur
leikið með hljómsveitinni
Tempo í nokkur ár og veit
því, hvernig málum er háttað.
„Ekki er hægt að segja
annað en nóg ?é af vínveit-
ingstöðum í borginni, og hver
sem inn á þessa staði kemst,
getur keypt sér vín eftir vild,
og þannig á það líka að vera.
En þeir, sem ekkj komast inn
á þessa staði eða hafa ekki
áhuga á því, komast ekki allir
fyrir í Las Yegas. Það vantar
sem sagt „vínlausa" skemmti-
staði, t.d. fleiri fóntóna-staði,
(diskótek.)
Tilgangslaust er að hleypa
18 ára unglingum inn á vín-
veitingastaði og ætlast til að
þeir drekki ekki vfn þar inni.
Það ætti að lækka aldurstak-
markið á vínkaupum, því
unglingar á 18 ára aldri geta
hvort eð er fengið vín, hvenær
sem er, ef þá langar á annað
borð til þess, — jafnt inni á
vínveitingastöðunum sem ann-
ars staðar.“