Dagur - 19.07.1918, Qupperneq 2

46
í blaðinu, að nefndir þær, er út-
nefndar voru til að semja um það
mál, hefðu komist að einni og sömu
niðurstöðu. Sú niðurstaða kom fyr-
ir þingið, rjett áður en því var
slitið. Undirtektir þingsins voru á
þá leið, að allir þingmenn tjáðu
sig samþykka nefnastörfunum, að
undanteknum tveimur, þeim Magn-
úsi Torfasyni og Benedikt Sveins-
syni, sem Ijetu málið hlutlaust. Má
þetta sannarlega tQljast merkisat-
burður, að alt þingið komi sjer
saman í sjálfu sjálfstæðismálinu, sem
til skamms tíma hefir skift mönn-
um í andvíga og illvíga flokka; er
þetta gleðilegur vottur um nýja og
betri veðurstöðu í pólitíkinni, auk
þess að það er sýnilegt tákn vax-
andi þingþroska.
Að svo stöddu verður sambands-
uppkast þetta ekki birt. Vera má
að einhver felli sig ekki vel við
það og kalli slíka aðferð laumu-
spil. En þetta mun gert samkvæmt
ósk hinna dönsku nefndarmanna,
sem kæra sig ekki um að úrslit
málsins verði komin til Danmerk-
ur á undan þeim og ef til vill af-
flutt þar og rangfærð af miður vel-
viljuðum mönnum. Er það sýnilegt,
að við það mundi málið ekki græða
á nokkurn hátt.
Að líkindum kemur innan skamms
til þjóðarinnar kasta um að skera
úr þessu stórmálí. Vonandi er að
hún rati þá rjetta leið.
Síldarkaup landssjóðs.
Frá því var skýrt í síðasta blaði,
að síldarútgerðarmenn hefðu Ieitað
á náðir þings og sljórnar um síld-
arkaup á þessu ári. Astæður þeirr-
ar málaleitunar þær, að útgerðar-
menn höfðu birgt sig upp af tunn-
um og saiti, en mikil áhætta fylgdi
veiðinni vegna útflutningsteppú.
Þingið tók málið til meðferðar og
voru mjög skiftar skoðanir úm það
innan þingsins. Töldú sumir þing-
menn það óvarlegt mjög, að land-
DAGUR.
sjóður tæki á sig áhættuna af út-
gerðarmönnunum, því vitanlega
hefðu þeir ekki farið þessa á leit af
öðru en hræðslu við hana. Aðrir
gerðu lítið úr áhættunni og töldu
líkurnar fult svo miklar fyrir því, að
landið hagnaðist á síldarversluninni.
Lauk þessu máli svo á þinginu að
ákveðið var að landið kaupi 100
þús. tunnur af síld fyrir 60 kr.
tunnuna að jafnaðarverði, eða 6 milj.
kr. alls.
Vera má að sumum finnist hjer
nokkuð ógætilega til stofnað, þar
sem um svo háa upphæð er að
ræða og markaður fyrir síldina ó-
viss. Sannleikurinn mun þó vera
sá, að þessari síldarlandsverslun
fylgir lítil eða helst engin áhætta.
Stafar þáð einkum af þvf, að ,bað
er orðið að samningum milli íslensku
stjórnarinnar og Svía, að þeir kaupi
helming hins ákveðna tunnufjölda
— 50 þús. tunnur — fyrir svo hátt
verð, að nær er óhugsandi að það
er ávantar 6 milj., sem landsjóður
þarf að borga fyrir alla síldina,
vinnist ekki upp á hinum helmingn-
um. Alls ekki Ioku fyrir það skot-
ið, að nokkur hagnaður geti orð-
ið af þessari síldarverslun, gæti
meira að segja komið fyrir að hann
yrði töluvert drjúgur. Að minsta
kosti bera lögin það með sjer að
þingið hafi vænst hagnaðar, en alls
ekki gert ráð fyrir tapi, því í þeim
er ákveðið að útgerðarmenn fái 4/b
hagnaðarins, en landið 1/i. Færi
nú samt sem áður svo ólíklega, að
landið skaðaðist á síldarversluninni,
þá hefði óneitanlega verið hyggi-
legra að láta útgerðarmenn einnig
taka sinn þátt í þeim fjárhagslega
skaða, og samræmisins vegna hefði
það verið rjett. En utn það mun
ekkert ákvæði vera í lögunum.
— 1 ráði er að eigendur mótorskips-
ins »Snorri« geri það út norður
til Jan Mayen, til þess að sækja
rekavið. Búist við að skipið leggi
af stað í þann leiðangur í næstu
viku.
i
Bárðdælingar!
Kæra þökk fyrir samleiðina og
samvinnuna um 16 ára skeið. Jeg
minnist ykkar ætíö með innileg-
um hlýleika. Guð veti með ykkur.
Pórður Flóventsson.
— frá Svartárkoti —
Leiðrjetting.
í 6. tölubl. »Dags«, sem út kom
á Akureyri 23. f. m., birtist grein
með yfirskriftinni:
Olgeirs-málið. ^
Af því að grein þessi er frá upp-
hafi til enda ósannindi, rangfærslur
og ástæðulausar órökstuddar ásak-
anir í minn garð, krefst jeg þess að
þjer, herra ritstjóri, birtið eftirfarandi
leiðrjettingu í næsta tölubl. sem út
kemur eftir móttöku hennar.
Greinarhöf. byggif ummæli sín á
þeim ranga grundvelli að jeg hafi
verið forstjóri = stjórnandi lands-
verslunarinnar, og þar afleiðandi átt
að sjá um alt bókhald hennar, sam-
ning reikninga, endurskoðun þeirra
o. s. frv. Þetta er ekki rjett. Jeg
hefi hvorki verið forstjóri hennar,
nje verslunarráðunautur landsstjórn-
arinnar; hvorki hef jeg verið beðinn
þess nje jeg óskað eftir því. Eins
og alkunnugt er var versluninni
stjórnað af ráðherrum þeim, sem
verið hafa síðan á aukaþinginu 1914
ásamt 5 þingkjörnum aðstoðarmönn-
um frá sumrinu 1915, þar til þriggja
ráðherrastjórnin tók að sjer rekstur
hennar í ársbyrjun 1917.
Alt bókhald verslunarinnar hafði
stjórnarráðið á hendi annað en það,
sem við kom sölu varanna hjer á
landi, það annaðistjegsemafgreiðslu-
maður landssjóðsvaranna. Tók jeg
það starf að mjer ti! bráðabirgða
haustið 1914. Rað var fyrst vorið
1917 að alt bókhald landsverslun-
arinnar var sameinað á einni skrif-
stofu, svonefndri »Verslunarskrifstofu
landssjóðs«. — Formið fyrir sam-
einaða bókhaldinu sarndi jeg eftir